Symulacja pokazuje, w sposób schematyczny, propagację fali dźwiękowej w dwóch wymiarach. Na widoku z góry zaznaczono zielonymi okręgami tak zwane powierzchnie falowe, czyli miejsca w przestrzeni, w których fala ma tę samą fazę. Widok z boku przedstawia natomiast przekrój przez falę. Zielone kreski odpowiadają powierzchniom falowym widocznym na widoku z góry, natomiast czerwone punkty to wartości ciśnienia w danym punkcie. Pamiętajmy, że fala dźwiękowa to właśnie podróżujące w przestrzeni zaburzenie ciśnienia, które ludzkie ucho i mózg interpretują jako dźwięki o różnej częstotliwości i głośności. Warto tu podkreślić, że natężenie fali dźwiękowej - proporcjonalne do kwadratu jej amplitudy - i głośność dźwięku nie są sobie jednoznaczne. Ludzki słuch ma nieliniową charakterystykę i dźwięki o tym samym natężeniu odbieramy jako dźwięki o różnej głośności, w zależności od ich częstotliwości.

Poniższa symulacja zawiera również pewne uproszczenie - natężenie dźwięku nie maleje na niej wraz z odległością od źródła. W rzeczywistości natężenie dźwięku jest odwrotnie proporcjonalne do kwadratu odległości od źródła.