Laboratorium 1

Przeprowadzono doświadczenie w laboratorium biologicznym. 

Temat: Plazmoliza i deplazmoliza w komórkach skórki wewnętrznej liści spichrzowych cebuli.

Problem badawczy 1: Wpływ roztworu chlorku sodu na komórki skórki z wewnętrznej strony liścia spichrzowego cebuli (Alium cepa) odmiana czerwona.

Problem badawczy 2: Wpływ wody destylowanej na splazmolizowane komórki skórki wewnętrznej liścia spichrzowego cebuli (Alium cepa) odmiana czerwona.

Materiał biologiczny:

cebula odmiana czerwona.

Odczynniki:

0,4 M roztwór chlorku sodu, woda destylowana

Sprzęt laboratoryjny:
pipeta Pasteura;

szkiełko podstawowe;

szkiełko nakrywkowe;

zlewka;

skalpel;

pęseta;

bibułka;

mikroskop świetlny.

Do eksperymentu wykorzystano komórkę skórki wewnętrznej strony liścia spichrzowego cebuli czerwonej, ponieważ komórki skórki ze strony zewnętrznej liścia są okryte warstwą kutykuli i nie są dobrym obiektem do badań plazmolizy.

Stężenie NaCl użytego do doświadczenia powinno wynosić od 0,2 M do 0,4 M. Przy niższym stężeniu plazmoliza może nie zachodzić, przy wyższym - nie zajdzie deplazmoliza, ponieważ dojdzie do uszkodzenia struktur komórkowych.

W doświadczeniu próbę kontrolną stanowi fragment skórki wewnętrznej strony liścia spichrzowego cebuli umieszczony w czystej wodzie. Próbami badawczymi są natomiast:

1. Fragment skórki wewnętrznej liścia spichrzowego cebuli umieszczony w roztworze 0,4 M NaCl

2. Splazmolizowany fragment skórki wewnętrznej liścia spichrzowego cebuli umieszczony w wodzie destylowanej.

Hipoteza:
Pod wpływem roztworu chlorku sodu nastąpi plazmoliza komórek roślinnych, natomiast następne umieszczenie ich w wodzie destylowanej spowoduje deplazmolizę.

Obserwacje:
Preparat I: wielokątne, wydłużone komórki wypełnione są dużą wakuolą, którą otacza cytoplazma przylegająca do ścian komórkowych.
Preparat II: zmniejszenie wakuol, cytoplazma odstaje od ścian komórkowych.
Preparat III: wakuole rozszerzają się, cytoplazma zaczyna przylegać do ścian komórkowych.

Wnioski:
Pod wpływem roztworu chlorku sodu nastąpiła plazmoliza komórek roślinnych. Umieszczenie ich następnie w wodzie destylowanej spowodowało deplazmolizę. Przyjęta hipoteza jest prawdziwa.

Podsumowanie:
Umieszczenie komórek w roztworze hipertonicznym spowodowało ruch wody z roztworu o mniejszym stężeniu rozpuszczonej substancji do roztworu o większym stężeniu rozpuszczonej substancji. Ponowne umieszczenie komórek w roztworze hipotonicznym spowodowało napływanie wody do wnętrza komórki i zwiększenie jej turgoru. Na preparacie II zaobserwowano zjawisko plazmolizy, zaś na preparacie III zjawisko odwrotne do plazmolizy – deplazmolizę.