E-materiały do kształcenia zawodowego

Projektowanie protez

MED.11. Wykonywanie i dobieranie przedmiotów ortopedycznych oraz środków pomocniczych - Technik ortopeda 321403

bg‑azure

Przewodnik dla nauczyciela

Autor przewodnika: Ewa Janas

Konsultant przewodnika: Jan Leonhard

6

Spis treści

1
bg‑azure

Podstawowe informacje o e‑materiale

Tytuł e‑materiału

Projektowanie protez

Nazwa i symbol cyfrowy zawodu

Technik ortopeda, 321403

Kod i nazwa kwalifikacji

MED.11. Wykonywanie i dobieranie przedmiotów ortopedycznych oraz środków pomocniczych

Oznaczenie i nazwa jednostki efektów kształcenia

MED.11.2. Podstawy techniki ortopedycznej.
MED.11.4. Projektowanie, wykonywanie oraz dobieranie protez.

Efekty kształcenia i odpowiadające im kryteria weryfikacji właściwe dla e‑materiału

Osoba ucząca się:
MED.11.2.2) stosuje programy komputerowe wspomagające wykonywanie zadań zawodowych:
MED.11.2.2)1) stosuje programy komputerowe w projektowaniu zaopatrzenia ortopedycznego,
MED.11.4.1) Projektowanie, wykonywanie oraz dobieranie protez:
MED.11.4.1)1) opisuje rodzaje protez,
MED.11.4.1)2) opisuje różne konstrukcje protez,
MED.11.4.1)3) dobiera rodzaj protezy do poziomu i rodzaju amputacji oraz stanu kikuta,
MED.11.4.1)4) dobiera rozwiązania konstrukcyjne protez do potrzeb pacjenta,
MED.11.4.1)6) dobiera elementy, półfabrykaty i drobne wyposażenie do wytworzenia protez,
MED.11.4.1)7) dobiera rodzaj zawieszenia protez,
MED.11.4.2) dobiera metody wykonania oraz wykonuje miary i negatywy protez:
MED.11.4.2)1) określa ustawienie funkcjonalne kikutów do pobrania negatywu w celu wykonania leja protezowego,
MED.11.4.4) wykonuje protezy w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta oraz zastosowanego materiału i półfabrykatów i elementów:
MED.11.4.4)1) wykonuje leje protezowe kończyn górnych i kończyn dolnych w zależności od poziomu amputacji, sprawności i wieku pacjenta,
MED.11.4.4)3) montuje protezy z przygotowanych elementów,
MED.11.4.4)4) dopasowuje wykonane protezy do pomiarów i indywidualnych potrzeb pacjenta.

Cele ogólne e‑materiału

Materiał wspiera osiąganie celu kształcenia określonego dla kwalifikacji MED.11. Wykonywanie i dobieranie przedmiotów ortopedycznych oraz środków pomocniczych:

  • ocenianie stanu funkcjonalnego pacjenta wymagającego zaopatrzenia ortopedycznego,

  • projektowanie i wykonywanie przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych.

Struktura e‑materiału, tytuły materiałów multimedialnych wraz z ich typem

Na e‑materiał składają się materiały multimedialne i obudowa dydaktyczna:

Grafika interaktywna „Dobór kosza biodrowego protezy przy wyłuszczeniu w stawie biodrowym” zawiera opis i możliwość doboru elementów konstrukcyjnych protezy przy wyłuszczeniu w stawie biodrowym, w tym kosza biodrowego będącego odpowiednikiem leja protezowego.
Wszystkie opisy są uzupełnione o zdjęcia i grafiki. Uczący się może korzystać z grafiki w dowolnym momencie, ponieważ nie jest powiązana z pozostałymi mediami.

Program ćwiczeniowy do projektowania „Projektowanie leja protezy przy amputacji na poziomie uda” umożliwia, w oparciu o wiedzę i treści teoretyczne zamieszczone w materiale, zaprojektowanie wybranego leja protezowego (MAS, owalnego, czworobocznego). Program zawiera część teoretyczną, dzięki której uczący się jest wprowadzany w tematykę rodzajów i oceny stanu kikutów uda, metod wymiarowania kikuta w celu doboru leja oraz charakterystyki lejów protezowych. W części projektowej znajdują się również zadania kontrolne, sprawdzające wiedzę uczącego się z zakresu treści teoretycznych zawartych w materiale. Uczący się może korzystać z programu ćwiczeniowego w dowolnym momencie, niezależnie od pozostałych programów czy grafiki interaktywnej.

Program ćwiczeniowy do projektowania „Projektowanie leja protezy przy amputacji na poziomie podudzia” umożliwia, w oparciu o wiedzę i treści teoretyczne zamieszczone w materiale, zaprojektowanie wybranego leja protezowego (PTB, KBM, PTS) dla odpowiadającego kikuta podudzia (długiego, średniego, krótkiego). Program zawiera część teoretyczną, dzięki której uczący się jest wprowadzany w tematykę: rodzajów i oceny stanu kikutów podudzia, metod wymiarowania kikuta w celu doboru leja, charakterystyki lei protezowych. W części projektowej znajdują się również zadania kontrolne, sprawdzające wiedzę uczącego się z zakresu treści teoretycznych zawartych w materiale.
Uczący się może korzystać z programu ćwiczeniowego w dowolnym momencie, niezależnie od pozostałych programów czy grafiki interaktywnej.

Program ćwiczeniowy do projektowania „Projektowanie leja protezy przy amputacji na poziomie ramienia” umożliwia, w oparciu o wiedzę i treści teoretyczne zamieszczone w materiale, zaprojektowanie wybranego leja protezowego dla kikuta ramienia o długości bardzo krótkiej, krótkiej, standardowej, długiej. Program zawiera część teoretyczną, dzięki której uczący się jest wprowadzany w tematykę rodzajów i oceny stanu kikuta ramienia, metod wymiarowania kikuta w celu doboru leja, charakterystyki lei protezowych. W części projektowej znajdują się również zadania kontrolne, sprawdzające wiedzę uczącego się z zakresu treści teoretycznych zawartych w materiale.
Uczący się może korzystać z programu ćwiczeniowego w dowolnym momencie, niezależnie od pozostałych programów czy grafiki interaktywnej.

Program ćwiczeniowy do projektowania „Projektowanie leja protezy przy amputacji na poziomie przedramienia” umożliwia, w oparciu o wiedzę i treści teoretyczne zamieszczone w materiale, zaprojektowanie wybranego leja protezowego dla kikuta przedramienia o długości bardzo krótkiej, krótkiej, długiej. Program zawiera część teoretyczną, dzięki której uczący się jest wprowadzany w tematykę rodzajów i oceny stanu kikutów przedramienia, metod wymiarowania kikuta w celu doboru leja, charakterystyki lei protezowych. W części projektowej znajdują się również zadania kontrolne, sprawdzające wiedzę uczącego się z zakresu treści teoretycznych zawartych w materiale.
Uczący się może korzystać z programu ćwiczeniowego w dowolnym momencie, niezależnie od pozostałych programów czy grafiki interaktywnej.

Powiązania materiałów multimedialnych wynikają z faktu, iż wszystkie dotyczą zaopatrzenia protetycznego dla amputacji na różnym poziomie odjęcia kończyny dolnej i górnej.
Poszczególne programy ćwiczeniowe łączy również sposób realizacji prac projektowych według pewnego przygotowanego schematu.
W procesie edukacyjnym materiały można wykorzystać jako całość poświęconą zaopatrzeniu w leje protezowe lub częściowo z podziałem na bloki tematyczne, np. leje protezowe kończyny dolnej oraz leje protezowe kończyny górnej.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

2
bg‑azure

Wskazówki do wykorzystania materiałów multimedialnych w procesie dydaktycznym

Tytuł materiału multimedialnego

Dobór kosza biodrowego protezy przy wyłuszczeniu w stawie biodrowym

Typ materiału multimedialnego

Grafika interaktywna

Opis zawartości merytorycznej materiału multimedialnego i powiązania pomiędzy elementami materiału multimedialnego

Grafika interaktywna „Dobór kosza biodrowego protezy przy wyłuszczeniu w stawie biodrowym” obejmuje treści z zakresu zaopatrzenia protetycznego dla wysokiej amputacji w obrębie kończyny dolnej. Przedstawiono różne rodzaje koszy biodrowych z uwzględnieniem ich budowy, cech charakterystycznych oraz zastosowania. Dodatkowo zademonstrowano przykłady elementów stosowanych do konstruowania protezy przy wyłuszczeniu w stawie biodrowym. Wszystkie opisy są uzupełnione o zdjęcia i grafiki.

Uczący się może korzystać z grafiki w dowolnym momencie, ponieważ nie jest bezpośrednio powiązana z pozostałymi mediami. Istnieje pośrednie powiązanie z pozostałymi materiałami multimedialnymi wynikające z faktu, że wszystkie dotyczą zaopatrzenia protetycznego dla amputacji na różnym poziomie odjęcia kończyny dolnej i górnej.

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji:
MED.11.4.1)1) opisuje rodzaje protez,
MED.11.4.1)2) opisuje różne konstrukcje protez,
MED.11.4.1)4) dobiera rozwiązania konstrukcyjne protez do potrzeb pacjenta,
MED.11.4.1)6) dobiera elementy, półfabrykaty i drobne wyposażenie do wytworzenia protez,
MED.11.4.4)3) montuje protezy z przygotowanych elementów.

Materiał multimedialny powiązany jest z interaktywnym materiałem sprawdzającym:

  • dopasowanie elementów do schematu „Dobór elementów protezy”.

Cele szczegółowe materiału multimedialnego

Materiał wspiera osiągnięcie następujących celów:

  • poznanie charakterystyki wysokich amputacji kończyny dolnej,

  • wskazanie cech pacjenta przygotowanego do protezowania,

  • zapoznanie z elementami konstrukcyjnymi protezy,

  • przedstawienie różnych typów koszy biodrowych.

Wykorzystanie materiału multimedialnego w trakcie zajęć

Praca indywidualna

Grafika interaktywna może zostać wykorzystana przez osobę uczącą się do przygotowania:

  • katalogu koszy biodrowych zawierający istotne informacje na ich temat,

  • kartek ze schematami lub grafami elementów protezy, takich jak kosza biodrowego, adapterów, przegubów stawowych i stopy protezowej, a następnie zadaniem uczącego się może być połączenie ich w całą protezę,

  • fiszek, rysując na jednej stronie kartki schemat elementu protezy, a na odwrocie zapisując jego nazwę.

Praca w grupach

Uczących się można podzielić na pięć heterogenicznych grup. Każda z tych grup przygotowuje prezentację na temat wybrany drogą losowania. Tematy obejmują poszczególne składowe protezy na wyłuszczenie w stawie biodrowym, a są to:

  • kosze biodrowe,

  • przeguby biodrowe,

  • łączniki, adaptery,

  • przeguby kolanowe,

  • stopy protezowe.

Nauczyciel może przydzielić każdej grupie różne typy pacjentów z wysoką amputacją kończyny dolnej, np.:

  • dziecko np. siedmioletnie,

  • nastolatek,

  • kobieta w wieku trzydziestu lat,

  • otyły (lub bardzo szczupły) mężczyzna w wieku pięćdziesięciu lat,

  • osoba starsza w wieku około siedemdziesięciu lat.

Uczący się pozyskują wizerunek osoby – w postaci zdjęcia, rysunku lub konturów postaci.

Następnie, hipotetycznie zakładają: cechy fizyczne takie jak: wzrost, wagę, poziom odjęcia kończyny, aktywność, sprawność, miejsce zamieszkania, sytuację zawodową itp. Jako dodatkowe ćwiczenie uczący się mogą przygotować scenariusz wywiadu z pacjentem.

Następnie, uczący się podejmują decyzję dotyczącą doboru rodzaju kosza protezy i wykonują projekt, wskazując wybrane elementy do budowy protezy. Praca może przybierać różne formy, np. opisową, makiety lub modelu, w zależności od preferencji uczących się.

Praca z całym zespołem

Grafika interaktywna może być wykorzystana przez zespół podczas zajęć. Nauczyciel ma możliwość zatrzymania się przy wybranych zdjęciach, zwrócenia uwagi na szczegóły i dodania istotnych informacji z własnego punktu widzenia. Ponadto, nauczyciel odpowiada na pytania uczących się i wyjaśnia niezrozumiałe zagadnienia.

Po zapoznaniu się przez uczących się z grafiką interaktywną, nauczyciel może zainicjować dyskusję np.:

  • „Klasyka czy nowoczesność w zakresie doboru kosza biodrowego?”,

  • „Czy wiek pacjenta determinuje dobór kosza biodrowego?”,

  • „Ocena materiałów stosowanych do wytwarzania kosza biodrowego?”.

Wykorzystanie materiału multimedialnego poza zajęciami

Praca indywidualna

Grafika interaktywna może być wykorzystana w pracy indywidualnej np. do:

  • powtórzenia materiału,

  • utrwalenia wiedzy przed egzaminem lub sprawdzianem,

  • przygotowania się do zajęć,

  • utrwalania, porządkowania i poszerzania wiedzy.

Uczący się zapoznają się z grafiką interaktywną i przygotowują się do lekcji odwróconej, sporządzając notatki, np. w formie tabeli porządkującej poszczególne elementy kosza biodrowego.

Uczący się mogą przygotować ponumerowane zdjęcia, np. koszy biodrowych, stóp protezowych, przegubów kolanowych, stawów biodrowych, adapterów. Następnie przygotowują osobno listę, na której umieszczają numery elementów protezowych (zdjęć) wraz z wyjaśnieniem, co się pod nimi kryje. Poprzez włączenie kolegi lub członka rodziny, uczący się może:

  • wskazywać fotografię i podawać nazwę elementu – osoba wspierająca sprawdza zgodność na liście,

  • osoba wspierająca podaje nazwę elementu (z listy), a uczący się udziela odpowiedzi pokazując właściwą fotografię.

Dla sprawdzenia efektów nauki, uczący się może notować liczbę popełnianych błędów przy każdym powtarzaniu materiału. Uczący się nabywa umiejętności i wiedzy w rozróżnianiu elementów stosowanych do budowy protezy, co może ułatwić mu tworzenie konstrukcji protezy dla określonego typu odbiorcy.

Praca w grupach

Uczący się zapoznają się z grafiką interaktywną w grupach 2‑3-osobowych. W trakcie oglądania poszczególnych elementów protezy tworzą mapę myśli przedstawiającą grupy poszczególnych elementów i ich rodzaje, uwzględniając mechanizm działania i stopień zaawansowania. Uczący się mają możliwość wykorzystania źródeł internetowych w celu poszerzenia wiedzy na temat rodzajów elementów konstrukcyjnych protezy.

Wykorzystanie materiału multimedialnego do indywidualizacji pracy z uczącymi się

Indywidualizacja pracy z uczącymi się, którzy nie mają trudności z opanowaniem materiału

Uczący się, którzy opanowali treści zawarte w grafice interaktywnej, mogą poszerzyć ich zakres poprzez przygotowanie opracowania na temat:

  • metod pobierania miar na kosze biodrowe,

  • finansowanie protez na wyłuszczenie w stawie biodrowym,

  • procedur zaopatrzenia pacjenta w protezę na wyłuszczenie w stawie biodrowym.

Uczący się mogą poszerzyć swoją wiedzę poprzez poszukiwanie w internecie lub wskazanych przez nauczyciela źródłach nowoczesnych rozwiązań konstrukcyjnych dla bardziej wymagających pacjentów.

Indywidualizacja pracy z uczniami, którzy mają trudności z opanowaniem materiału

  • Nauczyciel dostosowuje czas i ilość przerabianego materiału do możliwości uczących się.

  • Nauczyciel może przygotować uczniom zdjęcia i ilustracje koszy biodrowych Uczący się ćwiczą rozróżnianie typów koszy biodrowych. Podobne podejście można zastosować w przypadku innych elementów konstrukcyjnych protezy.

  • Zdjęcia koszy nauczyciel może pociąć na mniejsze fragmenty, a uczący się odtwarzają wygląd kosza poprzez układanie elementów (jak puzzle). Uczący się podają jaki to rodzaj kosza biodrowego.

  • Również na zasadzie układanki uczący się mogą komponować podstawowe elementy całej protezy.

  • Nauczyciel może przygotować kontury koszy biodrowych, a uczniowie nadadzą im graficzną szatę według własnego pomysłu.

  • Na wizerunku postaci ludzkiej z amputowaną kończyną uczniowie nanoszą zarys kosza biodrowego.

Tytuł materiału multimedialnego

Projektowanie leja protezy przy amputacji na poziomie uda

Typ materiału multimedialnego

Program ćwiczeniowy do projektowania

Opis zawartości merytorycznej materiału multimedialnego i powiązania pomiędzy elementami materiału multimedialnego

Program ćwiczeniowy do projektowania „Projektowanie leja protezy przy amputacji na poziomie uda” umożliwia uczącemu się w oparciu o wiedzę i treści teoretyczne zamieszczone w materiale, zaprojektowanie wybranego leja protezowego (MAS, owalnego, czworobocznego). Program składa się z części teoretycznej dzięki której uczący się jest wprowadzany w tematykę rodzajów i oceny stanu kikutów uda, metod wymiarowania kikuta w celu doboru leja, charakterystyki lei protezowych. W części projektowej znajdują się zadania kontrolne, które sprawdzają wiedzę uczącego się z zakresu treści teoretycznych zawartych w materiale.

Uczący się może korzystać z programu ćwiczeniowego w dowolnym momencie, niezależnie od pozostałych programów czy grafiki interaktywnej. Istnieje pośrednie powiązanie z pozostałymi materiałami multimedialnymi wynikające z faktu, iż wszystkie dotyczą zaopatrzenia protetycznego dla amputacji na różnym poziomie odjęcia kończyny dolnej i górnej. Poszczególne programy ćwiczeniowe do projektowania łączy również sposób realizacji prac projektowych według pewnego przygotowanego schematu.

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji:
MED.11.2.2)1) stosuje programy komputerowe w projektowaniu zaopatrzenia ortopedycznego,
MED.11.4.1)3) dobiera rodzaj protezy do poziomu i rodzaju amputacji oraz stanu kikuta,
MED.11.4.2)1) określa ustawienie funkcjonalne kikutów do pobrania negatywu w celu wykonania leja protezowego,
MED.11.4.4)1) wykonuje leje protezowe kończyn górnych i kończyn dolnych w zależności od poziomu amputacji, sprawności i wieku pacjenta,
MED.11.4.4)4) dopasowuje wykonane protezy do pomiarów i indywidualnych potrzeb pacjenta.

Materiał multimedialny powiązany jest z interaktywnym materiałem sprawdzającym:

  • zadanie ukierunkowane na grupowanie „Miejsca czułe i tolerowane na nacisk”.

Cele szczegółowe materiału multimedialnego

Materiał wspiera osiągnięcie następujących celów:

  • zapoznanie osoby uczącej się z charakterystyką kikutów dla amputacji w obrębie uda,

  • zapoznanie osoby uczącej się z typami lei protezowych uda,

  • nabycie umiejętności projektowania lei protezy przy amputacji na poziomie uda przy pomocy prostego programu ćwiczeniowego.

Wykorzystanie materiału multimedialnego w trakcie zajęć

Praca indywidualna

Program ćwiczeniowy do projektowania może zostać wykorzystany do przygotowania przez osobę uczącą się:

  • zestawienia cech charakterystycznych dla kikutów problematycznych,

  • schematu miednicy i kikuta uda i zaznaczenia na nim miejsc czułych i tolerowanych,

  • diagramu Ishikawy, tzw. rybiego szkieletu, np. „Z jakimi problemami technik ortopeda może spotkać się podczas wykonywania leja dla krótkiego kikuta? „,

  • mapy myśli na temat np. rodzajów leja protezowego uda.

W celu bardziej efektywnego zapamiętania i rozróżniania różnych typów lei, uczący się przygotowuje karty charakterystyki lei: wykonuje rysunek każdego leja wraz ze szczegółowym opisem.

Po pozyskaniu zdjęć, rysunków lub wydruków różnych kikutów uda, uczący się odręcznie projektuje leje protezowe.

Praca w grupach

Uczących można podzielić na trzy heterogeniczne grupy, które zajmą się szczegółowym opracowaniem tematyki lei:

  • czworokątnego,

  • owalnego,

  • anatomicznego.

Opracowania w formie prezentacji multimedialnej, infografiki są prezentowane na forum klasy.

Nauczyciel przydziela różne typy kikutów uda do poszczególnych grup, dla których uczący się projektują leje protezowe. Każda grupa ma możliwość wykonania prostego modelu przestrzennego danego typu leja, np. z gipsu, plasteliny czy innego materiału. Grupy mogą również przygotować wystawę swoich prac.

Praca z całym zespołem

Wykorzystując na zajęciach program ćwiczeniowy do projektowania, osoby uczące się mogą brać udział w:

  • symulacji np. wykonywania pomiarów długości kikuta uda,

  • pokazie z instruktażem, podczas którego nauczyciel prezentuje na fantomie lub osobie uczącej się, która zgodziła się na udział w pokazie, jak wykonać pomiary długości i obwodów kikuta uda,

  • quizie na temat najważniejszych pojęć, które pojawiły się w programie np. przykurcz odwiedzeniowo‑zgięciowy, długość funkcjonalna kikuta, trójkąt Scarpy,

  • analizie biomechanicznej i dyskusji dotyczącej stabilizacji miednicy (np. przebiegu środka ciężkości, rozłożenia nacisku na ściany leja).

Wykorzystanie materiału multimedialnego poza zajęciami

Praca indywidualna

Materiał może być pomocny w:

  • powtórzenia materiału,

  • utrwalenia wiedzy przed egzaminem lub sprawdzianem,

  • przygotowania się do zajęć,

  • utrwalania, porządkowania i poszerzania wiedzy,

  • przygotowaniu „poradnika technika”, który będzie materiałem wprowadzającym do programu ćwiczeniowego,

  • tworzeniu własnych grafik, rysunków rodzajów leja protezowego kikuta uda,

  • tworzeniu map myśli pozwalających pogłębić wiedzę np. na temat wymiarowania kikuta uda,

  • fiszek dotyczących pojęć pojawiających się w programie.

Zebrane informacje będą służyć do powtórzeń materiału i przygotowań do egzaminu.

Praca w grupach

W celu utrwalenia i uporządkowania wiedzy, uczący się przygotowują dwuetapowy projekt w grupach.
Część pierwsza: „ Wasz pacjent jest..” np.:

  • starszym mężczyzną z wrażliwym kikutem obarczonym zmianami obwodowymi,

  • aktywną młodą kobietą z ustabilizowanymi obwodami kikuta,dobierzcie dla niej/niego odpowiedni lej protezowy.

Część druga: „Lej protezowy, i co dalej?” – grupy proponują rozwiązania konstrukcyjne całej protezy uda dla wybranych, przykładowych pacjentów.
Po przygotowaniu projektów, grupy prezentują swoje prace w wybranej formie, np. prezentacji multimedialnej, historii fotograficznej lub wykładu. Uczący się mają możliwość wymiany doświadczeń i wniosków.

Wykorzystanie materiału multimedialnego do indywidualizacji pracy z uczącymi się

Indywidualizacja pracy z uczniami, którzy nie mają trudności z opanowaniem materiału

Uczący się może wykorzystać program do przygotowania się do zajęć, egzaminu lub powtórzenia materiału.

Program ćwiczeniowy może pobudzać kreatywność, aktywizować uczącego się, pogłębiać jego wiedzę i poszerzać zainteresowania, a także pomóc w przygotowaniach do konkursów.

Uczący się mogą poszerzyć swoje wiadomości poprzez np. opracowanie tematów:

  • „Metody pobierania miar na leje protezowe uda”,

  • „Rola technologii 3D w wykonawstwie lei protezowych uda”,

  • „Proteza tymczasowa uda a proteza definitywna uda”,

  • „Przegląd elementów konstrukcyjnych do budowy protezy (kolana, stopy, łączniki, zawieszenia) i dostępność na rynku polskim”,

  • „Protezowanie pacjentów z amputacją uda w kontekście źródeł finansowania na zakup protezy”.

Opracowane tematy przez uczących się są przedstawiane nauczycielowi, a następnie pozostałym uczącym się.

Tytuł materiału multimedialnego

Projektowanie leja protezy przy amputacji na poziomie podudzia

Typ materiału multimedialnego

Program ćwiczeniowy do projektowania

Opis zawartości merytorycznej materiału multimedialnego i powiązania pomiędzy elementami materiału multimedialnego

Program ćwiczeniowy do projektowania „Projektowanie leja protezy przy amputacji na poziomie podudzia” umożliwia, w oparciu o wiedzę i treści teoretyczne zamieszczone w materiale, zaprojektowanie wybranego leja protezowego (PTB, KBM, PTS) dla odpowiadającego kikuta podudzia (długiego, średniego, krótkiego). Program zawiera część teoretyczną, dzięki której uczący się jest wprowadzany w tematykę: rodzajów i oceny stanu kikutów podudzia, metod wymiarowania kikuta w celu doboru leja, charakterystyki lei protezowych. W części projektowej znajdują się również zadania kontrolne sprawdzające wiedzę uczącego się z zakresu treści teoretycznych zawartych w materiale.

Uczący się może korzystać z programu ćwiczeniowego w dowolnym momencie, niezależnie od pozostałych programów czy grafiki interaktywnej. Istnieje pośrednie powiązanie z pozostałymi materiałami multimedialnymi wynikające z faktu, iż wszystkie dotyczą zaopatrzenia protetycznego dla amputacji na różnym poziomie odjęcia kończyny dolnej i górnej. Poszczególne programy ćwiczeniowe do projektowania łączy również sposób realizacji prac projektowych według pewnego przygotowanego schematu.

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji:
MED.11.2.2)1) stosuje programy komputerowe w projektowaniu zaopatrzenia ortopedycznego,
MED.11.4.1)3) dobiera rodzaj protezy do poziomu i rodzaju amputacji oraz stanu kikuta,
MED.11.4.1)4) dobiera rozwiązania konstrukcyjne protez do potrzeb pacjenta,
MED.11.4.1)7) dobiera rodzaj zawieszenia protez,
MED.11.4.4)1) wykonuje leje protezowe kończyn górnych i kończyn dolnych w zależności od poziomu amputacji, sprawności i wieku pacjenta,
MED.11.4.4)4) dopasowuje wykonane protezy do pomiarów i indywidualnych potrzeb pacjenta.

Materiał multimedialny powiązany jest z interaktywnym materiałem sprawdzającym:

  • testem wielokrotnego wyboru z jedną lub wieloma prawidłowymi odpowiedziami „Właściwości lei protezowych dla amputacji na poziomie podudzia”.

Cele szczegółowe materiału multimedialnego

Materiał wspiera osiągnięcie następujących celów:

  • zapoznanie osoby uczącej się z charakterystyką kikutów dla amputacji w obrębie podudzia,

  • zapoznanie osoby uczącej się z typami lei protezowych podudzia,

Wykorzystanie materiału multimedialnego w trakcie zajęć

Praca indywidualna

Program ćwiczeniowy do projektowania może zostać wykorzystany do przygotowania przez osobę uczącą się:

  • fiszek zawierających informacje na temat poszczególnych typów kikutów podudzia i rodzajów lei protezowych,

  • zestawienia cech charakterystycznych dla kikutów problematycznych,

  • schematu kikuta podudzia i zaznaczenia na nim miejsc czułych i tolerowanych,

  • diagramu Ishikawy, tzw. rybiego szkieletu, np. „Z jakimi problemami technik ortopeda może spotkać się podczas wykonywania leja dla krótkiego kikuta?”,

  • grafiki przedstawiającej kształt leja PTB, PTS i KBM.

W trakcie zajęć uczący się może wskazać, które elementy programu ćwiczeniowego są dla niego niezrozumiałe lub trudne. Problematykę tych zagadnień przeanalizuje z nauczycielem.

Praca w grupach

Uczący się dzielą się na trzy heterogeniczne grupy. Grupy losują tematykę do opracowania dotyczącą lei protezowych:

  • PTB,

  • PTS,

  • KBM.

Każda grupa według własnego pomysłu dokonuje prezentacji swoich prac. Każda grupa przygotuje quiz ze swojego zakresu tematycznego do rozwiązania przez pozostałe grupy. Wyniki oceni nauczyciel.

Praca z całym zespołem

Nauczyciel może zaproponować grupom ćwiczenie: Co by było gdyby Wasz pacjent miał:

  • „krótki kikut podudzia”,

  • „kolbowaty kikut podudzia”,

  • „bolesny kikut w części dystalnej?”.

Grupy proponują rozwiązanie problemu, który został im przydzielony do omówienia.

Wykorzystując na zajęciach program ćwiczeniowy do projektowania, osoby uczące się mogą brać udział w:

  • pokazie z instruktażem, podczas którego nauczyciel prezentuje na fantomie lub osobie uczącej się, która zgodziła się na udział w pokazie, miejsca czułego i tolerowanego nacisku,

  • pokazie, podczas którego nauczyciel prezentuje wybrane rodzaje leja i opisuje jego kształt i zastosowanie.

Zespół może stworzyć mapę myśli na temat np.. „Średni kikut podudzia” lub „Długi kikut podudzia”, w której przedstawi wszystkie aspekty projektowania: od analizy stanu kikuta, wskazania typu leja do zaprojektowania leja.

Wykorzystanie materiału multimedialnego poza zajęciami

Praca indywidualna

Program ćwiczeniowy może zostać wykorzystany w pracy indywidualnej np. do:

  • powtórzenia materiału,

  • utrwalenia wiedzy przed egzaminem lub sprawdzianem,

  • przygotowania się do zajęć,

  • utrwalania, porządkowania i poszerzania wiedzy.

W ramach samodzielnej pracy, uczący się może realizować program ćwiczeniowy według swojego systemu pracy własnej. W trakcie zapoznawania się z programem, za pomocą prostych notatek, tworzy osobisty „samouczek projektanta”, który potem będzie mógł wykorzystać w przygotowaniach do egzaminu.

W celach ćwiczeniowych uczący przy użyciu zmywalnego markera czy pisaka może, na własnej kończynie nanosić kształty górnych krawędzi poszczególnych typów lei podudzia oraz miejsc wymagających odciążenia i punktów, które można obciążyć. Po wyrysowaniu, warto wykonać zdjęcie telefonem. Zdjęcia mogą posłużyć do powstania własnej kolekcji, która będzie przydatna w nauce. Zdjęcia w celu sprawdzenia poprawności wykonania zadania, można przedstawić również nauczycielowi.

Praca w grupach

Uczący dzielą się na trzy heterogeniczne grupy. Zadaniem dla grup jest zaplanowanie i przeprowadzenie „mini konferencji” w kontekście lei protez, bezpośrednio lub on- line, z:

  • pacjentem lub pacjentami (do wyboru przez grupę) zaopatrzonymi w protezy podudzia,

  • wytwórcą lub wytwórcami protez,

  • dostawcą lub dostawcami materiałów i elementów,

Każda grupa powoła „sekretarza”, którego zadaniem będzie notowanie: ciekawostek, nowości, trudności, problemów technicznych czy ludzkich itd., które mogą być pomocne w projektowaniu lei protez. Nauczyciel może ocenić jakość wykonania zadania i zaproponować nagrodę według własnego uznania.

Wykorzystanie materiału multimedialnego do indywidualizacji pracy z uczącymi się

Indywidualizacja pracy z uczniami, którzy nie mają trudności z opanowaniem materiału

Uczący się może wykorzystać program do przygotowania się do zajęć, egzaminu lub powtórzenia materiału. Program ćwiczeniowy może pobudzać kreatywność, aktywizować uczącego się, pogłębiać jego wiedzę i poszerzać zainteresowania, a także pomóc w przygotowaniach do konkursów.

Uczący się mogą poszerzyć swoje wiadomości poprzez np. opracowanie tematów:

  • „Analiza porównawcza metod pobierania miar na leje protezowe”,

  • „Skaner jako narzędzie pomiarowe”,

  • „Przegląd dostępnych na rynku programów komputerowych do projektowania lei”,

  • „Pozyskanie wersji demo do projektowania 3D”,

  • „Wytwarzanie leja protezowego podudzia (druk 3D, laminowanie)”,

Uczący się po opracowaniu tematów może za zgodą nauczyciela poprowadzić zajęcia, w których przedstawi innym uczącym się zebrane materiały.

Indywidualizacja pracy z uczniami, którzy mają trudności z opanowaniem materiału

Uczący się mogą bez presji czasu zapoznać się z przedstawionymi w materiale multimedialnym informacjami i notować etapy lub pojedyncze elementy, które są niejasne. Mogą je omawiać wspólnie z nauczycielem, który tłumaczy niezrozumiałe treści lub naprowadza uczącego się na właściwy tok rozumowania. Dodatkowo nauczyciel może dopowiedzieć lub bardziej szczegółowo omówić błędny wybór, podając jego przykładowe konsekwencje, co pełniej zobrazuje sytuację i pozwoli uczącemu się lepiej zapamiętać te informacje.
Uczący się mogą uczyć się rozpoznawania typu leja na podstawie dodatkowo przygotowanych rysunkach lub zdjęciach przez nauczyciela.

Uczący się na sobie mogą wskazywać miejsca podparcia i odciążenia w leju. Mogą wskazywać również miejsca, w których pobiera się miary obwodów i wymiarów pionowych. Nauczyciel weryfikuje poprawność wskazanych miejsc.
Nauczyciel może przygotować plansze z modelami różnych kikutów. Uczniowie nanoszą na plansze kształty lei protezowych.

Dodatkowo nauczyciel może przedstawić krótką historię pacjenta po amputacji np. „Mam kikut…”. Historia będzie zawierała informacje o pozytywnych i negatywnych cechach kikuta. Nauczyciel, inicjując rozmowę, prostymi pytaniami naprowadza uczących się na najważniejsze wnioski pływające z opowiedzianej historii.

Tytuł materiału multimedialnego

Projektowanie leja protezy przy amputacji na poziomie ramienia

Typ materiału multimedialnego

Program ćwiczeniowy do projektowania

Opis zawartości merytorycznej materiału multimedialnego i powiązania pomiędzy elementami materiału multimedialnego

Program ćwiczeniowy do projektowania „Projektowanie leja protezy przy amputacji na poziomie ramienia” umożliwia, w oparciu o wiedzę i treści teoretyczne zamieszczone w materiale, zaprojektowanie wybranego leja protezowego dla kikuta ramienia o długości bardzo krótkiej, krótkiej, standardowej oraz długiej. Program zawiera część teoretyczną, która wprowadza uczącego się w tematykę rodzajów i oceny stanu kikuta ramienia, metod wymiarowania kikuta w celu doboru leja oraz charakterystyki lei protezowych. W części projektowej znajdują się również zadania kontrolne, sprawdzające wiedzę uczącego się z zakresu treści teoretycznych zawartych w materiale.

Uczący się mogą, bez presji czasu, korzystać z programu ćwiczeniowego w dowolnym momencie, niezależnie od pozostałych programów czy grafiki interaktywnej. Istnieje pośrednie powiązanie z pozostałymi materiałami multimedialnymi wynikające z faktu, iż wszystkie dotyczą zaopatrzenia protetycznego dla amputacji na różnym poziomie odjęcia kończyny dolnej i górnej. Poszczególne programy ćwiczeniowe do projektowania łączy również sposób realizacji prac projektowych według pewnego przygotowanego schematu.

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji:
MED.11.2.2)1) stosuje programy komputerowe w projektowaniu zaopatrzenia ortopedycznego,
MED.11.4.1)3) dobiera rodzaj protezy do poziomu i rodzaju amputacji oraz stanu kikuta,
MED.11.4.1)4) dobiera rozwiązania konstrukcyjne protez do potrzeb pacjenta,
MED.11.4.4)1) wykonuje leje protezowe kończyn górnych i kończyn dolnych w zależności od poziomu amputacji, sprawności i wieku pacjenta,
MED.11.4.4)4) dopasowuje wykonane protezy do pomiarów i indywidualnych potrzeb pacjenta.

Materiał multimedialny powiązany jest z interaktywnym materiałem sprawdzającym:

  • zadaniem z lukami „Jaki to lej protezowy”.

Cele szczegółowe materiału multimedialnego

Materiał wspiera osiągnięcie następujących celów:

  • zapoznanie osoby uczącej się z charakterystyką kikutów dla amputacji w obrębie ramienia,

  • zapoznanie osoby uczącej się z typami lei protezowych ramienia,

  • nabycie umiejętności projektowania lei protezy przy amputacji na poziomie ramienia przy pomocy prostego programu ćwiczeniowego.

Wykorzystanie materiału multimedialnego w trakcie zajęć

Praca indywidualna

Program ćwiczeniowy do projektowania może zostać wykorzystany do przygotowania przez osobę uczącą się:

  • broszury informacyjnej, w której zamieszcza dane na temat rodzajów lei protezowych,

  • diagramu Ishikawy, tzw. rybiego szkieletu, np. „Z jakimi problemami technik ortopeda może spotkać się podczas wykonywania leja dla krótkiego kikuta?”,

  • mapy myśli na temat np. rodzajów leja protezowego ramienia.

Dla lepszego zapamiętywania szczegółów uczący się może informacje gromadzić w dwukolumnowych tabelach, np.:

  • problem‑brak problemu (podaje cechy kikuta przygotowanego dobrze do protezowania i kikuta z problemami),

  • długość kikuta‑charakterystyka kikuta.

Zgromadzony materiał uczący się wykorzysta w przygotowaniach do egzaminu.

Praca w grupach

Uczących się można podzielić na cztery heterogeniczne grupy. Nauczyciel proponuje wykonanie projektu pt. „Jesteście technikami ortopedami i zgłaszają się do Was pacjenci z:

  • bardzo krótkim kikutem ramienia,

  • krótkim kikutem ramienia,

  • standardowym kikutem ramienia,

  • długim kikutem ramienia.

Grupy losowo dokonują wyboru pacjenta. Opracowują temat w celu zaprojektowania leja dla danego poziomu amputacji według własnej koncepcji.
Grupy wykonują projekty w formie, np. prezentacji multimedialnej, filmu edukacyjnego, historii fotograficznej.
Nauczyciel z każdą z grupą na forum może omówić przedstawiony projekt. Pozostałe grupy mogą uzupełnić treści, których zabrakło w omawianym projekcie.

Praca z całym zespołem

Wykorzystując na zajęciach program ćwiczeniowy do projektowania, osoby uczące się mogą brać udział w:

  • symulacji np. wykonywania pomiarów długości kikuta ramienia,

  • pokazie z instruktażem, podczas którego nauczyciel prezentuje na fantomie lub osobie uczącej się, która zgodziła się na udział w pokazie, jak wykonać pomiary długości i obwodów kikuta ramienia,

  • dyskusji dotyczącej np. „Jak elementy kostne obręczy barkowej (obojczyk, wyrostek barkowy, grzebień łopatki) wpływają na projektowanie leja ramienia”,

  • dyskusji na temat np. „Jakie znaczenie dla projektowania leja i w perspektywie użytkowania protezy może mieć długość kikuta ramienia?”,

  • burzy mózgów na temat np.: Jak przekonać pacjenta do używania protezy roboczej ramienia, której on nie chce nosić? „.

Wykorzystanie materiału multimedialnego poza zajęciami

Praca indywidualna

Materiał może być pomocny w:

  • powtórzenia materiału,

  • utrwalenia wiedzy przed egzaminem lub sprawdzianem,

  • przygotowania się do zajęć,

  • utrwalania, porządkowania i poszerzania wiedzy,

  • tworzeniu map myśli pozwalających pogłębić wiedzę np. na temat lei protezowych ramienia,

  • przygotowaniu fiszek ze schematem każdego leja, a na odwrotnej stronie jakiemu kikutowi jest wskazany,

  • określaniu hipotetycznej wartości procentowej długości kikuta mierząc długość ramienia członków rodziny.

Praca w grupach

Uczących się można podzielić na dwie heterogeniczne grupy. Grupy zajmą się opracowaniem tematów:

  • „Kikuty ramienia”,

  • „Leje protezowe ramienia”.

W pracach grupy mogą wyjść poza informacje zawarte w programie ćwiczeniowym, np. korzystać z dostępnej literatury fachowej, przeszukiwać internet, nawiązywać kontakty z pacjentami lub wytwórcami protez.
Forma opracowania i przedstawienia tematu jest do zaproponowania przez grupę, co pozwoli uruchomić kreatywność grupy. Po prezentacji, nauczyciel ocenia pomysłowość, wartość zawartych informacji oraz znaczenia dla projektowania lei. Dla najlepszej grupy, nagroda zaproponowana przez nauczyciela.

Wykorzystanie materiału multimedialnego do indywidualizacji pracy z uczącymi się

Indywidualizacja pracy z uczącymi się, którzy nie mają trudności z opanowaniem materiału

Uczący się może wykorzystać program do przygotowania się do zajęć, egzaminu lub powtórzenia materiału.

Program ćwiczeniowy i zawarte w nim treści mogą pobudzać kreatywność, aktywizować uczącego się i poszerzać jego zainteresowania czy zakres jego wiedzy, pomóc w przygotowaniach do konkursów. Przyswojony materiał można wykorzystać do odwrócenia ról – osoba ucząca się prowadzi z kolegami lekcję, np. na temat „Zaawansowane oprogramowanie inżynierskie do projektowania lei”, a nauczyciel jest obserwatorem.

Uczący się mogą rozwinąć temat protezowania kończyny po amputacji na poziomie ramienia przygotowując opracowanie na temat np.:

  • „Znaczenie leja protezowego w protezie ramienia”,

  • „Systemy zawieszenia protezy ramienia”,

  • „Rozwiązania konstrukcyjne protez ramienia”,

  • „Zewnętrzne źródła sił stosowane do sterowania protezą ramienia”.

Po opracowaniu zagadnień nauczyciel ocenia prawidłowość i poprawność wykonania prac. Uczący się może przyjąć również rolę prowadzącego zajęcia i w ciekawej formie przedstawić swoją pracę innym uczącym się np. prezentacji multimedialnej, albo mini książki własnego autorstwa.
Uczący się może sam zaproponować temat, który leży w sferze jego zainteresowań.

Indywidualizacja pracy z uczniami, którzy mają trudności z opanowaniem materiału

Uczący się mogą bez presji czasu zapoznać się z przedstawionymi w materiale multimedialnym informacjami i notować etapy lub pojedyncze elementy, które są niejasne. Mogą je omawiać wspólnie z nauczycielem, który tłumaczy niezrozumiałe treści lub naprowadza uczącego się na właściwy tok rozumowania. Dodatkowo nauczyciel może dopowiedzieć lub bardziej szczegółowo omówić błędny wybór, podając jego przykładowe konsekwencje, co pełniej zobrazuje sytuację i pozwoli uczącemu się lepiej zapamiętać te informacje. W najprostszej formie, poprzez zdjęcia, ryciny z książek czy rysunki uczący się mogą nabrać umiejętności rozróżniania kikutów ramienia. W podobny sposób mogą poznawać i zapamiętywać typy lei protezowych.
Na tablicy nauczyciel może narysować niepełny kontur wybranego leja protezowego. Uczący się uzupełniają braki w rysunku aż do momentu uzyskania prawidłowego kształtu.

Tytuł materiału multimedialnego

Projektowanie leja protezy przy amputacji na poziomie przedramienia

Typ materiału multimedialnego

Program ćwiczeniowy do projektowania

Opis zawartości merytorycznej materiału multimedialnego i powiązania pomiędzy elementami materiału multimedialnego

Program ćwiczeniowy do projektowania „Projektowanie leja protezy przy amputacji na poziomie przedramienia” umożliwia, w oparciu o wiedzę i treści teoretyczne zamieszczone w materiale, zaprojektowanie wybranego leja protezowego dla kikuta przedramienia o długości bardzo krótkiej, krótkiej, długiej. Program zawiera część teoretyczną, dzięki której uczący się jest wprowadzany w tematykę rodzajów i oceny stanu kikutów przedramienia, metod wymiarowania kikuta w celu doboru leja, charakterystyki lei protezowych. W części projektowej znajdują się również zadania kontrolne sprawdzające wiedzę uczącego się z zakresu treści teoretycznych zawartych w materiale.

Uczący się może korzystać z programu ćwiczeniowego w dowolnym momencie, niezależnie od pozostałych programów czy grafiki interaktywnej. Istnieje pośrednie powiązanie z pozostałymi materiałami multimedialnymi wynikające z faktu, iż wszystkie dotyczą zaopatrzenia protetycznego dla amputacji na różnym poziomie odjęcia kończyny dolnej i górnej. Poszczególne programy ćwiczeniowe do projektowania łączy również sposób realizacji prac projektowych według pewnego przygotowanego schematu.

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji:
MED.11.2.2)1) stosuje programy komputerowe w projektowaniu zaopatrzenia ortopedycznego,
MED.11.4.1)3) dobiera rodzaj protezy do poziomu i rodzaju amputacji oraz stanu kikuta,
MED.11.4.1)4) dobiera rozwiązania konstrukcyjne protez do potrzeb pacjenta,
MED.11.4.4)1) wykonuje leje protezowe kończyn górnych i kończyn dolnych w zależności od poziomu amputacji, sprawności i wieku pacjenta,
MED.11.4.4)4) dopasowuje wykonane protezy do pomiarów i indywidualnych potrzeb pacjenta.

Materiał multimedialny powiązany jest z interaktywnym materiałem sprawdzającym:

  • zadaniem typu prawda czy fałsz „Charakterystyka leja przedramienia”.

Cele szczegółowe materiału multimedialnego

Materiał wspiera osiągnięcie następujących celów:

  • zapoznanie osoby uczącej się z charakterystyką kikutów dla amputacji w obrębie przedramienia,

  • zapoznanie osoby uczącej się z typami lei protezowych przedramienia,

  • nabycie umiejętności projektowania lei protezy przy amputacji na poziomie przedramienia przy pomocy prostego programu ćwiczeniowego.

Wykorzystanie materiału multimedialnego w trakcie zajęć

Praca indywidualna

Program ćwiczeniowy do projektowania może zostać wykorzystany do przygotowania przez osobę uczącą się:

  • mapy myśli na temat np. cechy kikuta dobrze przygotowanego do protezowania, cechy problematycznego kikuta przedramienia,

  • schematu kończyny górnej o pewnej długości, na którym zaznaczać będzie poziomy amputacji, biorąc pod uwagę wartości procentowe kikuta: bardzo krótkiego, krótkiego, długiego.

Uczący się może również:

  • ćwiczyć projektowanie lei w formie rysunkowej,

  • modelować leje z dostępnych materiałów plastycznych. Na modelach może oznaczać dodatkowo miejsca wymagające odciążenia.

Praca w grupach

Uczących się można podzielić na dwie grupy. Grupy mogą rywalizować na zajęciach, która z nich zrealizuje program ćwiczeniowy np. w krótszym czasie. Grupy mogą wskazać elementy, które sprawiły im największe trudności i te, z którymi nie mieli problemów.

Grupy mogą opracować projekty na temat:

  • „Lej protezowy w protezie kosmetycznej przedramienia”,

  • „Lej protezowy w protezie mechanicznej przedramienia”.

Aby wykonać swoje zadania uczący się mogą skorzystać z dodatkowych źródeł informacji: literatury branżowej, czasopism, internetu. Wnioski i realizację tematów uczący się mogą przedstawić jako np. prezentację multimedialną, galerię zdjęć czy infografikę.

Grupy mogą przygotować dla siebie nawzajem zagadki, rebusy, niedokończone zdania, które będą rozwiązywać np. w określonym czasie. Zwycięża grupa, która odpowiedziała prawidłowo na większą ilość zadań.

Praca z całym zespołem

Wykorzystując na zajęciach program ćwiczeniowy do projektowania, osoby uczące się mogą brać udział w:

  • symulacji np. wykonywania pomiarów długości kikuta przedramienia,

  • pokazie z instruktażem, podczas którego nauczyciel prezentuje na fantomie lub osobie uczącej się, która zgodziła się na udział w pokazie, jak wykonać pomiary długości i obwodów kikuta przedramienia,

  • burzy mózgów na temat np.: „Jak przekonać pacjenta do używania protezy roboczej ramienia, której on nie chce nosić”?,

  • burzy mózgów na temat przygotowania ulotki lub plakatu informacyjnego z lejami protezowymi, który mógłby posłużyć pacjentom,

  • dyskusji na temat np. „Dlaczego osoby po amputacji w obrębie kończyny górnej, szczególnie przedramienia nie chcą korzystać z protezy?” Czy jest to kwestia samego leja protezowego czy całej protezy?.

Wykorzystanie materiału multimedialnego poza zajęciami

Praca indywidualna

Materiał może być pomocny w:

  • powtórzenia materiału,

  • utrwalenia wiedzy przed egzaminem lub sprawdzianem,

  • przygotowania się do zajęć,

  • utrwalania, porządkowania i poszerzania wiedzy,

  • przygotowaniu własnoręcznie wykonanych ilustracji, zdjęć, uproszczonych rysunków leja protezowego przedramienia,

  • tworzeniu fiszek dotyczących pojęć pojawiających się w programie ćwiczeniowym,

Praca w grupach

W celu utrwalenia i uporządkowania wiedzy uczący się przygotowują w grupach:

  • zestaw pytań lub zdań niedokończonych, dotyczących kikuta przedramienia, projektowania leja protezowego,

  • mapy myśli, np. niezbędne wymiary potrzebne do zaprojektowania leja protezowego przedramienia,

  • prezentację multimedialną na temat np.: „Metody wytwarzania lei”, „Materiały stosowane do wytwarzania lei”, „Leje protezowe dla protez bioelektrycznych i protez bionicznych”.

Wykorzystanie materiału multimedialnego do indywidualizacji pracy z uczącymi się

Indywidualizacja pracy z uczniami, którzy nie mają trudności z opanowaniem materiału
Uczący się może wykorzystać program do przygotowania się do zajęć, egzaminu lub powtórzenia materiału.
Program ćwiczeniowy i zawarte w nim treści mogą pobudzać kreatywność, aktywizować uczącego się i poszerzać jego zainteresowania oraz zakres jego wiedzy. Mogą również pomóc w przygotowaniach do konkursów. Przyswojony materiał można wykorzystać do odwrócenia ról, gdzie nauczyciel jest obserwatorem, a osoba ucząca się prowadzi z kolegami lekcję, np. na temat:

  • „Zaawansowane oprogramowanie inżynierskie do projektowania lei”,

  • „Leje w protezach mioelektrycznych przedramienia”,

  • „Proteza kosmetyczna czy mechaniczna? Dylematy osoby po amputacji przedramienia”,

  • „Przyczyny amputacji na poziomie przedramienia z uwzględnieniem wpływu zabiegu na możliwość doboru, zaprojektowania i wykonania leja protezowego”.

Jeżeli uczący się ma możliwość wypożyczenia protez przedramienia może zorganizować rodzaj warsztatów praktycznych dla kolegów. Uczący się poznają konstrukcję protezy, lej protezowy, zawieszenie itd.

Indywidualizacja pracy z uczniami, którzy mają trudności z opanowaniem materiału

Uczący się mogą bez presji czasu zapoznać się z informacjami przedstawionymi w materiale multimedialnym i notować etapy lub pojedyncze elementy, które są niejasne. Mogą omawiać je wspólnie z nauczycielem, który tłumaczy niezrozumiałe treści lub naprowadza uczącego się na właściwy tok rozumowania. Dodatkowo, nauczyciel może rozszerzyć omówienie błędnego wyboru, podając przykładowe konsekwencje, co pełniej zobrazuje sytuację i pozwoli uczącemu się lepiej zapamiętać te informacje.
Uczący się z trudnościami w opanowaniu materiału pracują własnym tempem, nad którym czuwa nauczyciel.
Omawianie materiału można podzielić na mniejsze części np.:

  • prezentowane poziomy amputacji w obrębie przedramienia,

  • typy kikutów przedramienia,

  • kikut dobrze przygotowany do protezowania,

  • kikut problematyczny,

  • miejsca do odciążenia,

  • metody pobierania miar,

  • wymiarowanie kikuta,

  • co to jest lej protezowy,

  • zadania leja protezowego,

  • rodzaje lei protezowych.

Nauczyciel może wesprzeć zapamiętanie ukształtowania poszczególnych rodzajów leja poprzez odpowiedniej wielkości ilustracje lub zdjęcia.
Uczący się, na podstawie obserwacji własnej kończyny, mogą wskazywać zasięg górnych krawędzi lei protezowych. Mogą również ćwiczyć rysowanie krawędzi leja na dużych zdjęciach, wydrukach lub plakatach kikutów przedramienia.
Uczący się mogą wykonywać zadanie typu „połącz w pary”, gdzie muszą dopasować kikut do odpowiedniego rodzaju leja. Najprostszym sposobem wykonania tego zadania jest korzystanie ze zdjęć lub innych form graficznych.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

3
bg‑azure

Opis interaktywnych materiałów sprawdzających dla e‑materiału

Typ i tytuł materiału sprawdzającego

Test wielokrotnego wyboru z jedną lub wieloma odpowiedziami prawidłowymi „Właściwości lei protezowych dla amputacji na poziomie podudzia”

Opis materiału sprawdzającego

Test wielokrotnego wyboru składa się z dwóch pytań z jedną poprawną odpowiedzią (wybór jednej odpowiedzi z trzech) oraz ośmiu pytań z wieloma odpowiedziami prawidłowymi (wybór kilku odpowiedzi z czterech). Dziesięć pytań testu charakteryzuje się różnym stopniem trudności: trzy pytania są łatwe, trzy – średnio trudne, a cztery – trudne. Uczący się rozwiązuje dziesięć zadań wybranych losowo. Czas na rozwiązanie testu to 15 minut (1,5 minuty na każde pytanie). Aby zaliczyć test, uczący się musi uzyskać wynik 50%. Kolejność pytań oraz kolejność odpowiedzi są losowo generowane przez system. Test obejmuje zakres tematyczny dotyczący projektowania leja protezy przy amputacji na poziomie podudzia.

Istnieje możliwość sprawdzenia poprawności wykonania zadania, a także:

  • wielokrotnego powtarzania wykonania ćwiczenia i jego sprawdzania – aż do momentu, gdy rozwiązanie będzie w pełni poprawne,

  • wyświetlania wskazówek naprowadzających w przypadku błędnej odpowiedzi, 

  • uzyskania informacji zwrotnych dotyczących oceny realizacji zadania, opartych na zasadach oceniania kształtującego.

Test wielokrotnego wyboru w procesie edukacyjnym może zostać wykorzystany do pracy indywidualnej, pracy w grupach oraz pracy w całym zespole.

Test jest powiązany z materiałem multimedialnym – program ćwiczeniowy do projektowania „Projektowanie leja protezy przy amputacji na poziomie podudzia”.

Kryteria weryfikacji, powiązane z materiałem sprawdzającym

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji, zgodnie z którymi uczący się:
MED.11.4.1)3) dobiera rodzaj protezy do poziomu i rodzaju amputacji oraz stanu kikuta,
MED.11.4.1)4) dobiera rozwiązania konstrukcyjne protez do potrzeb pacjenta,
MED.11.4.1)7) dobiera rodzaj zawieszenia protez,
MED.11.4.4)4) dopasowuje wykonane protezy do pomiarów i indywidualnych potrzeb pacjenta.

Typ i tytuł materiału sprawdzającego

Zadania ukierunkowane na grupowanie „Miejsca czułe i tolerowane na nacisk”

Opis materiału sprawdzającego

Zadanie polega na przyporządkowaniu okolic anatomicznych kikuta uda do tych, które są czułe lub odporne na nacisk leja. Zadanie jest średnio trudne.

Istnieje możliwość sprawdzenia poprawności wykonania zadania, a także:

  • wielokrotnego powtarzania wykonania ćwiczenia i jego sprawdzania – aż do momentu, gdy rozwiązanie będzie w pełni poprawne,

  • uzyskania informacji zwrotnych dotyczących oceny realizacji zadania, opartych na zasadach oceniania kształtującego.

Zadanie może zostać wykorzystane do pracy indywidualnej, pracy w grupach oraz pracy z całym zespołem.

Zadanie jest powiązane z materiałem multimedialnym – programem ćwiczeniowym do projektowania „Projektowanie leja protezy przy amputacji na poziomie uda”.

Kryteria weryfikacji, powiązane z materiałem sprawdzającym

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji, zgodnie z którymi uczący się:
MED.11.4.1)3) dobiera rodzaj protezy do poziomu i rodzaju amputacji oraz stanu kikuta,
MED.11.4.4)1) wykonuje leje protezowe kończyn górnych i kończyn dolnych w zależności od poziomu amputacji, sprawności i wieku pacjenta.

Typ i tytuł materiału sprawdzającego

Zadanie z lukami „Jaki to lej protezowy”

Opis materiału sprawdzającego

Materiał sprawdzający zawiera fragment tekstowy, w którym są braki – luki. Zadanie dotyczy charakterystyki dołączonego zdjęcia leja protezowego. Uczący się musi wybrać właściwe wyrazy z puli i wstawić je w odpowiednich miejscach. Jest to zadanie trudne.

Istnieje możliwość sprawdzenia poprawności wykonania zadania, a także:

  • wielokrotnego powtarzania wykonania ćwiczenia i jego sprawdzania – aż do momentu, gdy rozwiązanie będzie w pełni poprawne,

  • uzyskania informacji zwrotnych dotyczących oceny realizacji zadania, opartych na zasadach oceniania kształtującego.

Zadanie może zostać wykorzystane do pracy indywidualnej, pracy w grupach oraz pracy z całym zespołem.

Zadanie jest powiązane z materiałem multimedialnym – programem ćwiczeniowym do projektowania „Projektowanie leja protezy przy amputacji na poziomie ramienia”.

Kryteria weryfikacji, powiązane z materiałem sprawdzającym

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji, zgodnie z którymi uczący się:
MED.11.4.1)3) dobiera rodzaj protezy do poziomu i rodzaju amputacji oraz stanu kikuta,
MED.11.4.1)4) dobiera rozwiązania konstrukcyjne protez do potrzeb pacjenta,
MED.11.4.4)1) wykonuje leje protezowe kończyn górnych i kończyn dolnych w zależności od poziomu amputacji, sprawności i wieku pacjenta.

Typ i tytuł materiału sprawdzającego

Dopasowanie elementów do schematu „Dobór elementów protezy”

Opis materiału sprawdzającego

Zadanie polega na dopasowaniu odpowiedniej nazwy do pięciu grafik przedstawiających elementy konstrukcyjne protezy przy wyłuszczeniu w stawie biodrowym. Jest to zadanie łatwe.

Istnieje możliwość sprawdzenia poprawności wykonania zadania, a także:

  • wielokrotnego powtarzania wykonania ćwiczenia i jego sprawdzania – aż do momentu, gdy rozwiązanie będzie w pełni poprawne,

  • uzyskania informacji zwrotnych dotyczących oceny realizacji zadania, opartych na zasadach oceniania kształtującego.

Zadanie może zostać wykorzystane do pracy indywidualnej, pracy w grupach oraz pracy z całym zespołem.

Zadanie jest powiązane z materiałem multimedialnym – grafika interaktywna „Dobór kosza biodrowego protezy przy wyłuszczeniu w stawie biodrowym”.

Kryteria weryfikacji, powiązane z materiałem sprawdzającym

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji, zgodnie z którymi uczący się:
MED.11.4.1)6) dobiera elementy, półfabrykaty i drobne wyposażenie do wytworzenia protez,
MED.11.4.4)3) montuje protezy z przygotowanych elementów.

Typ i tytuł materiału sprawdzającego

Zadanie typu prawda czy fałsz „Charakterystyka leja przedramienia”

Opis materiału sprawdzającego

Zadanie zawiera sześć stwierdzeń dotyczących charakterystyki lei protezowych przedramienia. W zadaniu należy określić, czy stwierdzenia są prawdziwe, czy fałszywe. Jest to zadanie trudne.

Istnieje możliwość sprawdzenia poprawności wykonania zadania, a także:

  • wielokrotnego powtórzenia wykonania ćwiczenia i jego sprawdzania – aż do momentu, gdy rozwiązanie będzie w pełni poprawne,

  • uzyskania informacji zwrotnych dotyczących oceny realizacji zadania, opartych na zasadach oceniania kształtującego.

Zadanie może zostać wykorzystane do pracy indywidualnej, pracy w grupach oraz pracy z całym zespołem.

Zadanie jest powiązane z materiałem multimedialnym – programem ćwiczeniowym do projektowania „Projektowanie leja protezy przy amputacji na poziomie przedramienia”.

Kryteria weryfikacji, powiązane z materiałem sprawdzającym

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji, zgodnie z którymi uczący się:
MED.11.4.1)3) dobiera rodzaj protezy do poziomu i rodzaju amputacji oraz stanu kikuta,
MED.11.4.4)1) wykonuje leje protezowe kończyn górnych i kończyn dolnych w zależności od poziomu amputacji, sprawności i wieku pacjenta.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

4
bg‑azure

Wykorzystanie e‑materiału do pracy z uczącymi się o specjalnych potrzebach edukacyjnych

E‑materiały ułatwiają zindywidualizowanie procesu dydaktycznego, co jest szczególnie istotne dla uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Odtwarzanie każdego e‑materiału jest możliwe również w trybie dostępności, który zawiera alternatywne wersje materiałów dostępne dla użytkowników z dysfunkcjami wzroku, słuchu. Ułatwia to dostęp do informacji, likwiduje niektóre bariery społeczne i komunikacyjne oraz zapewnia wyrównywanie szans.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

5
bg‑azure

Minimalne wymagania techniczne umożliwiające korzystanie z e‑materiału

Minimalne wymagania sprzętowe zgodne z wymaganiami zpe.gov.pl

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

Słownik pojęć dla e‑materiału
Przewodnik dla uczącego się