Scenariusz dla nauczyciela

Autorzy: Artur Gałkowski, Tamara Roszak

Przedmiot: Język włoski

Temat zajęć: Facciamo una gita – Udajemy się na wycieczkę

Grupa docelowa:

II etap edukacyjny, klasa VII, poziom A1

Podstawa programowa:

Podstawa programowa – wersja II.2. Język obcy nowożytny nauczany jako drugi (II etap edukacyjny, klasy VII i VIII)
Cele kształcenia – wymagania ogólne
I. Znajomość środków językowych. Uczeń posługuje się bardzo podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie tematów wskazanych w wymaganiach szczegółowych.
II. Rozumienie wypowiedzi. Uczeń rozumie bardzo proste wypowiedzi ustne artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka, a także bardzo proste wypowiedzi pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
III. Tworzenie wypowiedzi. Uczeń samodzielnie formułuje bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne i pisemne, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
IV. Reagowanie na wypowiedzi. Uczeń uczestniczy w rozmowie i w typowych sytuacjach reaguje w sposób zrozumiały, adekwatnie do sytuacji komunikacyjnej, ustnie lub pisemnie w formie bardzo prostego tekstu, w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
V. Przetwarzanie wypowiedzi. Uczeń zmienia formę przekazu ustnego lub pisemnego w zakresie opisanym w wymaganiach szczegółowych.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Uczeń posługuje się bardzo podstawowym zasobem środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, ortograficznych oraz fonetycznych), umożliwiającym realizację pozostałych wymagań ogólnych w zakresie następujących tematów:
8) podróżowanie i turystyka (np. środki transportu i korzystanie z nich, orientacja w terenie, hotel, wycieczki);
II. Uczeń rozumie bardzo proste wypowiedzi ustne (np. rozmowy, wiadomości, komunikaty, ogłoszenia) artykułowane wyraźnie, w standardowej odmianie języka:
1) reaguje na polecenia;
2) określa główną myśl wypowiedzi;
3) określa intencje nadawcy/autora wypowiedzi;
4) określa kontekst wypowiedzi (np. czas, miejsce, uczestników);
5) znajduje w wypowiedzi określone informacje;
6) rozróżnia formalny i nieformalny styl wypowiedzi.
III. Uczeń rozumie bardzo proste wypowiedzi pisemne (np. listy, e‑maile, SMS‑y, kartki pocztowe, napisy, ulotki, jadłospisy, ogłoszenia, rozkłady jazdy, historyjki obrazkowe z tekstem, teksty narracyjne, wpisy na forach i blogach):
1) określa główną myśl tekstu;
2) określa intencje nadawcy/autora tekstu;
3) określa kontekst wypowiedzi (np. nadawcę, odbiorcę);
4) znajduje w tekście określone informacje;
5) rozróżnia formalny i nieformalny styl tekstu.
IV. Uczeń tworzy bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi ustne:
1) opisuje ludzi, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
4) przedstawia upodobania;
7) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
V. Uczeń tworzy bardzo krótkie, proste, spójne i logiczne wypowiedzi pisemne (np. notatkę, ogłoszenie, zaproszenie, życzenia, wiadomość, SMS, pocztówkę, e‑mail, historyjkę, wpis na blogu):
1) opisuje ludzi, przedmioty, miejsca i zjawiska;
2) opowiada o czynnościach i wydarzeniach z przeszłości i teraźniejszości;
4) przedstawia upodobania;
7) stosuje formalny lub nieformalny styl wypowiedzi adekwatnie do sytuacji.
VI. Uczeń reaguje ustnie w typowych sytuacjach:
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia; pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
VII. Uczeń reaguje w formie bardzo prostego tekstu pisanego (np. wiadomość, SMS, e‑mail, wpis na czacie/forum) w typowych sytuacjach:
5) wyraża swoje upodobania, intencje i pragnienia, pyta o upodobania, intencje i pragnienia innych osób;
IX. Uczeń posiada:
1) podstawową wiedzę o krajach, społeczeństwach i kulturach społeczności, które posługują się danym językiem obcym nowożytnym, oraz o kraju ojczystym, z uwzględnieniem kontekstu lokalnego, europejskiego i globalnego;
X. Uczeń dokonuje samooceny i wykorzystuje techniki samodzielnej pracy nad językiem (np. korzystanie ze słownika, poprawianie błędów, prowadzenie notatek, stosowanie mnemotechnik, korzystanie z tekstów kultury w języku obcym nowożytnym).
XI. Uczeń współdziała w grupie (np. w lekcyjnych i pozalekcyjnych językowych pracach projektowych).

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne:

  • Uczeń zapamiętuje nazwy środków transportu.

  • Uczeń zapamiętuje nazwy przedmiotów przydatnych do zorganizowania wycieczki.

  • Uczeń stosuje zwrot un po’ di.

  • Uczeń stosuje konstrukcję prima di z bezokolicznikiem.

  • Uczeń stosuje poprawny zapis ortograficzny.

  • Uczeń tworzy proste zdania złożone z poznanych elementów.

Cele motywacyjne:

  • Zaproponowane zadania ilustrują przydatność języka włoskiego do realizacji własnych celów komunikacyjnych ucznia.

  • Zaproponowane zadania służą rozwijaniu u uczniów świadomości znaczenia języków obcych nowożytnych w różnych dziedzinach życia społecznego.

  • Zaproponowane zadania rozwijają wrażliwość międzykulturową oraz kształtują postawę ciekawości, szacunku i otwartości wobec innych kultur.

Strategie uczenia się:

  • Strategie kognitywne:

    • strategie zapamiętywania;

    • strategie przetwarzanie materiału językowego.

Metody/techniki nauczania:

  • konstruktywizm;

  • kognitywizm;

  • konektywizm;

  • podejście holistyczne;

  • podejście komunikacyjne (luka informacyjna, podejście zadaniowe);

  • metoda kognitywna;

  • nauczanie polisensoryczne/wielozmysłowe;

  • teoria Inteligencji Wielorakich.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna.

Środki dydaktyczne:

  • komputer/laptop z dostępem do internetu, głośniki;

  • słownik włosko–polski, materiały piśmienne.

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

  1. Nauczyciel pyta, jak środki transportu znają i czy mają jakie swoje ulubione. Czy domyślają się, jakie typy środków transportu będą częstsze we Włoszech niż w Polsce? Ze względu na położenie geograficzne są to środki transportu morskiego. Może uczniowie znają już jakieś nazwy środków transportu po włosku.

  2. Nauczyciel zachęca uczniów do wysłuchania i przeczytania rozmowy, jaką przeprowadza dwoje młodych ludzi wybierających się w podróż z Wenecji do Neapolu. Uczniowie słuchają tekstu dwa razy, patrząc jednocześnie w tekst. Zapamiętują nazwy środków transportu. Nauczyciel zwraca uwagę na to, że po wyrażeniu un po’ może pojawić się przyimek di i rzeczownik bez rodzajnika. Zwraca też uwagę na pojawiające się w dialogu wyrażenie prima di z bezokolicznikiem. Można poprosić uczniów o zastosowanie tego zwrotu z różnymi znanymi im czasownikami.

  3. W celu sprawdzenia zrozumienia dialogu uczniowie wykonują polecenie do tekstu Il viaggio da Venezia a Capri. Ponadto uczniowie mogą, korzystając z mapy Włoch, wybierać sobie różne trasy podróży i zastanowić się, jakimi środkami transportu mogliby przemieścić się z jednego do drugiego miejsca. Na tej bazie mogą układać własne dialogi, a następnie prezentować je na forum klasy.

Faza realizacyjna:

  1. Na niedaleką wycieczkę można się wybrać np. rowerami. Dobrze jest zastanowić się, co podczas takiej wycieczki może się przydać. W tym celu uczniowie oglądają dwa razy film opowiadający o wycieczce rowerowej pewnej rodziny nad pobliskie jezioro. Zwracają uwagę na nazwy przedmiotów i czynności, jakie rodzina wykonuje, np. rozbijanie namiotu.

  2. Trzy polecenia do multimedium sprawdzają zrozumienie treści filmu i zapoznanie się z leksyką.

Faza podsumowująca:

  • Pod koniec lekcji uczniowie mają szansę sprawdzić nabytą wiedzę i umiejętności, wykonując zestaw ośmiu ćwiczeń z sekcji Sprawdź się. Najtrudniejsze ćwiczenia (7 i 8) mają być ćwiczeniami ustnymi, ale uczniowie mogą przygotować wypowiedź pisemnie. W tym celu mają do dyspozycji pola do notatek. Ćwiczenie nr 8 może też przybrać formę dialogu pomiędzy dwójką uczniów, z których jeden zadaje pytania dotyczące wycieczki, na którą wybiera się koleżanką/kolegą, a drugi odpowiada na pytania. Jeśli pojawiają się trudności z wykonaniem ćwiczeń, uczniowie powinni powtórzyć materiał lekcji. Jeżeli wszystkie ćwiczenia zostaną wykonane poprawnie, będzie to oznaczało, że cele zaproponowane w e‑materiale zostały osiągnięte.

Praca domowa:

  • Proponuje się wykonanie w domu ćwiczeń nr 2 i 5.

Materiały pomocnicze:

Pomocniczo można wykorzystać fragmenty następujących materiałów znajdujących się na platformie:

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

  • Film może stać się podstawą podobnych inscenizacji w klasie, odtwarzanych sekwencjami, które nie wymagają przemieszczania się, np.: scena wprowadzająca - wybór zajęcia na spędzenie wolnego czasu w czasie weekendu; scena przygotowania plecaka (wyposażenie, pakowanie); scena na plaży. Uczniowie wchodzą w  role bohaterów filmu i starają się odtworzyć dialogi. Mogą się wesprzeć transkrypcją treści filmu (wyświetlaną na dostępnym nośniku elektronicznym w klasie, jak np. tablica interaktywna, lub wydrukowaną na kartkach).

  • Dla pewnego ułatwienia i zwiększenia wrażeń zabawy interaktywnej, w której liczy się użycie języka, zapamiętanie treści i logika/spójność wypowiedzi, można poprosić uczniów o zainscenizowanie powyższych partii fabuły filmowej w języku polskim. Okaże się to zaskakująco produktywne dla kolejno odtwarzanych scen również w języku włoskim. Uczniowie uświadomią sobie, ile zdołali zapamiętać z filmu i jak łatwo będą umieli tłumaczyć przerobioną w ten sposób treść.

  • Film może być punktem wyjścia do poszukiwań językowych dotyczących sposobów spędzania wolnego czasu w weekendy, form przemieszczania się (transportu podczas wycieczek), celów wypraw weekendowych. Będzie to wówczas okazją do poszerzenia słownictwa.

Słownik i bibliografia