Wirtualne laboratorium – S
Przeprowadź eksperyment w laboratorium chemicznym. Zbadaj właściwości kwasowo‑zasadowe glicyny oraz alaniny. W pierwszej kolejności zbadaj pH wodnych roztworów badanych aminokwasów za pomocą uniwersalnego papierka wskaźnikowego, następnie wykonaj reakcję z kwasem chlorowodorowym (z dodatkiem oranżu metylowego) oraz wodorotlenkiem sodu (z dodatkiem fenoloftaleiny). Możesz również wykonać próbę kontrolną ( + oranż metylowy, + fenoloftaleina) w celu porównania ewentualnych zmian. Rozwiąż problem badawczy i zweryfikuj własną hipotezę. W formularzu zanotuj swoje obserwacje i wyniki, a następnie zapisz wnioski.
Przeprowadzono eksperyment w laboratorium chemicznym. Zbadano właściwości kwasowo‑zasadowe glicyny oraz alaniny. W pierwszej kolejności zbadano pH wodnych roztworów badanych aminokwasów za pomocą uniwersalnego papierka wskaźnikowego, następnie wykonano reakcję z kwasem chlorowodorowym (z dodatkiem oranżu metylowego) oraz wodorotlenkiem sodu (z dodatkiem fenoloftaleiny). Wykonano również próbę kontrolną ( + oranż metylowy, + fenoloftaleina) w celach porównania ewentualnych zmian. Zapoznaj się z opisem doświadczenia, a następnie wykonaj ćwiczenie.
Analiza eksperymentu: Badanie właściwości kwasowo‑zasadowych aminokwasów.
Problem badawczy: Czy aminokwasy posiadają charakter amfoteryczny?
Hipoteza: Aminokwasy posiadają charakter amfoteryczny.
Odczynniki chemiczne:
wodny roztwór glicyny;
wodny roztwór alaniny;
kwas chlorowodorowy;
wodny roztwór wodorotlenku sodu;
alkoholowy roztwór fenoloftaleiny;
wodny roztwór oranżu metylowego.
Sprzęt laboratoryjny:
probówki w statywie – podłużne naczynia szklane do przeprowadzania prostych reakcji chemicznych;
pipety – wąskie rurki do pobierania i przenoszenia niewielkiej ilości cieczy przy pomocy ssawki;
pręcik szklany – służy do mieszania cieczy;
uniwersalne papierki wskaźnikowe – kawałek bibuły najczęściej w kształcie paska, nasączony roztworem substancji chemicznej będącej indykatorem i wysuszony.
Przebieg eksperymentu:
Do pierwszej probówki dodaj wodny roztwór glicyny, do czwartej wodny roztwór alaniny i zbadaj ich pH za pomocą uniwersalnych papierków wskaźnikowych.
Do drugiej, piątej i siódmej probówki dodaj kwas chlorowodorowy i kilka kropel wodnego roztworu oranżu metylowego.
Do trzeciej, szóstej i ósmej probówki dodaj wodny roztwór wodorotlenku sodu i kilka kropel alkoholowego roztworu fenoloftaleiny.
Do drugiej i trzeciej probówki dodaj wodny roztwór glicyny.
Do piątej i szóstej probówki dodaj wodny roztwór alaniny.
Obserwacje:
Papierek wskaźnikowy w obu przypadkach barwi się na żółto. W reakcji z kwasem chlorowodorowym, zarówno w przypadku glicyny, jak i alaniny, czerwony roztwór zmienia zabarwienie na żółte. Natomiast w reakcji z następuje odbarwienie malinowego roztworu.
Wyniki:
Odczyn wodnych roztworów badanych aminokwasów jest obojętny. Aminokwasy te reagują zarówno z kwasami, jak i zasadami.
Wnioski:
Badane aminokwasy posiadają charakter amfoteryczny, reagują zarówno z kwasami jak i wodorotlenkami. Hipoteza została potwierdzona.