Ruś wchodzi do gry. Wojny w czasach Stefana Batorego
Zagrożenie ze strony Turcji. Najazdy Tatarów
RO0aAvaJrGzBy
Obraz przedstawia kozacki tabor. Liczni kozacy uzbrojeni w we włócznie i broń palną jadą na koniach i wielbłądach. Niektóre zwierzęta niosą liczne pakunki.
Obraz przedstawia kozacki tabor. Liczni kozacy uzbrojeni w we włócznie i broń palną jadą na koniach i wielbłądach. Niektóre zwierzęta niosą liczne pakunki.
Skutki wojen o wybrzeże Bałtyku, ziemie ruskie, ukraińskie stepy i obronę chrześcijaństwa
Tabor.
Źródło: Józef Brandt, Wikimedia Commons, domena publiczna.
Ukraina w Rzeczypospolitej. Kozacy - problem, czy doskonali żołnierze
Największym problemem politycznym w czasach Rzeczypospolitej okazali się Kozacy. Zastosowanie tych oddziałów do oficjalnych działań zbrojnych, np. przez Stefana Batorego pod koniec XVI w., spowodowało wzrost ich aspiracji i zabiegi o zaliczenie ich do wojsk stałych oraz wyłączenie z tradycyjnego systemu stanowego. O wielkość tzw. „rejestru” i uzyskanie statusu odrębnego stanu walczono praktycznie do końca powstania Chmielnickiego w poł. XVII stulecia. Przeciwna takiemu rozwiązaniu była szlachta, choć jej sprzeciw nie wynikał tylko z poczucia zagrożenia konkurencją, bardziej z obawy przed „otworzeniem stanu”. Każdy, kto chciałby zostać szlachcicem, mógłby zbiec i jako Kozak przejść w szeregi szlachty. Stąd ze strony polskiej ciągłe postulaty ścisłego określenia, w jakiej ilości i kto personalnie zostałby wciągnięty do rejestru kozackiego. Miał to też być akt jednorazowy, a nie powtarzany proces.
Porozumienie na takich zasadach okazało się jednak niemożliwe do zrealizowania.
R1VeKE7lTY97r1
Linia chronologiczna przedstawia następujące wydarzenia. Od 1548 do 1572 roku, panowanie Zygmunta drugiego Augusta w Polsce. 1569 rok, zawarcie Unii Lubelskiej, powstanie Rzeczpospolitej Obojga Narodów. 1572 rok, utworzenie rejestru kozaków. Od 1594 do 1596 roku, powstanie Nalewajki. Od 1618 do 1648 roku, wojna trzydziestoletnia. Od 2 września do 9 października 1621 roku, bitwa pod Chocimiem. 20 maja 1648 rok, śmierć króla Władysława czwartego. Od 1648 do 1654 roku, powstanie Chmielnickiego. Styczeń 1649 roku, koronowanie na króla Polski Jana drugiego Kazimierza. Od 1655 do 1660 roku, potop szwedzki.
Rzeczpospolita w I poł. XVII wieku
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Organizacja i rozwój kozaczyzny
Pojedynczy zbiegowie, uciekający przed tradycyjnym życiem społecznym, udawali się na tzw. „Dnieprowy Niż” czy „Zaporoże”. Stosunkowo szybko zaczęli łączyć się w większe grupy i wytwarzać własne, odmienne normy życia społecznego. Była to swoista demokracja wojenna, która wyłaniała na czas konkretnej wyprawy dowódców, zwanych atamanami kozackimi.
RYf58kNLYRFeE
Na obrazie przedstawiono portret mężczyzny. Na głowie widoczne zakola. Długie wąsy. Na szyi widoczny duży medalion. Ubrany jest w bogato zdobione szaty.
Portret atamana Kozaków. Należy zwrócić uwagę na podobieństwa do typu polskiego portretu szlacheckiego, co wskazuje na siłę wpływów kulturowych płynących z Polski do Rosji. Na szyi ataman ma zawieszony medalion z portretem kobiety. Jeśli datowanie portretu jest prawidłowe, to przedstawia on carycę Elżbietę Pietrownę panującą w latach 1741‑1762
Źródło: Aleksey Antropov, Portret atamana Kozaków zadnieprzańskich, 1761, Rosyjskie Muzeum Państwowe w Petersburgu, domena publiczna.
Z biegiem czasu wytworzyła się też organizacja łącząca poszczególne grupy w formie tzw. „siczy”, czyli miejsca, gdzie w umocnionym obozie (koszu) można było się zebrać i prowadzić narady dotyczące planowanych wypraw czy wyboru głównodowodzącego (hetmana). Najsłynniejsza sicz znajdowała się na wyspie Chortycy za porohami.
Bez progów skalnych grodzących nurt Dniepru, największej ukraińskiej rzeki, nie byłoby prawdopodobnie Kozacczyzny. Łańcuchy podwodnych skał, stanowiących wielkie utrudnienie dla statków, nie dawały szans na rozwój osadnictwa (o miastach nawet nie wspominając), pozwalały jednak na stworzenie niedostępnego schronienia wśród dnieprowych rozlewisk tym, którzy mieli dość odwagi, by przez porohy się przeprawić.
Francuski inżynier Guillaume de Beauplan w swoim dzienniku pisał, że „jedne są pod wodą, drugie na równi z wodą, a inne wystają ponad wodę na 8 do 10 stóp i są wielkie jak domy. Są tak blisko jedne drugich, że stanowią tamę, która wstrzymuje bieg rzeki, która potem spada z wysokości od 5 do 7 stóp”. Dodawał też, że „wśród Kozaków nikt nie może być uznany za prawdziwego Kozaka, kto nie przebędzie wszystkich porohów”. Odległość od pierwszego do ostatniego porohu wynosiła ok. 65 km. Klasycznych progów, przegradzających cały nurt rzeki było około trzydziestu. W czasie wiosennego przyboru woda przykrywała je wszystkie, z wyjątkiem progu zwanego Nienasytcem, który latem wystawał nad wodę nawet do 4 metrów. Niebezpieczeństwo przeprawy wzmagał bystry nurt rzeki. O groźbach związanych z poruszaniem się po Dnieprze świadczy nawet nazwa małej wysepki znajdującej się za ostatnim porohem - Kaszewarnica („gotowana kasza”). Jak pisze Beauplan, nazwa wzięła się stąd, że Kozacy „przez to chcieli oznaczyć swoją radość, że bez wypadku przeszli porohy. Na tej wyspie, po skończonej wyprawie, odprawiają ucztę, na której jedną z pierwszych potraw jest kasza jaglana”. Liczba samych porohów była sporna i różnie w różnych czasach przyjmowana. Teraz już ich nie ma, bo zostały zalane wodami zbiornika Dnieprowskiej Elektrowni Wodnej.
RkfQCrejT8Ghe1
Na ilustracji przedstawiono mapę, na której w centrum widać rzekę ciągnącą się zakolami w poprzek ilustracji. Po obydwu jej stronach widać fragment lądu. Po środku ilustracji na dole jest napis w ramce Tractus Borysthenis, a wokół obramowania widać mężczyzn w kolorowych szatach i czapkach.
Fragment mapy okolic Dniepru, wykonanej przez Willema Blaeu w 1662 roku. Czerwonymi ikonkami oznaczono początek i koniec porohów, makietą domu – wyspę Chortyca, a kubełkiem z mocno już nieświeżą kaszą – Kaszewarnicę
Źródło: Willem Blaeu, Tractus Borysthenis (fragment), 1662, domena publiczna.
RsIDc5HbkNiaU
Na zdjęciu przedstawiono gród z drewnianym murem. Do grodu prowadzi wysoka drewniana brama. W środku grodu jest kościół. Z tyłu kolejna brama. Oprócz tego parterowe zabudowania ze spadzistymi dachami. Wokół grodu sucha fosa oraz wzgórza i drzewa. Widać ludzi zwiedzających gród i okolice.
Współczesna rekonstrukcja siczy kozackiej – Muzeum Kozactwa Zaporoskiego na wyspie Chortyca
Źródło: a. nn., domena publiczna.
R19AwiBoaXGOi
Na zdjęciu przedstawiono współczesną rekonstrukcję siczy kozackiej na wyspie Chortyca. Do grodu prowadzi wysoka drewniana brama z krzyżem na spadzistym dachu. W okół jest drewniane ogrodzenie z wbitych pali. Widać także dachy zabudowań siczy. Na pierwszym planie - rekonstrukcja ołtarza neolitycznego. W tle widać zaporę elektrowni wodnej.
Współczesna rekonstrukcja siczy kozackiej na wyspie Chortyca. Na pierwszym planie – rekonstrukcja ołtarza neolitycznego. W tle widać zaporę elektrowni wodnej
Źródło: a. nn., domena publiczna.
R1YXIR2MNp9PE
Na zdjęciu widać drewniany most oraz wieżyczkę. W tle widnieje kościół. Na dole po lewej zauważalna jest trawa. Obok parterowy budynek ze spadzistym dachem. Na niebie chmury.
Współczesna rekonstrukcja siczy kozackiej na wyspie Chortyca
Źródło: a. nn., domena publiczna.
Kozacy od końca XV w., i coraz intensywniej w XVI w., najeżdżali ziemie Imperium Osmańskiego. Budowali specjalne łodzie zwane czajkami, na których przeprawiali się przez Morze Czarne i docierali m.in. do Trapezuntu, Synopy, Warny, podchodząc pod mury stołecznego Stambułu. Zaostrzało to i tak napięte stosunki polsko‑tureckie.
R1Pl5TEevuhRU
Na rycinie widać łódź. Znajduje się ona na wodzie. Wystają z niej wiosła. Pod nią napis Cette Figure fe met au Cahier H. Na górze widok łodzi od góry i z przodu.
Rycina przedstawiająca czajkę z wspominanego już dzieła de Beauplana
(francuskiego inżyniera wojskowego, pisarza i kartografa)
Źródło: Guillaume le Vasseur de Beauplan, 1660, rycina, domena publiczna.
RCJOpWA57DdRD
Na rycinie przedstawiono atak Kozaków na czajkach na turecki port na Krymie. Widnieje tam kilkanaście łodzi, w których znajdują się ludzie. Oraz dwa większe statki. W tle widać miasto.
Atak Kozaków na czajkach na turecki port na Krymie – Kaffę. Był to wielki ośrodek handlu niewolnikami pochodzącymi z najeżdżanych przez Tatarów ziem chrześcijańskich. Na rycinie widać atak wojsk kozackich pod dowództwem Piotra Konaszewicza–Sahajdacznego w 1616 roku
Źródło: a. nn., 1622, rycina, domena publiczna.
R181LIX7toTKW
Obraz przedstawia postacie trzech mężczyzn. Pierwszy mężczyzna (ukazany z buławą) reprezentuje kadrę dowódczą, drugi to mężczyzna z szablą, z piechoty kozackiej, trzeci mężczyzna, siedzący na koniu, reprezentuje jazdę kozacką. Opis: 1. Kadra dowódcza - najwyższy dowódca: hetman - najlepszy i najbardziej doświadczony element armii kozackiej - wywodzili się z Kozaków rejestrowych. 2. Piechota kozacka - najlepsza część armii kozackiej - wchodzili w jej skład głównie Kozacy rejestrowi - walczyli zza taboru, czyli połączonych łańcuchami w prostokąt wozów. Największe zdolności i umiejętności przejawiają, walcząc w taborze, za osłoną wozów, ponieważ świetnie strzelają z rusznic, które są ich podstawowym uzbrojeniem, i znakomicie bronią swych stanowisk. […] Jest niezaprzeczalną prawdą, że pod osłoną taboru 100 Kozaków wcale się nie boi ani tysiąca Polaków, ani nawet tysięcy Tatarów, i gdyby równie waleczni byli na koniu, jak są jako piechurzy, sądzę, iż byliby niezwyciężeni. Eryka Lassoty i Wilhelma Beauplana opisy Ukrainy, przeł. Z. Stasiewska i S. Meller, pod red., ze wstępem i komentarzem Zbigniewa Wójcika, Warszawa 1972, s. 110–122. 3. Jazda kozacka - lekko i średniozbrojna - pełniła funkcję pomocniczą - w wojsku Rzeczypospolitej wspierała uderzenie husarii - walczyła przeciwko Tatarom, sprawdzała się głównie w pościgu - element zaskoczenia i wysoka mobilność - formacja mniej sprawna niż piechota. 4. Szabla miała kształt zakrzywiony. Noszono ją przywiązaną na rzemieniu pod pasem u lewego boku. Szablę traktowano niemal z nabożną czcią. Nazywano ją często „siostrzyczką”, a pchnięcie „pocałunkiem”. 5. Broń palna, pistolety Kozacy najczęściej nosili cztery pistolety, dwa z nich były zatknięte za pas, dwa zaś w kaburach na szarawarach. 6. Buława Buława była oznaką dostojeństwa (symbolem hetmana) oraz bronią służącą do walki wręcz. Składała się z trzonka oraz kulistej głowicy. 7. Tarcza była lekka, w części środkowej silnie wypukła, miała kształt okrągły. 8. Strój. Kozacy początkowo nie nosili żadnej zbroi z obawy, żeby ta nie krępowała ich ruchów podczas walki. Dopiero z czasem weszły do użytku kolczugi i misiurki na głowę, zwłaszcza w przypadku jazdy. 9. Łuk i kołczan. Łuki były donośne i ciche, sprawdzały się podczas nocnych ataków. 10. Rohatyna. to odmiana włóczni z hakiem przy grocie, który umożliwiał płytkie wbicie i szybkie ponowienie ciosu.
Obraz przedstawia postacie trzech mężczyzn. Pierwszy mężczyzna (ukazany z buławą) reprezentuje kadrę dowódczą, drugi to mężczyzna z szablą, z piechoty kozackiej, trzeci mężczyzna, siedzący na koniu, reprezentuje jazdę kozacką. Opis: 1. Kadra dowódcza - najwyższy dowódca: hetman - najlepszy i najbardziej doświadczony element armii kozackiej - wywodzili się z Kozaków rejestrowych. 2. Piechota kozacka - najlepsza część armii kozackiej - wchodzili w jej skład głównie Kozacy rejestrowi - walczyli zza taboru, czyli połączonych łańcuchami w prostokąt wozów. Największe zdolności i umiejętności przejawiają, walcząc w taborze, za osłoną wozów, ponieważ świetnie strzelają z rusznic, które są ich podstawowym uzbrojeniem, i znakomicie bronią swych stanowisk. […] Jest niezaprzeczalną prawdą, że pod osłoną taboru 100 Kozaków wcale się nie boi ani tysiąca Polaków, ani nawet tysięcy Tatarów, i gdyby równie waleczni byli na koniu, jak są jako piechurzy, sądzę, iż byliby niezwyciężeni. Eryka Lassoty i Wilhelma Beauplana opisy Ukrainy, przeł. Z. Stasiewska i S. Meller, pod red., ze wstępem i komentarzem Zbigniewa Wójcika, Warszawa 1972, s. 110–122. 3. Jazda kozacka - lekko i średniozbrojna - pełniła funkcję pomocniczą - w wojsku Rzeczypospolitej wspierała uderzenie husarii - walczyła przeciwko Tatarom, sprawdzała się głównie w pościgu - element zaskoczenia i wysoka mobilność - formacja mniej sprawna niż piechota. 4. Szabla miała kształt zakrzywiony. Noszono ją przywiązaną na rzemieniu pod pasem u lewego boku. Szablę traktowano niemal z nabożną czcią. Nazywano ją często „siostrzyczką”, a pchnięcie „pocałunkiem”. 5. Broń palna, pistolety Kozacy najczęściej nosili cztery pistolety, dwa z nich były zatknięte za pas, dwa zaś w kaburach na szarawarach. 6. Buława Buława była oznaką dostojeństwa (symbolem hetmana) oraz bronią służącą do walki wręcz. Składała się z trzonka oraz kulistej głowicy. 7. Tarcza była lekka, w części środkowej silnie wypukła, miała kształt okrągły. 8. Strój. Kozacy początkowo nie nosili żadnej zbroi z obawy, żeby ta nie krępowała ich ruchów podczas walki. Dopiero z czasem weszły do użytku kolczugi i misiurki na głowę, zwłaszcza w przypadku jazdy. 9. Łuk i kołczan. Łuki były donośne i ciche, sprawdzały się podczas nocnych ataków. 10. Rohatyna. to odmiana włóczni z hakiem przy grocie, który umożliwiał płytkie wbicie i szybkie ponowienie ciosu.
Oddziały i wyposażenie wojska zaporoskiego. Źródła ilustracji: wikipedia.org, rp.pl.
Źródło: domena publiczna.
Narastanie napięć na ziemiach ukrainnych – powstania kozackie, problemy religijne, rozwój gospodarczy – jego dobre i złe strony
Od końca XVI w. zaczęły narastać napięcia między Kozakami a władzami Rzeczypospolitej. Wynikały one przede wszystkim z tego, że Kozacy nie mieścili się w dość sztywnych ramach systemu stanowego. Nie byli ani szlachtą, ani chłopami, ani mieszczanami. Ich status najbardziej zbliżony był do wojska, ale dopiero wówczas, gdy zaczęto ich zaciągać na służbę, czyli wpisywać do specjalnego rejestru (tzw. kozacy rejestrowi).
Dodatkowym czynnikiem, potęgującym napięcie na ziemiach ruskich, był problem religijny i niepełne zaakceptowanie warunków unii kościelnej w Brześciu z 1598 roku. Kozacy poparli - podobnie jak doły społeczne - tradycyjne prawosławie, stając się jego najważniejszym sojusznikiem. Tym samym, każde powstanie kozackie od lat 20. XVII w. miało także podtekst „wojny religijnej”, co z pewnością ułatwiało wszystkim „zbuntowanym” budowę poczucia odrębności.
Powstania kozackie XVI‑XVIII w.
R14Go4rOaSymn
Film nawiązujący do treści materiału
Film nawiązujący do treści materiału
Kozacy i pierwsze powstania. Źródło Zintegrowana Platforma Edukacyjna
Kozacy i pierwsze powstania. Źródło Zintegrowana Platforma Edukacyjna
Film nawiązujący do treści materiału
Lata
Nazwa powstania
1591 ‑ 1593
powstanie Kosińskiego
1594 ‑ 1596
powstanie Nalewajki
1625
powstanie Żmajły
1630
powstanie Fedorowicza
1635
powstanie Sulimy
1637
powstanie Pawluka
1638
powstanie Ostrzanina
1648 ‑ 1655
powstanie Chmielnickiego
1702 ‑ 1704
powstanie Paleja
1734, 1750
powstania hajdamackie
1768
koliszczyzna (powstanie Gonty i Żeleźniaka)
Ponad 50 lat minęło od wybuchu pierwszego z powstań kozackich, powstania Kosińskiego, zanim w 1648 roku wybuchło powstanie Chmielnickiego. Jednocześnie było ono ósmym, dużym powstaniem w tym przedziale czasu.
Powstanie Chmielnickiego
Największe powstanie kozackie na Ukrainie wybuchło w 1648 roku. Przyczyny zrywu były podobne, jak przy poprzednich buntach. Na dodatek wszystkich Kozaków pozostających poza rejestrem (od poprzedniego powstania ograniczono ich liczbę do 6 tys.) zaczęto traktować jak zwyczajnych chłopów.
Do niezadowolonych należał również Bohdan Chmielnicki, który miał wprawdzie pochodzenie szlacheckie i należał do starszyzny kozackiej, ale to nie uchroniło go przed nadużyciem władzy ze strony administracji państwowej. Stanął na czele wszystkich niezadowolonych, a po ucieczce na Sicz namówił rozgoryczonych Kozaków do podjęcia walki.
Rx0YGV8lrsl6Z
Na obrazie przedstawiono portret mężczyzny z długimi wąsami. W jednej ręce trzyma broń, a w drugiej buławę hetmańską. Nosi ona wyraźnie cechy insygnium, czyli symbolu władzy. Na barkach jest płaszcz, a na głowie czapka. W prawym górnym rogu nieczytelny herb.
Portret hetmana Bohdana Chmielnickiego. Zwróć uwagę na rozmiary dzierżonej w prawej ręce buławy hetmańskiej. Nosi ona wyraźnie cechy insygnium, czyli symbolu władzy. Niezwykle ozdobny charakter, wysadzanie drogimi kamieniami wskazują, że nie chodzi wyłącznie o władzę wojskową. Porównać ją można wyłącznie z berłem królewskim
Źródło: a. nn., domena publiczna.
Powstanie w 1648 roku przybrało od początku niezwykle żywiołowy i krwawy charakter. Niezadowolenie Kozaków i przyłączających się do nich dołów społecznych, tzw. 'czerni', kierowało się przeciwko tym, których uznawali za winnych 'ucisku' i 'niesprawiedliwości'.
RLXGF7WUWvVgJ
Film na temat powstania chmielnickiego.
Film na temat powstania chmielnickiego.
Powstanie Chmielnickiego. Źródło Zintegrowana Platforma Edukacyjna
Powstanie Chmielnickiego. Źródło Zintegrowana Platforma Edukacyjna
Film na temat powstania chmielnickiego.
Najważniejszą postacią powstania kozackiego z 1648 roku był bez wątpienia hetman Bohdan Chmielnicki. Wprawdzie w początkach powstania zapewne po części kierowały nim prywatne krzywdy, jednak szybko stał się wyrazicielem woli większości społeczności ziem ruskich. Widziano w nim niekwestionowanego przywódcę o olbrzymim autorytecie, stąd ważne było określenie jego rzeczywistych celów. Sprawa jest o tyle drażliwa, że również dzisiaj ocena ta rzutuje na emocje narodowe: Ukraińców, Polaków i Rosjan.
Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
R1M60VYr0fpZm
Na rysunku przedstawiono portret mężczyzny do pasa. W rękach trzyma buławę i rękojeść szabli. Ma czapkę z dwoma piórami na głowie. Barki przykrywa płaszcz.
Portret hetmana Bohdana Chmielnickiego – sztych Wilhelma Hondiusa (1597–1652) artysty holenderskiego, który w 1637 r, przeniósł się do Rzeczpospolitej i wykonał szereg grafik portretowych osób związanych z dworem Władysława IV oraz Jana Kazimierza.
Źródło: Willem Hondius, domena publiczna.
RrchNfxyi76Kc
Na rysunku przedstawiono portret mężczyzny. Posiada włosy do ramion oraz wąsy. Przy jego pasie widnieje szabla. Na ramionach ma płaszcz. W tle widać zamek.
Portret króla Jana Kazimierza wykonany przez tego samego artystę
Źródło: Willem Hondius, 1649, domena publiczna.
R19MDJrf7jg0c1
zadanie interaktywne
Porównaj oba portrety. Udziel odpowiedzi na pytanie, czy daleko idące podobieństwo przedstawień obu postaci wynikało z:
pokrewieństwa
tradycji przedstawienia osoby króla
chęci podkreślenia znaczenia, jakie zdobył Chmielnicki
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
RiHoPGSemmuwB
Ćwiczenie 1
Kim był Bohdan Chmielnicki? Zaznacz jedną prawidłową odpowiedź. Możliwe odpowiedzi: 1. przywódcą powstania kozackiego, 2. królem Polski, 3. carem rosyjskim
Źródło: Learnetic SA, licencja: CC BY 4.0.
Ćwiczenie 2
R10bga0NHY077
Na obrazie rada zgromadzonych kozaków w plenerze. Na pierwszym planie mężczyzna stojący na podeście. Ubrany jest w długie szaty. W dłoni trzyma buławę uniesioną do góry, a drugą dłonią wskazuje na tłum. Przy pasie ma pistolet. Za nim stoją mężczyźni z skórzanych czapkach i z pasami na biodrach. Jeden z nich uderza w bęben. Niektórzy są odwróceni w przeciwną stronę niż mężczyzna na pierwszym planie. Tłum przed podestem jest uzbrojony w sierpy i długie, ostre narzędzia. Jeden z nich trzyma mężczyznę, który klęczy i jest pochylony głową do ziemi. W tle widać dym oraz chmury.
Rada kozacka na Siczy. Obraz A. Owieczkina prezentowany był w Muzeum na wyspie Chortycy
Źródło: a. nn., domena publiczna.
R1WqPr7xr7FSd1
zadanie interaktywne
Przyjrzyj się ilustracji odnoszącej się do stanu szlacheckiego i odpowiedz na pytanie: z jakich przyczyn na prezentowanym obrazie tak silne eksponowane było różnego rodzaju oręż.
Prezentowane były lupy wojenne.
Z powodu zagrożenia atakiem.
Z powodu aspiracji Kozaków do awansowania do stanu szlacheckiego, który szczycił się swoją bronią.
Z powodu zdenerwowania, jakie wywołał przemawiający.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 2
Wskaż, kto okazał się największym problemem politycznym dla Rzeczypospolitej, zwłaszcza dla szlachty, w I poł. XVII wieku.
R2FdiaHaq3o0V
(Uzupełnij).
Źródło: Learnetic SA, licencja: CC BY 4.0.
Zastanów się, kto sprwiwał najwieksze problemy polityczne.
Największym problemem politycznym w czasach Rzeczypospolitej okazali się Kozacy.
Ćwiczenie 3
R1XdM4gzDNDGU
Na obrazie przedstawiono kilkudziesięciu ludzi na pierwszym planie i kilkaset na drugim planie. Ludzie na pierwszym planie siedzą przy stole i sporządzają pismo. Piórem pisze mężczyzna z ciemnymi gładko uczesanymi włosami z wąsami. Obok niego przy stole siedzi 6 mężczyzn. Jeden z nich ma odkryty tors. Na głowie mają tylko drobny kosmyk włosów. Są uzbrojeni w szable. Dwóch się nachyla, a kilku stoi. Wszyscy się uśmiechają lub śmieją.
Obraz namalowany przez wybitnego malarza historycznego Ilię Repina (1844–1930) w latach 1880–1891. Przedstawia scenę pisania pisma do sułtana w 1676 roku. Obraz wykonany był w kilku wersjach. Po sukcesach na wystawach międzynarodowych zakupiony przez cara Aleksandra III. Obecnie przechowywany w Petersburgu
Źródło: Ilja Riepin, Zaporożcy piszą do sułtana tureckiego, 1880, olej na płótnie, Muzeum Rosyjskie w Sankt Petersburgu, domena publiczna.
Rm1MiCSDwBHzd1
zadanie interaktywne
Zwróć uwagę na elementy oręża, jakie można zauważyć na obrazie - szable, strzelby itd. i dokończ zdanie właściwymi wyrażeniami. Elementy oręża były:
jednolite
skromne
tanie
bogato zdobione
wysadzane kamieniami i drogocennymi materiałami
otaczane były szacunkiem i dbałością
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
R1Y61VhCIPjmQ
Ćwiczenie 3
Zadanie interaktywne
Źródło: Learnetic SA, licencja: CC BY 4.0.
Ćwiczenie 4
Zapoznaj się z opisem poniższej ilustracji i wskaż, które stwierdzenie jest prawdziwe, a które fałszywe.
Zapoznaj się z opisem poniższej ilustracji i wskaż, które stwierdzenie jest prawdziwe, a które fałszywe.
Zapoznaj się z opisem poniższej ilustracji i wskaż, które stwierdzenie jest prawdziwe, a które fałszywe.
Zapoznaj się z poniższą ilustracją i wskaż, które stwierdzenie jest prawdziwe, a które fałszywe.
R1aYZXiVP1eR1
Rycina przedstawia hetmana Sahaidachny. To starszy, brodaty mężczyzna siedzący na koniu. W prawej ręce trzyma buławę, do pasa ma przytroczony kołczan z łukiem i strzałami.
Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.
R18SK1IlnsuwX
Przedstawiony na rycinie mężczyzna:. pełnił funkcję pułkownika wojska zaporoskiego. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. pochodził z warstwy drobnej szlachty prawosławnej. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. należał do wyższej warstwy, prawdopodobnie starszyzny kozackiej. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
Przedstawiony na rycinie mężczyzna:. pełnił funkcję pułkownika wojska zaporoskiego. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. pochodził z warstwy drobnej szlachty prawosławnej. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. należał do wyższej warstwy, prawdopodobnie starszyzny kozackiej. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
Zwróć uwagę na ubiór, znaki i insygnia władzy.
1
Ćwiczenie 5
RXoUF7jTAVlC21
Podaj definicję pojęć: sicz, czajka, buńczuk, ataman, koło i porohy.
Podaj definicję pojęć: sicz, czajka, buńczuk, ataman, koło i porohy.
Słownik 1
Kozacy
Kozacy
grupa ludności w XV‑XVII w. w Rzeczypospolitej i w XVI‑XVIII w. w państwie moskiewskim, która uformowała się z chłopów, plebsu miejskiego i drobnej szlachty; zbiegli nad dolny Dniepr (tereny ukrainne, kresowe)
rejestr kozacki
rejestr kozacki
spis Kozaków zaciągniętych na służbę Rzeczypospolitej, objętych przywilejami, którym wypłacano żołd
ugoda zborowska
ugoda zborowska
umowa zawarta 17 sierpnia 1949 r. po bitwie pod Zborowem, pomiędzy Kozakami a Rzeczypospolitą
Niżowcy
Niżowcy
Kozacy zamieszkujący Niż, czyli dolny odcinek Dniepru; inne określenie: Zaporożcy
„stateczni”
„stateczni”
grupa Kozaków nastawionych lojalistycznie wobec Rzeczypospolitej w pierwszej połowie XVII w.
regimentarz
regimentarz
(z łac. regimentum – kierownictwo, od regere – kierować, rządzić) w XVII i XVIII w. w Rzeczypospolitej był to dowódca większej grupy wojsk lub zastępca hetmana
ugoda perejasławska
ugoda perejasławska
umowa z 18 stycznia 1654 r., zawarta w Perejasławiu pomiędzy Hetmanatem i Bohdanem Chmielnickim, a Wasylem Buturlinem w imieniu cara Aleksego I; na jej mocy Ukraina została poddana władzy cara Rosji
unici
unici
(z łac. unitus – zjednoczony, od unire – pojednać, zjednoczyć) tu w znaczeniu tych wyznawców prawosławia, którzy po unii brzeskiej (1596 r.) i połączeniu w Rzeczypospolitej Kościołów prawosławnego z rzymskokatolickim przeszli na to ostatnie wyznanie, zachowując jednak obrządek wschodni