Zbigniew Herbert Potęga smaku

Pani Profesor Izydorze DąmbskiejDąmbskiejDąmbskiej

To wcale nie wymagało wielkiego charakteru
nasza odmowa niezgoda i upór
mieliśmy odrobinę koniecznej odwagi
lecz w gruncie rzeczy była to sprawa smaku
Tak smaku
w którym są włókna duszy i chrząstki sumienia

Kto wie gdyby nas lepiej i piękniej kuszono
słano kobiety różowe płaskie jak opłatek
lub fantastyczne twory z obrazów Hieronima BoschaBoschaBoscha
lecz piekło w tym czasie było jakie
mokry dół zaułek morderców barak
nazwany pałacem sprawiedliwości
samogonnysamogonnysamogonny MefistoMefistoMefisto w leninowskiej kurtceleninowskiej kurtceleninowskiej kurtce
posyłał w teren wnuczęta AuroryAuroryAurory
chłopców o twarzach ziemniaczanych
bardzo brzydkie dziewczyny o czerwonych rękach

Zaiste ich retoryka była aż nazbyt parciana
(Marek TulliuszTulliuszTulliusz obracał się w grobie)
łańcuchy tautologiitautologiitautologii parę pojęć jak cepy
dialektykadialektykadialektyka oprawców żadnej dystynkcjidystynkcjidystynkcji w rozumowaniu
składnia pozbawiona urody koniunktiwukoniunktiwukoniunktiwu

Tak więc estetykaestetykaestetyka może być pomocna w życiu
nie należy zaniedbywać nauki o pięknie
Zanim zgłosimy akces trzeba pilnie badać
kształt architektury rytm bębnów i piszczałek
kolory oficjalne nikczemny rytuał pogrzebów

Nasze oczy i uszy odmówiły posłuchu
książęta naszych zmysłów wybrały dumne wygnanie

To wcale nie wymagało wielkiego charakteru
mieliśmy odrobinę niezbędnej odwagi
lecz w gruncie rzeczy była to sprawa smaku
Tak smaku
który każe wyjść skrzywić się wycedzić szyderstwo
choćby za to miał spaść bezcenny kapitelkapitelkapitel ciała
głowa

(Raport z oblężonego miasta, 1983)

wiersz Źródło: Zbigniew Herbert, Potęga smaku, [w:] Wiersze zebrane, oprac. Ryszard Krynicki, Kraków 2008, s. 523–524.