Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Przypomnijmy twierdzenie o arytmetyce granic ciągówgranica ciągugranic ciągów.

Arytmetyka granic
Twierdzenie: Arytmetyka granic

Jeżeli ciągi (an)(bn) są zbieżne oraz

limn+an=alimn+bn=b,

to

limn+(an+bn)=a+b
limn+(anbn)=ab
limn+(anbn)=ab
limn+(anbn)=ab,bn0,b0

Korzystając z powyższego twierdzenia pokażemy jak obliczać granice pewnych typów ciągów. Przyjrzyjmy się poniższym przykładom.

Przykład 1

Obliczymy granicę ciągu o wyrazie ogólnym

limn+3n2n+12n2+3n1.

Na początek wyłączamy najwyższą potęgę licznika i mianownika, czyli n2, przed nawias.

3n2n+12n2+3n1=n2(31n+1n2)n2(2+3n1n2)=31n+1n22+3n1n2

Ponieważ

limn+(31n+1n2)=30+0=3
limn+(2+3n1n2)=2+00=2

więc

limn+3n2n+12n2+3n1=32

Zauważmy, że w powyższym przykładzie granicą ciągu jest iloraz współczynników stojących przy najwyższych potęgach n licznika i mianownika. Okazuje się, że nie jest to przypadek. Zachodzi bowiem następująca własność.

Granica ilorazu wielomianów (1)
Własność: Granica ilorazu wielomianów (1)

Niech dany będzie ciąg o wyrazie ogólnym

an=Wk(n)Pk(n),

gdzie Wk(n),Pk(n) są dwoma wielomianami stopnia k, tzn.

Wk(n)=aknk+ak1nk1++a2n2+a1n+a0
Pk(n)=bknk+bk1nk1++b2n2+b1n+b0

Wówczas

limn+Wk(n)Pk(n)=akbk.

Dowód.

W celu obliczenia granicy danego ciągu wyłączamy w liczniku oraz w mianowniku najwyższą potęgę, czyli . Otrzymamy wówczas

Ponieważ

oraz

więc

limn+Wk(n)Pk(n)=akbk.

Co kończy dowód.

Przykład 2

Obliczymy granicę ciągu o wyrazie ogólnym

an=2n33n+1n32n+35n3+n2+n+1.

Korzystając z powyższej własności mamy, że

limn+2n33n+1=23,
limn+n32n+35n3+n2+n+1=15.

Zatem

limn+(2n33n+1n32n+35n3+n2+n+1)=2315=715.
Przykład 3

Rozważmy ciąg o wyrazie ogólnym

an=2n2+n3n4+3n32n2

W celu obliczenia jego granicy wyłączamy w mianowniku najwyższą potęgę n przed nawias.

2n2+n3n4+3n32n2=2n2+n3n2(n2+3n2)=1n22n2+n3n2+3n2

Z wcześniejszej własności wiemy, że

limn+2n2+n3n2+3n2=2.

Wiemy również, że limn+1n2=0. Stąd

limn+2n2+n3n4+3n32n2=limn+(1n22n2+n3n2+3n2)=02=0.

Zauważmy, że w powyższym przykładzie wyraz ogólny ciągu jest ułamkiem, który w mianowniku ma wielomian stopnia wyższego niż wielomian w liczniku. W takiej sytuacji granica ciągu jest zawsze równa zero. Można to zapisać w postaci własności.

Granica ilorazu wielomianów (2)
Własność: Granica ilorazu wielomianów (2)

Niech dany będzie ciąg o wyrazie ogólnym

an=Wk(n)Pl(n),

gdzie Wk(n),Pl(n) są dwoma wielomianami stopni k oraz l. Jeśli stopień wielomianu w liczniku jest mniejszy od stopnia wielomianu w mianowniku, tzn. k<l , to

limn+Wk(n)Pl(n)=0.

Przypomnijmy sobie, że limn+ann=1 o ile limn+an=a>0. Spójrzmy na kolejny przykład.

Przykład 4

Obliczymy granicę ciągu o wyrazie ogólnym

an=5n+13n+32nn

Na początek przekształcimy wyraz ogólny ciągu wyłączając przed nawias pod pierwiastkiem wyrażenie 5n

5n+13n+32nn=5n[5(35)n+3(25)n]n.

Następnie zapisujemy pierwiastek iloczynu w postaci iloczynu pierwiastków

5n[5(35)n+3(25)n]n=5nn5(35)n+3(25)nn.

Ciągi bn=(35)n oraz cn=(25)n są ciągami geometrycznymi o ilorazie mniejszym od 1 a zatem są zbieżne do zera. Stąd limn+(5(35)n+3(25)n)=5 a zatem

limn+5(35)n+3(25)nn=1.

Ponieważ 5nn=5 więc granica wyjściowego ciągu jest równa

limn+5n+13n+32nn=limn+(5nn5(35)n+3(25)nn)=51=5.
Przykład 5

Zapoznaj się z poniższą infografiką, na której przedstawiono sposób na obliczenie granicy pewnego typu ciągu. Wyraz ogólny tego ciągu, to pierwiastek  n-tego stopnia z wielomianu.

RctRGuffLpGGj
Ilustracja interaktywna przedstawia kolejne etapy obliczania granicy. limn+n3+2n2-1n= 1. Wyciągamy pod pierwiastkiem n3 przed nawias. =limn+n31+2n-1n3n=, 2. Zapisujemy iloczyn pod pierwiastkiem w postaci iloczynu pierwiastków. =limn+n3n·1+2n-1n3n=, 3. Korzystamy z twierdzenia o iloczynie ciągów zbieżnych. =limn+nn3·limn+1+2n-1n3n=, 4. Ponieważ limn+nn=1, więc limn+nn3=1., 5. Ponieważ limn+1+2n-1n3=1, więc limn+1+2n-1n3n=1. Ostatecznie mamy, że to dalej =1·1=1.

Słownik

granica ciągu
granica ciągu

liczba rzeczywista g taka, że dla dowolnej liczby dodatniej ε istnieje liczba naturalna N taka, że dla każdej liczby naturalnej n>N zachodzi |an-g|<ε