Czy można w jakiś sposób sprawić, aby roztwór stał się mniej kwasowy, a ten o odczynie zasadowym zyskał niższe pH?
Już wiesz
że istnieją wodorotlenki rozpuszczalne w wodzie (np. , ) oraz słabo i trudno rozpuszczalne w wodzie (np. );
że zasady dysocjują w wodzie na kationy metalu i aniony wodorotlenkowe;
że roztwory wodorotlenków mają odczyn zasadowy,
że kwasy dysocjują w wodzie na kationy wodoru i aniony reszty kwasowej;
że odczyn roztworów kwasów jest kwasowy.
Nauczysz się
przedstawiać w formie cząsteczkowej i jonowej (pełnej i skróconej) równanie reakcji między kwasem chlorowodorowym a wodorotlenkiem sodu, zachodzącej w roztworze wodnym;
wyjaśniać, na czym polega reakcja zobojętniania;
wskazywać substancje, które ulegają reakcji zobojętniania.
iaTKwZWFVQ_d5e171
1. Czy wodorotlenki mogą reagować z kwasami?
Reakcja wodorotlenku sodu z kwasem chlorowodorowym
Doświadczenie 1
Problem badawczy
Czy wodorotlenek sodu reaguje w roztworze wodnym z kwasem solnym?
Hipoteza
Wybierz jedną z przedstawionych hipotez, a następnie zweryfikuj ją.
Wodorotlenek sodu reaguje w roztworze wodnym z kwasem solnym. Wodorotlenek sodu nie reaguje w roztworze wodnym z kwasem solnym.
Do roztworu wodorotlenku dodawaj kroplami, za pomocą pipety, kwas solny. Stale mieszaj zawartość kolby stożkowej.
Obserwuj zachodzące zmiany. Zakończ doświadczenie, gdy dostrzeżesz zmiany. Nie dodawaj zbyt dużo kropli kwasu solnego.
Przenieś roztwór do parownicy.
Ogrzewaj delikatnie parownicę i odparuj jej zawartość do sucha.
Porównaj pozostałość w parownicy ze stałym wodorotlenkiem sodu.
Dodaj wodę do osadu, a następnie zbadaj odczyn powstałego roztworu za pomocą fenoloftaleiny.
Podsumowanie
Fenoloftaleina w roztworze wodorotlenku sodu zabarwiła się na kolor malinowy. Podczas dodawania kwasu solnego po pewnym czasie nastąpiło odbarwienie roztworu. Po odparowaniu wody z roztworu powstała biała substancja stała, która wyglądem nie przypominała substancji użytych do reakcji. Fenoloftaleina nie zabarwiła się w roztworze tej substancji. Wodorotlenek sodu przereagował z kwasem solnym. W wyniku tej reakcji powstała nowa substancja – chlorek sodu. Przemianę tę opisuje poniższe równanie:
R118NzigPv9sw1
Nagranie rozpoczyna ujęcie stołu laboratoryjnego z rozmieszczonymi na blacie elementami niezbędnymi do przeprowadzenia eksperymentu. Niektóre z elementów są podpisane: kolba stożkowa z roztworem wodorotlenku sodu, mała zlewka z kwasem solnym, oraz nieco mniejsza zlewka z fenoloftaleiną. Ponadto znajdują się tam naczynie Petriego z papierkami wskaźnikowymi oraz dwie proste pipety. Zmiana ujęcia, eksperymentator nabiera pipetą nieco fenoloftaleiny i dodaje ją do kolby z wodorotlenkiem sodu, który to roztwór natychmiast przybiera barwę malinową. Na ekranie obok kolby pojawia się podpis Odczyn zasadowy. Zmiana ujęcia, stół pokazany z szerszej perspektywy, tak że widoczna jest cała kolba i stojąca obok zlewka z kwasem. Eksperymentator nabiera drugą pipetą kwas solny i dodaje go małymi porcjami do kolby z zabarwionym roztworem zasady sodowej. Następnie miesza zawartość kolby i dodaje ponownie. Zmiana ujęcia, podczas któregoś z kolei mieszania roztwór staje się bezbarwny. Na ekranie obok kolby pojawia się podpis Brak odczynu zasadowego. Zmiana ujęcia, eksperymentator przelewa zawartość kolby do porcelanowej parowniczki stojącej na siatce grzewczej ustawionej nad palnikiem gazowym. Zmiana ujęcia, pokazane zostaje wnętrze parowniczki po odparowaniu wody. Na dnie znajdują się bardzo drobne białe kryształki. Eksperymentator nalewa do parowniczki wodę i miesza zawartość bagietką. Osad znika, rozpuszczając się. Następnie za pomocą bagietki przenosi kilka kropel roztworu na papierek wskaźnikowy na leżącej obok parowniczki szalce Petriego. Papierek bardzo delikatnie zmienia kolor z żółtego na żółtozielony, co oznacza odczyn obojętny. Na tle sceny pojawia się w górnej części ekranu zapis reakcji NaOH plus HCl daje w efekcie NaCl plus H2O. Wzorom związków towarzyszą nazwy zapisane słownie.
Nagranie rozpoczyna ujęcie stołu laboratoryjnego z rozmieszczonymi na blacie elementami niezbędnymi do przeprowadzenia eksperymentu. Niektóre z elementów są podpisane: kolba stożkowa z roztworem wodorotlenku sodu, mała zlewka z kwasem solnym, oraz nieco mniejsza zlewka z fenoloftaleiną. Ponadto znajdują się tam naczynie Petriego z papierkami wskaźnikowymi oraz dwie proste pipety. Zmiana ujęcia, eksperymentator nabiera pipetą nieco fenoloftaleiny i dodaje ją do kolby z wodorotlenkiem sodu, który to roztwór natychmiast przybiera barwę malinową. Na ekranie obok kolby pojawia się podpis Odczyn zasadowy. Zmiana ujęcia, stół pokazany z szerszej perspektywy, tak że widoczna jest cała kolba i stojąca obok zlewka z kwasem. Eksperymentator nabiera drugą pipetą kwas solny i dodaje go małymi porcjami do kolby z zabarwionym roztworem zasady sodowej. Następnie miesza zawartość kolby i dodaje ponownie. Zmiana ujęcia, podczas któregoś z kolei mieszania roztwór staje się bezbarwny. Na ekranie obok kolby pojawia się podpis Brak odczynu zasadowego. Zmiana ujęcia, eksperymentator przelewa zawartość kolby do porcelanowej parowniczki stojącej na siatce grzewczej ustawionej nad palnikiem gazowym. Zmiana ujęcia, pokazane zostaje wnętrze parowniczki po odparowaniu wody. Na dnie znajdują się bardzo drobne białe kryształki. Eksperymentator nalewa do parowniczki wodę i miesza zawartość bagietką. Osad znika, rozpuszczając się. Następnie za pomocą bagietki przenosi kilka kropel roztworu na papierek wskaźnikowy na leżącej obok parowniczki szalce Petriego. Papierek bardzo delikatnie zmienia kolor z żółtego na żółtozielony, co oznacza odczyn obojętny. Na tle sceny pojawia się w górnej części ekranu zapis reakcji NaOH plus HCl daje w efekcie NaCl plus H2O. Wzorom związków towarzyszą nazwy zapisane słownie.
Wodorotlenek sodu reaguje nie tylko z kwasem solnym, ale także i z innymi kwasami, np. siarkowym(VI), siarkowym(IV), azotowym(V) czy fosforowym(V). W podobny sposób zachowują się wszystkie rozpuszczalne w wodzie wodorotlenki.
Czy wodorotlenki słabo rozpuszczalne w wodzie reagują z kwasami?
Zbadanie, czy nierozpuszczalne w wodzie wodorotlenki reagują z kwasami – na przykładzie reakcji wodorotlenków: miedzi(II), żelaza(III), magnezu, glinu z kwasem solnym, siarkowym(VI) i azotowym(V)
Doświadczenie 2
Problem badawczy
Czy słabo rozpuszczalne wodorotlenki reagują z kwasami?
Hipoteza
Wybierz jedną z przedstawionych hipotez, a następnie zweryfikuj ją.
Słabo rozpuszczalne wodorotlenki reagują z kwasami. Słabo rozpuszczalne wodorotlenki nie reagują z kwasami.
Co będzie potrzebne
probówki,
pipety,
bagietki,
przygotowane przez nauczyciela tuż przed wykonaniem doświadczenia wodorotlenki: miedzi(II), żelaza(III), magnezu(II), glinu (otrzymane np. w wyniku reakcji chlorków: miedzi(II), żelaza(III), magnezu, glinu z wodorotlenkiem sodu lub potasu),
Zawiesinę (1–2 cmIndeks górny 33) każdego z badanych wodorotlenków umieść w 4 probówkach.
Do każdej z probówek dodaj inny kwas: do pierwszej – solny, do drugiej – siarkowy(VI), do trzeciej – azotowy(V).
Do czwartej probówki wlej podobną objętość wody (próbka kontrolna).
Obserwuj, co dzieje się z wodorotlenkami po dodaniu każdej z cieczy.
Podsumowanie
W miarę dodawania kwasów: solnego, siarkowego(VI), azotowego(V) do zawiesin wodorotlenków: miedzi(II), żelaza(III), magnezu, glinu następowało zanikanie osadów wodorotlenków. Powstałe roztwory były klarowne, natomiast zawartość probówki z wodorotlenkiem miedzi(II) miała barwę niebieską, zaś probówka z wodorotlenkiem żelaza(III) – żółtą. Po wlaniu wody do probówek osady wodorotlenków pozostały niezmienione. Wszystkie wodorotlenki przereagowały z kwasami. W próbie kontrolnej nie reagowały z wodą i się w niej nie rozpuściły.
Wodorotlenki słabo rozpuszczalne w wodzie także reagują z kwasami, takimi jak na przykład: siarkowy(VI), solny, azotowy(V).
iaTKwZWFVQ_d5e377
2. Jak przebiega reakcja zobojętniania?
Przebieg reakcji pomiędzy wodorotlenkiem sodu i kwasem chlorowodorowym można przedstawić w postaci równania:
Wiemy, że w roztworze wodnym rozpuszczalne w wodzie wodorotlenki i kwasy ulegają procesowi dysocjacji:
Z tego względu w reakcji między tymi substancjami biorą udział jony. Zapiszmy więc równanie reakcji z ich użyciem:
Taki zapis przebiegu reakcji nazywa się zapisem jonowym pełnympełny zapis jonowyzapisem jonowym pełnym.
R1Ke5twLuSUYR1
Ilustracja przedstawia dokładną analizę reakcji kwasu chlorowodorowego z wodorotlenkiem sodu zachodzącej w roztworze wodnym. W górnej części planszy znajduje się zapis reakcji w której związki reagujące ze sobą oraz jeden z produktów zapisane są w postaci jonów z uwagi na to, że w obecności wody uległy dysocjacji. Każda grupa jonów powstałych z jednego związku ujęta jest zieloną klamrą i opisana poniżej. Zapis reakcji wygląda więc tak: kationy wodorowe H plus i chlorkowe Cl minus pochodzące od kwasu chlorowodorowego reagują z kationami sodu i anionami wodorotlenowymi pochodzącymi od wodorotlenku sodu. W efekcie w roztworze powstają jony Cl minus oraz Na plus, które tworzą zdysocjowany chlorek sodu oraz H2O, czyli woda.
Kliknij, aby uruchomić podgląd
Zauważmy, że podczas reakcji wodorotlenku sodu z kwasem solnym reagują tylko dwa jony: kation wodoru i anion wodorotlenkowy, które razem tworzą cząsteczkę wody. Pomińmy w równaniu reakcji jony niebiorące udziału w reakcji:
R1RiEYPulZzgI1
Ilustracja przedstawia tę samą reakcję jonową, co powyżej, ale jony Cl minus oraz Na plus, które tak naprawdę nie biorą udziału w reakcji są przekreślone czerwonymi krzyżykami. Jony, które pozostały w zapisie reakcji łączą się w elektrycznie obojętną wodę.
Kliknij, aby uruchomić podgląd
i zapiszmy równanie, które opisuje właściwe procesy zachodzące podczas reakcji chemicznej:
Ten sposób przedstawienia przebiegu reakcji chemicznej – z użyciem wyłącznie jonów biorących udział w reakcji – nazywa się zapisem jonowym skróconymskrócony zapis jonowyzapisem jonowym skróconym.
Jak pamiętamy, aniony wodorotlenkowe odpowiadają za odczyn zasadowy, natomiast kationy wodoru – za odczyn kwasowy. Odczyn roztworu, który powstał po reakcji wodorotlenku sodu z kwasem solnym, był obojętny. Dlatego właśnie reakcję między kwasem a wodorotlenkiem nazwano reakcją zobojętnianiareakcja zobojętnianiareakcją zobojętniania. Czasami określa się ją mianem reakcji neutralizacji. Jej istota polega na łączeniu się kationów wodoru z anionami wodorotlenkowymi i tworzeniu się cząsteczek wody.
Slajd 1 z 3
RCZkgGa8mfxZz1
Pierwsza ilustracja galerii. Przedstawia rysunek dwóch kolb stożkowych wypełnionych przezroczystymi płynami, na których narysowano kulkowe modele jonów otoczonych dipolami cząsteczek wody. Obie kolby są podpisane. W przypadku kolby po lewej strony jest to roztwór wodorotlenku sodu, a zdysocjowane jony to Na plus i OH minus. Kolba po prawej stronie nosi podpis kwas solny, a zdysocjowane w niej jony to H plus oraz CL minus.
RfqtmZOyt40R41
Druga ilustracja galerii. Przedstawia rysunek procesu przelewania roztworu wodorotlenku sodu do kolby z kwasem solnym. Na obu kolbach naniesione są takie same modele swobodnych jonów i cząsteczek wody, jak w rysunku numer jeden.
R1NAtgrnPRzPA1
Trzecia ilustracja galerii. Przedstawia rysunek kolby stożkowej po wymieszaniu obu płynów. Kolba jest napełniona po szyjkę, znajdują się w niej swobodne jony Na plus oraz Cl minus otoczone dipolami cząsteczek wody oraz dużo swobodnych cząsteczek wody powstałych między innymi w wyniku reakcji zobojętniania.
iaTKwZWFVQ_d5e474
3. Przykłady reakcji między wodorotlenkami a kwasami
Rdz09ZiajZM4T1
Ilustracja składa się z trzech sąsiadujących ze sobą zdjęć. Na zdjęciu pierwszym z lewej znajduje się probówka unieruchomiona w łapie statywu. Na dnie probówki intensywnie niebieska zawiesina, najwyraźniej świeżo strącona, ponieważ wizualnie jednorodna. Podpis naniesiony na obraz obok niej informuje, że jest to wodorotlenek miedzi dwa. Zdjęcie środkowe prezentuje tę samą probówkę oraz statyw z minimalnie większej odległości. Dłoń eksperymentatora dodaje do probówki z pipety przezroczysty płyn. Podpis obok informuje, że jest to kwas solny. Pod wpływem kwasu zawiesina w probówce częściowo znika i płyn w pobliżu dna klaruje się. Trzecie zdjęcie przedstawia z bliska probówkę z zawartością wypełniającą ponad dwa razy większą przestrzeń niż wcześniej, co ilustruje, że ilość dodanego kwasu solnego była znaczna. Ciecz jest klarowna, przezroczysta i ma delikatnie niebieskozielone zabarwienie. Podpis obok głosi, że jest to chlorek miedzi dwa. Pod zdjęciami znajduje się zapis reakcji: Cu OH dwa razy wzięte plus dwie cząsteczki HCl reagują ze sobą tworząc CuCl2 oraz dwie cząsteczki H2O.
Kliknij, aby uruchomić podgląd
R1ELuaRKrrVdg1
Ilustracja składa się z trzech sąsiadujących ze sobą zdjęć. Na zdjęciu pierwszym z lewej znajduje się probówka unieruchomiona w łapie statywu. Jedną trzecią objętości probówki zajmuje ciecz z białą zawiesiną, najwyraźniej świeżo strąconą, ponieważ dosyć jednorodną. Podpis naniesiony na obraz obok niej informuje, że jest to wodorotlenek glinu. Zdjęcie środkowe prezentuje tę samą probówkę oraz statyw z minimalnie większej odległości. Dłoń eksperymentatora dodaje do probówki z pipety przezroczysty płyn. Podpis obok informuje, że jest to kwas azotowy pięć. Pod wpływem kwasu zawiesina w probówce częściowo znika i płyn w pobliżu dna klaruje się. Trzecie zdjęcie przedstawia z bliska probówkę z zawartością wypełniającą do połowy przezroczystym, bezbarwnym płynem. Podpis obok głosi, że jest to azotan pięć glinu. Pod zdjęciami znajduje się zapis reakcji: Al OH trzy razy wzięte plus trzy cząsteczki HNO trzy reaguje ze sobą tworząc Al NO3 trzy razy wzięte oraz trzy cząsteczki H2O.
Kliknij, aby uruchomić podgląd
Przykład 1
Zapisz równanie reakcji wodorotlenku wapnia z kwasem solnym.
Przykładowe reakcje wodorotlenków z kwasami
Substrat 1 wodorotlenek
Substrat 2 kwas
Kierunek reakcji
Produkt 1
Produkt 2
wodorotlenek potasu
kwas solny
wodorotlenek potasu
kwas siarkowy(VI)
wodorotlenek sodu
kwas siarkowy(IV)
wodorotlenek miedzi(II)
kwas siarkowy(VI)
wodorotlenek miedzi(II)
kwas azotowy(V)
wodorotlenek magnezu
kwas siarkowy(VI)
wodorotlenek magnezu
kwas azotowy(V)
wodorotlenek żelaza(III)
kwas siarkowy(VI)
wodorotlenek żelaza(III)
kwas solny
wodorotlenek żelaza(III)
kwas azotowy(V)
R99JWUvrcxsnk1
Na ekranie widać treść zadania, która będzie widoczna przez cały czas i na każdym ekranie: Zapisz równanie reakcji wodorotlenku wapnia z kwasem solnym. Pod spodem pojawia się początek równania: wodorotlenek wapnia + kwas solny ->. Uzupełnia się równanie: wodorotlenek wapnia + kwas solny -> woda + chlorek wapnia. Pod równaniem opisanym słownie pojawia się drugie: Ca(OH)2 + HCl -> CaCl2+ H2O. Pod równaniem pojawia się tabela. Wyróżnia się drugi wiersz z Ca w tabeli. Równanie uzupełnia się. Liczby w tabeli zmieniają się. Równanie uzupełnia się. Dane w tabeli się poprawiają. Równanie reakcji zostaje wyróżnione.
Na ekranie widać treść zadania, która będzie widoczna przez cały czas i na każdym ekranie: Zapisz równanie reakcji wodorotlenku wapnia z kwasem solnym. Pod spodem pojawia się początek równania: wodorotlenek wapnia + kwas solny ->. Uzupełnia się równanie: wodorotlenek wapnia + kwas solny -> woda + chlorek wapnia. Pod równaniem opisanym słownie pojawia się drugie: Ca(OH)2 + HCl -> CaCl2+ H2O. Pod równaniem pojawia się tabela. Wyróżnia się drugi wiersz z Ca w tabeli. Równanie uzupełnia się. Liczby w tabeli zmieniają się. Równanie uzupełnia się. Dane w tabeli się poprawiają. Równanie reakcji zostaje wyróżnione.
iaTKwZWFVQ_d5e561
4. Wykorzystanie reakcji zobojętniania
RoiMpKNFM9jt41
Aplikacja prezentuje przykłady wykorzystania reakcji zobojętniania za pomocą interaktywnego pokazu slajdów. W centralnej części okna znajduje się zdjęcie ilustrujące zagadnienie oraz jego opis, a poniżej na szarym pasku nazwa związków biorących udział w reakcji. U dołu okna aplikacji panel sterowania umożliwiający przełączanie się pomiędzy czterema przygotowanymi slajdami. Slajd numer jeden przedstawia opakowanie leku na nadkwasotę, którego substancją czynną jest wodorotlenek magnezu lub glinu, którego zadaniem jest zmniejszanie kwasowego odczynu treści żołądkowej. Slajd numer dwa przedstawia zdjęcie makrofotograficzne łodygi pokrzywy wraz z jej parzydełkami. Informacja obok głosi, że parzydełka te, podobnie jak jad pszczół czy mrówek zawiera kwas mrówkowy. Jego działanie można osłabić poprzez przemycie bolącego miejsca rozcieńczonym wodorotlenkiem, na przykład wapnia. Trzeci slajd przedstawia zdjęcie pasty do zębów wyciskanej z tubki. Komentarz głosi, że resztki pokarmów w jamie ustnej stanowią pożywkę dla bakterii, w przypadku których produktem przemian są kwasy niszczące szkliwo zębów. Z tego powodu pasty do zębów zawierają substancje o odczynie zasadowym. Czwarty slajd przedstawia osę z widocznym wysuniętym żądłem siedzącą na ciele człowieka. Opis informuje, że jad os zawiera substancje o odczynie zasadowym i aby zniwelować jego działanie, miejsce użądlenia można przemyć roztworem o odczynie kwasowym, np. rozcieńczonym roztworem octu.
Aplikacja prezentuje przykłady wykorzystania reakcji zobojętniania za pomocą interaktywnego pokazu slajdów. W centralnej części okna znajduje się zdjęcie ilustrujące zagadnienie oraz jego opis, a poniżej na szarym pasku nazwa związków biorących udział w reakcji. U dołu okna aplikacji panel sterowania umożliwiający przełączanie się pomiędzy czterema przygotowanymi slajdami. Slajd numer jeden przedstawia opakowanie leku na nadkwasotę, którego substancją czynną jest wodorotlenek magnezu lub glinu, którego zadaniem jest zmniejszanie kwasowego odczynu treści żołądkowej. Slajd numer dwa przedstawia zdjęcie makrofotograficzne łodygi pokrzywy wraz z jej parzydełkami. Informacja obok głosi, że parzydełka te, podobnie jak jad pszczół czy mrówek zawiera kwas mrówkowy. Jego działanie można osłabić poprzez przemycie bolącego miejsca rozcieńczonym wodorotlenkiem, na przykład wapnia. Trzeci slajd przedstawia zdjęcie pasty do zębów wyciskanej z tubki. Komentarz głosi, że resztki pokarmów w jamie ustnej stanowią pożywkę dla bakterii, w przypadku których produktem przemian są kwasy niszczące szkliwo zębów. Z tego powodu pasty do zębów zawierają substancje o odczynie zasadowym. Czwarty slajd przedstawia osę z widocznym wysuniętym żądłem siedzącą na ciele człowieka. Opis informuje, że jad os zawiera substancje o odczynie zasadowym i aby zniwelować jego działanie, miejsce użądlenia można przemyć roztworem o odczynie kwasowym, np. rozcieńczonym roztworem octu.
W roztworze wodnym wodorotlenki reagują z kwasami.
W wyniku reakcji wodorotlenku sodu z kwasem solnym powstaje chlorek sodu.
Przemiana polegająca na reakcji anionów wodorotlenkowych z kationami wodoru, w wyniku której powstają obojętne cząsteczki wody, nazywa się reakcją zobojętniania.
Praca domowa
Polecenie 1.1
Wyjaśnij, dlaczego w składzie leków zobojętniających kwas solny w żołądku nie ma wodorotlenku sodu. Podpowiedzi szukaj na przykład w karcie charakterystyki tej substancji.
iaTKwZWFVQ_d5e650
Słowniczek
pełny zapis jonowy
pełny zapis jonowy
zapis przedstawiający przebieg reakcji w roztworze wodnym; przedstawia rozpuszczalne w wodzie substraty i produkty jako jony (zgodnie z ich dysocjacją)
reakcja zobojętniania
reakcja zobojętniania
reakcja między kwasem a wodorotlenkiem, która polega na reakcji kationów wodoru z anionami wodorotlenkowymi z utworzeniem cząsteczek wody
skrócony zapis jonowy
skrócony zapis jonowy
równanie reakcji przebiegającej w roztworze wodnym; przedstawia substancje i jony faktycznie biorące udział w reakcji
iaTKwZWFVQ_d5e727
Zadania
Ćwiczenie 1
R1Nv6CNYezt101
OBIEKT MULTIMEDIALNYKLIKNIJ, ABY OTWORZYĆ NA PEŁNYM EKRANIE
Kliknij, aby rozpocząć
Wystąpił błąd
Spróbuj ponownie później
Uzupełnij luki w tekście. Wybierz właściwe określenia spośród podanych.
Kwas solny z wodorotlenkiem sodu. Chlorek sodu i są produktami reakcji . Reakcje wodorotlenków z kwasami są przykładem reakcji . Reakcja ta zachodzi między i .
anionami fosforanowymi(V)
wodorotlenek sodu
anionami wodorotlenkowymi
sodu i chloru
kwasu siarkowego(VI) z wodorotlenkiem sodu
anionami chlorkowymi
kationami wodoru
anionami siarczanowymi(VI)
zobojętniania
utleniania
reaguje
woda
chlorowodór
kwasu solnego z wodorotlenkiem sodu
cząsteczkami wody
tlenek sodu
cząsteczkami wody
wodoru i chloru
nie reaguje
sodu i wody
kationami sodu
spalania
Ćwiczenie 2
R1UHuaHbC5YcL1
OBIEKT MULTIMEDIALNYKLIKNIJ, ABY OTWORZYĆ NA PEŁNYM EKRANIE
Kliknij, aby rozpocząć
Wystąpił błąd
Spróbuj ponownie później
Oceń, czy podane zdania są prawdziwe, czy fałszywe.
Prawda
Fałsz
Wodorotlenek sodu reaguje z kwasem siarkowym(VI).
W reakcji zobojętniania powstają dwa produkty.
Wodorotlenek żelaza(III) nie reaguje z kwasem solnym.
Jednym z produktów reakcji wodorotlenku potasu z kwasem solnym jest woda.
Ćwiczenie 3
R16TebVlX3G2Y1
OBIEKT MULTIMEDIALNYKLIKNIJ, ABY OTWORZYĆ NA PEŁNYM EKRANIE
Kliknij, aby rozpocząć
Wystąpił błąd
Spróbuj ponownie później
Wybierz substancje, które reagują z kwasem solnym.
reakcja zobojętniania z kwasem solnym
Przenieś element.wodorotlenek glinu
Przenieś element.wodorotlenek miedzi(II)
Przenieś element.wodorotlenek sodu
Przenieś element.wodorotlenek żelaza(III)
Przenieś element.wodorotlenek magnezu
Przenieś element.wodorotlenek potasu
Ćwiczenie 4
REhQyD9sGY7dI1
zadanie interaktywne
Trwa wczytywanie danych...
Wskaż równanie reakcji zobojętniania kwasu solnego z wodorotlenkiem sodu.
Ćwiczenie 5
R1QDONIcSySjy1
zadanie interaktywne
Trwa wczytywanie danych...
Wskaż równanie reakcji zobojętniania zachodzącej między wodorotlenkiem potasu a kwasem solnym.
Ćwiczenie 6
Rw9e0U9o9pm6w1
zadanie interaktywne
Trwa wczytywanie danych...
Wskaż równanie, które przedstawia istotę reakcji zobojętniania.
Ćwiczenie 7
R1NJ471GQqslF1
zadanie interaktywne
Trwa wczytywanie danych...
Dobierz współczynniki stechiometryczne reakcji wodorotlenku baru z kwasem siarkowym(VI), a następnie wskaż ich prawidłowy ciąg:
1, 1, 1, 2
2, 1, 2, 2
1, 1, 1, 1
1, 1, 1, 3
2, 1, 2, 1
Ćwiczenie 8
R19ROucd2NvwM1
zadanie interaktywne
Trwa wczytywanie danych...
Wskaż nazwę typu reakcji, do którego zalicza się reakcja zobojętniania.
Reakcja wymiany.
Reakcja syntezy.
Reakcja analizy.
Ćwiczenie 9
R1ehlmKCA2Wko1
zadanie interaktywne
Trwa wczytywanie danych...
Jak zmienia się odczyn roztworu, który powstaje w wyniku dodawania kwasu solnego do roztworu wodorotlenku sodu? Wskaż prawidłową odpowiedź.