Przeprowadzono eksperyment w laboratorium chemicznym. Zbadano właściwości kwasowo‑zasadowe glicyny oraz alaniny. W pierwszej kolejności zbadano pH wodnych roztworów badanych aminokwasów za pomocą uniwersalnego papierka wskaźnikowego, następnie wykonano reakcję z kwasem chlorowodorowym (z dodatkiem oranżu metylowego) oraz wodorotlenkiem sodu (z dodatkiem fenoloftaleiny). Wykonano również próbę kontrolną ($\text{HCl}$ + oranż metylowy, $\text{NaOH}$ + fenoloftaleina) w celach porównania ewentualnych zmian. Zapoznaj się z opisem doświadczenia, a następnie wykonaj ćwiczenie.

Analiza eksperymentu: Badanie właściwości kwasowo‑zasadowych aminokwasów.

Problem badawczy: Czy aminokwasy posiadają charakter amfoteryczny?

Hipoteza: Aminokwasy posiadają charakter amfoteryczny.

Odczynniki chemiczne:

• wodny roztwór glicyny;

• wodny roztwór alaniny;

• kwas chlorowodorowy;

• wodny roztwór wodorotlenku sodu;

• alkoholowy roztwór fenoloftaleiny;

• wodny roztwór oranżu metylowego.

Sprzęt laboratoryjny:

• probówki w statywie – podłużne naczynia szklane do przeprowadzania prostych reakcji chemicznych;

• pipety – wąskie rurki do pobierania i przenoszenia niewielkiej ilości cieczy przy pomocy ssawki;

• pręcik szklany – służy do mieszania cieczy;

• uniwersalne papierki wskaźnikowe – kawałek bibuły najczęściej w kształcie paska, nasączony roztworem substancji chemicznej będącej indykatorem i wysuszony.

Przebieg eksperymentu:

1. Do pierwszej probówki dodaj wodny roztwór glicyny, do czwartej wodny roztwór alaniny i zbadaj ich pH za pomocą uniwersalnych papierków wskaźnikowych.

2. Do drugiej, piątej i siódmej probówki dodaj kwas chlorowodorowy i kilka kropel wodnego roztworu oranżu metylowego.

3. Do trzeciej, szóstej i ósmej probówki dodaj wodny roztwór wodorotlenku sodu i kilka kropel alkoholowego roztworu fenoloftaleiny.

4. Do drugiej i trzeciej probówki dodaj wodny roztwór glicyny.

5. Do piątej i szóstej probówki dodaj wodny roztwór alaniny.

Obserwacje:

Papierek wskaźnikowy w obu przypadkach barwi się na żółto. W reakcji z kwasem chlorowodorowym, zarówno w przypadku glicyny, jak i alaniny, czerwony roztwór zmienia zabarwienie na żółte. Natomiast w reakcji z $\text{NaOH}$ następuje odbarwienie malinowego roztworu.

Wyniki:

Odczyn wodnych roztworów badanych aminokwasów jest obojętny. Aminokwasy te reagują zarówno z kwasami, jak i zasadami.

Wnioski:

Badane aminokwasy posiadają charakter amfoteryczny, reagują zarówno z kwasami jak i wodorotlenkami. Hipoteza została potwierdzona.