Na ilustracji zamieszczono przykładowe wzory sacharydów. Podział na triozy, pentozy i heksozy. W każdej grupie wyróżniono aldozy i ketozy. W tabeli podano wzory strukturalne wszystkich monosacharydów w odmianie D oraz w projekcji Fischera i Hawortha. W przykładach pentoz oraz heksoz podano także wzory w projekcji Hawortha. 1. Triozy. 1.1. Przykład monosacharydu aldozy to aldehyd D‑glicerynowy (2,3‑dihydroksypropanal) wzór strukturalny w odmianie D: atom węgla na górze łączy się z grupą CHO, na dole z grupą ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$, po lewej stronie z atomem wodoru, po prawej z grupą OH. Wzór Fischera jest identyczny, brakuje we wzorze wpisanego w środku symbolu atomu węgla. Brak wzoru Hawortha. 1.2. Przykład monosacharydu ketozy – dihydroksyaceton (1,3‑dichydroksypropanon). Wzór strukturalny w odmianie D: atom węgla łączy się na górze i na dole z grupą ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$, a po prawej stronie wiązaniem podwójnym z atomem tlenu. Wzór Fischera jest identyczny, tylko bez wpisanego środkowego atomu węgla. Brak wzoru Hawortha., 2. Pentozy. 2.1. Przykład monosacharydu aldozy - D‑ryboza. Wzór strukturalny odmiana D: łańcuch pionowy zbudowany jest z czterech atomów węgla. Atom węgla na dole łączy się z grupą ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$, a u góry z atomem wodoru oraz wiązaniem podwójnym z atomem tlenu. Każdy z pozostałych trzech atomów węgla łączy się po lewej stronie z atomem wodoru, a po prawej z grupą OH. Wzór Fischera jest identyczny, tylko bez wpisanych symboli atomów węgla w łańcuchu głównym. Wzór Hawortha to pięcioczłonowy pierścień zbudowany między innymi z atomu tlenu, czterech atomów wodoru, trzech grup OH i grupy ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$. To alfa‑D-rybofuranoza. 2.2. Przykład monosacharydu ketozy - D‑rybuloza. Wzór strukturalny odmiana D: łańcuch pionowy tworzą trzy atomy węgla. Atom na górze i na dole łączy się z grupą ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$. Pierwszy pojedynczy atom na górze łączy się po prawej stronie wiązaniem podwójnym z atomem tlenu. Każdy z kolejnych dwóch atomów węgla łączy się po lewej stronie z atomem wodoru, a po prawej z grupą OH. Wzór Fischera jest identyczny, ale bez pojedynczych atomów węgla. Wzór Hawortha: pięcioczłonowy pierścień zbudowany z trzech grup OH, czterech atomów wodoru, jednego atomu tlenu i grupy ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$. To alfa‑D-rybulofuranoza., 3. Heksozy. 3.1. Przykład monosacharydów aldozy - D‑glukoza. Wzór strukturalny odmiana D. Łańcuch główny jest pionowy. Składa się z pięciu atomów węgla. Atom węgla na samym dole łączy się z grupą ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$. Atom węgla na samej górze łączy się wiązaniem pojedynczym z atomem wodoru, wiązaniem podwójnym z atomem tlenu. Drugi atom węgla od góry łączy się z lewej strony wiązaniem pojedynczym z atomem wodoru, a z prawej strony wiązaniem pojedynczym z grupą OH. Kolejny atom węgla łączy się z lewej strony z grupą OH, a z prawej z atomem wodoru. Dwa ostatnie atomy węgla łączą się z lewej strony z atomem wodoru, a z prawej z grupą OH. Wzór Fischera jest identyczny, ale nie ma wpisanych symboli pojedynczych atomów węgla, a grupa występująca na górze jest w całości wpisana jako CHO. Wzór Hawortha to sześcioczłonowy pierścień z jednym atomem tlenu, pięcioma atomami wodoru, czterema grupami OH i jedną grupą ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$. 3.2. D‑mannoza. Wzór strukturalny odmiana D: łańcuch pionowy jest zbudowany z pięciu atomów węgla. Atom węgla na samej górze łączy się wiązaniem pojedynczym z atomem wodoru, a wiązaniem podwójnym z atomem tlenu. Atom węgla na dole łączy się z grupą ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$. Kolejne dwa atomy węgla od góry łańcucha łączą się z lewej strony z grupą OH, a z prawej z atomem wodoru każdy z nich. Kolejne dwa atomy węgla łączą się z lewej strony z atomem wodoru, zaś z prawej z grupą OH każdy z nich. Wzór Fischera jest taki sam, brakuje tylko wpisanych symboli pojedynczych atomów węgla, a grupa na samej górze jest zapisana jako CHO. Wzór Hawortha to sześcioczłonowy pierścień z jednym atomem tlenu, pięcioma atomami wodoru, czterema grupami OH oraz z jedną grupą ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$. To alfa‑D-mannopiranoza. 3.3. D‑galaktoza. Wzór strukturalny odmiana D: łańcuch pionowy zbudowany jest z pięciu atomów węgla, atom węgla na samej górze łączy się z atomem wodoru i wiązaniem podwójnym z atomem tlenu. Atom węgla na dole łączy się z grupą ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$. Drugi od góry atom węgla łączy się po lewej stronie z atomem wodoru, a po prawej z grupą OH. Tak też jest w ostatnim atomie węgla. Natomiast każdy z dwóch pozostałych atomów węgla łączy się po prawej stronie z grupą OH, a po lewej z atomem wodoru. Wzór Fischera jest taki sam, brakuje tylko wpisanych symboli pojedynczych atomów węgla, a grupa na samej górze jest zapisana jako CHO. Wzór Hawortha to sześcioczłonowy pierścień z jednym atomem tlenu, pięcioma atomami wodoru, czterema grupami OH oraz z jedną grupą ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$. To alfa‑D-galaktopiranoza. 3.4. Przykład monosacharydu ketozy: D‑fruktoza. Wzór strukturalny odmiana D: łańcuch główny jest pionowy. Składa się z czterech atomów węgla. Atomy węgla na samej górze i na dole łączy się z grupą ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$. Drugi atom węgla od góry łańcucha łączy się z prawej strony wiązaniem podwójnym z atomem tlenu. Kolejny atom węgla łączy się z lewej strony z grupą OH, z prawej z atomem wodoru. Dwa pozostałe atomy węgla łącza się z lewej strony z atomem wodoru, a z prawej z grupą OH. Wzór Fischera jest taki sam, brakuje tylko wpisanych symboli pojedynczych atomów węgla. Wzór Hawortha to pięcioczłonowy pierścień z jednym atomem tlenu, pięcioma atomami wodoru, czterema grupami OH oraz z dwiema grupami ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$. To alfa‑D-fruktofuranoza.

Na ilustracji przedstawiono wiązania O‑glikozydowe w disacharydach. W pierwszym wzorze przedstawiono wiązanie 1,4‑O-glikozydowe, disacharyd redukujący, pomiędzy atomem tlenu a pierwszym i czwartym atomem węgla. Wiązanie to łączy dwa wieloczłonowe pierścienie. Kolejny wzór przedstawia wiązanie 1,2‑O-glikozydowe, disacharyd nieredukujący. To wiązanie pomiędzy atomem tlenu połączonym z pierwszym i drugim atomem węgla. Wiązanie to łączy dwa wieloczłonowe pierścienie.

Ilustracja przedstawia przykładowe disacharydy (sacharozę i maltozę). Sacharoza = glukoza + fruktoza, alfa‑D-glukopiranozylo(1,2)-beta‑D-fruktofuranozyd. Wzór: sześcioczłonowy pierścień połączony na dole z pięcioczłonowym pierścieniem. Wiązanie alfa‑beta‑1,2‑glikozydowe łączy te dwa pierścienie. Wiązanie łączy pierwszy atom węgla sześcioczłonowego pierścienia z drugim atomem węgla w pięcioczłonowym pierścieniu. Pomiędzy atomami węgla jest atom tlenu. Drugi wzór: maltoza = glukoza + glukoza, alfa‑D-glukopiranozylo(1,4)-alfa‑D-glukopiranoza. We wzorze wiązanie alfa‑1,4‑glikozydowe występuje pomiędzy dwoma sześcioczłonowymi pierścieniami. Łączy pierwszy atom węgla z pierwszego pierścienia, po lewej stronie wzoru, z czwartym atomem węgla drugiego pierścienia.  

Ilustracja przedstawia disacharydy laktozę i celobiozę. Laktoza: beta‑1,4‑glikozyd, beta‑D-galaktopiranozylo(1,4)-alfa‑D-glukopiranoza i celobioza: beta‑1,4‑glikozyd, beta‑D-glukopiranozylo(1,4)-alfa‑D-glukopiranoza. Wzór laktozy w projekcji Hawortha: dwa sześcioczłonowe pierścienie (jeden jest powyżej drugiego) łączą się za pomocą wiązania O‑glikozydowego. W przypadku celobiozy jest tak samo.

Ilustracje przedstawiają przykładowe homopolimery (amylopektyna i amyloza). 1. Amylopektyna. Na ilustracji jest fragment łańcucha amylopektyny zbudowany z czterech połączonych ze sobą sześcioczłonowych pierścieni. Jeden z pierścieni dołączony jest na górze, pozostałe biegną w linii poziomej. W amylopektynie zaznaczono wiązanie α‑1,4‑glikozydowe pomiędzy pierścieniami leżącymi w jednej linii oraz wiązanie α‑1,6‑glikozydowe – łączące położony na górze pierścień z leżącym poniżej niego. Na kolejnej ilustracji przedstawiono rozgałęziony łańcuch amylopektyny zbudowany z czerwonych sześciokątów. Zaznaczono wiązanie α‑1,4‑glikozydowe i α‑1,6‑glikozydowe. Opis: Amylopektyna, stanowi 80% skrobi, ma liczne rozgałęzienia α‑1,6‑glikozydowe., 2. Amyloza. Na ilustracji jest fragment łańcucha amylozy zbudowany z trzech połączonych ze sobą w poziomie sześcioczłonowych pierścieni. Na kolejnej ilustracji pokazano łańcuch amylozy zbudowany z połączonych ze sobą w jednej linii czerwonych sześciokątów. Zaznaczono wiązanie α‑1,4 glikozydowe. Opis: Amyloza, stanowi 20% skrobi, składa się z kilkuset jednostek glukozy połączonych liniowo wiązaniami α‑1,4 glikozydowymi. Ilustracje przedstawiają przykładowe homopolimery (amylopektyna i amyloza). 1. Amylopektyna. Na ilustracji jest fragment łańcucha amylopektyny zbudowany z czterech połączonych ze sobą sześcioczłonowych pierścieni. Jeden z pierścieni dołączony jest na górze, pozostałe biegną w linii poziomej. W amylopektynie zaznaczono wiązanie α‑1,4‑glikozydowe pomiędzy pierścieniami leżącymi w jednej linii oraz wiązanie α‑1,6‑glikozydowe – łączące położony na górze pierścień z leżącym poniżej niego. Na kolejnej ilustracji przedstawiono rozgałęziony łańcuch amylopektyny zbudowany z czerwonych sześciokątów. Zaznaczono wiązanie α‑1,4‑glikozydowe i α‑1,6‑glikozydowe. Opis: Amylopektyna, stanowi 80% skrobi, ma liczne rozgałęzienia α‑1,6‑glikozydowe., 2. Amyloza. Na ilustracji jest fragment łańcucha amylozy zbudowany z trzech połączonych ze sobą w poziomie sześcioczłonowych pierścieni. Na kolejnej ilustracji pokazano łańcuch amylozy zbudowany z połączonych ze sobą w jednej linii czerwonych sześciokątów. Zaznaczono wiązanie α‑1,4 glikozydowe. Opis: Amyloza, stanowi 20% skrobi, składa się z kilkuset jednostek glukozy połączonych liniowo wiązaniami α‑1,4 glikozydowymi.

Ilustracja przedstawia wzór strukturalny celulozy. Celuloza tworzy nierozgałęziony, zbudowany liniowo łańcuch. Tworzą go cząsteczki D‑glukozy w postaci sześcioczłonowych pierścieni połączonych wiązaniami β‑1,4‑glikozydowymi. Nad wzorem jest łańcuch celulozy zbudowany z czerwonych, połączonych ze sobą w jednej linii sześciokątów.

Na ilustracji przedstawiono wiązania 1,6‑glikozydowe w strukturze polisacharydu. Na ilustracji jest rozgałęziony łańcuch zbudowany z połączonych ze sobą czerwonych sześciokątów. Zaznaczono wiązania 1,6‑glikozydowe pomiędzy cząsteczkami.

Ilustracja przedstawia wzór chityny. To połączone ze sobą na skos sześcioczłonowe pierścienie. Na dole łączą się z NH, która łączy się z atomem węgla. Ten z kolei łączy się po prawej stronie wiązaniem podwójnym z atomem tlenu, a na dole z grupą metylową.