Mapa myśli
Pan tu nie stałPan tu nie stał, zwracam panu uwagę,
że nigdy nie stał pan za nami
murem, na stanowisku naszym też
pan nie stał, już nie mówiąc, że na naszym czele
nie stał pan nigdy, pan tu nie stał, panie,
nas na to nie stać, żeby pan tu stał
obiema nogami na naszej ziemi, ona stoi
przed panem otworem, a pan co,
stoi pan sobie na uboczu
wspólnego grobu, panie tam jest koniec,
nie stój pan w miejscu, nie stawiaj się pan, stawaj
pan w pąsach na szarym końcu, w końcu
znajdzie się jakieś miejsce i dla panaŹródło: Stanisław Barańczak, Pan tu nie stał, [w:] tegoż, Wiersze zebrane, Kraków 2006, s. 267.
Opisz funkcję wskazanych środkow stylistycznych. Odwołaj się do programu poetyckiego Nowej Fali.
Słownik
(gr. antimetabolḗ– przestawienie) - figura stylistyczna o konstrukcji symetrycznej; polega na użyciu tych samych wyrazów w zmienionym porządku; może się łączyć ze zmianą sensu na przeciwny, często ma zabarwienie ironiczne np. jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma
(gr. katachresis - nadużycie) – przenośnia nielogiczna stosowana w literaturze w celu wywołania niezwykłego efektu artystycznego np. ręka mojego serca
(gr. oxýs – ostry’; mōrós – głupi) – inaczej antylogia lub epitet sprzeczny; w literaturze określenie pozornie sprzeczne z właściwościami przedmiotu, którego dotyczy np. wymowne milczenie
(gr. paronomasía – nieco zmieniona nazwa) – w literaturze jest to gra słów polegające na zestawienu wyrazów podobnych brzmieniowo, lecz mających różne znaczenia
(gr. parallelismos - zestawienie porównanie) – występowanie w toku wypowiedzi w określonym porządku elementów podobnych lub tożsamych: słów, motywów, konstrukcji składniowych, cząstek kompozycyjnych (refren) i tematycznych, brzmień