Sprawdź się
Przeciągnij podane opisy w odpowiednie miejsca na ilustracji.
Typowe kwiatostany dzieli się na kilka typów ze względu na sposób rozgałęziania pędów i osadzenie kwiatówtyp i rodzaj wytwarzanego okwiatu. Często dzieli się je ze względu na oś kwiatostanu, którą stanowi geometryczny środek rozmieszczenia pręcikówśrodek pędu, na kwiatostany o osi pojedynczej, czyli prostezłożone oraz kwiatostany z osiami bocznymi, czyli prostezłożone.
Przyporządkuj nazwy kwiatostanów do odpowiednich schematów.
Kwiatostany groniaste złożone
Indeks dolny Źródło: Shazz, Wikimedia Commons, licencja: CC BY‑SA 3.0. Indeks dolny koniecŹródło: Shazz, Wikimedia Commons, licencja: CC BY‑SA 3.0.
Kwiatostany wierzchotkowe
Indeks dolny Źródło: wierzchotka dwuramienna, sierpik, wachlarzyk – Shazz, Wikimedia Commons, licencja: CC BY‑SA 3.0; wierzchotka wieloramienna – Supermartl, Wikimedia Commons, licencja: CC BY‑SA 3.0. Indeks dolny koniecŹródło: wierzchotka dwuramienna, sierpik, wachlarzyk – Shazz, Wikimedia Commons, licencja: CC BY‑SA 3.0; wierzchotka wieloramienna – Supermartl, Wikimedia Commons, licencja: CC BY‑SA 3.0.
Koniczyna czerwona (Trifolium prantense L.) ma największe znaczenie w polskim rolnictwie spośród gatunków roślin motylkowatych drobnonasiennych i jest najpowszechniej uprawiana. (…)
W przedstawionej pracy badano cechy morfologiczne i plonowanie dwóch morfotypów koniczyny czerwonej: rodu 81, którego długość kwiatostanu była 1,6 raza większa niż u odmiany Nike, i rodu 9, o nieznacznie wydłużonym kwiatostanie w stosunku do typowego. Oba rody dzięki większemu wiązaniu nasion w główce wydały większy plon nasion w pierwszym roku użytkowania przy ogólnie mniejszej zdolności wytwarzania zielonej masy.
Indeks górny Źródło: Tadeusz Zając i in., Porównanie cech morfologicznych i plonowania form koniczyny czerwonej (Trifolium pratense L.) różniących się długością kwiatostanu, „Acta Agrobotanica” 2002, nr 55(2), s. 89–100. Indeks górny koniecŹródło: Tadeusz Zając i in., Porównanie cech morfologicznych i plonowania form koniczyny czerwonej (Trifolium pratense L.) różniących się długością kwiatostanu, „Acta Agrobotanica” 2002, nr 55(2), s. 89–100.