Przeczytaj
Proporcjonalnością odwrotną nazywamy zależność między wielkościami i postaci
gdzie:
i . Liczbę nazywamy współczynnikiem proporcjonalności odwrotnej.
Wykresem proporcjonalności odwrotnej jest krzywa zwana hiperbolą. Położenie hiperboli w układzie współrzędnych uzależnione jest od znaku współczynnika proporcjonalności :
Jak pokazują wykresy, proporcjonalność odwrotna jest funkcją, która nie posiada miejsc zerowych; jej dziedziną, a także zbiorem wartości, jest zbiór .
Dla proporcjonalność odwrotna jest funkcją malejącą, natomiast dla funkcją rosnącą.
Jeżeli hiperbolę przesuniemy wzdłuż osi o jednostek ( w prawo, w lewo), otrzymamy funkcję o wzorze:
Jeżeli hiperbolę przesuniemy wzdłuż osi o jednostek ( w górę, w dół), otrzymamy funkcję o wzorze:
Po przesunięciu wykresu funkcji wzdłuż osi lub/i otrzymamy funkcję homograficzną, której postać kanoniczna wyraża się wzorem:
Proste o równaniach oraz są wówczas asymptotamiasymptotami wykresu funkcji homograficznej.
Inną postacią funkcji homograficznej jest:
Rozwiążemy algebraicznie równanie: oraz przedstawimy jego ilustrację graficzną.
Rozwiązanie:
Określimy dziedzinę równania: .
Pomnożymy obustronnie dane równanie przez iloczyn .
Otrzymamy wówczas równanie równoważne:
oraz .
Sprawdzamy, czy uzyskane rozwiązania należą do dziedziny równania, tj. do zbioru .
Odpowiedź:
Równanie ma dwa rozwiązania: oraz .
Ilustracja graficzna równania sprowadza się do pokazania punktów wspólnych wykresów funkcji, znajdujących się po obu stronach równania, tj. oraz .
Sporządzimy zatem wykresy tych funkcji.
Wykresy funkcji mają dwa punkty wspólne: odcięteodcięte tych punktów to rozwiązania równania, a rzędne są równe wartościom obu funkcji dla oraz :
,
.
Zatem wykresy przecinają się w punktach o współrzędnych oraz .
Zwróć uwagę na to, że ilustracja graficzna nie zawsze jest czytelna i nie powinna służyć jako jedyne rozwiązanie zadania, a tylko jako sprawdzenie poprawności obliczeń.
Wyznaczymy współrzędne punktów i przecięcia wykresów funkcji oraz , a następnie wyznaczymy taki punkt należący do wykresu funkcji f, który wraz z punktami i tworzy trójkąt równoramienny o podstawie .
Rozwiązanie:
Rozwiążemy równanie: , gdzie .
Po wykonaniu przekształceń równoważnych otrzymujemy równanie wielomianowe stopnia trzeciego:
.
Aby rozwiązać to równanie, posłużymy się twierdzeniem o pierwiastkach wymiernych wielomianu o współczynnikach całkowitych. Nietrudno zauważyć, że jednym z rozwiązań równania jest . Możemy zatem podzielić wielomian przez dwumian w celu zapisania go w postaci iloczynowej:
Zauważmy także, że trójmian w pierwszym nawiasie jest rozwinięciem kwadratu sumy, więc otrzymujemy następującą postać iloczynową równania:
.
Rozwiązaniami równania są zatem liczby: oraz .
Są to jednocześnie odcięte punktów przecięcia wykresów funkcji oraz .
Ustalimy teraz rzędnerzędne tych punktów: oraz .
Szukane punkty mają współrzędne: oraz .
Rozwiążemy graficznie równanie , celem ustalenia położenia punktów i .
Wykresem funkcji jest hiperbolahiperbola, której asymptotą pionową jest prosta i która powstaje przez przesunięcie wykresu proporcjonalności odwrotnej o jednostki w lewo. Wykresem zaś funkcji jest parabola o wierzchołku w początku układu współrzędnych i ramionach skierowanych ku górze. Obie krzywe przechodzą przez punkty i .
Poszukamy punktu położonego na wykresie funkcji takiego, że .
Punkt ma współrzędne . Wyznaczymy długości odcinków oraz , korzystając ze wzoru na długość odcinka:
, ,
Stąd
oraz .
Po zastosowaniu wzorów skróconego mnożenia, redukcji i uporządkowaniu wyrazów, otrzymujemy:
.
Następnie po pomnożeniu obu stron równania przez i ponownym uporządkowaniu dostajemy:
.
Równanie to ma dwa rozwiązania: oraz .
Zatem istnieją dwa takie punkty oraz , będące wraz z punktami i wierzchołkami trójkąta równoramiennego, co ilustruje poniższa grafika.
Uczniowie klasy wynajęli autokar wycieczkowy, płacąc kwotę . Tuż przed wycieczką aż sześcioro uczniów tej klasy musiało pozostać w kwarantannie domowej, co podwyższyło koszt wynajęcia autokaru o dla każdego uczestnika. Obliczymy, ilu uczniów miało pierwotnie uczestniczyć w wycieczce.
Rozwiązanie:
Oznaczmy przez liczbę uczniów, którzy mieli uczestniczyć w wycieczce, a przez koszt wynajęcia autokaru przypadający na jednego uczestnika. Zatem złotych.
Ponieważ jednak ostatecznie w wycieczce uczestniczyło uczniów, a koszt jednostkowy wzrósł do kwoty , więc .
Rozwiążemy zatem układ dwóch równań z dwiema niewiadomymi, przyjmując założenia, że oraz .
,
Pierwsze z rozwiązań nie odpowiada warunkom zadania , zatem rozwiązaniem jest .
Warto sprawdzić otrzymany rezultat, tzn. ustalić, że wobec uczestnictwa w wycieczce osób, każdy zapłaciłby za wynajem autokaru złotych.
W sytuacji rezygnacji uczestników kwota wynajmu musiałaby obciążyć osób, które zapłaciłyby po złotych, a więc koszt jednostkowy wzrósłby o , co jest zgodne z treścią zadania.
Odpowiedź:
Pierwotnie w wycieczce miało uczestniczyć uczniów.
Tata Anki kupuje paliwo zawsze za tę samą kwotę pieniędzy. W lutym cena paliwa wynosiła za litr i tata Anki zatankował litrów paliwa, jednak miesiąc później (w marcu) cena wzrosła o , a w kolejnym miesiącu (kwietniu) tata Anki kupił o litra paliwa mniej niż w marcu. W maju natomiast, po kolejnych podwyżkach cen paliw, zatankował o litra paliwa mniej niż w poprzednim miesiącu.
a) Zapiszemy wzór funkcji wyrażającej zależność między ceną jednego litra paliwa a ilością zatankowanych litrów, przy stałej kwocie przeznaczonej na ten zakup.
b) Obliczymy cenę paliwa w marcu, kwietniu i maju oraz liczbę litrów paliwa, które zatankował tata Anki w tych miesiącach.
c) Sporządzimy wykres tej zależności.
Rozwiązanie:
a) Oznaczmy przez cenę litra paliwa, a przez liczbę litrów, którą można kupić za ustaloną kwotę pieniędzy.
Obliczymy teraz, jaką kwotę pieniędzy przeznacza każdorazowo tata Anki na zakup paliwa:
.
Zatem wzór szukanej zależności to
, gdzie .
b) Obliczymy cenę paliwa w marcu:
oraz liczbę litrów paliwa, które zakupił tata Anki za stałą kwotę :
.
Dalsze obliczenia przedstawimy w tabeli:
luty | marzec | kwiecień | maj | |
---|---|---|---|---|
Cena paliwa | ||||
Ilość |
c)
Słownik
krzywa będąca zbiorem takich punktów, dla których wartość bezwzględna różnicy odległości tych punktów od dwóch ustalonych punktów, nazywanych ogniskami hiperboli, jest stała
prosta jest asymptotą danej krzywej, jeśli dla punktu oddalającego się nieograniczenie wzdłuż krzywej, odległość tego punktu od prostej dąży do zera; asymptota funkcji to asymptota krzywej stanowiącej wykres funkcji
pierwsza współrzędna punktu w kartezjańskim układzie współrzędnych (zwanym też prostokątnym układem współrzędnych), również inna nazwa osi
druga współrzędna punktu w kartezjańskim układzie współrzędnych (zwanym też prostokątnym układem współrzędnych), oznaczana jest przeważnie symbolem , równiez inna nazwa osi