1798. Ilustracja przedstawia wiejską zagrodę. Po lewej stronie znajduje się polna droga. Wzdłuż niej ciągnie się drewniany płot. Pośrodku stoi drewniany dom. Dach jest pokryty strzechą. Wokół domu rosną drzewa. Adam Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 w Zaosiu koło Nowogródka na Litwie. 1815 – 1823. Ilustracja przedstawia dziedziniec otoczony budynkami z trzech stron. Po lewej stronie stoi trzykondygnacyjny budynek. Parter i pierwsze piętro są ozdobione rzędem kolumn połączonych ze sobą łukami arkadowymi. Na wprost nas i po prawej stronie stoją dwa kościoły. Front kościoła stojącego na wprost nas składa się z czterech stopniowo zmniejszających się części. Jest bogato zdobiony płaskorzeźbami, kolumnami i wysokimi, wąskimi oknami. Po prawej stronie stoi wieża kościelna. Składa się z pięciu stopniowo zmniejszających się części. Każda z nich ma wąskie, długie otwory skierowane na cztery strony świata. Obok stoi trzykondygnacyjny budynek. Na wyłożonym kocimi łbami dziedzińcu stoi trzyosobowa grupa profesorów ubranych w togi. W tle spacerują ludzie. Etap wileńsko-kowieński W latach 1816–1819 Adam Mickiewicz studiował na Uniwersytecie Wileńskim.
W 1817 roku założył wraz z przyjaciółmi Towarzystwo Filomatów, mające charakter spiskowy.
W 1819 poeta wyjechał do Kowna, gdzie pracował jako nauczyciel. W tym okresie poznał Marylę Wereszczakównę, w której zakochał się miłością nieszczęśliwą, ponieważ kobieta wyszła za hrabiego Wawrzyńca Puttkamera. Zawód miłosny odcisnął piętno na twórczości wieszcza.
W tym czasie powstawały pierwsze utwory poety (m.in. Oda do młodości, Ballady i romanse). 1823 – 1829. Fotografia przedstawia łąkę, na której pasą się konie. Na drugim planie znajduje się średniowieczny mur, nad którym górują trzy baszty, dwie niskie i jedna wyższa. Umieszczone są na nich małe, wąskie otwory. W tle pochmurne niebo. Etap rosyjski W 1823 roku organizacja Filomatów została zdekonspirowana. W wyniku postępowania sądowego Mickiewicz został aresztowany i osadzony w więzieniu, a następnie zesłany w głąb Rosji.
Podczas pobytu w Rosji podróżował, m.in. na Krym, do Moskwy, Petersburga. W tym okresie powstały m.in. Sonety krymskie. 1829 – 1832. Fotografia przedstawia pejzaż miejski. Pośrodku stoi monumentalna świątynia. Kościół jest wykończony okazałą kopułą. Drzwi wejściowe zostały wykonane z dębowego drewna. Są bogato zdobione. Okna świątyni są wąskie, wysokie. Nad nimi umieszczono ozdobne wieże. W ich wnętrzu zainstalowano dzwony. Na jednej z nich zamontowano zegar. W pobliżu kościoła stoją kilkukondygnacyjne kamienice. Etap drezdeński W 1829 roku poeta opuścił Rosję i wyjechał do Włoch, gdzie dowiedział się o wybuchu powstania listopadowego. Zdecydował się udać do Polski, gdzie przybył pod koniec 1831 roku, jednak nie udało mu się przedostać do Królestwa. W 1832 roku wraz z innymi emigrantami wyjechał do Drezna, gdzie powstała III część Dziadów. 1832 – 1839. Fotografia przedstawia wysoką, stalową wieżę. Jest to ażurowa budowla stojąca na czterech nogach. Jest skonstruowana z prętów tworzących układ geometryczny. Pod wieżą ciągnie się ulica. Wokół rosną drzewa. W głębi stoją liczne budynki. W tle jasne, bezchmurne niebo. Etap paryski W 1832 poeta przybył do Paryża. Początkowo brał udział w życiu emigracji polistopadowej, jednak zniechęcił się wewnętrznymi sporami i kłótniami. W tym czasie stworzył m.in. Pana Tadeusza.
W 1834 roku ożenił się z Cecylią Szymanowską. 1839 - 1840 Fotografia przedstawia pejzaż miejski. Stoją tu rzędy kilkukondygnacyjnych kamienic różnej wysokości. Ich okna są ozdobione okiennicami. Pod niektórymi umieszczono skrzynki z kwitnącymi pelargoniami. U dołu nad oknami są rozsunięte markizy. Na dalszym planie stoją nowoczesne budynki. W tle bezchmurne niebo. Poeta spędził dwa lata w Szwajcarii jako profesor literatury łacińskiej. Do Lozanny wyjechał wraz z żoną i dziećmi. Był to trudny okres dla rodziny z powodu kłopotów finansowych.
W tym okresie powstały liryki lozańskie. 1840 – 1844. Fotografia przedstawia niewielki dziedziniec. Pośrodku stoi pełnopostaciowa rzeźba prezentująca dojrzałego mężczyznę. Postać jest ukazana na wprost nas. Głowa mężczyzny jest pochylona, twarz owalna. Mężczyzna ma wyraźne zakola. Włosy są zaczesane na lewą stronę. Czoło i brwi mężczyzny są lekko zmarszczone. Oczy są głęboko osadzone. Mężczyzna ma prosty nos, , gęste wąsy i spiczasty zarost na brodzie. Ubrany jest w długą szatę, na którą ma zarzucony obszerny płaszcz. Pod brodą nosi kryzę. Prawą rękę zgina w łokciu i opiera o pierś. W dłoni trzyma niewielką książkę i przytrzymuje zmarszczony płaszcz. Lewą rękę delikatnie wysuwa do przodu. Trzyma w niej papier zwinięty w rulon. Na ścianach stojących po obu stronach umieszczono w wykuszach dwa popiersia. Za rzeźbą stoją dwa rzędy kolumn połączonych ze sobą łukami arkadowymi. W tle stoi inny budynek. Poeta powrócił do Paryża, gdzie wykładał jako profesor w Collège de France. Później rozpoczął działalność publicystyczną na łamach Trybuny Ludów. Wtedy też zachorowała jego żona, a Mickiewicz stracił pracę. Nowe zatrudnienie znalazł jako bibliotekarz., 1855 Opis WCAG ilustracji przy wydarzeniu We wrześniu 1855 poeta wyjechał do Konstantynopola z zamiarem tworzenia oddziałów polskich mających wystąpić przeciwko Rosji.
Adam Mickiewicz zmarł 26 listopada 1855, najprawdopodobniej na cholerę.