Tadeusz Różewicz

„Der Tod ist ein Meister aus Deutschland”

„I cóż po poecie w czasie marnym?”

bogowie opuścili świat

pozostawili na nim poetów

ale źródło

wypiło usta

odjęło nam mowę

[...]

1990

Tadeusz Różewicz

***

“Wygaśnięcie Absolutu niszczy

sferę jego przejawiania się”

marnieje religia filozofia sztuka

maleją naturalne zasoby

języka

[...]

wymierają pewne gatunki

motyli ptaków

poetów

o imionach dziwnych i pięknych

Miriam Staff Leśmian

Tuwim Lechoń Jastrun

Norwid

nasze sieci są puste

wiersze wydobyte z dna

milczą

rozsypują się

[...]

Tadeusz Różewicz

Dezerterzy

poeta modli się za duszę

nieznanego dezertera

módlmy się

wierzący w Boga

i wierzący w Nic

za śmiertelne dusze

błąkające się

po polach lasach łąkach

po ulicach miast

po kościołach i cmentarzach

[...]

„Nie zabijaj”

powiedział Pan

i milczy

„Gott mit uns“

powiedział człowiek

i ruszył na wojnę

z krzyżem

w ręku

[...]

Tadeusz Różewicz

Palec na ustach

usta prawdy

są zamknięte

palec na wargach

mówi nam

że przyszedł czas

na milczenie

nikt nie odpowie

na pytanie

co to jest prawda

ten co wiedział

ten co był prawdą

odszedł

2004

[...]

Tadeusz Różewicz

Rozmowa

wiersz

pisze się

aż do milczenia

ale o tym dowiesz się

na końcu

pisanie poezji

niemiłosierne zajęcie

pułapka dla najbliższych

na przynętę miłości

piękno

sława

jeśli nie jesteś oślepiony

jeśli nie jesteś promiennym głupcem

odwracasz się od siebie

wchodzisz

do gabinetu osobliwości

wśród krzywych zwierciadeł

dwuznaczne formy

zmienione proporcje

wątpliwe pokrewieństwa

twoja małpa sobowtór

w fałszywym lustrze

odrobinę głębszy

szlachetniejszy

wybuchasz śmiechem

patrząc

na przezroczystą karykaturę

pierwszych uniesień odkryć

słuchając komentarzy

szczeźniesz wśród słów

szumu literackiej miernoty

w papierowej czapce na głowie