Przewodnik dla nauczyciela

Spis treści

1. Cele i efekty kształcenia1Cele i efekty kształcenia

2. Struktura e‑materiału2Struktura e‑materiału

3. Wskazówki do wykorzystania e‑materiału w pracy dydaktycznej dla zawodu pracownik pomocniczy krawca3Wskazówki do wykorzystania e‑materiału w pracy dydaktycznej dla zawodu pracownik pomocniczy krawca

4. Wymagania techniczne4Wymagania techniczne

1. Cele i efekty kształcenia

Uczeń szkoły prowadzącej kształcenie w zawodzie: pracownik pomocniczy krawca (932915) powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych w zakresie kwalifikacji MOD.07 Wykonywanie prostych wyrobów odzieżowych.

E‑materiał wspiera osiąganie celów kształcenia określonych dla kwalifikacji MOD.07 Wykonywanie prostych wyrobów odzieżowych:

• wykonywanie czynności związanych z wytwarzaniem i wykończeniem prostych wyrobów odzieżowych i bieliźnianych;

• wykonywanie czynności związanych z naprawą i przeróbką prostych wyrobów odzieżowych;

Wspiera osiąganie wybranych efektów kształcenia z jednostek efektów kształcenia

MOD.07.2. Podstawy krawiectwa pracownika pomocniczego:

1)    charakteryzuje rodzaje wyrobów odzieżowych i określa ich przeznaczenie,

3)    charakteryzuje materiały odzieżowe i dodatki krawieckie,

4)    charakteryzuje właściwości i zastosowanie materiałów odzieżowych i dodatków krawieckich,

5)    wskazuje przeznaczenie przyborów i narzędzi krawieckich,

6)    charakteryzuje rodzaje ściegów ręcznych oraz określa ich zastosowanie,

8)    charakteryzuje szwy maszynowe i określa ich zastosowanie,

9)    charakteryzuje rodzaje maszyn i urządzeń stosowanych w procesie wytwarzania odzieży.

MOD.07.3. Wytwarzanie prostych wyrobów odzieżowych:

2)    asystuje przy zdejmowaniu pomiarów z sylwetki klienta,

4)    charakteryzuje oprzyrządowanie maszyn szwalniczych,

5)    charakteryzuje podstawowe maszyny szwalnicze,

MOD.07.4. Wykończanie prostych wyrobów odzieżowych

3) wykonuje nieskomplikowane prace związane z przeróbką lub naprawą prostych wyrobów odzieżowych.

Powrót do spisu treści5Powrót do spisu treści

2. Struktura e‑materiału

Niniejszy e‑materiał składa się z trzech części: wprowadzenia, materiałów multimedialnych oraz obudowy dydaktycznej. Każda z nich zawiera powiązane tematycznie elementy składowe.

2.1. Wprowadzenie

Przedstawia podstawowe informacje o e‑materiale, które ułatwią użytkownikowi wstępne zapoznanie się z zawartością materiału: odniesienia do podstawy programowej, zakres tematyczny oraz opis budowy e‑materiału.

2.2. Materiały multimedialne

Zawierają różnego rodzaje multimedia, które ułatwiają uczącemu się przyswojenie wiedzy, takie jak:

• Film edukacyjny Zadania krawca i pomocnika krawcaDf0z8wiPDFilm edukacyjny Zadania krawca i pomocnika krawca,

• Galeria zdjęć Maszyny i urządzenia stosowane w procesie wytwarzania odzieżyDAOcWKRsxGaleria zdjęć Maszyny i urządzenia stosowane w procesie wytwarzania odzieży,

• Atlas interaktywny Przybory i narzędzia krawieckieDF9QEWlFnAtlas interaktywny Przybory i narzędzia krawieckie,

• Galeria zdjęć Ściegi ręczne, szwy maszynowe i ich zastosowanieDQTsmHVnwGaleria zdjęć Ściegi ręczne, szwy maszynowe i ich zastosowanie.

2.3. Obudowa dydaktyczna

• Interaktywne materiały sprawdzająceD92N5QO4KInteraktywne materiały sprawdzające pozwalają zweryfikować poziom opanowania wiedzy i umiejętności z zakresu podstawowych pojęć związanych z wykonaniem i zastosowaniem szwów maszynowych.

• Słownik pojęć dla e‑materiałuDopxHPx80Słownik pojęć dla e‑materiału zawiera objaśnienia specjalistycznego słownictwa występującego w całym materiale.

• Przewodnik dla nauczycielaDCggUFhlkPrzewodnik dla nauczyciela zawiera sugestie do wykorzystania e‑materiału w ramach pracy dydaktycznej.

• Przewodnik dla uczącego sięDXQqru7WFPrzewodnik dla uczącego się zawiera wskazówki i instrukcje dotyczące wykorzystania e‑materiału w ramach samodzielnej nauki.

• Bibliografia i netografiaDXj5zJO5nBibliografia i netografia stanowi listę materiałów, na bazie których został opracowany e‑materiał.

• Instrukcja użytkowaniaDL4cWUohUInstrukcja użytkowania objaśniają działanie e‑materiału oraz poszczególnych jego elementów.

Powrót do spisu treści5Powrót do spisu treści

3. Wskazówki do wykorzystania w pracy dydaktycznej e‑materiału dla zawodu pracownik pomocniczy krawca (932915)

E‑materiał stanowi nowoczesną pomoc dydaktyczną, wspomagającą proces uczenia się. Ułatwi uczniom zapamiętywanie terminów, pojęć i czynności związanych w przygotowaniem stanowiska pracy dla krawca. 

• Nowe technologie pozwalają również na wykorzystywanie różnych źródeł informacji, stwarzają możliwość pracy w grupach, dzielenia się wiedzą, konsultacji między uczniami - kształtując kompetencje interpersonalne i społeczne. Zapewnienie dostępności do interaktywnych testów, dających uczniowi możliwość sprawdzenia poziomu własnej wiedzy w ciekawej formie, uatrakcyjniają proces dydaktyczny oraz podnoszą motywację wewnętrzną. Ćwiczenia  i materiały multimedialne zawierają prezentację  czynności i ich kolejność oraz pokazują prawidłowość wykonania działań, przygotowują tym samym do egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie, kształtując umiejętności niezbędne do rozwiązywania zadań testowych i praktycznych.

• Oto propozycje wykorzystania poszczególnych elementów e‑materiału w ramach lekcji, w samodzielnej pracy ucznia, pracy w grupach i całego zespołu klasowego.

3.1. Praca uczniów podczas zajęć

Film edukacyjny Zadania krawca i pomocnika krawca

• Uczniowie wspólnie oglądają film Zadania krawca i pomocnika krawca. Pracują w grupach. Nauczyciel przygotowuje odrębne pytania i zadania dla każdej z grup, biorąc pod uwagę tempo pracy uczniów. Prosi uczniów, aby samodzielnie stworzyli piramidę, na której uszeregują kolejne zadania krawca według hierarchii ich ważności. Następnie liderzy grup mają za zadanie przedstawić piramidy, a potem, wraz z grupą, uzasadnić, dlaczego dane zadanie/czynność znalazła się w tym, a nie innym miejscu. Warto zwrócić uwagę uczniom na fakt, że ich piramidy nie muszą być takie same, aczkolwiek kluczowe zadania powinny powtarzać się.  Uczniowie tworzą wspólną notatkę do zeszytów na podstawie prezentacji wszystkich grup.

• Grupa 1. (szczególnie osoby z SPE) ma za zadanie określenie nazwy zawodu oraz cech charakteru lub osobowości lub kompetencji  krawca i pracownika pomocniczego krawca – tworzą listę cech oraz ich hierarchię, którą muszą samodzielnie uzasadnić. Grupa 2. opisuje w postaci mapy myśli zadania zawodowe krawca i pomocnika krawca (każde zadanie ma być opisane kilkoma zdaniami oraz poparte przykładem, np. z sieci). Grupa 3. wypisuje do każdej czynności zawodowej 4‑5 słów kluczowych (czynności: obsługa klienta, zdejmowanie pomiarów z sylwetki klienta, przygotowanie miary, przeróbki, naprawy wyrobów odzieżowych ,rozkrój materiałów, szycie, prasowanie). Grupa 4. prezentuje obsługę i zastosowanie maszyn szwalniczych i urządzeń stosowanych w odzieżownictwie – wybierają 3‑4 najciekawsze maszyny i przedstawiają o każdej z nich najważniejsze fakty plus ciekawostkę. Grupa 5. Przedstawia scenkę – prezentację obsługi klienta związaną z naprawą i przeróbką odzieży, na jej podstawie oraz notatek poprzednich grup wszyscy wspólnie tworzą „Poradnik pomocnika krawca” – 10 punktów.

Temat ten jest przeznaczony również dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim. Nauczyciel przygotowuje uczniom materiały uwzględniające ich indywidualne możliwości oraz potrzeby. Mając na względzie uczniów z niepełnosprawnością intelektualną, stosuje przede wszystkim metody podające, dokładnie tłumaczy polecenia, dzieli je na mniejsze części i sukcesywnie sprawdza ich wykonanie. Należy pamiętać o zredukowaniu do niezbędnego minimum tematyki o wysokim stopniu abstrakcji. Nauczanie powinno być oparte na konkretach, krótkich, jednoznacznych instrukcjach, przekazywanych jak najprostszym językiem.

Na podstawie galerii zdjęć uczniowie tworzą samodzielnie lub w parach notatki  w postaci mapy myśli. Każdy uczeń losuje pojedyncze narzędzia i elementy: oprzyrządowanie maszyn, np. stopki, lamowniki lub maszyny stosowane w zawodzie: maszyny szwalnicze podstawowe i specjalistyczne, maszyny krojcze, maszyny i urządzenia do obróbki parowo‑cieplnej (m.in. stębnówkami, owerlok, pikówka, krajarki, prasy, żelazka itd.). Wszystkie mapy zostają zawieszone na wspólnym plakacie, który będzie dekoracją sali przez cały czas omawiania bloku o podstawach krawiectwa. Nauczyciel na podstawie plakatu może też zaproponować uczniom autoewaluację. Zasłania opis danej maszyny czy urządzenia, a uczniowie muszą podać informacje i sprawdzić, co zapamiętali.

Nauczyciel może zaproponować uczniom następującą formułę lekcji. Tworzy dwie grupy, którym przydziela po kilka nazw maszyn i urządzeń transportowych:  transport międzyoperacyjny i międzywydziałowy. Urządzenia do transportu ręcznego (pochylnie, zrzutniki, ześlizgi). Urządzenia do transportu mechanicznego (np.: przenośniki taśmowe, podwieszane). Urządzenia do transportu pneumatycznego i automatycznego. Każda grupa opisuje swoją maszynę, ale nie podaję jej nazwy, pozostali uczestnicy zajęć muszą zgadnąć, o jakiej maszynie była mowa.

Uczniom można też zaproponować, aby opisali stanowiska pracy w szwalni. Jedno stanowisko to jedna ławka szkolna, a na niej w ciekawy sposób zaprezentowane informacje, np. w postaci mapy myśli, notatki szkieletowej, notatki graficznej. Następnie wszyscy uczniowie udają się na spacer edukacyjny po sali i oglądają kolejne „stanowiska”, przy każdym z nich wykonują samodzielnie notatki.

W przypadku tego multim można skorzystać również  z grywalizacji. Należy zaproponować uczniom, aby samodzielnie zapoznali się z atlasu (w domu, można też poświęcić kwadrans lekcji). Na lekcji może odbyć się konkurs znajomości przyborów i narzędzi krawieckich, nauczyciel wyświetla jeden ze sprzętów, uczniowie zapisują jego nazwę i 3‑4 cechy (taśmy centymetrowe, radełko, mydełko, sztyfty, przyrządy do wyrównywania brzegów). W drugiej rundzie nauczyciel pokazuje zdjęcie, uczniowie podają nazwę (etap utrwalenia). Uczniowie na koniec sprawdzają w parach swoje wyniki.

Uczniowie mogą zapoznać się z tym materiałem samodzielnie, a na lekcji rozwiązać zadania metodą dramy. Jeden z uczniów wciela się w rolę krawca, który objaśnia pozostałym, jakie są podstawowe ściegi ręczne (wewnętrzne, brzeżne i ozdobne) i szwy maszynowe (łączące i brzegowe); wyświetla zdjęcia z galerii. Kilku wybranych uczniów może się wcielić w rolę klientów, którzy zadają krawcowi pytania dotyczące rodzajów ściegów i szwów. Uczeń, który odgrywa rolę krawca może, wspierany przez nauczyciela, udzielać odpowiedzi pozostałym. Jest to szczególnie ważna metoda w pracy z uczniami z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, którzy powinni być nauczani w sposób oparty na działaniu, aktywności, zaangażowaniu, przeżywaniu, odkrywaniu i bezpośrednim poznawaniu.

3.2. Praca uczniów poza zajęciami

Indywidualnie lub w grupach

• Uczniowie przed lekcją samodzielnie oglądają film edukacyjny, galerię zdjęć i  atlas interaktywny, zapoznają się z pojęciami ze słownika. Zapisują w zeszycie najważniejsze, ich zdaniem, pojęcia związane z omawianym materiałem spośród puli pojęć wypisanej przez nauczyciela (np. stopki, lamowniki, maszyny szwalnicze podstawowe i specjalistyczne, maszyny krojcze, maszyny i urządzenia do obróbki parowo‑cieplnej, m.in. stębnówkami, owerlok, pikówka, krajarki, prasy, żelazka). Uzasadniają swój wybór, zapisują argumenty przemawiające za tym, że konkretne pojęcie czy termin powinny znaleźć się na liście pięciu najważniejszych słów‑kluczy. W ten sposób uczniowie tworzą listę najważniejszych pojęć związanych z tematem w formie kreatywnej notatki, np. wizualnej lub mapy myśli, wzbogacając plakat z najważniejszymi pojęciami, który będzie tworzony w czasie lekcji.  Najciekawsze propozycje i argumentacje mogą być nagrodzone ocenami lub w inny sposób proponowany przez nauczyciela. W szkole uczniowie pogłębiają i utrwalają swoją wiedzę, ćwiczą umiejętności, rozwiązują problemy z wykorzystaniem wiedzy nauczyciela i pod jego kontrolą.

• Najbardziej zainteresowani uczniowie prezentują w szkole w formie dokumentu lub prezentacji efekty wyszukiwań w sieci dotyczące przyborów i narzędzi krawieckich, na podstawie znalezionych informacji wykonują notatki graficzne, które przedstawiają całej klasie. Uczniowie mogą też zabrać do szkoły narzędzia i przybory, które posiadają i pokazać je pozostałym uczniom, którzy powinni opisać ich przeznaczenie.

• Uczniowie mogą pracować metodą dramy. Jedna osoba wcieli się w rolę krawca bądź pomocnika krawca – zaprezentowana ma zostać obsługa klienta, zdejmowanie pomiarów z sylwetki klienta, przygotowanie miary, ewentualnie przykład przeróbki, naprawy wyrobów odzieżowych czy rozkrój materiałów, jeżeli pozwalają na to warunki w sali – szycie oraz prasowanie.

3.3. Indywidualizacja pracy z uczniem

• Materiał multimedialny zawarty w e‑materiale może być wykorzystywany do indywidualizacji pracy z uczniem, może służyć zarówno uczniom wolniej przyswajającym materiał, np. tym z niepełnosprawnością intelektualną, jak i tym pracującym w szybkim tempie.

• Możliwe jest przydzielanie zadań dodatkowych dla uczniów zdolnych lub też pracujących w wolniejszym tempie. Uczniowie zdolni opracowują, na podstawie notatki szkieletowej od nauczyciela, zbiór wskazówek dla uczniów pracujących wolniej. We wskazówkach tych zawarte będą podstawowe informacje nt. podziału maszyn, a także prezentacja obsługi i zastosowania maszyn szwalniczych i urządzeń stosowanych w odzieżownictwie czy prezentacja zastosowania narzędzi i przyborów krawieckich: do mierzenia i rysowania, do szycia ręcznego, do krojenia materiału, aby uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną mogli także pracować z materiałem.

• Uczeń pracujący w szybszym tempie może samodzielnie opracować zagadnienie, natomiast uczeń pracujący wolniej powinien otrzymać konkretne wskazówki do samodzielnej pracy, warto zasugerować mu także, aby cały czas korzystał ze słownika pojęć (może być on otwarty w telefonie czy na komputerze przez całą lekcję). Uczniowie mogą samodzielnie przedstawić różne wyroby odzieżowe (bluzki, sukienki, spódnice, spodnie itd.)  szyte na miarę i wyroby bieliźniane. Mogą poszukać w sieci informacji, które kroje są najmodniejsze w danym sezonie.

• Nauczyciel w ramach indywidualizacji dzieli uczniów na grupy, każda z nich ma za zadanie opracowanie w formie notatki najważniejszych informacji z jednego e‑materiału (na podstawie filmu edukacyjnego należy opisać cechy charakteru i kompetencje  pracownika pomocniczego krawca, opisać krótko wykonywanie prac pomocniczych związanych z organizacją stanowiska pracy i obsługą klienta, na podstawie galerii zdjęć opisać narzędzia, np. stopki, lamowniki, maszyny szwalnicze podstawowe i specjalistyczne, maszyny krojcze, maszyny i urządzenia do obróbki parowo‑cieplnej, a także maszyny i urządzenia transportowe: transport międzyoperacyjny i międzywydziałowy). Uczniowie ze SPE mogą zapisać 2‑3 informacje. Uczniowie szybciej pracujący otrzymują do opracowania dwa e‑materiały, które przedstawiają wyższy stopień trudności. Uczniowie wolniej pracujący mogą zapisać 5 podstawowych informacji z każdego e‑materiału (także uczniowie ze SPE).

• Nauczyciel w ramach zadań praktycznych przygotowuje prawdziwe przybory i narzędzia krawieckie (najlepiej, żeby się dublowały). Następnie dzieli klasę na kilka grup, każda otrzymuje po 2 przedmioty, które musi opisać i podać 4‑5 najważniejszych informacji na ich temat, np. w postaci słów‑kluczy. Warto zadbać o to, żeby uczniowie ze SPE dołączyli do odpowiednich grup, w których otrzymają wsparcie merytoryczne w razie potrzeby. Uczniowie wykonują czynności w ramach praktycznych zadań, które ułatwiają zapamiętanie i zrozumienie. Grupy po kolei prezentują opisy kolejnych przedmiotów, trzymając je w ręce.

• Kolejne zadanie to układanie krzyżówki z hasłami  dotyczącymi narzędzi krawieckich. Uczniowie indywidualnie proponują definicje do haseł,  w taki sposób, by nie używać określeń z e‑materiałów.

• Dla uczniów pracujących w szybszym tempie nauczyciel proponuje następujące zadanie. Uczeń otrzymuje polecenie: ma sobie wyobrazić, że prowadzi pisze maila do kolegi na temat nowoczesnego krawiectwa i powinien przekazać w nim 2‑3  najważniejsze informacje z bieżącej lekcji, które nie powtarzają treści z materiałów multimedialnych.

3.4. Praca z uczniami ze SPE

Ważne jest, by materiał dzielić na małe etapy, kroki, które są wprowadzane stopniowo, etapami. Uczniów tych charakteryzuje krótka i słaba koncentracja na treściach trudnych do zrozumienia, mniejsza podzielność uwagi  oraz dobrze skoncentrowana uwaga na materiale konkretnym. Dlatego niezbędne jest zredukowanie do niezbędnego minimum tematyki o wysokim stopniu abstrakcji, nauczanie na konkretach, ciągłe odwoływanie się do doświadczenia ucznia - stosowanie metod poglądowych. Ponadto powinno się często korzystać z modeli, przedmiotów możliwych do bezpośredniego poznania, w drugiej kolejności ze słowa mówionego, najrzadziej z tekstu do przeczytania. Nauczyciel powinien starać się stosować przystępne instrukcje wykonania zadania - obrazkową, obrazkowo‑słowną, multimedialną.  Warto zaproponować, aby uczniowie mieli przy sobie notatkę ze spisem typów szwów i maszyn, co ułatwi im bieżącą pracę.
Instrukcje powinny być krótkie, jednoznaczne i zrozumiałe, zwięzłe i precyzyjne.
Należy stosować zasady stopniowania trudności - rozpoczynanie od rzeczy prostych. Należy z uczniami omówić wszystkie materiały multimedialne.

Przed lekcją nauczyciel dokładnie przedstawia treść bieżących zajęć. Wskazane jest, by przedstawił na tablicy, najlepiej w formie obrazkowej poszczególne moduły zajęć (narzędzia, np. stopki, lamowniki, maszyny szwalnicze podstawowe i specjalistyczne, maszyny krojcze, maszyny i urządzenia do obróbki parowo‑cieplnej, a także maszyny i urządzenia transportowe: transport międzyoperacyjny i międzywydziałowy, urządzenia do transportu ręcznego etc.). Może poprosić uczniów, by sami odczytali lub nazwali ukryte za piktogramami treści lekcji. Nauczyciel może stosować tę metodę na kolejnych lekcjach związanych z tym tematem lub modułem. Uczniowie odgadują na początku temat lekcji, co może zogniskować ich uwagę i zainteresowanie na przedstawianych treściach.  Nauczyciel może nagrodzić w wybranej przez siebie formie uczniów, którzy potrafili najdokładniej odczytać symbole dotyczące treści realizowanej lekcji.

Więcej informacji o pracy z uczniami ze SPE znajduje się w „Przewodniku metodycznym dla nauczycieli kształcenia zawodowego Praca z uczniem z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, uczniem niesłyszącym i słabosłyszącym, uczniem niewidomym i słabowidzącym z wykorzystaniem e‑materiałów do kształcenia zawodowego”autorstwa Elżbiety Bednarz - eksperta zespołu projektu „Tworzenie e‑materiałów do kształcenia zawodowego” realizowanego przez Ośrodek Rozwoju Edukacji.

Powrót do spisu treści5Powrót do spisu treści

4. Wymagania techniczne

Wymagania sprzętowe niezbędne do korzystania z poradnika oraz innych materiałów platformy zpe.gov.pl.

System operacyjny:

• Windows 7 lub nowszy

• OS X 10.11.6 lub nowszy

• GNU/Linux z jądrem w wersji 4.0 lub nowszej 3GB RAM

Przeglądarka internetowa we wskazanej wersji lub nowszej:

• Chrome w wersji 69.0.3497.100

• Firefox w wersji 62.0.2

• Safari w wersji 11.1

• Opera w wersji 55.0.2994.44

• Microsoft Edge w wersji 42.17134.1.0

• Internet Explorer w wersji 11.0.9600.18124

Urządzenia mobilne:

• 2GB RAM iPhone/iPad z systemem iOS 11 lub nowszym

• Tablet/Smartphone z systemem Android 4.1 (lub nowszym) z przeglądarką kompatybilną z Chromium 69 (lub nowszym) np. Chrome 69, Samsung Browser 10.1, szerokość co najmniej 420 px

Powrót do spisu treści5Powrót do spisu treści