Projektowanie i konstruowanie elementów wierzchu obuwia
MOD.10. Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia – technik obuwnik 311916
Przewodnik dla nauczyciela
Spis treści
Cele i efekty kształceniaCele i efekty kształcenia
Struktura e‑materiałuStruktura e‑materiału
Wskazówki do wykorzystania e‑materiału w pracy dydaktycznej dla zawodu technik kuśnierz/technik technologii wyrobów skórzanychWskazówki do wykorzystania e‑materiału w pracy dydaktycznej dla zawodu technik kuśnierz/technik technologii wyrobów skórzanych
Wymagania techniczneWymagania techniczne
1. Cele i efekty kształcenia
E‑materiał Projektowanie i konstruowanie elementów wierzchu obuwia uwzględnia treści, które pozwolą na osiągnięcie, zgodnie z podstawą programową, celów kształcenia w zawodzie Technik obuwnik 311916. Tematyka e‑materiału służy przygotowaniu absolwenta do profesjonalnego wykonywania zadań zawodowych.
E‑materiał przeznaczony dla kwalifikacji
MOD.10. Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia wyodrębnionej w zawodzie Technik obuwnik 311916.
Cele kształcenia:
E‑materiał wspiera osiąganie celów kształcenia określonych dla kwalifikacji MOD.10.Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia:
organizowania prac związanych z technicznym przygotowaniem produkcji,
oceniania jakości i identyfikowania nieprawidłowości procesów technologicznych wytwarzania obuwia;
Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści
2. Struktura e‑materiału
Niniejszy e‑materiał składa się z trzech części: wprowadzenia, materiałów multimedialnych oraz obudowy dydaktycznej. Każda z nich zawiera powiązane tematycznie elementy składowe.
2.1. Wprowadzenie
E‑materiał pozwala nabywać kompetencje kluczowe:
kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii
kompetencje cyfrowe,
kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się,
kompetencje w zakresie przedsiębiorczości,
kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej
E‑materiał wspiera osiąganie wybranych efektów kształcenia z jednostek efektów kształcenia:
MOD.10.2. Podstawy obuwnictwa
1) sporządza szkice i rysunki techniczne,
2) posługuje się dokumentacją techniczną i technologiczną.
MOD.10.5. Projektowanie i konstruowanie obuwia
1) charakteryzuje zasady projektowania i konstruowania obuwia,
2) sporządza dokumentację techniczną i technologiczną obuwia,
3) opracowuje projekty obuwia,
4) charakteryzuje materiały podstawowe i pomocnicze do produkcji obuwia.
E‑materiał jest zgodny z koncepcją e‑materiałów do kształcenia zawodowego, w szczególności w obszarze przydatności w realizacji nowoczesnego kształcenia zawodowego.
E‑materiał zawiera materiał do wykorzystania w pracy dydaktycznej dla nauczyciela jak i dla ucznia/słuchacza/użytkownika w celu samokształcenia.
E‑materiał stanowi nowoczesną pomoc dydaktyczną wspomagającą proces nauki. Ułatwi uczniom zapamiętywanie pojęć i poszerzy wiedzę z zakresu maszyn stosowanych do rozkroju i opracowania elementów spodu.
2.2. Materiały multimedialne
Zawiera materiały multimedialne i obudowę dydaktyczną zdefiniowane w koncepcji e‑materiaółów do kształcenia zawodowego i standardzie funkcjonalnym. Zasób „Projektowanie i konstruowanie elementów wierzchu obuwia” składa się z czterech materiałów multimedialnych:
Sekwencje filmoweSekwencje filmowe „Projektowanie i konstruowanie elementów wierzchu obuwia” przedstawia opracowanie projektowo‑konstrukcyjne elementów składowych wierzchu obuwia damskiego i męskiego produkowanego systemem klejonym. Sekwencje dotyczą wykonania modelu podstawowego wierzchu czółenka damskiego i półbuta męskiego, prezentują wykonywanie szkiców i rysunków żurnalowych obuwia damskiego i męskiego, pojawiają się też następujące zagadnienia: oznaczenie na kopycie punktów charakterystycznych dla celów projektowania (punkty przyściółkowe na linii przedniej i tylnej podziałowej kopyta oraz w miejscu nasady małego i dużego palca), przenoszenie linii wzoru cholewki na bryłę kopyta, oklejanie kopyta taśmą modelarską, zaznaczanie punktów charakterystycznych, rozcinanie taśmy po linii przedniej i tylnej podziałowej, a także zdejmowanie z bryły kopyta, spłaszczanie zdjętych powłok taśmy, wykonanie kopii pośrodkowej kopyta, wykonanie międzymodelu kopyta wraz z korektą charakterystyczną dla wzoru obuwia, wykonanie modelu podstawowego dla cholewki obuwia damskiego i męskiego (w modelu oznaczone są wszystkie wzorniki wchodzące w skład wierzchu obuwia). Kolejne części sekwencji dotyczą opracowania modelu podstawowego podszewki i wzorników podszewki dla cholewki czółenka damskiego i półbuta męskiego. Pojawiają się tutaj takie zagadnienia: wykonanie modelu podstawowego podszewki (w oparciu o model podstawowy wierzchu), modelowanie wzorników podszewki, wykonanie rysunku złożeniowego elementów składowych podszewki cholewki czółenka damskiego i półbuta męskiego. Inne poruszane w filmie zagadnienia to opracowanie konstrukcyjne międzypodszewki (w oparciu o wzorniki wierzchu), opracowanie konstrukcyjne podnoska (w oparciu o wzorniki wierzchu), opracowanie konstrukcyjne zakładki do czółenka damskiego i półbuta męskiego (w oparciu o wzorniki wierzchu). Ostatnie pojawiające się zagadnienie dotyczy sprawdzenia jakości wykonania wzorników elementów wierzchu i podszewki cholewki czółenka damskiego i półbuta męskiego, pojawia się też wykonanie kapturka kontrolnego cholewki czółenka damskiego i półbuta męskiego i wykonanie kapturka kontrolnego podszewki cholewki czółenka damskiego i półbuta męskiego. Ostatnim zagadnieniem poruszonym w filmach jest sprawdzenie pasowności wykonanych wzorników na bryle kopyta.
Schemat interaktywnySchemat interaktywny „Projektowanie i konstruowanie elementów wierzchu obuwia” przedstawia informacje na temat projektowania i opracowania konstrukcyjnego wzorów obuwia damskiego pełnego i paskowego oraz męskiego pełnego i paskowego produkowanego systemem klejonym. Na grafikach przedstawione są szkice i rysunki żurnalowe wzorów obuwia, schematy prezentujące powstawanie kopii stron kopyta oraz kopii środkowej kopyta, a także rysunki wzorników elementów składowych wierzchu i podszewki oraz elementów wzmacniających i usztywniających cholewkę. Na grafikach pojawiają się schematy cholewki derbowej i przyszewkowej i modele podstawowe wierzchu i podszewki.
Animacja 3DAnimacja 3D „Elementy wierzchu obuwia” przedstawia składowe wierzchu obuwia damskiego (czółenko) i męskiego (półbut) za pomocą rysunku aksonometrycznego, pokazane są następujące elementy: przyszwa, obłożyna, tylnik, pasek tylny, podkrążek, język, podszewka przyszwy, podszewka obłożyny, zapiętek, podnosek, zakładka. Animacja dotyczy wierzchu obuwia produkowanego systemem klejonym.
Program ćwiczeniowy do projektowania przez dobieranieProgram ćwiczeniowy do projektowania przez dobieranie „Elementy składowe wierzchu obuwia” umożliwia zaprojektowanie elementów składowych wierzchu dla obuwia damskiego i męskiego produkowanego systemem klejonym – poprzez dobór elementów w 3D. Elementy dobierane są poprzez nakładanie na bryłę kopyta, zaczynając od elementów podszewkowych, elementów wzmacniających cholewkę, elementów cholewki. W trakcie dobierania elementów można zmieniać ich kolorystykę, wprowadzać elementy zdobnicze (okucia, zdobienia naszywane).
2.3. Obudowa dydaktyczna
Interaktywne materiały sprawdzająceInteraktywne materiały sprawdzające pozwalają zweryfikować poziom opanowania wiedzy i umiejętności z zakresu maszyn stosowanych do rozkroju i opracowania elementów spodu, przygotowując uczniów do egzaminu zawodowego.
Słownik pojęć do e‑materiałuSłownik pojęć do e‑materiału zawiera objaśnienia specjalistycznego słownictwa występującego w całym materiale.
Przewodnik dla nauczycielaPrzewodnik dla nauczyciela zawiera sugestie do wykorzystania e‑materiału w ramach pracy dydaktycznej.
Przewodnik dla uczącego sięPrzewodnik dla uczącego się zawiera wskazówki i instrukcje dotyczące wykorzystania e‑materiału w ramach samodzielnej nauki.
Netografia i bibliografiaNetografia i bibliografia stanowi listę materiałów, na bazie których został opracowany e‑materiał.
Instrukcja użytkowaniaInstrukcja użytkowania objaśnia działanie e‑materiału oraz poszczególnych jego elementów.
- Wprowadzenie
Elementy wierzchu obuwia - projektowanie i konstruowanieSekwencje filmowe
Elementy wierzchu obuwia – projektowanie i opracowanie konstrukcyjnePlansza/schemat/grafika interaktywna
Elementy wierzchu obuwiaAnimacja 3D
Elementy składowe wierzchu obuwiaProgram ćwiczeniowy do projektowania przez dobieranie
- Interaktywne materiały sprawdzające
- Słownik pojęć dla e-materiału
- Przewodnik dla uczącego się
- Netografia i bibliografia
- Instrukcja użytkowania
Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści
3. Wskazówki do wykorzystania w pracy dydaktycznej e‑materiału dla zawodu pracownik pomocniczy krawca
Realizując jednostki tematyczne z zakresu efektów kształcenia wspieranych przez e‑materiał Projektowanie i konstruowanie elementów wierzchu obuwia można wykorzystać metody praktyczne, za pomocą których kształtuje się i rozwija umiejętności, nawyki i sprawności o charakterze praktycznym. Wiedza i umiejętności zdobyte podczas działania są znacznie trwalsze od wiedzy i umiejętności przyswojonych innymi metodami.
3.1. Praca uczniów podczas zajęć
Propozycje zastosowania metod kształcenia:
Uczniowie wspólnie ćwiczą z programem do projektowania przez dobieranie „Elementy składowe wierzchu obuwia”, np. na klasowej tablicy interaktywnej lub w małych grupach na komputerach, telefonach lub tabletach – w zależności od możliwości. Projektowanie utrwali wiedzę uczniów w zakresie najważniejszych zagadnień dla tego tematu. Uczniowie podczas pracy z programem powinni na głos komentować, jakie elementy składowe wierzchu obuwia damskiego i męskiego dobierają. Każdy uczeń kolejno motywuje wybór danego elementu podszewkowego, następnie wzmacniającego cholewkę i jej elementów. Nauczyciel uczniów pracujących w wolniejszym tempie czy mniej zdolnych może wspierać pytaniami pomocniczymi lub naprowadzać na wybór danego elementu. Nauczyciel może w tym momencie rozpocząć z uczniami także ciekawą dyskusję dotyczącą mody w obuwnictwie. Uczniowie będą motywować także wybór kolorystyki obuwia i wprowadzać elementy zdobnicze (okucia, zdobienia naszywane). Prowadzący zajęcia może więc pytać uczniów o to, czy ich wybór związany jest z bieżącymi trendami czy może z ich prywatnymi preferencjami. Uczniowie powinni podjąć refleksję nad tym, które typy wierzchów są według nich zawsze modne, a które typy wierzchów mogą w przyszłości ewoluować i w jakim kierunku. Materiały mogą być wykorzystane w formie ćwiczeń sprawdzających – jako formy sprawdzenia wiedzy na ocenę (np. test końcowy). Nauczyciel, w ramach utrwalenia informacji, może być zadać jako pracę domową ponowne przećwiczenie z programem projektowania przez dobieranie.
Metoda projektu polega na samodzielnym realizowaniu przez uczniów zadania przygotowanego przez nauczyciela na podstawie wcześniej ustalonych założeń. Dzięki niej można dbać o rozwój osobowości uczniów, wdrażać ich do współpracy, stymulować samodzielne myślenie oraz działanie, a także organizować nauczanie z uwzględnieniem aspektów społecznych. Nauczyciel proponuje uczniom pracę z grafiką interaktywną „Projektowanie i konstruowanie elementów wierzchu obuwia” metodą projektową. Każdy uczeń ma przygotować plakat‑projekt (ew. możliwa jest praca w parach), na którym przedstawi informacje na temat projektowania i opracowania konstrukcyjnego wzorów obuwia damskiego pełnego i paskowego oraz męskiego pełnego i paskowego produkowanego systemem klejonym. Uczniowie w kreatywny sposób mają opisać to zagadnienie, nauczyciel proponuje, aby korzystali z zasobów internetu, wycinali ciekawe zdjęcia z gazet czy drukowali je ze stron. Na plakacie powinny znaleźć się szkice i rysunki żurnalowe wzorów obuwia – niekoniecznie tylko tych opisanych w grafice (uczniowie wolniej pracujący czy ze SPE opisują tylko te z grafiki: czółenko damskie na wysokim obcasie, galanterka damska, półbut męski derbowy i przyszewkowy, obuwie męskie paskowe). Ponadto na posterze pojawić mają się schematy prezentujące powstawanie kopii stron kopyta oraz kopii środkowej kopyt i rysunki wzorników elementów składowych wierzchu i podszewki oraz elementów wzmacniających i usztywniających cholewkę czy modele podstawowe wierzchu i podszewki. Nauczyciel powinien ocenić także kreatywność uczniowskich projektów. Podczas lekcji uczniowie będą prezentować swoje prace, można zaproponować także miniquiz, zabawa będzie polegała na tym, że uczniowie zasłonią nazwy szkiców i rysunków żurnalowych, a pozostałe osoby z klasy mają podać nazwę typu obuwia, a osoby, które takie buty mają na sobie powinny dodatkowo wstać. Najbardziej aktywne osoby i najbardziej zaangażowane w wykonanie plakatów należy nagrodzić ocenami czy zwolnieniem ze sprawdzianu.
Ćwiczenia praktyczne umożliwiają kształtowanie umiejętności zastosowania przyswojonej wiedzy w praktyce i jej twórczego wykorzystania. Uczniowie powinni w domu wrócić do interaktywnych materiałów sprawdzających.
3.2. Praca uczniów poza zajęciami
Propozycje pracy z uczniami poza zajęciami dotyczą wykorzystania e‑materiału w pracy indywidualnej lub w grupach:
Lekcja odwrócona
Metoda ta polega na zmianie koncepcji lekcji: uczniowie najpierw w swoich domach zapoznają się z nowymi treściami zamieszczonymi w materiałach multimedialnych e‑materiału (indywidualnie lub w przydzielonych grupach), a w szkole pogłębiają i utrwalają swoją wiedzę, ćwiczą umiejętności, rozwiązują problemy z wykorzystaniem wiedzy nauczyciela i pod jego kontrolą. Nauczyciel poleca uczniom zapoznać się z sekwencjami filmowymi „Projektowanie i konstruowanie elementów wierzchu obuwia”. Prosi uczniów, aby w czasie oglądania tworzyli samodzielnie notatki. Każdy uczeń losuje, co powinien opisać w swojej notatce, nauczyciel przygotowuje pięć pasków (lub stosowną ich wielokrotność – w zależności od liczebności zespołu klasowego), na których zapisane są następujące zadania: 1. wykonanie modelu podstawowego wierzchu czółenka damskiego i półbuta męskiego – zanotuj i opowiedz na lekcji o procesach, które udało ci się zaobserwować, 2. opracowanie konstrukcyjne wzorników wierzchu czółenka damskiego i półbuta męskiego – zanotuj i opowiedz, jak opracować wzornik cholewki i wykonać rysunek złożeniowy elementów składowych cholewki, 3. opracowanie modelu podstawowego podszewki i wzorników podszewki dla cholewki czółenka damskiego i półbuta męskiego – opisz, jak wykonuje się model i jak modeluje się wzornik, 4. opracowanie elementów wzmacniających i usztywniających cholewkę – zanotuj i opowiedz na lekcji, jak opracować konstrukcyjnie międzypodszewki, podnosek i zakładki do czółenka damskiego i półbuta męskiego, 5. sprawdzenie jakości wykonania wzorników elementów wierzchu i podszewki cholewki czółenka damskiego i półbuta męskiego – zapisz i opowiedz, jak wykonać kapturek kontrolny cholewki i podszewki, a także jak sprawdzić pasowności wykonanych wzorników na bryle kopyta. Nauczyciel prosi uczniów, aby nie mówili sobie wzajemnie, które zadanie wylosowali. Następnie na lekcji wylosowane i chętne osoby przedstawiają swoje zagadnienie, inne osoby, które wylosowały to samo polecenie mają za zadanie dokonać podsumowania wypowiedzi kolegi lub koleżanki z wykorzystaniem słów kluczowych, nauczyciel zapisuje te informacje na tablicy – będzie to wspólna notatka dla wszystkich uczniów.
Uczniowie sprawdzają poziom opanowania treści przekazywanych w czasie lekcji, korzystając z interaktywnych materiałów sprawdzających. Na podstawie zadań i ćwiczeń tworzą listę zagadnień i umiejętności, których jeszcze nie opanowali w stopniu wystarczającym. Spisane przez uczniów zagadnienia stają się dla nauczyciela punktem wyjścia do zaplanowania kolejnej lekcji, w trakcie której uczniowie, podzieleni na grupy, opracowują zagadnienia wskazane przez całą klasę jako najtrudniejsze do zrozumienia i opanowania.
3.3. Indywidualna praca z uczniem
Materiał multimedialny zawarty w e‑materiale może być wykorzystywany do indywidualizacji pracy z uczniem poprzez przydzielanie zadań dodatkowych dla uczniów zdolnych lub też uczniów mających problemy w nauce. Uczeń zdolny może samodzielnie opracować zagadnienie, natomiast uczeń mający problemy w nauce powinien otrzymać konkretne wskazówki do samodzielnej pracy.
Ze względu na konieczność przyswojenia technicznych oraz teoretycznych zagadnień w tym materiale, m.in. nazw urządzeń oraz procesów obuwniczych, warto zwrócić uczniom uwagę na konieczność zapoznania się z filmem oraz planszą interaktywną przed zajęciami. Dzięki temu podczas zajęć lekcyjnych łatwiej przyjdzie im posługiwanie się słownictwem specjalistycznym oraz analiza konkretnych przykładów projektowania i konstruowania obuwia. Ułatwi to rozwiązywanie części interaktywnej zasobu – materiałów sprawdzających.
Materiał multimedialny zawarty w e‑materiale może być wykorzystywany do indywidualizacji pracy z uczniem na zajęciach i poza nimi poprzez przydzielanie zadań dodatkowych trudniejszych dla uczniów zdolnych lub też łatwiejszych dla uczniów mających problemy w nauce. Uczeń zdolny może samodzielnie opracować zagadnienie w postaci mapy myśli (notatka o elementach wierzchu obuwia – elementy składowe i krótkie opisy ze słowami kluczowymi), natomiast uczeń mający problemy w nauce powinien otrzymać konkretne wskazówki do samodzielnej pracy – np. otrzymać tylko 2 lub 3 typy obuwia do opisania (każdy uczeń inne, a potem uczniowie wymienią się notatkami).
Podczas lekcji uczniowie pracują indywidualnie z materiałem – animacją 3D „Elementy wierzchu obuwia”. Uczniowie pracujący w wolniejszym tempie mają za zadanie wypisać elementy składowe wierzchu obuwia damskiego (czółenko) i męskiego (półbut), zaś ci pracujący szybciej mogą do każdego elementu zapisać słowa kluczowe lub wykonać notatki graficzne – proste szkice. Nauczyciel może w formie dramy podsumować tę część lekcji. Uczniowie wcielają się w rolę mistrza i młodego pracownika zakładu obuwniczego/szewskiego. Mistrz powinien wyjaśnić uczniowi, jak przebiega składanie elementów wierzchu obuwia na kopycie, uczeń ma zaś za zadanie sformułować 4‑5 pytań do mistrza, którymi udowodni, że ma już podstawową wiedzę na temat zestawienia elementów składowych wierzchu obuwia damskiego i męskiego produkowanego systemem klejonym. Oglądający powinni na tej podstawie uzupełnić swoje notatki.
3.4. Praca z uczniem o specjalnych potrzebach edukacyjnych (SPE)
Uczniowie o specjalnych potrzebach edukacyjnych powinni pracować w grupach o zróżnicowanych uzdolnieniach i wiadomościach. Pozwala to na zwiększenie aktywności i motywacji do pracy uczniów, większe zaangażowanie ich w wykonywaną pracę.
W przypadku pracy indywidualnej uczeń o specjalnych potrzebach edukacyjnych powinien pracować w swoim własnym rytmie i na odpowiednim dla siebie poziomie. Można stosować karty pracy, które umożliwiają każdemu uczniowi zapoznawanie się z kolejnymi partiami materiału w swoim własnym tempie.
Nauczyciel może zaproponować, na podstawie materiałów multimedialnych, przygotowanie haseł do krzyżówki, które dotyczą tematu lekcji, hasłem będzie słowo „OBUWNIK”. Uczniowie pracujący wolniej otrzymają od nauczyciela pakiet haseł do opracowania z podkreśleniem liter, które utworzą hasło, np. mOdel podstawowy, oBłożyna, rysunek żUrnalowy, Wzornik wierzchów, Nosek, zapIętek, Kopyto. Zaś uczniowie zdolni, pracujący w szybszym tempie nie otrzymują od nauczyciela haseł, co wymaga większych umiejętności. Nauczyciel może, po wykonaniu przez uczniów tego zadania, zaproponować połączenie haseł z definicjami, które wcześniej opracowywali (każdy może dostać krzyżówkę sąsiada lub sąsiadki). Należy pamiętać, żeby hasła i definicje nie trafiły do tych samych uczniów, którzy je opracowywali.
W przypadku pracy indywidualnej uczeń o specjalnych potrzebach edukacyjnych powinien pracować w swoim własnym rytmie i na odpowiednim dla siebie poziomie. Można stosować karty pracy, które umożliwiają każdemu uczniowi zapoznawanie się z kolejnymi partiami materiału w swoim własnym tempie. W przypadku uczniów z SPE warto skorzystać z technologii informacyjno‑komunikacyjnych w nauczaniu. Warto podczas przekazywania wiedzy podpierać się prezentacjami multimedialnymi, prezentację taką należy przesłać uczniowi, aby mógł wielokrotnie ją przeglądać podczas rozwiązywania zadań. W przypadku uczniów z dysfunkcją narządu wzroku należy pamiętać np. o odpowiednim miejscu – blisko nauczyciela, zachowaniu porządku na stanowisku pracy, stosowaniu powiększonej czcionki w tekstach. W przypadku ucznia z dysfunkcją narządu słuchu należy zapewnić uczniowi miejsce w pierwszej ławce, w niedużej odległości od nauczyciela (od 0,5 do 1,5 m), warto takiego ucznia posadzić w jednej ławce ze zdolnym uczniem. Należy często powtarzać komunikaty i zapewnić dodatkowe wyjaśnienia oraz upraszczać polecenia. W przypadku uczniów o inteligencji niższej niż przeciętna można zaproponować wydłużenie czasu pracy, indywidualne instruowanie podczas pokazów, omawianie mniejszych partii materiału. W przypadku ucznia zdolnego można angażować go do funkcji lidera, zachęcać do dzielenia się wiedzą z innymi, przygotowywać trudniejsze zadania.
Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści
4. Wymagania techniczne
Wymagania sprzętowe niezbędne do korzystania z poradnika oraz innych materiałów platformy zpe.gov.pl.
System operacyjny:
Windows 7 lub nowszy
OS X 10.11.6 lub nowszy
GNU/Linux z jądrem w wersji 4.0 lub nowszej 3GB RAM
Przeglądarka internetowa we wskazanej wersji lub nowszej:
Chrome w wersji 69.0.3497.100
Firefox w wersji 62.0.2
Safari w wersji 11.1
Opera w wersji 55.0.2994.44
Microsoft Edge w wersji 42.17134.1.0
Internet Explorer w wersji 11.0.9600.18124
Urządzenia mobilne:
2GB RAM iPhone/iPad z systemem iOS 11 lub nowszym
Tablet/Smartphone z systemem Android 4.1 (lub nowszym) z przeglądarką kompatybilną z Chromium 69 (lub nowszym) np. Chrome 69, Samsung Browser 10.1, szerokość co najmniej 420 px
Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści