Wirtualne Laboratorium (WL‑S)
Przeprowadź doświadczenie w laboratorium biologicznym. Postaw hipotezę. Zapisz swoje obserwacje oraz sformułuj wnioski.
Temat: Plazmoliza i deplazmoliza w komórkach skórki wewnętrznej liści spichrzowych cebuli.
Problem badawczy 1: Wpływ roztworu chlorku sodu na komórki skórki z wewnętrznej strony liścia spichrzowego cebuli (Alium cepa) odmiana czerwona.
Problem badawczy 2: Wpływ wody destylowanej na splazmolizowane komórki skórki wewnętrznej liścia spichrzowego cebuli (Alium cepa) odmiana czerwona.
Materiał biologiczny:
cebula odmiana czerwona.
Odczynniki:
0,4 M roztwór chlorku sodu;
woda destylowana.
Sprzęt laboratoryjny:
pipeta Pasteura;
szkiełko podstawowe;
szkiełko nakrywkowe;
zlewka;
skalpel;
pęseta;
bibułka;
mikroskop świetlny.
Laboratorium 1
Przeprowadzono doświadczenie w laboratorium biologicznym.
Temat: Plazmoliza i deplazmoliza w komórkach skórki wewnętrznej liści spichrzowych cebuli.
Problem badawczy 1: Wpływ roztworu chlorku sodu na komórki skórki z wewnętrznej strony liścia spichrzowego cebuli (Alium cepa) odmiana czerwona.
Problem badawczy 2: Wpływ wody destylowanej na splazmolizowane komórki skórki wewnętrznej liścia spichrzowego cebuli (Alium cepa) odmiana czerwona.
Materiał biologiczny:
cebula odmiana czerwona.
Odczynniki:
0,4 M roztwór chlorku sodu, woda destylowana
Sprzęt laboratoryjny:
pipeta Pasteura;
szkiełko podstawowe;
szkiełko nakrywkowe;
zlewka;
skalpel;
pęseta;
bibułka;
mikroskop świetlny.
Do eksperymentu wykorzystano komórkę skórki wewnętrznej strony liścia spichrzowego cebuli czerwonej, ponieważ komórki skórki ze strony zewnętrznej liścia są okryte warstwą kutykuli i nie są dobrym obiektem do badań plazmolizy.
Stężenie NaCl użytego do doświadczenia powinno wynosić od 0,2 M do 0,4 M. Przy niższym stężeniu plazmoliza może nie zachodzić, przy wyższym - nie zajdzie deplazmoliza, ponieważ dojdzie do uszkodzenia struktur komórkowych.
W doświadczeniu próbę kontrolną stanowi fragment skórki wewnętrznej strony liścia spichrzowego cebuli umieszczony w czystej wodzie. Próbami badawczymi są natomiast:
1. Fragment skórki wewnętrznej liścia spichrzowego cebuli umieszczony w roztworze 0,4 M NaCl
2. Splazmolizowany fragment skórki wewnętrznej liścia spichrzowego cebuli umieszczony w wodzie destylowanej.
Hipoteza:
Pod wpływem roztworu chlorku sodu nastąpi plazmoliza komórek roślinnych, natomiast następne umieszczenie ich w wodzie destylowanej spowoduje deplazmolizę.
Obserwacje:
Preparat I: wielokątne, wydłużone komórki wypełnione są dużą wakuolą, którą otacza cytoplazma przylegająca do ścian komórkowych.
Preparat II: zmniejszenie wakuol, cytoplazma odstaje od ścian komórkowych.
Preparat III: wakuole rozszerzają się, cytoplazma zaczyna przylegać do ścian komórkowych.
Wnioski:
Pod wpływem roztworu chlorku sodu nastąpiła plazmoliza komórek roślinnych. Umieszczenie ich następnie w wodzie destylowanej spowodowało deplazmolizę. Przyjęta hipoteza jest prawdziwa.
Podsumowanie:
Umieszczenie komórek w roztworze hipertonicznym spowodowało ruch wody z roztworu o mniejszym stężeniu rozpuszczonej substancji do roztworu o większym stężeniu rozpuszczonej substancji. Ponowne umieszczenie komórek w roztworze hipotonicznym spowodowało napływanie wody do wnętrza komórki i zwiększenie jej turgoru. Na preparacie II zaobserwowano zjawisko plazmolizy, zaś na preparacie III zjawisko odwrotne do plazmolizy – deplazmolizę.