Alexis de Tocqueville
O demokracji w Ameryce We wszystkim więc, co się tyczy wzajemnych stosunków obywateli, człowiek jest bez reszty uzależniony [od władzy państwowej], we wszystkim zaś, co dotyczy tylko jego własnego życia, pozostaje panem: jest wolny i za swoje czyny odpowiada jedynie przed Bogiem. Stąd bierze się maksyma głosząca, że człowiek jest najlepszym sędzią swoich prywatnych spraw i że społeczeństwo nie ma prawa wtrącać się do jego postępowania, chyba że musi bronić dobra ogółu przed zakusami jednostki lub potrzebuje współdziałania.
_{Źródło: Alexis de Tocqueville, O demokracji w Ameryce, tłum. M. Król, Warszawa 1976.}

Karol Marks
Tezy o Feuerbachu Filozofowie rozmaicie tylko interpretowali świat, idzie jednak o to, aby go zmienić.
_{Źródło: Karol Marks, Tezy o Feuerbachu, Warszawa 2004, s. 4.}

Punktem zwrotnym w nowożytnej myśli politycznej jest wybuch Wielkiej Rewolucji Francuskiej w 1789 r. Spory o wolność, umowę społeczną, naturę człowieka czy legitymizację władzy po wybuchu Rewolucji zmieniają swój charakter, myśliciele bowiem zyskują nowe, namacalne argumenty. Rewolucja była zjawiskiem zarówno fascynującym, jak i przerażającym. Z jednej strony głosiła szczytne ideały, z drugiej dopuściła się aktów skrajnego terroru. Rozrachunek z Rewolucją stanie się jednym z głównych tematów myśli politycznej następnego stulecia.

Schyłek nowożytnej myśli politycznej to, według niektórych badaczy, przełom wieku XIX i XX, według innych, wybuch pierwszej wojny światowej. Na zmianę charakteru myśli politycznej przede wszystkim wpłynęło pojawienie się społeczeństwa masowego oraz ruchów nacjonalistycznych. Wcześniej dyskusje polityczne, ze względu na klasowy charakter społeczeństwa oraz ograniczony dostęp do edukacji, miały charakter elitarny. Pod koniec XIX w. wskutek rewolucji przemysłowej, rozwoju kapitalizmu, powstania klasy robotniczej i skrajnych dysproporcji społecznych, a także w wyniku szerszego dostępu do edukacji i wzrostu wrażliwości społecznej znacząco zmieniła się tematyka i język owych dyskusji. Zjawiskom tym towarzyszyło pojawienie się pesymizmu i nihilizmu. Kultura i filozofia schyłku XIX stulecia przesycona była zwątpieniem w ideały oświecenia, a więc w rozum, w postęp ludzkości, osiągalność szczęścia. Wydawało się, że pomimo wysiłków kolejnych pokoleń działaczy i myślicieli poziom niesprawiedliwości społecznej i ludzkiego cierpienia nie zmniejszył się. Wynalazki nauki zaś — zamiast pomagać ludzkości i pomnażać jej dobrobyt i szczęście, jak tego chciał Bacon — stawały się przeważnie narzędziem wyzysku biednych. W rezultacie racjonalne argumenty straciły na znaczeniu i, jak zauważa hiszpański pisarz i filozof Jose Ortega y Gasset w Buncie mas, coraz większą rolę zaczęły odgrywać pozaracjonalne czynniki takie jak siła i emocje.