Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

W tej lekcji omówimy przesunięcia paraboli, będącej wykresem funkcji kwadratowej określonej wzorem fx=ax2, gdzie a0 , wzdłuż osi X układu współrzędnych.

Przesunięcie paraboli, będącej wykresem funkcji kwadratowej,  wzdłuż osi odciętych układu współrzędnych powoduje nie tylko zmianę położenia wykresu tej funkcji w układzie współrzędnych, ale także jej niektórych własności. Na podstawie obserwacji położenia paraboli, będącej wykresem funkcji kwadratowej po przesunięciu ustalimy, które własności nie ulegną zmianie, a także określimy, co zmienia się po takim przekształceniuprzekształcenie wykresu funkcji f(x - p)przekształceniu.

przesunięcie wykresu funkcji f wzdłuż osi X
Definicja: przesunięcie wykresu funkcji f wzdłuż osi X

y=fx-p otrzymujemy przez przesunięcie paraboli, będącej wykresem funkcji y=fx o:

  • p jednostek w prawo, gdy p>0,

  • p jednostek w lewo, gdy p<0.

Naszkicujmy parabolę, będącą wykresem funkcji określonej wzorem fx=2x2.

W celu naszkicowania wykresu funkcji f przedstawmy w tabeli wartości funkcji f dla kilku argumentów:

x

-2

-1

0

1

2

fx

8

2

0

2

8

Wykres funkcji f przedstawia się następująco:

RZAsfG9RCvqrx

Przesuńmy parabolę, będącą wykresem funkcji f3 jednostki w prawo, wzdłuż osi X. W ten sposób otrzymujemy parabolę, będącą wykresem funkcji g.

Wtedy wykresy funkcji fg przedstawiają się następująco:

R1GfDDNm3I9XK

Otrzymana parabola, będąca wykresem funkcji g=fx-3 jest przystająca do paraboli, będącej wykresem funkcji f.

Zauważmy, że dziedzina  funkcji g jest taka sama, jak dziedzina  funkcji f, podobnie - zbiory wartości są takie same.

Określmy niektóre własności funkcji g:

  • wierzchołek paraboli, będącej wykresem funkcji g ma współrzędne 3,0,

  • osią symetrii paraboli, będącej wykresem funkcji g jest prosta o równaniu x=3,

  • funkcja g jest malejąca w przedziale -,3,

  • funkcja g jest rosnąca w przedziale 3,,

Jeżeli przesuwamy wykres funkcji kwadratowej f określonej wzorem fx=ax2, gdzie a>0, wzdłuż osi Xp jednostek w prawo lub p jednostek w lewo, to otrzymujemy wykres funkcji g o następujących własnościach:

  • wierzchołek paraboli, będącej wykresem funkcji g ma współrzędne p,0

  • osią symetrii paraboli, będącej wykresem funkcji g jest prosta o równaniu x=p,

  • funkcja g jest malejąca w przedziale -,p,

  • funkcja g jest rosnąca w przedziale p,,

  • funkcja g przyjmuje wartość najmniejszą dla argumentu x=p.

Naszkicujmy parabolę, będącą wykresem funkcji f określonej wzorem fx=-3x2.

W celu naszkicowania wykresu przedstawmy w tabeli wartości funkcji f dla kilku argumentów:

x

-2

-1

0

1

2

fx

-12

-3

0

-3

-12

Wykres funkcji f przedstawia się następująco:

R1YK8hJ92h6JP

Przesuńmy parabolę, będącą wykresem funkcji f1 jednostkę w lewo, wzdłuż osi X. W ten sposób otrzymujemy parabolę, będącą wykresem funkcji g.

Wtedy wykresy funkcji fg przedstawiają się następująco:

RlzScC6Kwwo7A

Otrzymana parabola, będąca wykresem funkcji g=fx+1 jest przystająca do paraboli, będącej wykresem funkcji f.

Zauważmy, że dziedzina  funkcji g jest taka sama, jak dziedzina  funkcji f podobnie - zbiory wartości są takie same.

Określmy niektóre własności funkcji g:

  • wierzchołek paraboli, będącej wykresem funkcji g ma współrzędne -1,0,

  • osą symetrii paraboli, będącej wykresem funkcji g jest prosta o równaniu x=-1,

  • funkcja g jest rosnąca w przedziale -,-1,

  • funkcja g jest malejąca w przedziale -1,,

Jeżeli przesuwamy wykres funkcji kwadratowej f określonej wzorem fx=ax2, gdzie a<0, wzdłuż osi Xp jednostek w prawo lub p jednostek w lewo, to otrzymujemy wykres funkcji g o następujących własnościach:

  • wierzchołek paraboli, będącej wykresem funkcji g ma współrzędne p,0

  • osią symetrii paraboli, będącej wykresem funkcji g jest prosta o równaniu x=p,

  • funkcja g jest rosnąca w przedziale -,p,

  • funkcja g jest malejąca w przedziale p,,

  • funkcja g przyjmuje wartość największą dla argumentu x=p.

Parabolę, będącą wykresem funkcji g określonej wzorem gx=ax-p2 otrzymujemy przez przesunięcie paraboli, będącej wykresem funkcji kwadratowej f określonej wzorem fx=ax2, gdzie a oraz a0:

  • p jednostek w prawo lub w lewo wzdłuż osi X,

  • o wektor u=p,0.

Przekształcenia paraboli, będącej wykresem funkcji kwadratowej wzdłuż osi X wykorzystamy do rozwiązywania problemów matematycznych.

Przykład 1

Parabolę, będącą wykresem funkcji kwadratowej f określonej wzorem fx=12x2 przesunięto o 6 jednostek w lewo wzdłuż osi X i otrzymano parabolę, będącą wykresem funkcji g.

RcsvxcOk1MdGP

Dla funkcji g wyznaczymy:

a) oś symetrii wykresu funkcji,

b) przedziały monotoniczności,

c) współrzędne wierzchołka paraboli, która jest wykresem tej funkcji.

Rozwiązanie:

a) oś symetrii wykresu funkcji g opisujemy za pomocą równania x=-6,

b) funkcja g jest:

  • malejąca w przedziale -,-6,

  • rosnąca w przedziale -6,.

c) wierzchołek paraboli, będącej wykresem funkcji g ma współrzędne -6,0.

Przykład 2

Na rysunku przedstawiono wykres funkcji kwadratowej f określonej wzorem fx=-12x2 oraz wykres funkcji g po przesunięciu o 2 jednostki w prawo wykresu funkcji f wzdłuż osi X.

RRvBiyKM8oQ9J

Określimy:

a) równanie osi symetrii wykresu funkcji g,

b) wartość funkcji g dla argumentu 12.

Rozwiązanie:

a) osią symetrii wykresu funkcji g jest prosta o równaniu x=2,

b) możemy zauważyć, że zachodzi zależność gx=fx-2, zatem

g12=f12-2=f10=-12·102=-50.

Przykład 3

Parabolę, będącą wykresem funkcji kwadratowej f określonej wzorem fx=13x2 przesunięto o 4 jednostki w lewo wzdłuż osi X i otrzymano parabolę, będącą wykresem funkcji g.

RRBuIRwvfCg75

Uporządkujmy rosnąco liczby: g-8, g-4, g-3 oraz g-6.

Rozwiązanie:

Zauważmy, że osią symetrii wykresu funkcji g jest prosta o równaniu x=-4 oraz ramiona paraboli, będącej wykresem funkcji g są skierowane do góry.

Ponieważ funkcja g jest malejąca w przedziale -,-4 oraz rosnąca w przedziale -4,, zatem

g-4<g-3<g-6<g-8.

Przykład 4

Naszkicujemy wykres funkcji f określonej wzorem fx=-x+22.

Rozwiązanie:

Zauważmy, że w celu naszkicowania wykresu funkcji f wystarczy:

  • naszkicować wykres funkcji g określonej wzorem gx=-x2,

  • przesunąć wykres funkcji g o wektor u=-2,0, co jest równoznaczne z przesunięciem wykresu tej funkcji o 2 jednostki w lewo wzdłuż osi X.

W celu naszkicowania wykresu przedstawmy w tabeli wartości funkcji g dla kilku argumentów:

x

-2

-1

0

1

2

gx

-4

-1

0

1

-4

Rgu5KGuGWp9kp
Przykład 5

Funkcję kwadratową f określono wzorem fx=ax2. Niech gx=fx-2 oraz hx=gx+5. Wyznaczymy:

a) współrzędne wierzchołka paraboli, będącej wykresem funkcji h,

b) oś symetrii paraboli, będącej wykresem funkcji h.

Rozwiązanie:

Zauważmy, że jeżeli gx=fx-2 oraz hx=gx+5, to:

hx=fx-2+5=fx+3.

Zatem parabolę, będącą wykresem funkcji h otrzymamy przez przesunięcie paraboli, będącej wykresem funkcji f3 jednostki w lewo wzdłuż osi X.

a) wierzchołkiem paraboli, będącej wykresem funkcji h jest punkt o współrzędnych -3,0,

b) osią symetrii paraboli, będącej wykresem funkcji h jest prosta o równaniu
x=-3.

Przykład 6

Dana jest funkcja kwadratowa f określona wzorem fx=-2x2. Parabolę, będącą wykresem funkcji f przesunięto o 2 jednostki w lewo wzdłuż osi X i otrzymano parabolę, będącą wykresem funkcji g. Dodatkowo parabolę, będącą wykresem funkcji f przesunięto o 2 jednostki w prawo wzdłuż osi X i otrzymano parabolę, będącą wykresem funkcji h. Wykażemy, że różnica wartości funkcji gh dla dowolnego x jest liczbą podzielną przez 16.

Rozwiązanie:

Zauważmy, że:

gx=fx+2

hx=fx-2

Dziedziną każdej z funkcji f,g,h jest zbiór liczb rzeczywistych.

Wówczas:

gx-hx=fx+2-fx-2=

=-2x+22--2x-22=-2x2+4x+4--2x2-4x+4=

=-2x2-8x-8+2x2-8x+8=-16x

Ponieważ różnica tych wartości jest iloczynem liczby 16 i liczby całkowitej x, zatem rozpatrywana liczba jest podzielna przez 16.

Słownik

przekształcenie wykresu funkcji f(x ‑ p)
przekształcenie wykresu funkcji f(x ‑ p)

przesunięcie wykresu funkcji f wzdłuż osi Xp jednostek w prawo (p>0) lub p jednostek w lewo (p<0)