Zwróć uwagę na obecność środków stylistycznych, ich nagromadzenie oraz funkcję.

Forma poematu jest ascetyczna, co jednak nie oznacza, że zawsze jest on pozbawiony środków poetyckich kierujących interpretację poza dosłowność i rzeczowość. Dostrzegamy to w drugiej strofie. Wprawdzie jeśli chodzi o budowę, cechy wiersza Różewiczowskiego są w niej jeszcze wyraźniejsze – trzy wersy z drugiej połowy są nadzwyczaj krótkie, jednowyrazowe, podział (wyeksponowanie pojedynczych słów, w pewien sposób ich skandowanie) jest wyraźnie podporządkowany sensowi. Równocześnie jednak w centrum obrazu, jaki zawiera ta strofa, pojawia się metafora związana z Robigusem, który powleka rdzą przeszłość.

Oszczędność stylistyczna w wierszach Różewicza jest też nawiązaniem do myśli Theodora Adorno, który stwierdzał, że sztuka po Auschwitz nie ma prawa bytu.

Przypomnij sobie, jakie nawiązania pojawiają się w Nożyku profesora, jakich sfer kultury dotyczą.

Aluzje w poemacie Różewicza mają charakter zarówno literacki (pojawiają się nawiązania do konkretnych poetów i ich twórczości, np. Norwida, Przybosia, Kochanowskiego), jak w ogóle kulturowy – stąd postać demona Robigusa, który figuruje w poemacie jako symbol powolnego przemijania. Moment, gdy pożera nożyk profesora, to moment zapomnienia, odsunięcia tego, co było, zamazywania śladów. W ten sposób utwór staje się dziełem o pamięci i zapominaniu, o przeszłości, która obraca się w nicość.