Wirtualne laboratorium – S - Zintegrowana Platforma Edukacyjna

Laboratorium 1

Czy wiesz, jak sprawdzić, czy wodorotlenek posiada charakter amfoteryczny czy nie? Jak można odróżnić wodorotlenek o charakterze zasadowym od wodorotlenku o charakterze amfoterycznym? Przeprowadź eksperyment w wirtualnym laboratorium chemicznym. Sformułuj własną hipotezę. W formularzu zanotuj swoje obserwacje, a następnie sformułuj wyniki i wnioski. Następnie rozwiąż ćwiczenie.

R19tk4e2dWLBd

Podpowiedźgreenwhite

Wodorotlenki zasadowe reagują z kwasami, ale nie nie reagują z zasadami. Przykładami są: $NaOH$ , $Ca {(OH)}_{2}$ .

Wodorotlenki amfoteryczne są to wodorotlenki, które reagują zarówno z mocnymi kwasami, jak i mocnymi zasadami. Przykładami są: $Al {(OH)}_{3}$ , $Pb {(OH)}_{2}$ .

R1FF4tJvNHle8

Analiza eksperymentu: Badanie właściwości chemicznych wodorotlenków.
Problem badawczy: Czy wszystkie wodorotlenki posiadają ten sam charakter chemiczny (zasadowy)?

Hipoteza: Sprzęt laboratoryjny:
Odczynniki chemiczne:
Przebieg eksperymentu:

Obserwacje:

Wyniki:

Wnioski:

Sprawdź, czy Twoje odpowiedzi są podobne do poniższych.

RP0kze58eisTJ

Analiza eksperymentu: Badanie właściwości chemicznych wodorotlenków.
Problem badawczy: Czy wszystkie wodorotlenki posiadają ten sam charakter chemiczny (zasadowy)?

Hipoteza: Nie wszystkie wodorotlenki posiadają ten sam charakter chemiczny. Sprzęt laboratoryjny:

probówki w statywie;
zlewki;
pipety Pasteura.

Odczynniki chemiczne:

$NaOH$ ;
$Al (OH)_{3}$ ;
$HCl$ ;
$H_{2}$ ;
$P_{4} O_{10}$ ;
fenoloftaleina;
woda destylowana.

Przebieg eksperymentu:
Eksperyment 1

Do 5 probówek dodaj po 2 cm³ wodorotlenku sodu.
Następnie do pierwszej probówki dodaj wodę destylowaną, do drugiej $HCl$ , do trzeciej $H_{2}$ , do czwartej fenoloftaleinę oraz do piątej $P_{4} O_{10}$ .
Następnie do każdej z probówek dodaj kilka kropli fenoloftaleiny (poza probówką czwartą).

Eksperyment 2

Dodaj do 3 probówek po 2 cm³ wodorotlenku glinu.
Następnie do pierwszej probówki dodaj wodę destylowaną, do drugiej $HCl$ , a do trzeciej $NaOH$ .

Obserwacje:
Wodorotlenek sodu jest rozpuszczalny w wodzie; w reakcji z kwasami, jak i tlenkiem kwasowym, powstaje bezbarwny roztwór, po dodaniu fenoloftaleiny zmienia barwę na malinową.
Wodorotlenek glinu jest słabo rozpuszczalny w wodzie. Rozpuszcza się w kwasie i zasadzie.

Wyniki:

Wodorotlenek sodu dobrze rozpuszcza się w wodzie, reaguje z kwasami i tlenkami kwasowymi.
Wodorotlenek glinu jest słabo rozpuszczalny w wodzie. Rozpuszcza się w kwasie i zasadzie.

Wnioski:

Wodorotlenek sodu posiada charakter zasadowy.
Wodorotlenek glinu posiada charakter amfoteryczny.

Hipoteza została potwierdzona.

Zadanie: jak sprawdzić, czy wodorotlenek posiada charakter amfoteryczny czy nie.

Analiza eksperymentu: Badanie właściwości chemicznych wodorotlenków.

Problem badawczy: Czy wszystkie wodorotlenki posiadają ten sam charakter chemiczny (zasadowy)?.

Hipoteza: Nie wszystkie wodorotlenki posiadają ten sam charakter chemiczny.

Sprzęt laboratoryjny: probówki - podłużne naczynie szklane do przeprowadzania prostych reakcji chemicznych - w statywie - prostokątny sprzęt laboratoryjny z rzędami otworów, w których umieszczane są probówki; zlewki - naczynie szklane o kształcie cylindrycznym, stosowane do przeprowadzania prostych reakcji chemicznych; pipety Pasteura - wąska rurka pobierania i przenoszenia niewielkiej ilości cieczy przy pomocy ssawki.

Odczynniki chemiczne: roztwór wodorotlenku sodu, roztwór azotanu glinu, roztwór chlorowodoru, roztwór chlorku magnezu.

Przebieg eksperymentu: Eksperyment 1. Do dwóch probówek należy dodać 2 centymetry sześcienne wodnego roztworu chlorku magnezu. Następnie dodano do obu probówek 2 centymetry sześcienne wodorotlenku sodu. Do jednej z probówek dodano kwasu chlorowodorowego, a do drugiej wodorotlenek sodu. Eksperyment 2. Do dwóch probówek należy dodać 2 centymetry sześcienne wodnego roztworu azotanu(V) glinu. Następnie dodano do obu probówek 2 centymetry sześcienne zasady sodowej. Po zaobserwowaniu objawów reakcji do jednej z probówek dodano kwasu chlorowodorowego, a do drugiej wodorotlenek sodu.

Obserwacje: Eksperyment 1. W pierwszym etapie doświadczenia w obu probówkach wytrącił się biały osad. W drugim etapie doświadczenia, biały osad ulega roztworzeniu po dodaniu kwasu solnego, w drugiej probówce brak widocznych oznak reakcji. Eksperyment 2. W pierwszym etapie doświadczenia w obu probówkach wytrącił się biały osad. W drugim etapie doświadczenia, biały osad w obu probówkach ulega roztworzeniu, powstaje klarowny bezbarwny roztwór.

Wyniki: Wodorotlenek magnezu reaguje z kwasami. Wodorotlenek glinu rozpuszcza się w kwasie i w zasadzie.

Wnioski: Eksperyment 1. Wodorotlenek magnezu jest substancją trudno rozpuszczalną w wodzie, zatem możemy go otrzymywać metodą strąceniową. Reaguje z kwasami nie reaguje z zasadami, zatem wykazuje charakter zasadowy. Eksperyment 2. Wodorotlenek glinu jest substancją trudno rozpuszczalną w wodzie, zatem możemy go otrzymywać metodą strąceniową. Reaguje z kwasami i zasadami. Wykazuje charakter amfoteryczny. Hipoteza została potwierdzona.

RMQqXYkfRXJna

Ćwiczenie 1

R19YEnNwjvTv9

Ćwiczenie 2

Ćwiczenie 1

W jaki sposób można potwierdzić amfoteryczny charakter wodorotlenku glinu?

Rq1WEXcgW3o0g

Odpowiedź:

Przeczytaj

Sprawdź się

Wirtualne laboratorium – S