Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
R1YIsdmAWuzJ2
Nagranie dźwiękowe lekcji pod tytułem Filozofia polska w dobie nowożytnej.

Filozofia polska w dobie nowożytnej

R9WzF8rTPyH281
Obraz Jana Matejki Założenie Szkoły Głównej przeniesieniem do Krakowa ugruntowane. R.P. 1361-1399-1400
Źródło: Jan Matejko, Wikimedia Commons, domena publiczna.

Chronologia filozofii polskiej nie pokrywa się dokładnie z chronologią filozofii zachodniej. Już samo ustalenie początków polskiej myśli filozoficznej nie jest rzeczą łatwą. Trudność ta bierze się z dwóch faktów. Po pierwsze z niejasności terminu „filozofia polska”. Czy chodzi o filozofię uprawianą przez osoby narodowości polskiej? Czy może raczej o polski charakter tej filozofii? Po drugie, pierwsi myśliciele, których za polskich uznać możemy, często lokują się na pograniczu filozofii i innych dyscyplin, w szczególności zaś teologii i myśli politycznej. Ich dzieła nie są więc dziełami typowo filozoficznymi. Bez wątpienia momentem przełomowym dla rozwoju filozofii w Polsce było założenie w 1364 r. Uniwersytetu Krakowskiego. Uczelnia ta przeżywała swój rozkwit w XV i na początku XVI w., stając się ważnym w Polsce ośrodkiem myśli humanistycznejhumanizmhumanistycznej.

Ciekawostka

Polska filozofia średniowieczna

W średniowieczu, począwszy mniej więcej od XIII w., filozofia polska nie odstawała znacząco od filozofii zachodniej. Uprawiano więc w Polsce scholastykęscholastykascholastykę, interesowano się logiką, szczególne miejsce wśród dyskutowanych zagadnień zajmowała filozofia państwa. Najważniejszymi polskimi filozofami tego okresu byli:

R1czUe9So4QH81
1220 - 1278 Marcin Polak wybitny historyk, Ilustracja przedstawia starszego mężczyznę w stroju biskupim, który siedzi i trzyma pastorał. 1230 - 1275 Witelon Ślązak czołowy w XIII w. neoplatonik, uważany niekiedy za pierwszego polskiego filozofa., 1365 - 1431 Stanisław ze Skarbimierza pierwszy rektor odnowionej Akademii Krakowskiej (tj. Uniwersytetu Jagiellońskiego), razem z Pawłem Włodkowicem uważany za twórcę polskiej szkoły prawa międzynarodowego. Ilustracja przedstawia prawy profil dojrzałego mężczyzny. Ma czapkę, spod której wystają półdługie włosy. Ma spiczastą brodę z wąsami. Ubrany jest w strój z założonym łańcuchem. 1370 - 1435 Paweł Włodkowic uczestnik soboru w Konstancji, teoretyk wojny sprawiedliwej (obrońca interesów Polski w sporze z Krzyżakami). 1380 - 1464 Jakub z Paradyża teolog moralny, propagator devotio moderna, nowej, żarliwej formy pobożności. 1380 - 1430 Paweł z Woroczyna teolog, autor komentarzy do Arystotelesa, koncentrujący się na filozofii człowieka. 1445 - 1507 Jan z Głogowa arystotelik, jego słuchaczem był Mikołaj Kopernik. Ilustracja przedstawia lewy profil dojrzałego mężczyzny. Ma krótkie włosy, jest łysiejący na czubku głowy, ma gęstą brodę z wąsami oraz poziome zmarszczki na czole.

Mimo wspomnianych trudności z chronologią można uznać, że narodziny polskiej filozofii przypadają na okres scholastyki XIV i XV w. Począwszy od drugiej połowy wieku XV, następuje stopniowy odwrót od scholastyki, a na myśl polską zaczyna oddziaływać arystotelizmarystotelizmarystotelizm, neostoicyzmneostoicyzmneostoicyzm i renesansowy humanizm. Różne przejawy wpływów odrodzeniowych przeplecione z późnymi formami scholastyki koegzystują w kulturze polskiej przeszło dwa stulecia aż do końca wieku XVII. Przełom wieku XVII i XVIII to okres reakcji katolickiej, która doprowadziła do poważnego kryzysu kultury umysłowej w Polsce i rozluźnienia więzi z kulturą zachodnią. Stan ten trwa mniej więcej do drugiej połowy wieku XVIII – momentu intensywnego napływu idei oświeceniowych.

Ciekawostka

Najważniejsi przedstawiciele filozofii oświecenia w Polsce

Oprócz Hugona Kołłątaja głównymi przedstawicielami filozofii oświeceniowej w Polsce byli:

R1VybnnDfmy2f1
1677 - 1766 Król Stanisław Leszczyński korespondował z Rousseau, jako książę Lotaryngii wprowadził tam wiele postępowych reform. Obraz przedstawia portret dojrzałego mężczyzny w zbroi przepasanej niebieską szarfą. Ma podłużną twarz z drugim podbródkiem. Ma założoną długą, jasną perukę. W ręku trzyma szablę. 1700 - 1773 Stanisław Konarski wybitny pisarz, pedagog, reformator. Obraz przedstawia siedzącego na krześle dojrzałego mężczyznę. Ma na sobie czarny strój oraz czarne nakrycie głowy. Ma pociągłą twarz z drugim podbródkiem. W rękach trzyma kartkę oraz cyrkiel. 1755 - 1826 Stanisław Staszic działacz oświeceniowy, publicysta, geolog i geograf; znacznie przyczynił się do rozwoju przemysłu na ziemiach polskich. Obraz przedstawia lewy profil dojrzałego mężczyzny. Mężczyzna ma wysokie czoło, krótkie, zaczesane do tyłu, siwe włosy. Nos mężczyzny jest orli, policzki zapadnięte. Mężczyzna ma surdut ze stójką. Na jego szyi wisi na szerokiej szarfie medal z symbolem orła białego. 1756 - 1830 Jan Śniadecki wybitny astronom, matematyk i geograf; zwalczał metafizykę i romantyzm we wszelkich postaciach. Obraz przedstawia portret dojrzałego mężczyzny. Mężczyzna ma owalną twarz. Zdaje się być tęgi. Jego włosy są rzadkie, średniej długości. Mężczyzna ma wyraźnie zarysowane brwi. Ma długi, orli nos, małe usta i drugi podbródek. Mężczyzna ubrany jest w surdut i koszulę. Pod szyją ma zawiązany fular.

Można powiedzieć, że od tego czasu zaczyna się w filozofii i kulturze polskiej okres nowożytny. Zdecydowana większość tej epoki stoi pod znakiem dążeń wolnościowych, co wywiera na kulturze polskiej szczególne piętno i nadaje niektórym jej przejawom niepowtarzalny charakter. Odzyskanie przez Polskę niepodległości w 1918 r. w sposób naturalny zamyka ten okres, otwierając przed polską, wolną już myślą zupełnie nowe horyzonty i wyzwania.

Ciekawostka

Polscy filozofowie epoki romantyzmu

Oprócz Mochnackiego, Trentowskiego i polskich poetów podejmujących rozważania filozoficzne najważniejszymi przedstawicielami filozofii romantycznej w Polsce byli:

RmKTRipjSjuBn1
1778 - 1853 Józef Hoene-Wroński uważany za twórcę mesjanizmu polskiego. Ilustracja przedstawia portret starszego mężczyzny. Jest łysiejący, ma przerzedzone, krótkie włosy. Ma pociągłą twarz ze zmarszczkami. Ubrany jest w surdut. 1799 - 1878 Andrzej Towiański prorok mesjanizmu, przywódca religijny, przez jakiś czas miał spore grono gorliwych wyznawców w Polsce i we Francji. Obraz przedstawia młodego mężczyznę siedzącego przy stole. Mężczyzna pisze coś gęsim piórem na kartce. Twarz mężczyzny jest owalna, nos haczykowaty, włosy proste, zaczesane na prawą stronę. Mężczyzna jest w koszuli i surducie. 1807 - 1875 Karol Libelt filozof mesjanistyczny, twórca systemu filozoficznego opartego na kategorii uczucia. Rysunek przedstawia portret dojrzałego mężczyzny. Mężczyzna ma krótkie, zaczesane ku górze, krótkie włosy. Ma wydatny nos. Ubrany jest w surdut. 1814 - 1894 August Cieszkowski mesjanista, teoretyk filozofii czynu, uważany za prekursora marksizmu. Ilustracja przedstawia portret dojrzałego mężczyzny. Mężczyzna ma krótkie włosy. Jego brwi są wyraziste. Mężczyzna ma gęstą brodę i wąsy. Ma założone druciane okulary. Mężczyzna ubrany jest w surdut i koszulę.

Słownik

arystotelizm
arystotelizm

doktryna Arystotelesa lub myśli Arystotelesa w czasach starożytnych, średniowiecznych i nowożytnych

humanizm
humanizm

(łac. humanus — ludzki), prąd umysłowy i kulturalny okresu Odrodzenia, przeciwstawiający teocentrycznej kulturze średniowiecznej zainteresowanie człowiekiem i życiem ziemskim

mesjanizm
mesjanizm

(hebr. m'šaḥ — mesjasz, pomazaniec), w Polsce w pierwszej połowie XIX w.: pogląd przypisujący zależnemu od trzech zaborców narodowi polskiemu rolę Mesjasza narodów, który poprzez swoje cierpienia zbawi całą ludzkość

neostoicyzm
neostoicyzm

(gr. néos — nowy, gr. stoá — portyk, kolumnada),powstały w renesansie nurt filozoficzny będący połączeniem stoicyzmu i chrześcijaństwa

scholastyka
scholastyka

(łac. schola - szkoła), kierunek w średniowiecznej filozofii chrześcijańskiej, dążący do rozumowego uzasadniania wiary i dogmatów religijnych bez konieczności odwoływania się do doświadczenia; kierunek ten był związany z nurtem uniwersyteckim