E-materiały do kształcenia zawodowego

Proces załadunku i rozładunku w porcie morskim

Obsługa ładunków w portach i terminalach — Technik eksploatacji portów i terminali

bg‑gold

Słownik pojęć dla e‑materiału

1

Słownik pojęć dla e‑materiału zawiera objaśnienia pojęć związanych z „Procesem załadunku i rozładunku w porcie morskim”.

Pojęcia uporządkowano alfabetycznie. Pod każdym pojęciem znajduje się link odsyłający do materiału multimedialnego lub innych e‑materiałów, w których pojawia się dane pojęcie.

akwen – (aqua)
akwen – (aqua)

dowolnie określony obszar wodny, np. akwen Morza Bałtyckiego, akwen północnego Atlantyku, akwen portu, akwen redy

basen portowy – (docks, basins)
basen portowy – (docks, basins)

zasadnicza część akwatorium portowego; zatrzymują się w nim statki, aby dokonać czynności przeładunkowych i innych usług, z których korzystają w porcie

BIBO – (Bulk In, Bags Out/Bulk Out)
BIBO – (Bulk In, Bags Out/Bulk Out)

typ statku przeznaczony do transportowania sypkiego cukru. Cechą charakterystyczną tego typu masowców jest to, iż posiadają zainstalowaną kompletną linię technologiczną do pakowania towaru. W ten sposób statek w jednym porcie pobiera cukier luzem, a do portu docelowego dostarcza towar już zapakowany w worki

brygadzista „ganku”
brygadzista „ganku”

bezpośredni przełożony brygady (jednego albo kilku zespołów roboczych).
W skład brygady, w zależności od rodzaju przypisanego zadania, wchodzą: dźwignicowi, robotnicy przeładunkowi czy operatorzy sprzętu przeładunkowego. Zadania brygadzisty to m.in.: organizacja pracy podległej brygady, przygotowanie stanowisk pracy i kierowanie realizacją zaplanowanych prac przeładunkowych i manipulacyjnych zgodnie z obowiązującymi przepisami i wytycznymi

budowla hydrotechniczna
budowla hydrotechniczna

budowla wykorzystywana w gospodarce wodnej. Umożliwia korzystanie z wód oraz pozwala na kształtowanie zasobów wodnych. Budowle hydrotechniczne można podzielić na śródlądowe i morskie. Tego typu konstrukcje wykorzystane są na przykład do regulacji przepływu w rzece, umożliwiają również pracę elektrowni wodnej, a także mogą pełnić funkcję śluzy komorowej

cementowiec
cementowiec

jest to statek z podwójnym dnem i pojedynczym pokładem. Jego głównym zadaniem jest transport cementu suchego nieopakowanego. Cement przewożony jest w stanie fluidalnym (pył właściwościami przypomina ciecz) w szczelnej, zabezpieczonej przed wilgocią ładowni, której wyposażenie i kształt umożliwiają jego prosty załadunek oraz wyładunek

certyfikat opakowania kontenerowego
certyfikat opakowania kontenerowego

dokument, który potwierdza, że kontener spełnia odpowiednie warunki, by załadować do niego towar niebezpieczny. Jest oświadczeniem, że kontener jest czysty, suchy i nadaje się do przyjęcia towaru oraz do użytku pod względem  konstrukcyjnym (jeżeli ładunek zawiera towary klasy 1, inne niż podklasa 1.4)

chemikaliowiec
chemikaliowiec

statek towarowy posiadający odpowiednią konstrukcję; zbiornikowiec, który jest przeznaczony do przewozu płynnych chemikaliów. Chemikaliowiec jest wyposażony w zbiorniki ładunkowe oraz sprzęt niezbędny do załadunku i rozładunku towaru, czyli system pomp do szybkiej obsługi i rurociągów

chłodniowiec
chłodniowiec

statek towarowy, który służy do przewozu łatwo psujących się produktów spożywczych w chłodzonych ładowniach. Na statku są zainstalowane systemy wentylacyjne i agregaty chłodnicze, które pozwalają na wtłaczanie do ładowni powietrza o regulowanej, odpowiedniej dla danego produktu temperaturze

cumowanie – (mooring)
cumowanie – (mooring)

czynność mocowania statku do nabrzeża, pomostu, pirsu lub kei w celu jego unieruchomienia. Cumowanie odbywa się za pomocą lin cumowniczych podawanych z pokładu jednostki cumującej. Celem cumowania jest nie tylko unieruchomienie jednostki, ale również jej zabezpieczenie przed zerwaniem w razie pogorszenia warunków pogodowych. Sposób cumowania powinien uwzględniać lokalne warunki, np. wahania poziomu wody

czarter – (charter)
czarter – (charter)

umowa, na podstawie której odbywa się przewóz ładunków lub osób w żegludze morskiej lub innych gałęziach transportu, cechująca się nieregularnością lub wręcz jednorazowością. Umowa czarterowa jest zawierana między usługobiorcą a dostawcą usług na nieregularny przewóz ładunków lub osób. Umowa wynajęcia statku, jachtu, samolotu z załogą lub bez, na określony czas, w celu samodzielnej organizacji transportu lub podróży. Według Kodeksu Morskiego umowa czarteru oznacza, że na określony czas armator zobowiązuje się, za ustalonym wynagrodzeniem, oddać czarterującemu do dyspozycji statek w stanie zdatnym do żeglugi, obsadzony odpowiednią załogą, odpowiednio wyposażony oraz przystosowany do celów przewidzianych w umowie, na oznaczony czas albo na okres jednej lub kilku następujących po sobie podróży w celu określonym umową

deklaracja ładunku niebezpiecznego
deklaracja ładunku niebezpiecznego

dokument zawierający informacje dotyczące transportu ładunku niebezpiecznego. W transporcie morskim deklaracja ta zawiera wszystkie informacje dotyczące oznakowania niebezpiecznych materiałów, które są transportowane. Obowiązek jej wypełnienia spoczywa na nadawcy ładunku.
Na podstawie deklaracji określa się miejsce ładunku na pokładzie. Deklaracja (ang. Dangerous Good Declaration) musi zawierać dane umożliwiające identyfikację nadanego ładunku, m.in.:

  • numer (musi być on poprzedzony skrótem ),

  • nazwę przewozową (musi zostać podana w języku angielskim),

  • klasę zagrożenia (w przypadku klasy należy podać również grupę zgodności oraz podklasę),

  • dodatkowe zagrożenia (opcjonalnie),

  • grupę pakowania (tylko jeśli została ona określona)

dok
dok

obszar wody pomiędzy nabrzeżami, gdzie obsługuje się statki. Dok to basen portowy lub odpowiednia konstrukcja pływająca, która zapewnia utrzymanie statku wodnego w pionie i na stałym poziomie, niezależnie od otaczających go wód akwenowych czy portowych. W znaczeniu portowym dok portowy oznacza basen portowy z wodoszczelnymi wrotami, gdzie statek jest utrzymywany na wodzie na stałej wysokości względem nabrzeża, niezależnie od aktualnej wysokości pływu morskiego. Jego zadaniem jest bieżąca obsługa zacumowanej jednostki

drobnicowiec
drobnicowiec

statek morski posiadający odpowiednią konstrukcję, przeznaczony do przewozu drobnicy, tj. towarów przemysłowych liczonych w sztukach, zapakowanych w skrzynie, bele, beczki, worki lub inne rodzaje opakowań czy też bez opakowania (np. samochody). Z reguły wyposażony jest w urządzenia i osprzęt przeładunkowy (dźwigi lub bomy ładunkowe) umożliwiające załadowanie i wyładowanie ładunku bez użycia urządzeń portowych

flo‑flo – (float‑on/float‑off)
flo‑flo – (float‑on/float‑off)

technologia ta jest wykorzystywana przy załadunku największych ładunków ponadgabarytowych takich jak: części platform wiertniczych, inne jednostki pływające, przęsła mostów itp. Statek zanurza się przed załadunkiem, następnie holowniki wchodzące w skład jednostek towarzyszących i zabezpieczających proces załadunku ustawiają ładunek dokładnie nad jego pokładem. Statek transportowy, opróżniając stopniowo zbiorniki balastowe, wynurza się wraz z ładunkiem na swoim pokładzie, który po zakończeniu tego procesu jest mocowany i zabezpieczany. Proces załadunku z wykorzystaniem tej technologii należy do najbardziej skomplikowanych i długotrwałych

ganek
ganek

(w odniesieniu do sześcioosobowego zespołu zajmującego się załadunkiem/rozładunkiem statku) oznacza brygadę roboczą dwóch lub więcej zespołów lub grup ludzi, którzy wykonują wspólne zadanie w porcie, ale działają niezależnie od siebie. Przykładowo brygada skierowana do załadunku drobnicy z placu składowego do ładowni statku składa się z trzech zespołów:

  • zespół na placu składowym, który ładuje towar na ciągniki,

  • zespół operatorów, czyli kierowców ciągników dowożących ładunek z placu pod burtę statku, i sztauerów zakładających zawiesia dźwignic na ładunek na nabrzeżu przy burcie statku,

  • zespół odhaczający i rozmieszczający ładunek w ładowni statku (wykonujący sztauerkę).

Brygadą roboczą kieruje brygadzista

gazowiec
gazowiec

statek posiadający odpowiednią konstrukcję, przeznaczony do transportu naturalnego skroplonego gazu ziemnego — (ang. Liquefied Natural Gas) lub skroplonego gazu porafinacyjnego — (ang. Liquefied Petroleum Gas).
Pod względem konstrukcyjnym gazowce są bardzo złożonymi statkami, w zależności od sposobu i rodzaju przewożonego ładunku

holownik
holownik

statek lub okręt pomocniczy, który konstrukcyjnie przewidziany jest do prac holowniczych (holowania). Charakterystyczną cechą holownika jest silnik o niewspółmiernie dużej mocy i uciągu (do kilkudziesięciu ton siły) w stosunku do jego wielkości. Dodatkowo wyposażone holowniki mogą pełnić funkcje przeciwpożarowe lub ratownicze. Holowniki są wyposażone w haki holownicze i/lub windy holownicze z automatyczną regulacją naciągu liny holowniczej

 – (International Maritime Dangerous GoodsCode)
 – (International Maritime Dangerous GoodsCode)

Międzynarodowy kodeks ładunków niebezpiecznych; kodeks wydawany przez Międzynarodową Organizację Morską (), czyli przewodnik bezpiecznego transportowania ładunków niebezpiecznych drogą morską. Kodeks określa warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby zminimalizować ryzyko zagrożenia w transporcie

– (International Maritime Organization)
– (International Maritime Organization)

Międzynarodowa Organizacja Morska, która jest wyspecjalizowaną agencją Organizacji Narodów Zjednoczonych i odpowiada za bezpieczeństwo i ochronę żeglugi oraz zapobieganie zanieczyszczaniu morza i atmosfery przez statki

informacje o ładunku niebezpiecznym
informacje o ładunku niebezpiecznym

dokument zawierający szczegółowe informacje na temat ładunku niebezpiecznego. Dokument ten zawiera informacje takie jak:

  • klasa zagrożenia,

  • grupa pakowania,

  • numery,

  • oznakowania

infrastruktura portu morskiego
infrastruktura portu morskiego

podstawowe wyposażenie techniczne portu morskiego, które warunkuje lub umożliwia produkcję i świadczenie usług portowych w obrębie terytorium portowego i akwatorium. Zapewnia łączność infrastruktury transportu morskiego i lądowego w porcie i służy obsłudze ruchowej wszystkich środków transportu w porcie. Infrastruktura portowa ma charakter pierwotny i nadrzędny w stosunku do pozostałego wyposażenia technicznego portu i jest podstawą do tworzenia i rozwoju innych elementów wyposażenia technicznego, a ich stan ilościowy i jakościowy ma zasadnicze znaczenie dla rozwoju gospodarczego i funkcjonowania każdego portu morskiego. Do elementów infrastruktury portowej zaliczamy m.in.: akwatorium portowe (np. baseny i kanały portowe, redę, kotwicowiska), terytorium portowe (np. pirsy, nabrzeża, mola), sieci i węzły portowe, portowy węzeł transportowy (kolejowy, drogowy)

 – (International Ship and Port Facility Security Code)
 – (International Ship and Port Facility Security Code)

Międzynarodowy kodeks ochrony statku i obiektu portowego; zestaw przepisów i zaleceń mających na celu zwiększenie zabezpieczenia żeglugi przed terroryzmem. Wymaga on, aby armatorzy, statki i porty opracowały i wdrożyły odpowiednie środki ochrony, przepisy i procedury bezpieczeństwa

kapitanat portu
kapitanat portu

jednostka organizacyjna przynależnego urzędu morskiego, która sprawuje władzę nad ruchem statków w akwatorium portowym oraz na przyległej redzie. W Polsce na czele kapitanatu stoi kapitan portu. W kapitanacie portu przez całą dobę nadzór nad ruchem w porcie pełnią oficerowie dyżurni.
Do najważniejszych zadań kapitanatu portu należą: zarządzanie ruchem statków na podległym obszarze, utrzymywanie porządku w awanporcie, u wejścia do portu, na torach wodnych oraz w basenach portowych, dbałość o bezpieczeństwo żeglugi oraz funkcje administracyjne (nadzór nad akcją zimową, weryfikacja i kontrola dokumentów statków czy załóg, nadzór nad działalnością podległych bosmanatów)

karta charakterystyki produktu
karta charakterystyki produktu

dokument zawierający informacje i wytyczne dotyczące składowania towaru, jego transportu, właściwości zagrożenia, zabezpieczenia oraz zasady postępowania i środki pomocy oraz bezpośrednie przepisy prawa

konosament – („bill of lading” ( lub ))
konosament – („bill of lading” ( lub ))

morski list przewozowy, który stanowi potwierdzenie przyjęcia towaru na statek w celu jego przewozu i jednocześnie zobowiązanie do wydania ładunku uprawnionemu odbiorcy w porcie przeznaczenia. Jest dokumentem wystawionym przez przewoźnika albo w jego imieniu przez kapitana statku lub inną osobę. Konosament to najważniejszy dokument w obrocie morsko‑handlowym. Jest uznawany za papier wartościowy, ponieważ na jego podstawie istnieje możliwość przeniesienia prawa własności towaru. W konosamencie znajdują się następujące informacje: nadawca/załadowca (shipper), odbiorca ładunku (consignee), adres awizacji, pod który wysłane zostanie zawiadomienie o końcu podróży towaru (notifyaddress), miejsce odbioru towaru (place of receipt), port załadunku (port of loading) oraz wyładunku (port of discharge), opis ładunku (description of goods), waga oraz wymiary ładunku (weight/measurements), liczba i rodzaj przesyłek (number and kind of packages)

kontenerowiec
kontenerowiec

statek towarowy o odpowiedniej konstrukcji, specjalnie wyposażony w prowadnice, przeznaczony do przewozu kontenerów, przy założeniu ich pionowego załadunku i wyładunku. Pojemność kontenerowca mierzy się w dwudziestostopowych jednostkach ekwiwalentnych ()

kwit sternika
kwit sternika

dokument, na podstawie którego można stwierdzić ilość i jakość przyjętego towaru załadowanego na statek. Kwit sternika jest wystawiany dla załadowcy przez oficera nadzorującego załadunek towaru na statek. Dokument sporządzany jest po przyjęciu towaru na statek i stanowi dowód jego załadunku

lista ładunkowa
lista ładunkowa

dokument przedstawiający wszystkie dobra, które mają zostać załadowane z przeznaczeniem do różnych portów wyładunkowych. Jest to dokument transgraniczny, wymagany także do odprawy celnej w celu wykazania dokładnej wagi, liczby i objętości towaru do rozładunku. Lista ta sporządzana jest przez spedytora, a następnie przekazywana zainteresowanym stronom przed wpłynięciem statku do portu – w celu załadunku. Na jej podstawie sporządzany jest tzw. sztauplan, czyli szczegółowy plan rozłożenia ładunku

lista załadowcza
lista załadowcza

dokument w transporcie morskim, który jest potwierdzeniem informacji o ładunku oraz jego lokalizacji (gdzie został umieszczony towar, paleta, kontener). Lista załadowcza jest ściśle powiązana z fakturą i musi zawierać identyczne dane jak faktura (datę wystawienia, numer i opis towaru na liście załadowczej). Na liście załadowczej umieszczone są informacje związane z samym towarem — jego ilość, waga, rozmiar, opis

lo‑lo – (lift on/lift off)
lo‑lo – (lift on/lift off)

technologia załadunku pionowego polegająca na podnoszeniu ładunku, np. z nabrzeża, naczepy ciągnika siodłowego, platform wagonów lub środka transportu bliskiego, którym dostarczono towar z placu składowego lub magazynu pod burtę statku, i opuszczaniu go w wyznaczone miejsce w ładowni lub na pokładzie. Technologia ta wykorzystywana jest do załadunku zarówno ładunków masowych, jak i drobnicowych, zmienia się tylko wykorzystywany osprzęt dla żurawi i suwnic

ładunek stały
ładunek stały

rodzaj przewożonego towaru jednorodnego o stałym stanie skupienia, czyli występującego w postaci suchej. Ładunki tego typu przewożone są bez opakowań, najczęściej w dużych partiach. Przykładowymi towarami tego typu są węgiel, sól, zboże, cement lub piasek

manifest ładunkowy
manifest ładunkowy

dokument w transporcie morskim, w którym zawarte są opisy wszystkich partii ładunków znajdujących się na statku wraz z najważniejszymi informacjami pozwalającymi na ich zidentyfikowanie. W dokumencie tym podaje się: liczbę sztuk towaru, numery listów przewozowych (konosamentów), nazwiska załadowców, odbiorców, stawki frachtowe, wagi ładunków itd.

masowiec
masowiec

statek towarowy o odpowiedniej konstrukcji, zazwyczaj mający pojedynczy pokład i podwójne dno. Przeznaczony jest głównie do przewozu suchych ładunków masowych luzem, tj. bez opakowania, wsypywanych bezpośrednio do ładowni, np. rudy, węgla, nawozów mineralnych, siarki granulowanej, zboża itp. Masowce mogą być też używane do przewozu ładunków półmasowych (break‑bulk), np. blach (także w rolach), stali w innej postaci (szyn, kęsów hutniczych), papieru w rolach, drewna pakietyzowanego, a także kontenerów (masowco‑kontenerowce)

nabrzeże
nabrzeże

linia brzegowa mola, pirsu lub kanału portowego wraz z najbliższymi terenami przyległymi, odpowiednio przygotowana do postoju i obsługi statków. Szerokość nabrzeża zależy od jego przeznaczenia, zazwyczaj waha się w granicach 50-60 m. W przypadku terminali kontenerowych szerokość nabrzeża może wynosić nawet . Podstawowe parametry nabrzeży to: głębokość wody, która jest równa największemu zanurzeniu przy pełnym obciążeniu największego spodziewanego przy nabrzeżu statku, plus rezerwa 1,5-2 m przewidująca niski stan wody, zamulenie itp., szerokość, długość. Nabrzeże jest odpowiednio wyposażone w specjalne urządzenia, które umożliwiają postój i obsługę statków (urządzenia cumownicze i odbojowe), magazyny i urządzenia portowe

nota bukingowa
nota bukingowa

dokument w transporcie morskim, który stanowi pisemny dowód wydany przez armatora (albo jego przedstawiciela) dla załadowcy (bukującego), który potwierdza, że dany ładunek będzie przyjęty na konkretny statek. Nota bukingowa zawiera termin i warunki stawki frachtowej, nazwy, typy, wagi oraz objętości towaru, stawki frachtowe, dane nadawcy, przewoźnika i odbiorcy; znajduje się tu również zakres odpowiedzialności przewoźnika za ładunek oraz klauzule dotyczące działania w sytuacjach szczególnych

pirs
pirs

budowla hydrotechniczna o konstrukcji lekkiej, prostopadła do nabrzeża. Jej długość odpowiada zwykle długości jednego statku, a szerokość nie przekracza . Ze względu na lekką konstrukcję nie ma stacjonarnych urządzeń przeładunkowych. Na pirsach mogą się znajdować magazyny portowe lekkiej konstrukcji, umieszczone w jednym rzędzie, oraz drogi kołowe. Przeładunek na pirsie odbywa się za pomocą ruchomych urządzeń przeładunkowych, np. taśmociągu lub urządzeń przeładunkowych statku. Na pirsach mogą być instalowane specjalistyczne urządzenia przeładunkowe, np. przenośniki taśmowe dla ładunków sypkich

podatność transportowa
podatność transportowa

pracochłonność transportu określonego ładunku. Z technologicznego punktu widzenia oznacza ona stopień odporności ładunku na warunki i skutki transportu

poler (pachoł cumowniczy)
poler (pachoł cumowniczy)

urządzenie cumownicze służące do cumowania statku przy nabrzeżu. Poler może się znajdować na pokładzie statku lub nabrzeżu; służy do zakładania cum w celu przywiązywania statków lub innych jednostek pływających do budowli morskiej, najczęściej nabrzeża

prawo morskie
prawo morskie

zbiór norm prawnych, krajowych i międzynarodowych regulujących stosunki związane z żeglugą morską, czyli działalnością człowieka na morzu. Podstawowym aktem prawnym w Polsce, który reguluje prawo morskie, jest Kodeks morski (Ustawa z dnia 18 września 2001 r.)

pump in‑pump out
pump in‑pump out

statki typu chemikaliowce, gazowce, tankowce itp. Jednostki posiadające zbiorniki do przewozu cieczy, gazów skroplonych oraz gazów sprężonych ładowane i wyładowywane są poprzez wtłaczanie i wytłaczanie ładunku, czyli przy użyciu technologii załadunku i wyładunku ładunków płynnych i gazowych pump in‑pump out. Wykorzystywany jest tu system przepompowni i rurociągów łączący zbiorniki, nabrzeże i statek

ro‑ro – (roll on/roll off)
ro‑ro – (roll on/roll off)

technologia przeładunku poziomego ładunków tocznych polegająca na wtaczaniu i wytaczaniu ładunku przez furty dziobowe, rufowe lub burtowe. Ładunek może wjechać na statek za pomocą własnego napędu mechanicznego, np. samochodu, lub może zostać wciągnięty za pomocą ciągników portowych, np. naczep, trailerów itp. Dzięki temu nawet wagony kolejowe mogą wjeżdżać po odpowiednich rampach. Ładunki umieszczane są na pokładach i śródpokładach w wyznaczonych i ściśle określonych miejscach, wyposażonych w specjalne otwory i uchwyty do właściwego sztauowania i zabezpieczania ładunków

samochodowiec – (Car Carrier lub Pure Car Carrier)
samochodowiec – (Car Carrier lub Pure Car Carrier)

statek towarowy posiadający specjalną konstrukcję, przeznaczony do przewozu samochodów oraz ciężarówek, które wjeżdżają na statek i z niego wyjeżdżają na własnych kołach lub przy użyciu pojazdu platformowego. Poziomy system załadunku lub rozładunku (roll‑on/roll‑off) pozwala szybko obsłużyć statek w porcie

spreader
spreader

specjalistyczna stalowa rama chwytna wyposażona w  ramiona, które rozsuwają się automatycznie i pozwalają na podjęcie kontenerów zarówno -, jak i -stopowych

sto‑ro – (stowable roll‑on/roll‑off)
sto‑ro – (stowable roll‑on/roll‑off)

konstrukcja, do której ładunek transportowany jest pojazdami kołowymi, a następnie odpowiednio ustawiany w ładowni. Posiada jedynie furty burtowe z windami lub podnośnikami. Pojazdy portowe układają ładunki na przenośniku taśmowym, który przenosi ładunek na właściwy poziom pokładu. Następnie wózek widłowy odbiera ładunek i odwozi go w docelowe miejsce

suprastruktura portu morskiego
suprastruktura portu morskiego

wyposażenie techniczne portu związane z jego przystosowaniem do obsługi określonych ładunków i pasażerów, według określonych technologii. Suprastruktura portowa to ogół mobilnych urządzeń ładunkowych, które służą do załadunku i wyładunku towarów ze statku lub na statek, oraz cały dostępny sprzęt manipulacyjny służący do przemieszczenia ładunków w relacji pionowej i poziomej na terenie danego portu, place składowe i magazyny wraz z wyposażeniem oraz portowy tabor pływający

suwnica RTG
suwnica RTG

suwnica bramowa, czyli dźwignica placowa poruszająca się na kołach gumowych (ang. rubbertiresgantry). Jest ona sterowana przez operatora w kabinie. Jej głównym zadaniem jest ładowanie kontenerów z samochodów ciężarowych lub ciągników terminalowych na blok kontenerów i odwrotnie. Jest niezbędnym elementem wyposażenia terminala kontenerowego

suwnica STS
suwnica STS

nabrzeżna suwnica kontenerowa, czyli dźwignica przystosowana do przeładunku kontenerów w relacji ze statku na nabrzeże portowe (ang. ship‑to‑shore). Suwnica porusza się po torach ułożonych na nabrzeżu. Jest największym urządzeniem przeładunkowym w porcie morskim. Wyposażona jest w spreader do chwytania kontenera/kontenerów

sztauer
sztauer

pracownik zatrudniony przy rozładunku i załadunku statków oraz obsłudze ładunków w obrocie portowym. Do jego głównych zadań należy rozmieszczenie i zamocowanie ładunków w ładowniach i na pokładach statków, wewnątrz kontenerów, w środkach transportu lądowego, w magazynach portowych (budowa stosów) i na placach składowych

sztauplan
sztauplan

plan rozmieszczenia poszczególnych ładunków na statku z podaniem ich nazwy, liczby sztuk, wagi, numerów konosamentów oraz portu przeznaczenia

trymer
trymer

pracownik przeładunkowy zatrudniony do obsługi ładunków sypkich (masowych) przeładowywanych luzem (bez opakowania). Trymer posiada umiejętność trymowania ładunków w pomieszczeniach statkowych i magazynowych oraz wykonywania separacji ładunków masowych. Do głównych zadań trymera należy: wybieranie resztek ładunków sypkich z ładowni statku lub innych środków transportu (np. z wagonów węglarek); wykonywanie prac trymerskich w ładowniach statków, w pomieszczeniach (np. elewatora) czy w zasobniach; udział w pracach manipulacyjnych przy ładunkach masowych; zbieranie rozsypów po przeładunku na torach kolejowych i nabrzeżu

trymowanie
trymowanie

funkcja, która służy do odpowiedniego rozmieszczenia ładunku na statku, tak aby zapewnić mu stateczność na wodzie

układarka 
układarka 

sterowana automatycznie układarka do układania kontenerów w stosy (ang. automated stacking crane), służąca do manipulacji kontenerami na placach w terminalach kontenerowych

urządzenia
urządzenia

urządzenia do napełniania i opróżniania zbiorników transportowych. W przypadku portów morskich oznaczają portowe ramiona przeładunkowe, czyli instalacje i systemy do napełniania statków handlowych ładunkami gazowymi lub ciekłymi albo ich opróżniania z ładunków gazowych lub ciekłych

według wartości – (ad valorem)
według wartości – (ad valorem)

zwrot stosowany przy określaniu opłat celnych i przewozowych, które ustalane są jako procent wartości towaru

wóz podsiębierny – (ang. container straddle carrier, )
wóz podsiębierny – (ang. container straddle carrier, )

samojezdny wóz bramowy (piętrzący lub unoszący), wyposażony w spreader, umieszczony między podporami. Przystosowany jest do składowania kontenerów w dwóch warstwach

wózek  – (automated guided vechicle)
wózek  – (automated guided vechicle)

wózek, pojazd bezzałogowy sterowany za pomocą układów nawigacyjnych (optycznych, indukcyjnych, laserowych, magnetycznych), przeznaczony do transportowania towaru na sobie lub za sobą, bez konieczności bezpośredniej obsługi operatora

wózek widłowy
wózek widłowy

wózek jezdniowy podnośnikowy, tj. kołowy pojazd mechaniczny posiadający napęd spalinowy, służący do przemieszczania i podnoszenia jednostek ładunkowych o dużej masie w transporcie bliskim na małe odległości. Jest używany do prac rozładunkowych w portach, magazynach czy fabrykach. Wózek widłowy obsługuje głównie ładunki umieszczone na paletach

zbiornikowiec – (tanker)
zbiornikowiec – (tanker)

statek towarowy typu cysterna, przeznaczony do transportowania płynnych ładunków masowych, np. ciekłej siarki, ropy naftowej, skroplonego gazu. Zbiornikowce należą do grupy największych statków handlowych na świecie.
Nie posiadają ładowni, tylko zbiorniki ładunkowe. Proces załadunku i wyładunku odbywa się za pośrednictwem systemu rurociągów i pomp

żuraw portowy
żuraw portowy

urządzenie portowe, dźwignica, której część konstrukcji nośnej zwana wysięgnikiem jest zdolna do wykonywania ruchów obrotowych w płaszczyźnie poziomej lub pionowej albo w obu płaszczyznach jednocześnie. Jest niezbędnym elementem wyposażenia każdego portu morskiego. Najczęściej montowany jest przy nabrzeżu na portalu szynowym. Używany jest do załadunku i rozładunku statków oraz podczas montażu i remontu obiektów pływających. W portach najczęściej można spotkać żurawie drobnicowe do przeładunku lekkiej lub ciężkiej drobnicy oraz żurawie chwytakowe do przeładunku materiałów masowych sypkich, np. kruszywa, węgla, nawozów, pasz, zboża itp.