Scenariusz dla nauczyciela

Autorzy: Adriana Grzelak‑Krzymianowska, Artur Gałkowski, Tamara Roszak

Przedmiot: Język włoski

Temat zajęć: Vieni con me alla festa? - Pójdziesz ze mną na przyjęcie?

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, klasa I, poziom A1+

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wariant III.2. Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (kontynuacja 2. języka obcego nowożytnego ze szkoły podstawowej)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
5) życie prywatne (np. rodzina, znajomi i przyjaciele, czynności życia codziennego, określanie czasu, formy spędzania czasu wolnego, święta i uroczystości, konflikty i problemy);
II. Uczeń rozumie proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia, instrukcje) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
2) określa główną myśl wypowiedzi;
3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;
III. Uczeń rozumie proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑mail, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, broszury, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, instrukcje, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, artykuły, teksty narracyjne, recenzje, wywiady, wpisy na forach i blogach, teksty literackie):
1) określa główną myśl tekstu lub fragmentu tekstu;
2) określa intencje nadawcy/autora tekstu;
3) określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę, formę tekstu, czas, miejsce, sytuację);
4) znajduje w tekście określone informacje;
5) układa informacje w określonym porządku;
6) rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.
IV. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
5) opisuje upodobania;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;
7) wyraża uczucia i emocje;
V. Uczeń tworzy krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, kartkę pocztową, e‑mail, historyjkę, list prywatny, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, zwierzęta, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach, doświadczeniach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
4) przedstawia intencje, marzenia, nadzieje i plany na przyszłość;
6) wyraża i uzasadnia swoje opinie, przedstawia opinie innych osób;
7) wyraża uczucia i emocje;
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę; podtrzymuje rozmowę w przypadku trudności w jej przebiegu (np. prosi o wyjaśnienie, powtórzenie, sprecyzowanie; upewnia się, że rozmówca zrozumiał jego wypowiedź);
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia;
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
6) składa życzenia i gratulacje, odpowiada na życzenia i gratulacje;
7) zaprasza i odpowiada na zaproszenie;
8) proponuje, przyjmuje i odrzuca propozycje, zachęca; prowadzi proste negocjacje w sytuacjach życia codziennego;
VII. Uczeń reaguje w formie prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, krótki list prywatny, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
2) nawiązuje kontakty towarzyskie; rozpoczyna, prowadzi i kończy rozmowę (np. podczas rozmowy na czacie);
3) uzyskuje i przekazuje informacje i wyjaśnienia (np. wypełnia formularz/ankietę);
4) wyraża swoje opinie, pyta o opinie, zgadza się lub nie zgadza się z opiniami innych osób;
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
7) zaprasza i odpowiada na zaproszenie;
VIII. Uczeń przetwarza prosty tekst ustnie lub pisemnie:
1) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje zawarte w materiałach wizualnych (np. wykresach, mapach, symbolach, piktogramach) lub audiowizualnych (np. filmach, reklamach);
2) przekazuje w języku obcym nowożytnym lub w języku polskim informacje sformułowane w tym języku obcym;
3) przekazuje w języku obcym nowożytnym informacje sformułowane w języku polskim.
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
2) świadomość związku między kulturą własną i obcą oraz wrażliwość międzykulturową.
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XII. Uczeń korzysta ze źródeł informacji w języku obcym nowożytnym (np. z encyklopedii, mediów, instrukcji obsługi), również za pomocą technologii informacyjno‑komunikacyjnych.
XIII. Uczeń stosuje strategie komunikacyjne (np. domyślanie się znaczenia wyrazów z kontekstu, identyfikowanie słów kluczy lub internacjonalizmów) i strategie kompensacyjne, w przypadku gdy nie zna lub nie pamięta wyrazu (np. upraszczanie formy wypowiedzi, zastępowanie innym wyrazem, opis, wykorzystywanie środków niewerbalnych).
XIV. Uczeń posiada świadomość językową (np. podobieństw i różnic między językami).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  • będzie potrafił zaproponować komuś wspólne spędzanie czasu;

  • pozna językowe sposoby pozwalające na przyjęcie lub odrzucenie propozycji/zaproszenia;

  • będzie potrafił zaplanować przyjęcie;

  • nauczy się formułować zaproszenia w języku włoskim.

Cele motywacyjne:

Uczeń:

  • rozwija wrażliwość międzykulturową oraz kształtuje postawę ciekawości, szacunku i otwartości wobec innych kultur;

  • aktywnie uczestniczy w procesie uczenia się;

  • rozwija kompetencje językowe i komunikacyjne oraz kulturowe;

  • wykorzystuje w naturalnych sytuacjach językowych poznane struktury i słownictwo;

  • zdobywa wiedzę i umiejętności do realizacji własnych celów komunikacyjnych;

  • pozyskuje świadomość znaczenia języków obcych nowożytnych w różnych dziedzinach kultury cywilizacyjnej.

Strategie uczenia się:

  • strategie pamięciowe – powtarzanie i utrwalanie poznanego materiału językowego w nowym kontekście;

  • strategie kognitywne – pozyskiwanie wiedzy językowo‑kulturowej, tworzenie różnych kombinacji zdań, analizowanie danych języka obcego;

  • strategie kompensacyjne – odgadywanie znaczenia wyrazów, poznawanie synonimów, niuansów znaczeniowych;

  • strategie metakognitywne – formułowanie pragmatycznych intencji w wypowiedzi, centralizowanie procesu uczenia na wybranym zagadnieniu;

  • strategie afektywne – odwoływanie się do doświadczeń i upodobań uczniów, podejmowanie ryzyka, akceptacja błędów.

Metody i techniki nauczania:

  • podejście komunikacyjne (luka informacyjna, podejście zadaniowe);

  • eklektyzm;

  • nauczanie polisensoryczne/wielozmysłowe;

  • zintegrowane nauczanie językowo–przedmiotowe;

  • nauczanie zdalne i hybrydowe;

  • nauczanie programowane;

  • metody sytuacyjno‑inscenizacyjne.

Formy pracy:

  • praca pod kierunkiem nauczyciela;

  • praca indywidualna;

  • praca w parach;

  • praca w grupach.

Środki dydaktyczne:

  • komputer/laptop/smartfon z dostępem do internetu/słuchawki/materiały piśmiennicze/głośniki.

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

  1. Nauczyciel pyta uczniów Che cos’è una festa? oraz Quando festeggiamo? Uczniowie wymieniają znane okazje na przykład: il compleanno, l’onomastico, il premio in un concorso/una gara itp. Można także zaproponować burzę mózgów – wskazanie wszystkiego, z czym kojarzy się świętowanie (musica, danza, andare al ristorante, mangiare cibi particolari, bere cocktail [senza alcol], incontrare gli amici itd.).

  2. Przed rozpoczęciem lektury/wysłuchaniem tekstu Che cosa facciamo questo sabato? nauczyciel proponuje uczniom zabawę w tworzenie prostych dialogów, w których zapraszają się na różne przyjęcia. Uczniowie zapisują na tablicy/w zeszytach przykłady pytań oraz odpowiedzi, które wykorzystali w dialogach.

Faza realizacyjna:

  1. Uczniowie zapoznają się z tekstem Che cosa facciamo questo sabato?. Wykonują polecenie towarzyszące V/F. Zwracają uwagę na sformułowania stosowane w zaproszeniach i propozycjach wspólnego spędzenia czasu. Następnie odczytują dialog z podziałem na role, starając się zwracać uwagę na akcent i intonację. Po przeczytaniu tekstu dopisują do zapisanych wcześniej pytań i odpowiedzi inne, które pojawiły się w ich dialogach.

  2. Uczniowie pod okiem nauczyciela zapoznają się z przykładowymi możliwościami formułowania zaproszeń oraz sposobami, w jaki możemy je przyjąć, bądź odrzucić. Przy odczytywaniu zdań nauczyciel szczególną uwagę zwraca na zastosowanie czasowników venire i andare. Następnie nauczyciel prosi, aby uczniowie utworzyli kilka zdań z tymi czasownikami. Staje się to pretekstem do zwrócenia uwagi na różnice w użyciu tych czasowników. Uczniowie oglądają i odczytuję zdania pod tabelką.

  3. Nauczyciel prosi uczniów o przeczytanie jeszcze raz dialogu Che cosa facciamo questo sabato? i podkreślenie w nim czasowników andare i venire. Uczniowie powinni być w tym momencie w stanie wyjaśnić zasadność użycia obu czasowników. Gdyby mieli problem, nauczyciel jeszcze raz tłumaczy zagadnienie. Przed przejściem do multimedium można w tym momencie zlecić wykonanie ćw. 1 z Sprawdź się.

  4. Przed obejrzeniem animacji, nauczyciel prosi uczniów, aby wynotowali w punktach najważniejsze według nich elementy, o których trzeba pamiętać, gdy organizuje się przyjęcie. Uczniowie następnie zapoznają się dwukrotnie z animacją 2D. W trakcie słuchania i oglądania obrazu nauczyciel może zapisać niektóre trudniejsze słowa i wyrażenia na tablicy i wrócić do nich w kolejnych etapach przerabianego materiału. Po obejrzeniu/odsłuchaniu animacji Vieni con me alla festa? uczniowie konfrontują swoje pomysły z informacjami, które pojawiły się w animacji.

  5. Następnie uczniowie wykonują ćwiczenia 1‑3 pod animacją, które sprawdzają zrozumienie tekstu i słownictwa.

Faza podsumowująca:

  1. Pod koniec zajęć nauczyciel pomaga uczniom stworzyć i uzupełnić tabelę z leksyką, która pojawiła się w tym e‑materiale, porządkując ją w różnych polach znaczeniowych (np. cose da mangiare, specialità, luoghi, tempi, possibilità di festeggiare fuori e in casa).

  2. Na podstawie stworzonej przez uczniów tabeli, można zwrócić uwagę na podobieństwa i różnice kulturowe, np. przyjemność wspólnego jedzenia pizzy, grillowania, zabawy, tańca, śpiewu/karaoke. O ile czas pozwala, uczniowie wykonują kolejne ćwiczenia w części Sprawdź się.

Praca domowa:

  • Wybrane ćwiczenia z Sprawdź się, w szczególności otwarte 7 i 8.

Materiały pomocnicze:

Pomocniczo można wykorzystać fragmenty innych materiałów znajdujących się na platformie:

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

  • Transkrypcja dialogu w animacji może posłużyć do odtworzenia scenek – odczytania rozmowy, odpowiedzi na pytania szczegółowe dotyczące treści, wyrażanie opinii o pomysłach na zorganizowanie imprezy.

Słownik i bibliografia