Trójmianem kwadratowym zmiennej nazywamy wyrażenie postaci , gdzie , , są dowolnymi danymi liczbami rzeczywistymi i . Liczby , , nazywamy współczynnikami trójmianu kwadratowegotrójmian kwadratowy zmiennej xtrójmianu kwadratowego, zaś zmienna może przyjmować dowolne wartości rzeczywiste.
funkcja kwadratowa
Definicja: funkcja kwadratowa
Jeżeli , to funkcję określoną wzorem w zbiorze liczb rzeczywistych nazywamy funkcją kwadratową.
, , - współczynniki liczbowe funkcji kwadratowej,
- wyraz wolny.
Wzór nazywamy postacią ogólną funkcji kwadratowej, gdzie , , , .
Wyrażenie nazywamy wyróżnikiem trójmianu kwadratowego (-delta- wielka litera greckiego alfabetu).
Przykłady wzorów funkcji kwadratowych:
,
.
Poniższe funkcje nie są funkcjami kwadratowymi.
,
.
Przykład 1
Mając dany wzór funkcji kwadratowej, podamy współczynniki liczbowe i obliczymy wyróżnik trójmianu kwadratowego : .
Rozwiązanie
, ,
Przykład 2
Możemy spotkać się z funkcją, której wzór wyrażony jest za pomocą wyrażenia kwadratowego, rozważając rzut ukośny - tor lotu piłki. Wysokość w zależności od czasu można wyrazić wzorem
.
Obliczymy, na jakiej wysokości znajdzie się piłka w drugiej sekundzie lotu.
RXduouuJnazfA
Aplet przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią x od minus 1 od 8 i pionową osią y od minus 2 do trzy. W układzie zaznaczono wektor zaczepiony w punkcie o współrzędnych nawias zero średnik zero zamknięcie nawiasu. Wektor podpisano literą v. Aplet daje możliwość zmianę kąta nachylenia alfa od jednego do dziewięćdziesięciu stopni, można zmieniać szybkość początkową v od zero przecinek jeden do pięć z krokiem jedna dziesiąta. Aplet daje również możliwość zmiany przyspieszenie grawitacyjnego g od 1 do 10 z krokiem równym jeden i zmiany czasu t z krokiem jedna setna. Aplet pokazuje również składowe wektora prędkości oraz tor lotu. Ustawiając wartości: alfa równe 16 stopni, v równe 2, g równe 1 i t równe 0,5 otrzymujemy wektor v nachylony pod kątem 16 stopni do osi x i kończący się przed odcięta równą dwa. Punkt P znajduje się poniżej wektora x i został z niego poprowadzony poziomy wektor . Tor lotu ma kształt łuku o początku w środku układu współrzędnych, dalej biegnie przez punkt P, następnie maleje i opada do osi x niedaleko za odciętą równą dwa. Ustawiając wartości: alfa równe 60 stopni, v równe 3,5, g równe 7 i t równe 0,8 otrzymujemy wektor v pod kątem 60 stopni do osi x i kończący się przed odcięta równą dwa. Punkt P znajduje się poniżej wektora x i został z niego poprowadzony krótszy poziomy wektor i dłuższy pionowy wektor . Tor lotu ma kształt łuku o początku w środku układu współrzędnych, dalej biegnie przez punkt P znajdujący się niemal na końcu łuku, łuk opada do osi x niedaleko w okolicach odciętej równej jeden i pół. Ustawiając wartości: alfa równe 90 stopni, v równe 5, g równe 4 i t równe 1 otrzymujemy pionowy wektor v pod kątem 90 stopni do osi x i kończący się przed w punkcie nawias zero średnik pięć. Punkt P znajduje na osi y w punkcie nawias zero średnik trzy zamknięcie nawiasu i został z niego poprowadzony pionowy wektor od punktu nawias zero średnik trzy zamknięcie nawiasu do punktu nawias zero średnik cztery zamknięcie nawiasu. Tor lotu jest niewidoczny.
Aplet przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią x od minus 1 od 8 i pionową osią y od minus 2 do trzy. W układzie zaznaczono wektor zaczepiony w punkcie o współrzędnych nawias zero średnik zero zamknięcie nawiasu. Wektor podpisano literą v. Aplet daje możliwość zmianę kąta nachylenia alfa od jednego do dziewięćdziesięciu stopni, można zmieniać szybkość początkową v od zero przecinek jeden do pięć z krokiem jedna dziesiąta. Aplet daje również możliwość zmiany przyspieszenie grawitacyjnego g od 1 do 10 z krokiem równym jeden i zmiany czasu t z krokiem jedna setna. Aplet pokazuje również składowe wektora prędkości oraz tor lotu. Ustawiając wartości: alfa równe 16 stopni, v równe 2, g równe 1 i t równe 0,5 otrzymujemy wektor v nachylony pod kątem 16 stopni do osi x i kończący się przed odcięta równą dwa. Punkt P znajduje się poniżej wektora x i został z niego poprowadzony poziomy wektor . Tor lotu ma kształt łuku o początku w środku układu współrzędnych, dalej biegnie przez punkt P, następnie maleje i opada do osi x niedaleko za odciętą równą dwa. Ustawiając wartości: alfa równe 60 stopni, v równe 3,5, g równe 7 i t równe 0,8 otrzymujemy wektor v pod kątem 60 stopni do osi x i kończący się przed odcięta równą dwa. Punkt P znajduje się poniżej wektora x i został z niego poprowadzony krótszy poziomy wektor i dłuższy pionowy wektor . Tor lotu ma kształt łuku o początku w środku układu współrzędnych, dalej biegnie przez punkt P znajdujący się niemal na końcu łuku, łuk opada do osi x niedaleko w okolicach odciętej równej jeden i pół. Ustawiając wartości: alfa równe 90 stopni, v równe 5, g równe 4 i t równe 1 otrzymujemy pionowy wektor v pod kątem 90 stopni do osi x i kończący się przed w punkcie nawias zero średnik pięć. Punkt P znajduje na osi y w punkcie nawias zero średnik trzy zamknięcie nawiasu i został z niego poprowadzony pionowy wektor od punktu nawias zero średnik trzy zamknięcie nawiasu do punktu nawias zero średnik cztery zamknięcie nawiasu. Tor lotu jest niewidoczny.