Przeczytaj
Funkcją homograficzną nazywamy funkcję wymiernąfunkcję wymierną , gdzie i . Dziedziną funkcji homograficznej jest zbiór .
Równaniem wymiernym z niewiadomą nazywamy równanie, które można przekształcić równoważnieprzekształcić równoważnie do postaci , gdzie oraz są wielomianamiwielomianami i .
W tym materiale zajmiemy się określaniem liczby rozwiązań równania zawierającego wyrażenie wymierne w zależności od wartości parametru.
Równania z parametrem można rozwiązywać metodą algebraiczną oraz graficzną.
Tutaj zostanie omówiona metoda graficzna, która dla równań typu jest wygodniejsza. Aby rozwiązać równanie tego typu należy narysować wykresy funkcji znajdujących się po obu stronach równania w jednym układzie współrzędnych.
Niech funkcja będzie funkcją stałą.
Dane jest równanie z niewiadomą i parametrem . Wyznaczymy wartość parametru , dla którego równanie:
a) ma rozwiązanie,
b) ma rozwiązanie będące liczbą dodatnią.
Rozwiązanie
Sporządzamy wykres funkcji .
Wykres funkcji przedstawia rysunek:
Prawą stronę równania przedstawiamy za pomocą wykresu funkcji stałej . Wykresem tej funkcji jest prosta równoległa do osi . Równanie będzie miało rozwiązanie, gdy wykresy funkcji oraz będą miały punkt wspólny. Zauważmy, że tylko dla jednego położenia wykresu funkcji tak się nie stanie. Taka sytuacja jest dla .
Odpowiedź
a) Równanie ma rozwiązanie dla .
b) Równanie ma rozwiązanie dodatnie dla - odczytujemy z wykresu te wartości funkcji , dla których oba wykresy funkcji będą miały punkt wspólny po prawej stronie osi , czyli dla . Innymi słowy odczytujemy, dla jakiego wykres funkcji znajduje się w kolorowym obszarze.
Dane jest równanie z niewiadomą i parametrem . Wyznaczymy wartość parametru , dla którego równanie ma rozwiązanie będące liczbą mniejszą od .
Rozwiązanie
Sporządzamy wykres funkcji: .
W tym celu przekształcimy wzór funkcji do postaci kanonicznej:
.
Wykres funkcji przedstawia rysunek:
Prawą stronę równania obrazujemy za pomocą wykresu funkcji . Wykresem tej funkcji jest prosta równoległa do osi . Równanie będzie miało rozwiązanie mniejsze od , gdy wykresy funkcji oraz będą miały punkt wspólny w obszarze fioletowym. Zauważmy, że wtedy wartości funkcji muszą być większe od i mniejsze od - obszar pomarańczowy na rysunku:
czyli ,
zatem .
Ustalimy liczbę rozwiązań równania w zależności od parametru .
Rozwiązanie
Sporządzamy wykres funkcji .
W tym celu przekształcamy wzór funkcji do postaci kanonicznej:
.
Wykres funkcji przedstawia rysunek:
Prawą stronę równania zobrazujemy za pomocą wykresu funkcji . Wykresem tej funkcji jest prosta równoległa do osi . Równanie będzie miało rozwiązanie, gdy wykresy funkcji oraz będą miały punkt wspólny.
Zauważmy, że jeśli wykres funkcji stałej znajduje się w białym obszarze, to nie ma punktu wspólnego z wykresem funkcji , czyli równanie nie ma rozwiązań.
Jeśli wykres funkcji stałej znajduje się w pomarańczowym obszarze, to ma dwa punkty wspólne z wykresem funkcji , czyli równanie ma dwa rozwiązania.
Dla wykresy funkcji mają jeden punkt wspólny, czyli równanie ma jedno rozwiązanie.
Odpowiedź
Równanie ma:
0 rozwiązań dla lub ,
czyli lub ,
zatem ;
1 rozwiązanie dla ,
czyli ,
zatem dla ;
2 rozwiązania dla i ,
czyli i ,
zatem .
Ustalimy liczbę rozwiązań równania w zależności od parametru .
Rozwiązanie
Sporządzamy wykres funkcji .
W tym celu przekształcamy wzór funkcji do postaci kanonicznej:
.
Wykres funkcji przedstawia rysunek:
Prawą stronę równania zobrazujemy za pomocą wykresu funkcji . Wykresem tej funkcji jest prosta równoległa do osi . Równanie będzie miało rozwiązanie, gdy wykresy funkcji oraz będą miały punkt wspólny.
Zauważmy, że jeśli wykres funkcji stałej znajduje się w fioletowym obszarze, to nie ma punktu wspólnego z wykresem funkcji , czyli równanie nie ma rozwiązań.
Jeśli wykres funkcji stałej znajduje się w pomarańczowym obszarze (ale oprócz 0 i 1), to ma dwa punkty wspólne z wykresem funkcji , czyli równanie ma dwa rozwiązania.
Dla i wykresy funkcji mają jeden punkt wspólny, czyli równanie ma jedno rozwiązanie.
Odpowiedź
Równanie ma:
0 rozwiązań dla ;
1 rozwiązanie dla lub ;
2 rozwiązania dla .
Ustalimy liczbę rozwiązań równania w zależności od parametru .
Rozwiązanie
Sporządzamy wykres funkcji .
W tym celu przekształcamy wzór funkcji do postaci kanonicznej:
.
Wykres funkcji przedstawia rysunek:
Prawą stronę równania obrazujemy za pomocą funkcji stałej . Wykresem tej funkcji jest prosta równoległa do osi . Równanie będzie miało rozwiązanie, gdy wykresy funkcji oraz będą miały punkt wspólny.
Zauważmy, że jeśli wykres funkcji stałej znajduje się w białym obszarze, to nie ma punktu wspólnego z wykresem funkcji , czyli równanie nie ma rozwiązań.
Jeśli wykres funkcji stałej znajduje się w fioletowym obszarze, to ma cztery punkty wspólne z wykresem funkcji , czyli równanie ma cztery rozwiązania.
Jeśli wykres funkcji stałej znajduje się w pomarańczowym obszarze lub na fioletowej lini, to ma dwa punkty wspólne z wykresem funkcji , czyli równanie ma dwa rozwiązania.
Dla i wykresy funkcji mają trzy punkty wspólne, czyli równanie ma trzy rozwiązanie.
Odpowiedź
Równanie ma:
0 rozwiązań dla ;
2 rozwiązania dla ;
3 rozwiązania dla ;
4 rozwiązania dla .
Słownik
funkcja, która jest ilorazem dwóch wielomianów
takie przekształcenie równania, w wyniku którego powstaje równanie o takim samym zbiorze rozwiązań
wyrażenie algebraiczne będące sumą jednomianów