Zadania tekstowe prowadzące do równań kwadratowych – prędkość, droga, czas
W kolejnych przykładach zadań tekstowych interpretujemy średnią wartość prędkości jako długość drogi pokonanej w jednostce czasu. Przypomnijmy na wstępie, jak należy rozumieć tego typu zależności.
Przykład 1
RniQzfckpX1za1
Pewien kolarz przez trzy kolejne dni pokonywał w ramach treningu trasę 120 km. Pierwszego dnia pokonał ją w ciągu 3 godzin. Oznacza to, że średnia wartość V jego prędkości była wtedy równa V =120 przez 3 kilometrów na godzinę , czyli V = 40 kilometrów na godzinę . Drugiego dnia pokonał tę trasę, jadąc ze średnią prędkością mniejszą o 4 kilometry na godzinę niż pierwszego dnia. Oznacza to, że czas t potrzebny na pokonanie tej trasy był wtedy równy T =120 przez 36 godziny, czyli 3 godziny i 20 minut. Zatem drugiego dnia kolarz jechał o 20 minut dłużej, niż pierwszego. Trzeciego dnia kolarz przebył trasę, jadąc przez pierwszą połowę drogi ze średnią prędkością 40 3 kilometrów na godzinę , a przez drugą połowę, jadąc ze średnią prędkością 36 3 kilometrów na godzinę . Wynika z tego, że czas t z indeksem dolnym jeden, w którym przebył pierwsze 60 km trasy, był równy t z indeksem dolnym jeden =60 przez 40 godziny, czyli 1,5 godziny, a czas t z indeksem dolnym dwa potrzebny na pokonanie drugiej połowy trasy był równy t z indeksem dolnym dwa =60 przez 36 godziny, czyli 1 godzina i 40 minut, co oznacza, że na pokonanie całej trasy kolarz potrzebował wtedy 3 godzin i 10 minut. Wynika z tego, że trzeciego dnia średnia wartość V prędkości kolarza była równa po zaokrągleniu do części setnych V = 37,89 3 kilometrów na godzinę. Otrzymana wartość nie jest więc średnią arytmetyczną prędkości, z jakimi kolarz przebył każdą z połówek całej trasy.
Pewien kolarz przez trzy kolejne dni pokonywał w ramach treningu trasę 120 km. Pierwszego dnia pokonał ją w ciągu 3 godzin. Oznacza to, że średnia wartość V jego prędkości była wtedy równa V =120 przez 3 kilometrów na godzinę , czyli V = 40 kilometrów na godzinę . Drugiego dnia pokonał tę trasę, jadąc ze średnią prędkością mniejszą o 4 kilometry na godzinę niż pierwszego dnia. Oznacza to, że czas t potrzebny na pokonanie tej trasy był wtedy równy T =120 przez 36 godziny, czyli 3 godziny i 20 minut. Zatem drugiego dnia kolarz jechał o 20 minut dłużej, niż pierwszego. Trzeciego dnia kolarz przebył trasę, jadąc przez pierwszą połowę drogi ze średnią prędkością 40 3 kilometrów na godzinę , a przez drugą połowę, jadąc ze średnią prędkością 36 3 kilometrów na godzinę . Wynika z tego, że czas t z indeksem dolnym jeden, w którym przebył pierwsze 60 km trasy, był równy t z indeksem dolnym jeden =60 przez 40 godziny, czyli 1,5 godziny, a czas t z indeksem dolnym dwa potrzebny na pokonanie drugiej połowy trasy był równy t z indeksem dolnym dwa =60 przez 36 godziny, czyli 1 godzina i 40 minut, co oznacza, że na pokonanie całej trasy kolarz potrzebował wtedy 3 godzin i 10 minut. Wynika z tego, że trzeciego dnia średnia wartość V prędkości kolarza była równa po zaokrągleniu do części setnych V = 37,89 3 kilometrów na godzinę. Otrzymana wartość nie jest więc średnią arytmetyczną prędkości, z jakimi kolarz przebył każdą z połówek całej trasy.
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY 3.0.
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY 3.0.
Pewien kolarz przez trzy kolejne dni pokonywał w ramach treningu trasę 120 km. Pierwszego dnia pokonał ją w ciągu 3 godzin. Oznacza to, że średnia wartość V jego prędkości była wtedy równa V =120 przez 3 kilometrów na godzinę , czyli V = 40 kilometrów na godzinę . Drugiego dnia pokonał tę trasę, jadąc ze średnią prędkością mniejszą o 4 kilometry na godzinę niż pierwszego dnia. Oznacza to, że czas t potrzebny na pokonanie tej trasy był wtedy równy T =120 przez 36 godziny, czyli 3 godziny i 20 minut. Zatem drugiego dnia kolarz jechał o 20 minut dłużej, niż pierwszego. Trzeciego dnia kolarz przebył trasę, jadąc przez pierwszą połowę drogi ze średnią prędkością 40 3 kilometrów na godzinę , a przez drugą połowę, jadąc ze średnią prędkością 36 3 kilometrów na godzinę . Wynika z tego, że czas t z indeksem dolnym jeden, w którym przebył pierwsze 60 km trasy, był równy t z indeksem dolnym jeden =60 przez 40 godziny, czyli 1,5 godziny, a czas t z indeksem dolnym dwa potrzebny na pokonanie drugiej połowy trasy był równy t z indeksem dolnym dwa =60 przez 36 godziny, czyli 1 godzina i 40 minut, co oznacza, że na pokonanie całej trasy kolarz potrzebował wtedy 3 godzin i 10 minut. Wynika z tego, że trzeciego dnia średnia wartość V prędkości kolarza była równa po zaokrągleniu do części setnych V = 37,89 3 kilometrów na godzinę. Otrzymana wartość nie jest więc średnią arytmetyczną prędkości, z jakimi kolarz przebył każdą z połówek całej trasy.
Rozwiążemy teraz trzy przykładowe zadania dotyczące zagadnień związanych z drogą oraz prędkością i czasem.
Przykład 2
Pociąg towarowy miał przebyć pewną drogę w czasie godzin. W połowie drogi pociąg niespodziewanie zatrzymano na pół godziny. Aby uniknąć spóźnienia, pozostałą część trasy pociąg przebył ze średnią prędkością o 2 km/h większą niż planowana. Jaka była długość tej drogi i planowana prędkość pociągu? Oznaczmy planowaną prędkość pociągu przez (w). Zatem przez pierwsze godziny jazdy pociąg pokonał połowę drogi, czyli . Po nieplanowanym postoju jechał jeszcze przez godzin z prędkością , pokonując wtedy drugą połowę drogi, czyli . Wówczas, a stąd . Oznacza to, że pociąg przejechał , a planowana średnia prędkość jazdy to .
Przykład 3
Pewien rowerzysta przebył zaplanowaną trasę o długości , pokonując w ciągu każdej godziny jazdy tę samą liczbę kilometrów. Gdyby rowerzysta mógł przeznaczyć na tę wyprawę o godziny więcej, to w ciągu każdej godziny mógłby przejeżdżać o mniej. Obliczymy, z jaką średnią prędkością jechał ten rowerzysta. Wprowadzamy oznaczenia: – czas (w godzinach) jazdy rowerzysty na trasie , – wartość średniej prędkości (w ), z jaką jechał. Wtedy
Gdyby rowerzysta jechał przez godziny, to jego średnia prędkość na trasie byłaby równa . Zatem
Uwzględniamy w tym równaniu zależność i przekształcamy je do postaci
Stąd
Obliczamy wyróżnik . Równanie ma więc dwa rozwiązania, którymi są Drugie z rozwiązań odrzucamy, gdyż czas nie może być ujemny. Zatem rowerzysta przejechał trasę w czasie godzin, co oznacza, że jechał ze średnią prędkością . Odpowiedź:
Przykład 4
Miasta i są oddalone o . Pan Stanisław pokonał tę trasę samochodem w czasie o minut krótszym niż pan Zenon. Wartość średniej prędkości, z jaką jechał pan Stanisław na całej trasie była o większa od wartości średniej prędkości, z jaką jechał pan Zenon. Oblicz średnie wartości:
prędkości, z jaką pan Stanisław jechał z do ,
prędkości, z jaką pan Zenon jechał z do .
Wprowadzamy oznaczenia: – czas jazdy pana Zenona, – wartość średniej prędkości (w ), z jaką jechał pan Zenon. Wtedy
Pan Stanisław przebył drogę z do w czasie godziny, a średnia wartość jego prędkości była równa . Zatem
Uwzględniamy w tym równaniu zależność i przekształcamy je do postaci . Stąd
co oznacza, że
Obliczamy wyróżnik . Równanie ma więc dwa rozwiązania , . Drugie z rozwiązań odrzucamy, gdyż czas nie może być ujemny. Zatem pan Zenon przejechał trasę w czasie godzin minut, co oznacza, że jechał ze średnią prędkością . Wtedy średnia wartość prędkości, z jaką jechał pan Stanisław była równa . Odpowiedź: Średnia wartość prędkości, z jaką pan Stanisław jechał z do : , średnia wartość prędkości, z jaką pan Zenon jechał z do :
iMiy9p13AX_d5e275
A
Ćwiczenie 1
Suma kwadratów dwóch kolejnych liczb całkowitych jest równa . Co to za liczby?
i oraz i Szkic rozwiązania. Oznaczamy mniejszą z tych liczb przez , stąd druga to . Otrzymujemy równanie , które ma dwa rozwiązania i .
A
Ćwiczenie 2
Liczba wszystkich odcinków, łączących każde dwa wierzchołki pewnego wielokąta foremnego jest równa . Ile boków ma ten wielokąt?
boków Szkic rozwiązania. Oznaczamy liczbę boków wielokąta przez . Wtedy liczba jego przekątnych to . Otrzymujemy równanie , które ma dwa rozwiązania i . Drugie z tych rozwiązań odrzucamy.
A
Ćwiczenie 3
Pole powierzchni całkowitej prostopadłościanu o podstawie kwadratowej jest równe . Krawędź boczna jest o krótsza od obwodu podstawy. Oblicz pole powierzchni bocznej tego prostopadłościanu.
Szkic rozwiązania. Oznaczamy długość krawędzi podstawy prostopadłościanu przez . Wtedy krawędź boczna ma długość . Otrzymujemy równanie , które ma dwa rozwiązania oraz . Drugie z tych rozwiązań odrzucamy.
A
Ćwiczenie 4
Za pewną liczbę takich samych teczek na dokumenty sekretarka zapłaciła w hurtowni . Gdyby cena jednej teczki była o groszy niższa, to za tę samą kwotę można byłoby kupić o teczek więcej. Oblicz cenę jednej teczki.
Szkic rozwiązania. Oznaczamy liczbę zakupionych teczek przez , a cenę jednej teczki przez (w złotych). Otrzymujemy równania oraz , stąd . Uwzględniając , otrzymujemy , stąd , a więc . To równanie ma dwa rozwiązania i . Drugie z tych rozwiązań odrzucamy.
A
Ćwiczenie 5
Automat pracujący ze stałą wydajnością wyprodukował kopert. Gdyby ten automat produkował o kopert na minutę więcej, to na wykonanie tej liczby kopert potrzebowałby o pół godziny mniej. Oblicz, w ciągu jakiego czasu automat wyprodukował koperty.
godziny Szkic rozwiązania. Oznaczamy przez – liczbę kopert produkowanych w ciągu minuty przez ten automat, a przez – czas pracy (w minutach). Otrzymujemy równania oraz , stąd . Uwzględniając , otrzymujemy , stąd . Zatem . To równanie ma dwa rozwiązania i . Drugie z tych rozwiązań odrzucamy.
A
Ćwiczenie 6
Pan Jan przebył w pewnym czasie drogę długości . Gdyby jechał ze średnią prędkością o większą, to czas przejazdu skróciłby się o godzinę. Z jaką prędkością jechał pan Jan?
Szkic rozwiązania. Oznaczamy przez – średnią prędkość samochodu, przez – czas, w którym samochód pokonał . Otrzymujemy równania oraz , stąd . Uwzględniając , otrzymujemy . Zatem , co oznacza, że . To równanie ma dwa rozwiązania i . Drugie z tych rozwiązań odrzucamy.
A
Ćwiczenie 7
Pan Jan przebył w pewnym czasie drogę długości . Gdyby jechał ze średnią prędkością o większą, to czas przejazdu skróciłby się o minuty. Z jaką średnią prędkością jechał pan Jan?
Szkic rozwiązania. Oznaczamy przez – średnią prędkość samochodu, przez – czas, w którym samochód pokonał . Otrzymujemy równania oraz , stąd . Uwzględniając , otrzymujemy . Zatem , co oznacza, że . To równanie ma dwa rozwiązania i . Pierwsze z tych rozwiązań odrzucamy.
A
Ćwiczenie 8
Rowerzysta przebył w pewnym czasie drogę długości . Gdyby jechał ze średnią prędkością o większą, to czas przejazdu skróciłby się o minut. Jaka była średnia prędkość rowerzysty?
Szkic rozwiązania. Oznaczamy przez – średnią prędkość rowerzysty, przez – czas, w którym rowerzysta pokonał . Otrzymujemy równania oraz , skąd . Uwzględniając , otrzymujemy . Zatem , co oznacza, że . To równanie ma dwa rozwiązania oraz . Drugie z tych rozwiązań odrzucamy.
A
Ćwiczenie 9
Rowerzysta miał przebyć , jadąc z ustaloną średnią prędkością. W połowie drogi, którą pokonał, jadąc zgodnie z planem, zatrzymał się, aby porozmawiać ze spotkanym znajomym. Po tej przerwie kontynuował jazdę, ale żeby uniknąć spóźnienia, pozostałą część trasy przebył ze średnią prędkością o większą niż zaplanowana. Okazało się, że łączny czas jazdy rowerzysty (nie licząc postoju) to godziny i minut. Z jaką średnią prędkością rowerzysta planował przejechać ?
Oznaczamy przez – planowaną średnią prędkość rowerzysty, przez – czas, w którym pokonał on pierwsze . Otrzymujemy równania oraz , stąd . Uwzględniając , otrzymujemy , stąd . Zatem , co oznacza, że . To równanie ma dwa rozwiązania i . Drugie z tych rozwiązań odrzucamy.
A
Ćwiczenie 10
W miasteczku są dwa place zabaw w kształcie prostokątów. Przekątna każdego z tych prostokątów jest równa . Pierwszy plac ma długość o większą niż drugi, ale szerokość o mniejszą. Oblicz długość i szerokość każdego z tych placów.
Pierwszy plac: , drugi plac: . Szkic rozwiązania. Oznaczamy przez i odpowiednio długość i szerokość pierwszego placu zabaw. Korzystając z twierdzenia Pitagorasa, otrzymujemy równania oraz , stąd . Uwzględniając , otrzymujemy . Zatem , co oznacza, że . To równanie ma dwa rozwiązania i . Drugie z tych rozwiązań odrzucamy.