Przeczytaj
Zacznijmy od prostych przykładów zadań tekstowych prowadzących do układów równań.
Na podwórku bawią się kury i koty. W sumie jest zwierząt, które razem mają nogi. Ile kotów bawi się na podwórku?
Rozwiązanie
Przystępując do rozwiązania zadania tekstowego, najpierw zastanawiamy się, czego nie wiemy. W naszym przykładzie końcowe pytanie wskazuje na pierwszą niewiadomą: ile kotów bawi się na podwórku? Oznaczmy więc przez liczbę kotów. Skoro liczba kotów jest pierwszą niewiadomą, to drugą niewiadomą jest liczba kur. Oznaczmy ją przez .
Pierwsza informacja płynąca z treści zadania, to że łączna liczba zwierząt jest równa . Możemy więc ułożyć pierwszą zależność:
.
Druga informacja dotyczy łącznej liczby nóg, liczba ta jest równa .
Każdy kot ma cztery łapy, więc koty mają w sumie „nóg”, a każda kura biega na dwóch nogach, więc kury mają w sumie nóg.
Teraz możemy już zapisać drugą zależność:
.
Pozostało już tylko zapisać układ równańukład równań i go rozwiązać.
Użyjemy metody przeciwnych współczynników i pomnożymy pierwsze równanie stronami przez .
Gdy dodamy do siebie pierwsze i drugie równanie, to wyeliminujemy zmienną i otrzymamy równanie z jedną niewiadomą:
,
którego rozwiązaniem jest . Teraz podstawiamy do pierwszego równania w miejsce liczbę i otrzymamy równanie , którego rozwiązaniem jest .
Sprawdźmy nasz wynik: kotów i kur to łącznie zwierząt, które mają nogi. Wszystko się zgadza, więc możemy już sformułować odpowiedź:
Na podwórku bawi się kotów i kur.
Wzorując się na powyższym przykładzie, rozwiązując zadnie tekstowe możemy postępować według schematu:
Ustalamy, które wielkości wymienione w treści zadania nie są znane. Może nam w tym pomóc pytanie na końcu zadania.
Oznaczamy nieznane wielkości – niewiadome – małymi literami alfabetu, np. , , , , ,
Próbujemy przedstawione w zadaniu informacje zapisane „słownie” przedstawić w postaci wyrażeń algebraicznych zawierających nazwy niewiadomych z poprzedniego kroku.
Z wyrażeń algebraicznych ułożonych w poprzednim kroku tworzymy układ równań.
Rozwiązujemy układ równań jedną ze znanych metod, np. metodą podstawianiametodą podstawiania lub przeciwnych współczynników.
Sprawdzamy, czy nasze rozwiązanie odpowiada treści zadania.
Formułujemy odpowiedź do zadania.
Często w ułożeniu zależności pomiędzy niewiadomymi przydatny jest rysunek pomocniczy. Zapoznajmy się z kolejnym przykładem.
Ola i Kuba znaleźli na strychu stary cylinder. Gdy Kuba założył cylinder, to był o wyższy od Oli. Gdy Ola włożyła cylinder, była wyższa od Kuby o . Ile centymetrów wysokości miał znaleziony przez nich cylinder?
Rozwiązanie
Po przeczytaniu pytania końcowego, wiemy już na pewno, że jedną z niewiadomych jest wysokość cylindra. Nie znamy także wzrostu Oli i Kuby.
Oznaczmy przez wysokość cylindra, przez wzrost Kuby, a przez wzrost Oli.
Szukamy informacji w treści zadania, analizując zdanie po zdaniu:
Ola i Kuba znaleźli na strychu stary cylinder. Ta informacja nie przyda nam się przy rozwiązaniu.
Gdy Kuba założył cylinder, to był o wyższy od Oli. To zdanie zawiera pierwszą informację, którą możemy zapisać w formie równania:
.Gdy Ola włożyła cylinder, była wyższa od Kuby o . Druga informacja, z której możemy ułożyć równanie:
.Ile centymetrów wysokości miał znaleziony przez nich cylinder? To już jest tylko pytanie, które nie zawiera żadnej informacji.
W tej chwili mamy trzy niewiadome, a tylko dwa równania. Zastanówmy się, czy wszystkie niewiadome są nam potrzebne. Zróbmy rysunek pomocniczy i spróbujmy coś zauważyć.
R1b1bvQr689QO Analizując powyższy rysunek, zwróćmy uwagę na fakt, że tak naprawdę nie musimy znać wzrostu Oli i Kuby. Wystarczy, że będziemy wiedzieć, o ile centymetrów Kuba jest wyższy od Oli. Więc wracamy do Punktu 2 i oznaczamy przez różnicę wzrostu Kuby i Oli.
Oznaczmy przez wysokość cylindra, przez różnicę wzrostu Kuby i Oli.
Teraz musimy zapisać nowe równania w punkcie trzecim.
Zamiast , będzie . Kuba jest wyższy od Oli o plus dodatkowe cylindra.
Zamiast , będzie . Ola w cylindrze jest tylko o wyższa od Kuby, więc wysokość cylindra przewyższa różnicę wzrostu pomiędzy Olą i Kubą o .
Zapiszmy układ równań:
Sam układ jest bardzo prosty do rozwiązania. Wystarczy, że dodamy do siebie równania stronami i otrzymamy
, a stąd .
Potem podstawmy do pierwszego równania, a otrzymamy
, więc .
Policzyliśmy, że Kuba jest o wyższy od Oli, a cylinder ma wysokości. W takim razie Kuba w cylindrze jest o wyższy od Oli, a Ola w cylindrze jest o wyższa od Kuby.
Możemy już napisać ostateczną odpowiedź:
Cylinder ma wysokości.
Zapisując układ równań liniowych w postaci
możemy wyznaczyć jego rozwiązanie, używając wzorów Cramera:
Jeśli jest różne od zera, to układ ma dokładnie jedno rozwiązanie postaci
gdzie:
W kolejnych dwóch przykładach przedstawimy ich zastosowanie.
Klasa pojechała na wycieczkę do Krakowa wraz z trzema opiekunkami. W hotelu zarezerwowano pokoi. Wiadomo, że dziewczynki umieszczono w pokojach trzyosobowych, a chłopców w pokojach dwuosobowych. Opiekunki również zajęły pokój trzyosobowy. Ile było dziewcząt, a ilu chłopców w klasie , jeśli wiadomo, że cała klasa liczy osób?
Rozwiązanie
Niech oznacza liczbę dziewcząt, a liczbę chłopców.
Zapiszmy układ równań:
Obliczamy :
.
Układ ma dokładnie jedno rozwiązanie. Obliczamy i :
,
.
Rozwiązaniem układu są liczby i .
Odpowiedź: w klasie było dziewcząt i chłopców.
Pani Kasia miała w portfelu banknoty dziesięciozłotowe oraz banknoty dwudziestozłotowe – w sumie banknotów. Gdy dołożyła do portfela jeszcze , to okazało się, że w portfelu ma już . Ile banknotów dziesięciozłotowych, a ile banknotów dwudziestozłotowych miała na początku w portfelu pani Kasia?
Rozwiązanie
– liczba banknotów dziesięciozłotowych,
– liczba banknotów dwudziestozłotowych.
Zapisujemy układ równań:
Zastosujemy wzory Cramerawzory Cramera. Obliczamy :
.
jest liczbą różną od zera, więc układ ma dokładnie jedno rozwiązanie. Obliczamy i .
.
.
Rozwiązaniem układu jest więc para liczb:
Odpowiedź:
Pani Katarzyna na początku miała w portfelu banknotów dziesięciozłotowych i banknotów dwudziestozłotowych.
W następnym przykładzie zaprezentujemy metodę rozwiązywania układów równań zwaną metodą podstawianiametodą podstawiania, która polega na wyznaczeniu z jednego z równań jednej niewiadomej i podstawieniu wyliczonej zależności do drugiego równania.
Tata jest o lat starszy od swojego syna Kuby. Sześć lat temu tata był osiem razy starszy od syna. Ile lat ma tata?
Rozwiązanie
Oznaczmy przez obecny wiek Kuby, a przez obecny wiek taty. Sześć lat temu Kuba miał , a tata lat. Zapiszmy układ równań:
Zastosujemy metodę podstawiania i do drugiego równania w miejsce wstawimy .
Odpowiedź:
Kuba ma lat, a tata .
Gdy Maciek miał tyle lat, co Artur ma teraz, to był od niego o połowę starszy. Gdy Artur będzie miał tyle lat, co Maciek teraz, to Maciek będzie miał lat. Jaka jest różnica wieku pomiędzy Maćkiem, a Arturem?
Rozwiązanie
Oznaczmy przez obecny wiek Maćka, a przez obecny wiek Artura. Gdy Maciek miał lat, to był o połowę starszy od Artura, a więc Artur miał lat. Uporządkujmy dane w tabeli:
osoba | przeszłość | teraźniejszość | przyszłość |
---|---|---|---|
Maciek | |||
Artur |
Zauważmy, że w każdym okresie różnica wieku pomiędzy chłopcami zawsze jest taka sama, a więc równa . Zapiszmy układ równańukład równań:
Zastosujemy metodę przeciwnych współczynnikówprzeciwnych współczynników i pomnóżmy pierwsze równanie stronami przez :
Po dodaniu do siebie równań stronami, otrzymamy:
, .
Odpowiedź:
Maciek ma lata, a Artur , więc Maciek jest o lat starszy od Artura.
Wiele zadań tekstowych wymaga zastosowania układu równań, które nie są liniowe. Na ogół w takich zadaniach wyznaczamy jedną ze zmiennych z jednego z równań, a drugie równanie doprowadzamy do postaci równania kwadratowego.
Na samochód ciężarowy załadowano worki z ekogroszkiem, ważące w sumie tony oraz worki z węglem, które łącznie ważyły dwa razy więcej niż ekogroszek. Wszystkie worki z ekogroszkiem ważyły tyle samo, a każdy worek z węglem ważył o więcej niż jeden worek ekogroszku. Ile ważył jeden worek z ekogroszkiem, a ile z węglem, jeśli wiadomo, że w sumie załadowano na samochód ciężarowy worków?
Rozwiązanie
Niech oznacza wagę jednego worka z ekogroszkiem (w ), a – liczbę worków z ekogroszkiem. Wówczas oznacza wagę jednego worka z węglem, liczbę tych worków. Zapiszmy układ równań:
Ponieważ jest liczbą dodatnią, więc możemy podzielić pierwsze równanie przez , a drugie przez :
Gdy dodamy do siebie równania stronami, otrzymamy równanie:
,
,
,
,
.
Obliczamy wyróżnik trójmianu:
,
Równanie ma dwa rozwiązania:
, .
Po odrzuceniu ujemnego rozwiązania, które nie spełnia warunków zadania, otrzymujemy, że , a .
Odpowiedź:
Jeden worek ekogroszku ważył , a jeden worek węgla ważył .
Słownik
układem dwóch równań liniowych z dwiema niewiadomymi x, y nazywamy każdy układ równań, który da się doprowadzić do postaci:
nazywamy tak metodę rozwiązywania układów dwóch równań liniowych z dwiema niewiadomymi, w której z jednego z równań wyznaczamy jedną z niewiadomych i podstawiamy do drugiego równania wyznaczone wyrażenie (w miejsce tej zmiennej). Otrzymane w ten sposób drugie równanie jest równaniem z jedną niewiadomą.
nazywamy tak metodę rozwiązywania układów dwóch równań liniowych z dwiema niewiadomymi, w której mnożymy obydwa (lub jedno z równań) stronami przez takie liczby, aby przy jednej z niewiadomych otrzymać przeciwne współczynniki; wówczas po dodaniu do siebie równań stronami jedna ze zmiennych się redukuje, a do rozwiązania pozostaje równanie z jedną niewiadomą
niech dany będzie układ równań
oznaczmy przez wyznacznik główny:
jeśli wyznacznik główny jest różny od zera, to układ ma dokładnie jedno rozwiązanie postaci
gdzie: