Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
Warunek konieczny istnienia ekstremum
Twierdzenie: Warunek konieczny istnienia ekstremum

Jeśli funkcja fx jest różniczkowalna w punkcie x0 i ma w tym punkcie ekstremum, to

f'x0=0

Punkty, w których pochodna funkcji jest równa zeru nazywamy punktami stacjonarnymi.

Uwaga!

Twierdzenie odwrotne jest fałszywe.
Na przykład funkcja fx=x3, ma pochodną f'x=3x2 w punkcie x0=0 równą zeru f'0=0 i nie ma w tym punkcie ekstremum.

R1aTdD9dT7Tly
Wykres funkcji danej wzorem fx=x3.
Zapamiętaj!

Zerowanie się pochodnej jest warunkiem koniecznym istnienia ekstremum lokalnego dla funkcji różniczkowalnej, ale nie jest warunkiem wystarczającym.

Uwaga!

Jeśli funkcja fx jest różniczkowalna w punkcie x0f'x00, to funkcja ta nie ma w tym punkcie ekstremum. Funkcja może mieć ekstremum lokalne jedynie w punktach, w których jej pochodna nie istnieje albo istnieje i jest równa zeru.

Przykład 1

Sprawdzimy, w którym z punktów: x1=2, x2=0, x3=1, x4=3 funkcja fx=x5-54x4 może mieć ekstremum, a w którym na pewno nie ma.

Rozwiązanie:

Funkcja fx jako wielomian jest różniczkowalna w zbiorze . Jej pochodna dana jest wzorem f'x=5x45x3.

Na mocy pierwszego twierdzenia o warunku koniecznym istnienia ekstremum, funkcja różniczkowalnafunkcja różniczkowalnafunkcja różniczkowalna fx może mieć ekstremum w punkcie, wtedy i tylko, gdy jej pochodna jest w tym punkcie równa zeru.

Sprawdźmy, kiedy pochodna f'x=0. Otrzymujemy kolejno:

f'x=0, gdy 5x45x3=0, czyli x=0 lub x=1.

Stąd rozważana funkcja fx może mieć (ale nie musi) ekstremum tylko w punktach x2=0, x3=1, a na pewno nie ma ich w punktach x1=-2, x4=3.

Przykład 2

Sprawdzimy w jakich punktach funkcja fx=x2-4x2+1 mogłaby mieć ekstremum.

Rozwiązanie:

Dziedziną funkcji jest zbiór . Funkcja fx jako funkcja wymierna jest różniczkowalna w całej dziedzinie. Jej pochodna dana jest wzorem

f'x=2x1+x2-2xx2-41+x22=10x1+x22.

Sprawdzamy, kiedy spełniony jest warunek konieczny istnienia ekstremum, czyli kiedy pochodna f'x=0. Otrzymujemy kolejno:

f'x=0, gdy 10x1+x22=0, czyli 10x=0, stąd x=0.

Punkt x=0 jest punktem stacjonarnym, czyli takim w którym funkcja f może (ale nie musi) mieć ekstremum.

Przykład 3

Uzasadnimy, że funkcja fx=4x2 nie ma ekstremum.

Rozwiązanie:

Dziedziną funkcji jest zbiór Df=0.

Funkcja fx jako funkcja wymierna jest różniczkowalna w całej dziedzinie. Jej pochodna dana jest wzorem f'x=-8x30 dla każdego argumentu ze zbioru 0.

Zatem nie jest spełniony warunek konieczny istnienia ekstremum funkcji, czyli nie ma takiego punktu x0Df, dla którego pochodna f'x0=0.

Stąd rozważana funkcja f nie ma ekstremum.

Przykład 4

Sprawdzimy, dla jakiego parametru a funkcja fx=2x3-4x2+2ax nie ma punktów stacjonarnych.

Rozwiązanie:

Funkcja fx jako wielomian jest różniczkowalna w zbiorze .

Jej pochodna dana jest wzorem f'x=23x2-4x+a.

Na mocy Twierdzenia o warunku koniecznym istnienia ekstremum funkcji wiemy, że funkcja nie ma punktów stacjonarnych, wtedy i tylko wtedy, gdy f'x0. Otrzymujemy kolejno

f'x0, gdy 23x2-4x+a0, czyli Δ<0,

Δ=16-12a<0, wtedy i tylko wtedy, gdy a43, .

Zatem rozważana funkcja f nie posiada punktów stacjonarnych dla a43, .

Przykład 5

Znajdziemy te wartości parametru m, dla których funkcja fx=13x3+12m+2x2+12m2-32m+5x-3m+2 ma dwa punkty stacjonarne.

Rozwiązanie:

Funkcja fx jako wielomian jest różniczkowalna w zbiorze .

Jej pochodna dana jest wzorem f'x=x2+m+2x+12m2-32m+5.

Na mocy Twierdzenia o warunku koniecznym istnienia ekstremum funkcji wiemy, że funkcja ma punkty stacjonarne, wtedy i tylko wtedy, gdy f'x=0.

Mamy zatem x2+m+2x+12m2-32m+5=0.

Z warunków zadania wynika, że równanie to ma mieć dwa rozwiązania, czyli Δ>0. Otrzymujemy kolejno

Δ=m+22-412m2-32m+5=-m2+10m-16>0.

Stąd m2, 8.

R18f2ILGn2OV3
W aplecie zamieszczono układ współrzędnych z poziomą osią X od minus dwadzieścia do dwadzieścia oraz z pionową osią Y od minus osiemdziesięciu do dwudziestu. Na płaszczyźnie narysowany jest wykres funkcji wielomianowej podanej w treści zadania dla parametru m równego jeden. Poniżej układu współrzędnych znajduje się suwak, czyli poziomy odcinek, a na nim znajduje się punkt. Punktem można manewrować po całej długości odcinka, zmieniając wartość danego parametru m przypisanego do suwaka. Możemy zmieniać tu wartości od zera (punkt przesuwamy najbardziej na lewo) do dziesięciu (punkt przesuwamy najbardziej na prawo) z krokiem o jedną dziesiątą. Przedstawimy teraz kilka przykładów. Przykład 1. Ustawiamy suwak dla m równego zero. Wówczas na układzie współrzędnych będzie zaznaczony wykres funkcji fx=13x3+x2+5x+ bez żadnego zaznaczonego punktu stacjonarnego. Przykład 2. Ustawiamy suwak dla m równego sześć. Wówczas na układzie współrzędnych będzie zaznaczony wykres funkcji fx=13x3+4x2-4x-16 z zaznaczonymi dwoma punktami stacjonarnymi.

Słownik

funkcja różniczkowalna
funkcja różniczkowalna

funkcję nazywamy różniczkowalną jeśli ma pochodną w każdym punkcie dziedziny