Beztroska droga do nacjonalizmu. Postawy i zachowania berlińczyków w czasach Republiki Weimarskiej ukazane w Kabarecie Boba Fosse’a
Kabaret w reż. Boba Fosse’a to musical, który paradoksalnie wyłamał się schematom charakterystycznym dla tego gatunku filmowego. Musical zazwyczaj kojarzy się z filmem rozrywkowym, a film Fosse’a stał się wypowiedzią o charakterze filozoficzno‑moralizatorskim. To etyczna diagnoza, jaką reżyser stawia po czasie, starając się zrozumieć pewien historyczny moment w dziejach Niemiec. Forma, w jakiej został zrealizowany, określana niekiedy jako estetyka brzydoty, jest tu odpowiedzią na melancholijno‑dekadenckie nastroje Berlina okresu Republiki Weimarskiej. Jest to zatem historia upadku moralnego i zepsucia, grzechu niszczącego całe społeczeństwo, grzechu zaniechania i rezygnacji. Stan odrętwienia, niczym w Weselu Stanisława Wyspiańskiego, podsycany jest permanentną potrzebą zabawy, będącą formą ucieczki od problemów społecznych, narodowych i ekonomicznych. Zachowania obojętnych ludzi stwarzają podatny grunt dla kiełkowania i swobodnego wzrostu partii nazistowskiej, która w szybkim tempie zdobywa popularność wśród różnych klas społecznych. Gdy jedni się bawią, inni przygotowują się do przejęcia pełni władzy.
Zanalizujesz obrazy George’a Grosza i Otto Dixa w kontekście filmu.
Odniesiesz zachowania i postawy życiowe bohaterów filmu do etyki chrześcijańskiej.
Zanalizujesz biblijne fragmenty o zniszczeniu Sodomy i Gomory i odniesiesz je do wymowy filmu Boba Fosse'a.
Poznasz terminy: dekadentyzm i melancholia.
Zanalizujesz fragmenty tekstów filozoficznych: F. Nietzschego i J. Tischnera.
Poznasz przyczyny popularności faszyzmu w Niemczech.
Zanalizujesz stosunek bohaterów do ideologii faszyzmu.
Rozpoznasz groteskę w filmie.
Uwaga! Materiał spoza podstawy programowej, przeznaczony do pracy po obejrzeniu filmu Kabaret.