RCkuSHT2GbCC31

Obraz przedstawia portret mężczyzny w średnim wieku. Ma on perukę z opadającymi lokami po bokach. Ma wysokie czoło, duże oczy i nos. Lekko się uśmiecha. Ubrany jest w strój z epoki z apaszką pod szyją.

François‑Marie Arouet, powszechnie znany jako Wolter, urodził się w paryskiej rodzinie prawniczej. Pierwsze nauki pobierał w kolegium jezuickim. Szybko jednak zetknął się ze środowiskiem libertynówlibertynizmlibertynów, wyznawców epikureizmu i deizmudeizmdeizmu. Te dwa odmienne modele postaw wywarły istotny wpływ na całe życie Woltera. Edukacji jezuickiej zawdzięczał erudycję, zainteresowanie historią, literaturą i teatrem, libertynom - błyskotliwość, tolerancję, pogardę dla fanatyzmu oraz koncepcję Boga, który nie interesuje się sprawami świata.

Wolter szybko zajął się pisarstwem. Kpina, szyderstwo, groteska stanowiły od samego początku charakterystyczny rys jego twórczości. Za swoje satyryczne wiersze spędził kilka miesięcy w BastyliiBastyliaBastylii, a zatarg z pewnym księciem uświadomił mu, że jego pozycja społeczna jest tylko pozorem. Został zmuszony do wyjazdu z Francji. Osiadł na kilka lat w Anglii, gdzie poznał nową dla siebie kulturę, literaturę i filozofię. Zachwycił się twórczością Williama Szekspira, odnajdując w dramatach Stratfordczyka duchowe powinowactwo. Po powrocie do Paryża na krótko odzyskał względy królewskiego dworu - został powołany do Akademii Francuskiej, mianowano go historiografem królewskim. Jednak wrodzona złośliwość sprawiła, że znów musiał uciekać z Paryża, tracąc swą posadę. Jak zauważa Zdzisław Libera:

R6RSsAVrEIVt61

Na czarno-białej grafice widzimy dwóch mężczyzn w szatach z epoki i dużych kapeluszach. Mężczyźni zwróceni są w kierunku siedzącego na ziemi półnagiego mężczyzny z zabandażowaną prawą ręką oraz drewnianą protezą lewej nogi. Scena odbywa się gdzieś przy drodze, pod drzewem. W tle widoczne wzniesienia górskie.

Kandyd powstał po serii bolesnych wydarzeń w życiu Woltera oraz nieszczęść nawiedzających Europę. W 1749 roku nagle zmarła bliska przyjaciółka myśliciela – Emilia du Chatelet. Skandalem zakończył się trzyletni pobyt filozofa na dworze króla Prus, Fryderyka IIFryderyk II (1712‑1786)Fryderyka II. W 1755 roku Lizbona została zniszczona w wyniku potężnego trzęsienia ziemi, a kilka miesięcy później wybuchła pustosząca Europę wojna siedmioletnia. Wszystko to sprawiło, że sceptyksceptycyzmsceptyk Wolter przystąpił do przewartościowania najważniejszych elementów swojego światopoglądu. Załamał się jego oświeceniowy optymizm, pojawiło się zwątpienie w dobro płynące od Boga i natury.

Ciekawostka

1 listopada 1755 roku o godzinie 9.40 mieszkańcy Lizbony odczuli silne wstrząsy. Trzęsienie ziemi, które nawiedziło miasto, zupełnie zniszczyło stolicę Portugalii oraz część wybrzeża aż do Algarve. Siła wstrząsów była tak ogromna, że odczuli ją mieszkańcy odległej Wenecji. Następstwem trzęsienia było potężne tsunami, którego fale osiągały nawet 20 metrów. Na tych obszarach Lizbony, do których nie dotarła woda, wybuchły pożary. Katastrofa pochłonęła ok. 90 tysięcy ofiar. Po tych wydarzeniach Wolter zadał swoje słynne pytanie: Dlaczego Lizbona?.

RHzUCkWmFbRFJ

Na drzeworycie ukazane są ruiny miasta. Na dole porozstawiane namioty oraz lamentujący ludzie. Dalej widzimy ludzi w różnych pozach, walczących ze sobą. Dalej na placu wśród ruin stoi wysoka szubienica z podstawioną drabiną. Na szubienicy są wieszani ludzie.

Słownik