Wspólny świat przedstawicieli pierścienic, mięczaków i stawonogów

Grafika interaktywna przedstawia budowę wewnętrzną pierścienic na przykładzie dżdżownicy. Widoczne jest podłużne ciało dżdżownicy składające się z segmentów. W środku widać kolorowe układy narządów. Z boku widać nazwy tych układów. Po kliknięciu na nazwę wyświetla się tylko dany układ oraz jego opis.

Układ oddechowy nie jest zaznaczony na rysunku. Opis: U większości lądowych i słodkowodnych pierścienic nie występuje wyodrębniony układ oddechowy, a wymiana gazowa zachodzi przez całą powierzchnię ciała, natomiast niektóre pierścienice słonowodne mają wykształcone skrzela.

Układ pokarmowy zaznaczony jest na żółto. Ciągnie się on przez całą długość ciała, na jego środku. Ma postać rury. Zaczyna się on od otworu gębowego, następnie jest dość wąski, a potem się rozszerza. Opis: Układ pokarmowy pierścienic ma prostą budowę i ciągnie się przez całe ciało, przechodząc przez kolejne pierścienie. Rozpoczyna się otworem gębowym, a kończy otworem odbytowym.

Układ krwionośny zaznaczony jest na czerwono. Widoczne są dwa naczynia, jedno ciągnie się po grzbietowej stronie, drugie po brzusznej. W przedniej części ciała naczynia łączą się naczyniami okrężnymi. Opis: Pierścienice mają dobrze rozwinięty, zamknięty układ krwionośny, w którym krew płynie w systemie naczyń i nie wylewa się do jamy ciała. Składa się on z dwóch głównych naczyń: grzbietowego i brzusznego, połączonych w przedniej części ciała naczyniami okrężnymi. Pierścienice nie mają serca.

Układ nerwowy zaznaczony jest niebieskim kolorem. Biegnie po brzusznej stronie ciała, ma postać linii o zgrubieniach powtarzających się w każdym segmencie. Opis: Układ nerwowy pierścienic położony jest po brzusznej stronie ciała i ciągnie się przez całe ciało, przechodząc przez kolejne pierścienie. W każdym segmencie występuje para zwojów nerwowych.

Grafika interaktywna przedstawia budowę wewnętrzną stawonogów na przykładzie ważki. Widoczne jest ciało ważki składające się z głowy, tułowia i odwłoka. Na głowie widać czułki oraz duże oczy. Z tułowia odchodzą trzy pary odnóży krocznych oraz skrzydła. W środku widać kolorowe układy narządów. Z boku widać nazwy tych układów. Po kliknięciu na nazwę wyświetla się tylko dany układ oraz jego opis.

Układ krwionośny zaznaczony jest czerwonym kolorem. Ciągnie się wzdłuż grzbietowej strony ciała. Składa się z jednego długiego naczynia. Opis: Układ krwionośny stawonogów jest układem otwartym, co oznacza, że krążący w nim płyn wylewa się z naczyń bezpośrednio do jam ciała, obmywając narządy. Ruch płynu, będącego odpowiednikiem krwi u kręgowców, wywołuje serce, które jest położone najczęściej w grzbietowej części ciała.

Układ pokarmowy zaznaczony jest żółtym kolorem. Ciągnie się on od otworu gębowego do otworu odbytowego. Posiada liczne rozszerzenia i przewężenia. Przy otworze gębowym widać brązowy gruczoł ślinowy. W części jelitowej widać brązowe wypustki, są to uchyłki. Opis: Układ pokarmowy stawonogów ma postać prostego przewodu pokarmowego z rozgałęzieniami w postaci uchyłków jelita, które zwiększają jego powierzchnię. W trawieniu pomagają enzymy produkowane przez gruczoły ślinowe.

Układ oddechowy zaznaczony jest czarnym kolorem. Widoczne są okrągłe otwory w tułowiu ważki, które prowadzą rurkami do kolejnych rurek ciągnących się wzdłuż tułowia. Opis: Narządem wymiany gazowej skorupiaków i niektórych owadów wodnych są skrzela. Pozostałe owady oddychają przez tchawki, czyli sieć rozgałęzionych rurek, którymi przemieszcza się powietrze, wpadające do środka przez otwory znajdujące się po bokach ciała. Rurki te są ślepo zakończone, a w cienkich ścianach tych zakończeń zachodzi wymiana gazowa bezpośrednio z komórkami ciała. Natomiast pajęczaki oddychają przez płucotchawki.

Układ nerwowy zaznaczony jest niebieskim kolorem. Zaczyna się w głowie, za oczami i ciągnie po stronie brzusznej do końca odwłoka. Posiada on liczne zgrubienia. Opis: Układ nerwowy stawonogów ma postać łańcuszka biegnącego po spodniej stronie ciała, a narządy zmysłów stawonogów są dobrze rozwinięte – są to oczy, czułki, receptory węchowe.

Grafika interaktywna przedstawia budowę wewnętrzną mięczaków na przykładzie ślimaka. Widoczne jest ciało ślimaka składające się z głowy, nogi i muszli. Na głowie widać dwie pary czułków. Noga przylega do podłoża, na jej grzbietowej części znajduje się muszla. W środku ciała ślimaka widać kolorowe układy narządów. Z boku widać nazwy tych układów. Po kliknięciu na nazwę wyświetla się tylko dany układ oraz jego opis.

Układ oddechowy zaznaczony jest na biało. Znajduje się w przedniej stronie muszli i stanowi zagłębienie w niej. Przylegają do niego silnie rozgałęzione naczynia krwionośne. Opis: Większość mięczaków to zwierzęta wodne, u których narządem wymiany gazowej są skrzela. U ślimaków lądowych funkcję narządu oddechowego pełni płuco, czyli silnie ukrwiona powierzchnia płaszcza.

Układ krwionośny zaznaczony jest na czerwono. Naczynia widoczne są w przedniej części muszli, przy płucu. Tam też znajduje się serce, które ma postać dwóch zgrubień naczynia. Jedno z naczyń wędruje do dalszej części muszli, a drugie do nogi. Opis: Układ krwionośny większości mięczaków jest otwarty, zaopatrzony w serce.

Układ pokarmowy zaznaczony jest na żółto, a przylegające do niego gruczoły na brązowo. Układ pokarmowy zaczyna się otworem gębowym i ciągnie do połowy nogi ślimaka, następnie wędruje do góry, do muszli. W nosze do układu pokarmowego przylegają gruczoły. Opis: Do przewodu pokarmowego mięczaków uchodzą gruczoły ślinowe oraz trzustko‑wątroba.

Układ nerwowy zaznaczony jest na niebiesko. Zaczyna się on nad jelitem, a następnie wędruje w dół i ciągnie się po brzusznej stronie ciała ślimaka. W dalszej części rozgałęzia się. Opis: Układ nerwowy mięczaków położony jest po brzusznej stronie ciała. U głowonogów występuje mózg. Mięczaki mają narządy umożliwiające odbieranie bodźców dotykowych, węchowych, wzrokowych i chemicznych.