Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Trójmianem kwadratowym zmiennej x nazywamy wyrażenie postaci ax2+bx+c, gdzie a, b, c są dowolnymi danymi liczbami rzeczywistymi i  a0. Liczby a, b, c nazywamy współczynnikami trójmianu kwadratowegotrójmian kwadratowy zmiennej xtrójmianu kwadratowego, zaś zmienna x może przyjmować dowolne wartości rzeczywiste.

funkcja kwadratowa
Definicja: funkcja kwadratowa

Jeżeli a0, to funkcję f określoną wzorem fx=ax2+bx+c w zbiorze liczb rzeczywistych nazywamy funkcją kwadratową.

a, b, c - współczynniki liczbowe funkcji kwadratowej,

c -  wyraz wolny.

Wzór  fx=ax2+bx+c nazywamy postacią ogólną funkcji kwadratowej, gdzie x, a0, b, c.

Wyrażenie Δ=b2-4ac nazywamy wyróżnikiem trójmianu kwadratowego  (Δ-delta- wielka litera greckiego alfabetu).

Przykłady wzorów  funkcji kwadratowych:

fx=3x2-7x+12,

gx=-x2-3x.

Poniższe funkcje nie są funkcjami kwadratowymi.

fx=9 x+3,

gx=3x2-4.

Przykład 1

Mając dany wzór funkcji kwadratowej,  podamy współczynniki liczbowe i obliczymy wyróżnik trójmianu kwadratowego : fx=-2x2+7x-8.

Rozwiązanie

a=-2, b=7, c=-8

Δ=b2-4ac

Δ=72-4·-2·-8

Δ=49-64

Δ=-15

Przykład 2

Możemy spotkać się z funkcją, której wzór wyrażony jest za pomocą wyrażenia kwadratowego, rozważając rzut ukośny - tor lotu piłki. Wysokość h w zależności od czasu t można wyrazić wzorem

ht=-12t2+3t.

Obliczymy, na jakiej wysokości znajdzie się piłka w drugiej sekundzie lotu.

h2=-12·22+3·2=-2+6=4

RXduouuJnazfA
Aplet przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią x od minus 1 od 8 i pionową osią y od minus 2 do trzy. W układzie zaznaczono wektor zaczepiony w punkcie o współrzędnych nawias zero średnik zero zamknięcie nawiasu. Wektor podpisano literą v. Aplet daje możliwość zmianę kąta nachylenia alfa od jednego do dziewięćdziesięciu stopni, można zmieniać szybkość początkową v od zero przecinek jeden do pięć z krokiem jedna dziesiąta. Aplet daje również możliwość zmiany przyspieszenie grawitacyjnego g od 1 do 10 z krokiem równym jeden i zmiany czasu t z krokiem jedna setna. Aplet pokazuje również składowe wektora prędkości oraz tor lotu. Ustawiając wartości: alfa równe 16 stopni, v równe 2, g równe 1 i  t równe 0,5 otrzymujemy wektor v nachylony pod kątem 16 stopni do osi x i kończący się przed odcięta równą dwa. Punkt P znajduje się poniżej wektora x i został z niego poprowadzony poziomy wektor vx. Tor lotu ma kształt łuku o początku w środku układu współrzędnych, dalej biegnie przez punkt P, następnie maleje i opada do osi x niedaleko za odciętą równą dwa. Ustawiając wartości: alfa równe 60 stopni, v równe 3,5, g równe 7 i  t równe 0,8 otrzymujemy wektor v pod kątem 60 stopni do osi x i kończący się przed odcięta równą dwa. Punkt P znajduje się poniżej wektora x i został z niego poprowadzony krótszy poziomy wektor vx i dłuższy pionowy wektor vy. Tor lotu ma kształt łuku o początku w środku układu współrzędnych, dalej biegnie przez punkt P znajdujący się niemal na końcu łuku, łuk opada do osi x niedaleko w okolicach odciętej równej jeden i pół. Ustawiając wartości: alfa równe 90 stopni, v równe 5, g równe 4 i  t równe 1 otrzymujemy pionowy wektor v pod kątem 90 stopni do osi x i kończący się przed w punkcie nawias zero średnik pięć. Punkt P znajduje na osi y w punkcie nawias zero średnik trzy zamknięcie nawiasu i został z niego poprowadzony pionowy wektor vy od punktu nawias zero średnik trzy zamknięcie nawiasu do punktu nawias zero średnik cztery zamknięcie nawiasu. Tor lotu jest niewidoczny.
Przykład 3

Obliczymy wartości funkcji f(x)=x2+6x-5, g(x)=-2x2+x+1, h(x)=-x2-9x-2 dla argumentu x=-2 i uporządkujemy je w kolejności rosnącej.

Rozwiązanie

Obliczamy wartości dla kolejnych funkcji.

f-2=-22+6·-2-5=4-12-5=-13,

g-2=-2·-22+-2+1=-8-2+1=-9,

h-2=--22-9·-2-2=-4+18-2=12.

Odp. Wartości funkcji w kolejności rosnącej to: -13,-9,12

równość funkcji kwadratowych
Twierdzenie: równość funkcji kwadratowych

Dwie funkcje kwadratowe są równe wtedy i tylko wtedy, gdy mają równe współczynniki liczbowe przy odpowiednich potęgach zmiennej.

Przykład 4

Wyznaczymy wartości parametrów mn funkcji kwadratowych fg określonych wzorami fx=4x2-3x+mgx=n-1x2-3x-7, dla których są one równe.

Rozwiązanie

Wypiszmy współczynniki dla obu funkcji.

Funkcja f, af=4, bf=-3, cf=m

Funkcja g, ag=n-1, bg=-3, cg=-7

Zauważmy, współczynniki liczbowe przy x są dla obu funkcji równe -3bf=bg.

Wystarczy więc porównać współczynniki liczbowe przy x2 i wyrazy wolne.

Zatem af=ag czyli n-1=4 więc n=5

oraz cf=cg czyli m=-7.

Odp. Funkcje fxgx są równe, gdy m=-7n=5.

Przykład 5

Wzory funkcji kwadratowych fx=2x-312x+2gx=xx+6-72x+2 zapiszemy w postaci ogólnej i sprawdźmy, czy funkcje te są równe.

Rozwiązanie

Przekształcamy wzory funkcji do postaci ogólnej.

fx=2x-312x+2

fx=x2+4x-32x-6

fx=x2+52x-6, a=1, b=52, c=-6

gx=xx+6-72x+2

gx=x2+6x-72x-7

gx=x2+52x-7, a=1, b=52, c=-7

Odp. Funkcje fg nie są równe, bo ich wyrazy wolne są różne.

Słownik

trójmian kwadratowy zmiennej x
trójmian kwadratowy zmiennej x

wyrażenie postaci ax2+bx+c, gdzie a, b, c dowolnymi danymi liczbami rzeczywistymi, w tym a0