Przeczytaj
Aby dowiedzieć się więcej na temat idealizmu niemieckiegoidealizmu niemieckiego w wydaniu Hegla, zapoznaj się z poniższymi materiałami:
Idealizm niemiecki: część 2. Georg Wilhelm Friedrich HegelIdealizm niemiecki: część 2. Georg Wilhelm Friedrich Hegel
Idealizm niemiecki: część 7. Filozofia dziejów HeglaIdealizm niemiecki: część 7. Filozofia dziejów Hegla
Historiozofia HeglaHistoriozofia Hegla
Wykłady z filozofii dziejów Hegla – historia powstania i znaczenieWykłady z filozofii dziejów Hegla – historia powstania i znaczenie
Wyzwania Hegla
Dwa główne wyzwania stoją przed Heglem. Jedno z nich wiąże się ze spuścizną filozoficzną po Kancie, drugie – ze współczesnymi Heglowi wydarzeniami historycznymi.
Wyzwanie pierwsze
Kant udzielił odpowiedzi na pytanie o możliwości poznawcze człowieka w sposób systematyczny i spójny − jednak odpowiedzi te nie wszystkim filozofom odpowiadały. Już Fichte, poprzednik Hegla, twierdził, że stanowiska Kanta nie można utrzymać. Problem w szczególności stwarzała idea rzeczy samych w sobie (noumenównoumenów). Chcąc ją zachować, albo musimy przyjąć, że rzeczy same w sobie są przyczyną naszych wrażeń, albo musimy je uznać za pojęcie graniczne, czyli oznaczające to, co jest poza naszymi władzami poznawczymi.
Koncepcja rzeczy samych w sobie wiązała się z szerszą trudnością wynikającą z filozofii Kanta, a mianowicie z niespójnym obrazem świata: z jednej strony mamy noumeny i świat prawa moralnego z wolnością oraz z nieskończonym Bogiem jako ideą regulatywną, z drugiej zaś fenomeny i świat fizyczny z deterministycznymi prawami. XIX‑wieczni idealiści niemieccy uważali takie rozwiązanie za porażkę Kanta − ich zdaniem świat zasadniczo jest jednością, filozofia więc powinna ukazywać jego spójny obraz i przezwyciężać wszystkie podziały, na jakie napotyka umysł w świecie doświadczenia. Hegel dąży przede wszystkim do przezwyciężenia podziału na to, co skończone, i to, co nieskończone, czyli na stworzenia i Boga. U Kanta filozofia milknie tam, gdzie zaczyna się religia.
Wyzwanie drugie
Współczesne Heglowi wydarzenia historyczne – Wielka Rewolucja Francuska i wojny napoleońskie – były pod wieloma względami przełomowe. Lecz czy postępowe hasła, w imię których toczono walki, mogą usprawiedliwić chaos i okrucieństwo wojny? Do pytań o sens wydarzeń historycznychsens wydarzeń historycznych prowokowała też sama tradycja filozoficzna. Filozofowie coraz częściej próbowali spojrzeć na dzieje z perspektywy pytania o ich ukrytą logikęlogikę. Czy historia rozwija się zgodnie z jakimiś prawami? Czy zmierza do jakiegoś celu? Zagadnienia te nurtują również Hegla, z tą tylko różnicą, że nie pyta on, czy dzieje mają sens, lecz – podobnie jak Kant w odniesieniu do możliwości poznania naukowego – chce dociec, jaki mają sens.
Chcąc potwierdzić to założenie, znajduje liczne, obrazujące je przykłady i stwierdza:
Wykłady z filozofii dziejówKto spogląda na świat rozumnie, na tego i świat patrzy rozumnie: jedno i drugie warunkuje się wzajemnie.
Innymi słowy: jeśli założymy, że świat jest rozumny, to jako rozumny zacznie nam się on jawić. Nie oznacza to wszak, że Hegel chce manipulować danymi historycznymi: chodzi o przyjęcie filozoficznego założenia badawczego – w przeciwnym wypadku nie wiadomo by było, czego się szuka.
Słownik
historiozofia zajmuje się ogólnymi rozważaniami nad przebiegiem procesu dziejowego, nad sensem historii i statusem praw historycznych
filozofia rozwijająca się w XIX wieku w Niemczech, jej głównymi przedstawicielami byli Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Johann Gottlieb Fichte i Friedrich Wilhelm Joseph Schelling; założeniem idealizmu niemieckiego było, że myśl jest pierwotna w stosunku do bytu
termin oznaczający podmiot zjawisk psychicznych, a więc też podmiot poznania, w przeciwieństwie do jego przedmiotu; dla idealistów niemieckich jaźń była podstawą, pierwotnym składnikiem, absolutnym, twórczym początkiem bytu
(gr. lógos – słowo, rozum; logikós – zgodny z rozumowaniem) u Hegla jest tym samym co ontologia, czyli teoria bytu
(gr. nooúmenon) rzecz sama w sobie, byt rzeczywisty, ale niepoznawalny