Niedookreśloność czasu i przestrzeni w Sanatorium pod Klepsydrą w reżyserii Wojciecha Jerzego Hasa
W twórczości Wojciecha Jerzego Hasa nic nie jest oczywiste. Niemal każdy kadr w jego filmach podszyty jest warstwą znaczeń, które przy jednokrotnym obejrzeniu dzieła prawdopodobnie okażą się nieczytelne. Sanatorium pod Klepsydrą jest obrazem, w którym przeszłość i przyszłość ściera się z teraźniejszością, tworząc senne majaki głównego bohatera. Jednak sen ma swą logiczną ciągłość. Bynajmniej nie jest to ciągłość chronologiczna czy odmierzana przez zegary. To kontinuum oparte na logice (lub raczej jej braku) snu. Ukazanie go — teoretycznie niemożliwe — staje się celem reżysera. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy czas, w który wrzucony jest bohater, ukształtowany jest na wzór Bergsonowski, a jego uwarunkowania zapisane wcześniej w mitach i tradycjach kultury.
Zinterpretujesz tytuł filmu Wojciecha Hasa.
Dowiesz się, jaki wpływ na postrzeganie czasu i przestrzeni przez reżysera miała mitologia egipska.
Połączysz interpretację filmu z myślą filozoficzną Bergsona i Nietzschego.
Zinterpretujesz wybrane kadry filmowe.
Dowiesz się, czym jest drabina jakubowa.
Dowiesz się, czym jest motyw katabazy.
Uwaga. Uczniowie przed lekcją powinni zapoznać się z filmem Sanatorium pod Klepsydrą w reżyserii Wojciecha Jerzego Hasa.