Wizualizacja zatytułowana jest Czujka dymu optyczna liniowa. Urządzenie jest rozłożone na trzy elementy, część główną, obudowę oraz reflektor pryzmowy. Na jednej ze ścian urządzenia znajdują się: nadajnik i odbiornik promieniowania podczerwonego, laser oraz nalepki ostrzegawcze. Na jednej z nalepek tekst: urządzenie laserowe - unikać bezpośredniej ekspozycji oczu. Urządzenie laserowe klasy 3R. Na przeciwległej ścianie urządzenia znajdują się naklejki informacyjne, panel z ośmioma kwadratowymi elementami i końcówki trzech śrub. Obudowa lasera składa się z ramki i czarnego tworzywa sztucznego. Reflektor pryzmowy ma formę kwadratu w ażurowy wzór. Na ilustracji znajdują się punkty interaktywne, po kliknięciu których pojawia się ramka z tekstem.

1. Czujka dymu optyczna liniowa
   Urządzenie wykorzystujące parametry dymu do sygnalizacji pożarowej.
   Budowa obiektu
   Czujka składa się z nadajnika i odbiornika promieniowania podczerwonego, umieszczonych w jednej obudowie, oraz współpracującego z nimi reflektora pryzmowego lub zespołu reflektorów.
   Zasada działania
   Zasada działania czujki polega na analizie przezroczystości optycznej powietrza w przestrzeni pomiędzy czujką a lustrem/reflektorem. Jeżeli w powietrzu znajdzie się pewna określona zawartość aerozoli (dymu) zmniejszająca przezroczystość, to czujka, zgodnie z ustawionym progiem czułości, wejdzie w stan alarmowania. Całkowite przerwanie strumienia promieniowania jest sygnalizowane jako stan uszkodzenia, ponieważ nawet największe stężenie dymu w powietrzu nie powoduje całkowitego przerwania toru optycznego czujki. Jeżeli powietrze jest czyste, czujka znajduje się w stanie dozorowania.
   Przeznaczenie i zastosowanie
   Czujka jest przeznaczona do wykrywania dymu powstającego we wczesnym stadium rozwoju pożaru. Nadaje się zwłaszcza do ochrony pomieszczeń, w których w pierwszej fazie pożaru spodziewane jest pojawienie się dymu. Używana jest również wtedy, gdy ze względu na dużą powierzchnię pomieszczenia należałoby w celu jego ochrony zastosować dużą liczbę punktowych czujek dymu.

2. Nadajnik promieniowania podczerwonego

3. Odbiornik promieniowania podczerwonego

4. Reflektor pryzmowy

Wizualizacja zatytułowana jest Czujka dymu optyczna rozproszeniowa. W centrum znajduje się biały czujnik z tworzywa sztucznego. Ma formę ściętego stożka - obudowa przy podstawie jest szersza niż na przeciwległej stronie. Ściana urządzenia jest częściowo złożona z kratki. Widoczny walec z drobnej kratki, który jest wewnątrz obudowy. W dolnej części czarny, prostokątny zaczep. Na ilustracji znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem.

1. Czujka dymu optyczna rozproszeniowa
   Urządzenie wykorzystujące parametry dymu do sygnalizacji pożarowej.
   Budowa obiektu
   Zasadniczą częścią czujki jest układ detekcyjny, w skład którego wchodzą: dioda nadawcza podczerwieni oraz dioda odbiorcza. Diody te zamocowane są w uchwycie w taki sposób, aby światło emitowane przez diodę nadawczą nie docierało bezpośrednio do diody odbiorczej, inaczej fotodiody. Całość umieszczona jest w obudowie, na którą składają się najczęściej: koszyk, osłona czujki oraz ekran.
   Zasada działania
   Podstawą działania czujki jest rozpraszanie promienia świetlnego na cząsteczkach dymu. Wnikające do wnętrza komory pomiarowej cząsteczki dymu odbijają światło emitowane przez diodę nadawczą. Odbite światło dociera do fotodiody i powoduje powstanie fotoprądu, który po wzmocnieniu i przetworzeniu na postać cyfrową jest analizowany przez mikroprocesor zawarty w czujce. Impulsowe świecenie czerwonej diody umieszczonej na obudowie czujki sygnalizuje stan alarmowania.
   Przeznaczenie i zastosowanie
   Czujka przeznaczona jest do wykrywania dymu pojawiającego się w pierwszej fazie pożaru. W momencie wykrycia zagrożenia przekazuje sygnał alarmu do centrali sygnalizacji pożarowej. Umożliwia wykrycie pożaru w jego początkowym stadium, gdy materiał jeszcze się tli, co następuje na ogół na długo przed wybuchem otwartego płomienia i zauważalnym wzrostem temperatury. Czujki tego typu instaluje się w pomieszczeniach, w których wyposażenie i zgromadzone materiały z chwilą powstania pożaru będą wydzielać widzialny dym.

Wizualizacja zatytułowana jest Ręczny ostrzegacz pożaru (ROP) - typ A. Urządzenie ma formę niewielkiej, czerwonej skrzynki. Na froncie znajduje się panel za podnoszoną, przyciemnianą szybką. W jego centrum jest czarny przycisk. Wskazują na niego dwie strzałki. W dolnej części informacja: uderz w szybkę i wciśnij przycisk. Nad panelem grafika przedstawiające płonący dom oraz napis pożar. Na ilustracji znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem.

1. Ręczny ostrzegacz pożaru (ROP)
   Urządzenie przeznaczone do ręcznego uruchomienia systemu sygnalizacji pożarowej.
   Budowa obiektu
   ROP składa się z obudowy wykonanej z tworzywa w kolorze czerwonym oraz z przezroczystej szybki, której zadaniem jest zabezpieczenie przed przypadkowym włączeniem ostrzegacza. Pozostałe elementy urządzenia są zależne od wybranego modelu i typu ostrzegacza.
   Zasada działania
   ROP typu A – wyzwala stan alarmowania automatycznie po zbiciu lub odsunięciu szybki.
   Przeznaczenie i zastosowanie
   Ostrzegacze powinny być zamontowane przy każdym wyjściu, na drogach ewakuacyjnych oraz w klatkach schodowych na każdej kondygnacji. W przypadku zastosowania w tym samym obiekcie przycisków oddymiania w klatkach schodowych, przyciski ROP często instaluje się przy drzwiach wyjściowych na klatkę schodową. ROP‑y muszą się również znaleźć na obszarach szczególnie zagrożonych pożarem, a także w pobliżu miejsc umieszczenia gaśnic i/lub hydrantów ściennych. W przypadku gdy system sygnalizacji pożarowej (SSP) jest podłączony do jednostki Państwowej Straży Pożarnej, ostrzegacz należy umieścić również w pobliżu centrali sygnalizacji pożaru.

Wizualizacja zatytułowana jest Ręczny ostrzegacz pożaru (ROP) - typ B. Urządzenie ma formę niewielkiej, zabudowanej czerwonej skrzynki. Na froncie znajduje się panel za szybką. W jego centrum jest czerwony przycisk. Wskazują na niego dwie strzałki. W dolnej części informacja: zbij szkło. Nad przyciskiem rysunek dłoni zaciśniętej w pięść, która uderza w szybkę. Nad panelem grafika przedstawiające płonący dom oraz napis pożar. Na ilustracji znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem.

1. Ręczny ostrzegacz pożaru (ROP)
   Urządzenie przeznaczone do ręcznego uruchomienia systemu sygnalizacji pożarowej.
   Budowa obiektu
   ROP składa się z obudowy wykonanej z tworzywa w kolorze czerwonym oraz z przezroczystej szybki, której zadaniem jest zabezpieczenie przed przypadkowym włączeniem ostrzegacza. Pozostałe elementy urządzenia są zależne od wybranego modelu i typu ostrzegacza.
   Zasada działania
   ROP typu B – aby przejść do stanu alarmowania, po zbiciu lub odsunięciu szybki wymaga dodatkowego ręcznego wciśnięcia przycisku przez osobę alarmującą.
   Przeznaczenie i zastosowanie
   Ostrzegacze powinny być zamontowane przy każdym wyjściu, na drogach ewakuacyjnych oraz w klatkach schodowych na każdej kondygnacji. W przypadku zastosowania w tym samym obiekcie przycisków oddymiania w klatkach schodowych, przyciski ROP często instaluje się przy drzwiach wyjściowych na klatkę schodową. ROP‑y muszą się również znaleźć na obszarach szczególnie zagrożonych pożarem, a także w pobliżu miejsc umieszczenia gaśnic i/lub hydrantów ściennych. W przypadku gdy system sygnalizacji pożarowej (SSP) jest podłączony do jednostki Państwowej Straży Pożarnej, ostrzegacz należy umieścić również w pobliżu centrali sygnalizacji pożaru.

Wizualizacja zatytułowana jest Centrala sygnalizacji pożaru. Urządzenie ma formę białej skrzynki z drzwiczkami zamykanymi na klucz. Na froncie drzwiczek znajduje się panel sterujący z ekranem. Na panelu jest klawiatura numeryczna oraz przyciski sterujące. Przy niektórych przyciskach są zielone diody. Przyciski z diodami są opisane. Opisy: alarm, uszkodzenie, blokowanie, testowanie, alarm techniczny, personel nieobecny, opóźnienia wyłączone, urządzenia alarmowe: wysterowanie, uszkodzone, blokowanie, urządzenia transmisji alarmu: wysterowanie, uszkodzone, blokowanie, potwierdzenie, kasowanie, uszkodzenie systemu, zasilanie. Nad przyciskiem rysunek dłoni zaciśniętej w pięść, która uderza w szybkę. Nad panelem grafika przedstawiające płonący dom oraz napis pożar. Na ilustracji znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem.

1. Centrala sygnalizacji pożaru
   Główny element systemu sygnalizacji pożarowej.
   Budowa obiektu
   Centrala ma postać metalowej szafki, przeznaczonej do zainstalowania na ścianie przy pomocy specjalnej ramy. Drzwi szafki, będące jednocześnie płytą czołową centrali, są zamykane na zamek bębenkowy. Panel centrali sygnalizacji pożaru wyposażony jest w wyświetlacz graficzny, główny zbiorczy wskaźnik alarmu pożarowego, elementy sygnalizacyjne i manipulacyjne oraz drukarkę. Wyświetlacz graficzny obsługiwany jest za pomocą klawiatury numerycznej i przycisków edycyjnych.
   Zasada działania
   Podstawowym zadaniem centrali systemu sygnalizacji pożarowej jest zasilanie czujek pożarowych oraz odbieranie od nich sygnału o wykryciu alarmu. W uzasadnionym przypadku, a więc po otrzymaniu sygnału alarmu, informacje te są automatycznie przekazywane do stacji monitoringu oraz do automatycznych urządzeń zabezpieczających, takich jak bramy pożarowe czy klapy oddymiające.
   Przeznaczenie i zastosowanie
   Centrala sygnalizacji pożaru jest stosowana w obiektach, w których wymagane jest stosowanie systemu sygnalizacji pożarowej zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 roku w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów.

Wizualizacja zatytułowana jest Czujka dymu jonizacyjna. W centrum znajduje się biały czujnik z tworzywa sztucznego. Ma formę ściętego stożka - obudowa przy podstawie jest szersza niż na przeciwległej stronie i zwęża się wyraźnie. Ściana urządzenia jest częściowo złożona z równoległych pasków tworzywa z przerwami. Widoczny walec z drobnej kratki, który jest wewnątrz obudowy. Na obudowie znajduje się czerwona dioda. W dolnej części czarny, prostokątny zaczep. Na ilustracji znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem.

1. Czujka dymu jonizacyjna
   Urządzenie wykorzystujące parametry dymu do sygnalizacji pożarowej.
   Budowa obiektu
   Urządzenie składa się z co najmniej jednej komory jonizacyjnej (zwanej roboczą pomiarową lub zewnętrzną) z dostępem powietrza, jednego lub więcej izotopowych źródeł promieniowania do wytwarzania określonej koncentracji jonów, układu elektrycznego do alarmowania oraz obudowy.
   Zasada działania
   Zasada działania czujki oparta jest na zjawiskach zachodzących w komorach jonizacyjnych. Pojawienie się w komorze cząsteczek dymu powoduje zakłócenia w przepływie prądu jonowego, polegające na wychwyceniu elektronów przez cząstki dymu, co bezpośrednio wpływa na zmniejszenie natężenia prądu jonizacji. Po przekroczeniu określonej wartości prądu jonizacji następuje reakcja czujki. Oprócz czynników wewnętrznych mają na nią wpływ również czynniki zewnętrzne, takie jak: zmiany ciśnienia atmosferycznego, temperatury i wilgotności oraz ruchy powietrza.
   Przeznaczenie i zastosowanie
   Czujka jest przystosowana do pracy w pomieszczeniach zamkniętych, w których w normalnych warunkach nie występują: dym, zapylenie i skraplanie pary wodnej. Charakteryzuje się dobrą odpornością na zmiany ciśnienia i temperatury oraz kondensację pary wodnej dzięki cyfrowej kompensacji zmian środowiskowych.

Wizualizacja zatytułowana jest Czujka punktowa ciepła (nadmiarowo‑różniczkowa). W centrum znajdują się dwa białe czujniki z tworzywa sztucznego. Jeden ma formę kopuły, a drugi ściętego stożka. Ściana urządzenia jest częściowo złożona z równoległych pasków tworzywa z przerwami. W dolnej części obu czujników czarny, prostokątny zaczep. Na ilustracji znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem.

1. Czujka punktowa ciepła (nadmiarowo‑różniczkowa)
   Urządzenie wykorzystujące parametr ciepła do sygnalizacji pożarowej.
   Budowa obiektu
   Czujka składa się z elementu detekcyjnego i obudowy. Elementem detekcyjnym w czujkach ciepła jest termistor (element półprzewodnikowy), którego rezystancja zależy od temperatury.
   Zasada działania
   Czujka składa się z elementu detekcyjnego i obudowy. Elementem detekcyjnym w czujkach ciepła jest termistor (element półprzewodnikowy), którego rezystancja zależy od temperatury. Czujka wyzwala sygnał alarmu pożarowego, kiedy temperatura otoczenia przekroczy wartość progową (ustaloną w zależności od typowych warunków panujących w chronionym pomieszczeniu) i utrzyma się na tym poziomie przez określony czas lub wyzwala alarm pożarowy, gdy szybkość zmian temperatury w czasie przekracza określoną wartość przez odpowiednio długi czas. Norma PN EN 54‑5 dla czujek temperaturowych wprowadza dwa oznaczenia:
   S – mają one charakterystykę typowej czujki nadmiarowej i nie działają one poniżej wyznaczonej klasą minimalnej temperatury zadziałania, nawet przy dużych narostach temperatury w czasie,
   R – klasa czujek do zabezpieczenia pomieszczeń, gdzie długotrwale utrzymuje się temperatura dużo niższa, niż typowa dla czujki danej klasy, np. nieogrzewane magazyny – posiadają element różniczkowy przyspieszający jej zadziałanie.
   Przeznaczenie i zastosowanie
   Czujka może być stosowana w miejscach, w których nie są przekroczone parametry określone przez producenta (takie jak: temperatura pracy, wilgotność czy ruch powietrza) oraz gdzie nie występują niebezpieczna chemicznie atmosfera lub pył. Urządzeń detekcyjnych nie montuje się w miejscach, w których temperatura otoczenia zmienia się w granicach progu różniczkowego czujki oraz gdzie występuje silny ruch powietrza o zmiennych kierunkach.
   Przykładowe zastosowanie:

   • podziemne bunkry z węglem (wykonanie o podwyższonym IP),

   • kuchnie,

   • gipsownie (w szpitalach),

   • generatory zasilania awaryjnego,

   • magazyny, hale przetwórstwa drzewnego,

   • pomieszczenia zapylone,

   • komunikacja (na parkingach samochodowych).

Wizualizacja zatytułowana jest Czujka płomienia. W centrum znajduje się biały czujnik z tworzywa sztucznego. Ma formę ściętego stożka - obudowa przy podstawie jest szersza niż na przeciwległej stronie i zwęża się wyraźnie. Ściana urządzenia jest jednolita. Na obudowie znajduje się czerwona dioda. W górnej części urządzenia znajduje się mała żarówka. W dolnej części czarny, prostokątny zaczep. Na ilustracji znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem.

1. Czujka płomienia
   Urządzenie reagujące na promieniowanie (podczerwone i ultrafioletowe lub wielobarwowe) emitowane przez płomień.
   Budowa obiektu
   Czujka ma wbudowane detektory podczerwieni lub ultrafioletu, układ elektroniczny przetwarzania sygnałów, wyjścia przekaźnikowe alarmu i uszkodzenia oraz wyjście prądowe.
   Zasada działania
   Urządzenie działa na zasadzie selekcji częstotliwości migotania płomienia. Światło migoczące pada poprzez szerokokątny układ optyczny na fotoelement, gdzie zostaje przetworzone na sygnał elektryczny. Ciało podlegające spalaniu płomieniowemu wysyła promieniowanie elektromagnetyczne o określonym rozkładzie spektralnym, które po wykryciu przez fotoelement czujki płomienia wyzwala w centrali sygnalizacji pożarowej alarm pożarowy.
   Przeznaczenie i zastosowanie
   Czujka jest stosowana w miejscach, w których można wykluczyć wpływ sytuacji symulujących zjawiska zachodzące w pożarze. W związku z tym elementy detekcyjne nie powinny być instalowane w pomieszczeniach narażonych np. na światło słoneczne modulowane przez poruszające się drzewa, promieniowanie ultrafioletowe wytwarzane w trakcie spawania łukowego czy pojawienie się płomienia wykorzystywanego w zabezpieczanym procesie technologicznym.

Wizualizacja zatytułowana jest Czujka dymu zasysająca. Urządzenie ma formę białej skrzynki. Na froncie znajduje się panel sterujący. Na panelu znajduje się przycisk włączania lub wyłączania oraz cztery opisane przyciski. Do dolnej części urządzenia przykręcone są dwie czerwone rurki. Jedna przechodzi na prawą, a druga na lewą stronę. Rurka po lewej stronie zakończona jest czarną nakrętką. W górnej części urządzenia znajdują się trzy białe nakrętki oraz niewielkie, okrągłe sitko. Na ilustracji znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem.

1. Czujka dymu zasysająca
   Urządzenie wykorzystujące parametry dymu do sygnalizacji pożarowej.
   Opis obiektu
   Konstrukcja systemu zasysających czujek dymu składa się z zestawu rurek z otworami do zasysania oraz urządzenia podstawowego z modułem wykrywania. Przy podciśnieniu wytworzonym przez wentylator umieszczony wewnątrz urządzenia podstawowego zasysająca czujka dymu przez rurki pobiera ciągle, w aktywny sposób, próbki z otaczającego powietrza i doprowadza je do czułej czujki optycznej, która bada je pod kątem obecności najmniejszych cząsteczek dymu. Sumaryczna długość rurociągu detekcyjnego pojedynczej czujki może wynosić nawet do kilkuset metrów.
   Zasada działania
   Zasada działania czujki oparta jest na zasysaniu powietrza z chronionego pomieszczenia oraz na analizie jego składu przez element detekcyjny. Po przekroczeniu określonego progu zadziałania czujki w centralce następuje uruchomienie sygnalizacji optycznej i dźwiękowej.
   Przeznaczenie i zastosowanie
   Dzięki filtrowaniu pyłów i zanieczyszczeń czujka jest stosowana w przemyśle spożywczym i drzewnym. Ze względu na to, że detektor można umieścić poza strefą chronioną, przez którą prowadzone są jedynie przewody próbkujące powietrze, czynności konserwacyjne i naprawcze można przeprowadzać poza nią. Jest to cecha, która pozwala na zastosowanie czujki w sytuacji, w której dostęp do strefy chronionej powinien być ograniczony ze względów bezpieczeństwa albo z powodu konieczności zachowania sterylnych warunków, dlatego też czujka może być używana na przykład w przemyśle farmaceutycznym czy w clean roomach, czyli w pomieszczeniach o kontrolowanych warunkach środowiskowych, z których korzysta się m.in. w produkcji układów scalonych.

Wizualizacja zatytułowana jest Sygnalizator optyczno‑akustyczny. W centrum znajduje się czerwony czujnik z tworzywa sztucznego na białej podstawie. Ma formę walca zwężonego nieco w górnej części. Ściana urządzenia w górnej części posiada otwory. Na obudowie znajduje się biały napis: pożar. W górnej części urządzenia są cztery czerwone punkty świetlne. W dolnej części czarny i niebieski, prostokątny zaczep. Na ilustracji znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem.

1. Sygnalizator optyczno‑akustyczny
   Urządzenie przeznaczone do sygnalizowania pożaru sygnałem akustycznym, dodatkowo sygnalizator generuje błyskowy sygnał optyczny.
   Budowa obiektu
   Podzespoły elektroniczne sygnalizatora znajdują się w obudowie, wykonanej z niepalnego tworzywa, która składa się z trzech części: korpusu z zamontowanym głośnikiem, pokrywy oraz podstawy, umożliwiającej montaż. Elementem generującym światło są diody LED, umieszczone w kloszu tworzącym układ optyczny.
   Zasada działania
   Po podłączeniu napięcia zasilania sygnalizator generuje sygnał optyczny impulsowy oraz sygnał akustyczny, zgodny z bieżącymi ustawieniami.
   Przeznaczenie i zastosowanie
   Sygnalizator przeznaczony jest do sygnalizacji akustyczno‑optycznej w miejscach, w których wykorzystywany jest system sygnalizacji pożaru, wewnątrz lub na zewnątrz budynku.

Wizualizacja zatytułowana jest Czujka ciepła liniowa. Ukazany jest fragment przewodu z widocznymi warstwami. Widoczne elementy to: chip ze zintegrowanym czujnikiem temperatury, poliuretanowa osłona, zabezpieczenie mechaniczne, izolacja wewnętrzna z kauczuku termoplastycznego, zabezpieczenie przed wilgocią, kabel płaski wstążkowy, ekran z aluminium, wkładki z Kevlaru. Na ilustracji znajdują się punkty interaktywne, po kliknięciu których pojawia się ramka z tekstem.

1. Czujka ciepła liniowaUrządzenie wykorzystujące parametr ciepła do sygnalizacji pożarowej.
   Budowa obiektu
   Do budowy czujki zastosowane są kable termoczułe (sensoryczne lub światłowodowe). Płaski, elastyczny przewód i umieszczone na nim czujniki temperaturowe otoczone są materiałem wypełniającym, który pokryty jest aluminiowym ekranem, chroniącym przed zakłóceniami elektromagnetycznymi. Całość szczelnej struktury kabla okrywa płaszcz.
   Zasada działania
   W przypadku kabli sensorycznych w momencie wzrostu temperatury zmienia się rezystancja elektryczna między dwiema pętlami. Centrala wykrywa zmianę i wyzwala alarm, jeśli następuje przekroczenie określonej wartości temperatury. W przypadku kabli światłowodowych detektor wykorzystuje źródło laserowe niskiej mocy, które nadaje impulsy pomiarowe w światłowodowym kablu sensorycznym i analizuje widmo częstotliwościowe powracającego echa. Wykrycie przekroczenia zdefiniowanych wartości wyzwala sygnał alarmowy.
   Przeznaczenie i zastosowanie
   Czujka jest stosowana przede wszystkim w miejscach, w których nie można stosować konwencjonalnych czujek punktowych ze względu na agresywne i krytyczne warunki otoczenia (np. dużą wilgotność powietrza, ekstremalne temperatury, agresywne gazy, obciążenie pyłowe itp.). Można ją także stosować na zewnątrz, w obiektach z dużą liczbą punktów detekcyjnych, takich jak tunele czy parkingi, oraz w miejscach z trudnym dostępem do instalacji, takich jak na przykład sufity podwieszane.

2. Chip ze zintegrowanym czujnikiem temperatury.

3. Poliuretanowa osłona - zabezpieczenie mechaniczne.

4. Izolacja wewnętrzna z kauczuku termoplastycznego - zabezpieczenie przed wilgocią.

5. Kabel płaski wstążkowy.

6. Ekran z aluminium.

7. Wkładki z Kevlaru.