Na symulacji przedstawiono układ współrzędnych z poziomą osią $X$ od minus siedmiu do sześciu, oraz z pionową osią $Y$ od minus trzech do pięciu. Na płaszczyźnie narysowano wykres funkcji $f\left(x\right)$, który stanowi parabola o wierzchołku w punkcie $\left(0;0\right)$ i ramionach skierowanych w górę. Funkcja przebiega przez punkty $\left(-2;2\right)$, oraz $\left(2;2\right)$. Niebieski wykres $f\left(x-p\right)$ stanowi przesunięcie wykresu funkcji $f\left(x\right)$, w zależności od wartości parametru p, którą można regulować za pomocą suwaka. Przykład 1. Dla $p=-3$. Wykres funkcji niebieskiej $f\left(x+3\right)$ stanowi przesunięcie wykresu $f\left(x\right)$ o trzy jednostki w lewo. Zatem wierzchołkiem funkcji niebieskiej jest punkt $\left(-3;0\right)$, a funkcja przebiega przez punkty $\left(-3;2\right)$, oraz $\left(-1;2\right)$. Oś symetrii opisuje równanie $x=-3$. Przykład 2. Dla $p=1$. Wykres funkcji niebieskiej $f\left(x+1\right)$ stanowi przesunięcie wykresu $f\left(x\right)$ o jedną jednostkę w prawo. Zatem wierzchołkiem funkcji niebieskiej jest punkt $\left(1;0\right)$, a funkcja przebiega przez punkty $\left(-1;2\right)$, oraz $\left(3;1\right)$. Oś symetrii opisuje równanie $x=1$. Przykład 3. Dla $p=2$. Wykres funkcji niebieskiej $f\left(x+2\right)$ stanowi przesunięcie wykresu $f\left(x\right)$ o dwie jednostki w prawo. Zatem wierzchołkiem funkcji niebieskiej jest punkt $\left(2;0\right)$, a funkcja przebiega przez punkty $\left(0;2\right)$, oraz $\left(4;2\right)$. Oś symetrii opisuje równanie $x=2$.