Ilustracja przedstawia dwie fotografie instalacji rzeźbiarskich z butów. Zdjęcie po lewej stronie ukazuje kilkanaście swobodnie ułożonych, damskich butów, wykonanych z papieru o różnych kolorach i wzorach. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją: Kompozycja rzeźbiarska składająca się z 25 miniaturowych butów została wykonana z papieru. Jej twórcą jest amerykański artysta Carlos N. Molina. Drugie zdjęcie to różnej wielkości buty damskie, męskie i dziecięce odlane z żeliwa i ułożone na betonowej płycie nad brzegiem morza. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją: Budapesztański pomnik „Buty na brzegu Dunaju”, zaprojektowany przez artystę Gyulę Pauera, został odlany z żeliwa.
Z lewej: Carlos N. Molina, „Buty z papieru”, 2022 r., Wirtualne muzeum; z prawej: Gyula Pauer[czytaj: gjula pałeer], „Buty na brzegu Dunaju”, 2005 r., Budapeszt, Węgry
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 1
R13G1elwzYsfs
Sprawdź swoją wiedzę. Zastanów się, które pojęcia, spośród podanych poniżej, znasz, a które są Ci nieznane. Dopasuj je do odpowiednich miejsc. Uwaga! Podczas pracy z materiałem zwróć szczególną uwagę na te określenia/terminy, które znalazły się w rubryce NIE WIEM
Sprawdź swoją wiedzę. Zastanów się, które pojęcia, spośród podanych poniżej, znasz, a które są Ci nieznane. Dopasuj je do odpowiednich miejsc. Uwaga! Podczas pracy z materiałem zwróć szczególną uwagę na te określenia/terminy, które znalazły się w rubryce NIE WIEM
Podstawowymi tworzywami stosowanymi w rzeźbie są przede wszystkim kamień, drewno, metal, glina.
Kamień
R1NG333U9QSEQ1
Ilustracja przedstawia skały marmurowe w Carrarze. W części środkowej zdjęcia widoczny jest otwór, który powstał przez wycięcie bloków skalnych. Fotografia została wykonana w słoneczny dzień - część skał jest w cieniu, część w intensywnym słońcu.
Źródło: commons.wikimedia.org, licencja: CC BY-SA 3.0.
Kamień jest dość trudny w obróbce. Aby wykonać z niego rzeźbę, trzeba włożyć wiele wysiłku. Marmur jest materiałem, po który artyści sięgali od dawna. Niektóre jego gatunki są białe, posiadają delikatną strukturę, inne mają wyraźne żyłki i podłużne, szaro‑brązowe smugi. Jednym z najsłynniejszych złóż marmuru jest Carrara we Włoszech. Łatwiejszy w obróbce jest piaskowiec, dlatego w rzeźbiarstwie jest wykorzystywany najczęściej.
Drewno
R9BOTZXMXKMLZ1
Ilustracja przedstawia przekrój pnia drzewa lipy. Owal jest nieregularny, ciemniejszy na obrzeżach, jaśniejszy wewnątrz.
Przekrój lipy srebrzystej, fot.: Roger Culos[czytaj: roże kilo]
Źródło: commons.wikimedia.org, licencja: CC BY-SA 4.0.
Tworzywem popularnym w rzeźbie jest drewno. Łatwiej się je obrabia, więc daje wiele możliwości artystom. Do rzeźbienia wykorzystuje się zazwyczaj gatunki liściaste, zwłaszcza lipę i świeżo ściętą topolę, które cechują się miękkością. Trwalsze, lecz trudniejsze w obróbce są: dąb, jesion, orzech lub kasztanowiec. Ciekawe efekty kolorystyczne można uzyskać w rzeźbie z drzew owocowych. Drewno różni się wyglądem i posiada odmienną strukturę, ma inny kolor.
Metal
R13UDPT5Q5DMM1
Ilustracja przedstawia bryłę aluminium, częściowo oszlifowaną i gładką, częściowo - z widocznymi nieregularnościami na powierzchni.
Aluminium
Źródło: commons.wikimedia.org, licencja: CC BY 3.0.
Formy przestrzenne wykonywane są także w metalu. Rzeźba może być wówczas kuta (przy użyciu technik i narzędzi kowalskich) lub odlewanaodlewodlewana.
Inne materiały
Współcześnie wykorzystuje się wszelkie materiały – zarówno te tradycyjne, jak i nowe, np.: tworzywa sztuczne, beton, papier, szkło, lód, ziemia, tkaniny, przedmioty z otoczenia.
Slajd 3 z 3
RPU1VOQ1FU6F5
Fotografia przedstawia ręce ugniatające kulę z gliny. Całe dłonie aż do nadgarstków pokryte są gliną. Tło jest rozmyte.
Artysta formujący glinę
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
RF2FKQC8OD686
Fotografia przedstawia pracownię artystyczną, w której znajdują się rzeźby wykonane z gliny. W dużym pomieszczeniu widocznych jest osiem stojaków, na każdym z nich stoi rzeźba. Rzeźby przedstawiają krótkowłosą kobietę w długich szatach, krzyżującą przed sobą dłonie. W lewym górnym rogu fotografii widoczne jest okno, przez które do pomieszczenia wpada światło. Stojaki mają czarne podstawy oraz jasne, drewniane, prostokątne blaty. W tle widoczne są dwie białe tablice na tle białych ścian.
Pracownia rzeźby w uczelni artystycznej z rzeźbami wykonanymi w glinie
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
REFJOJ73R9CAD
Dzieło Rona Muecka pod tytułem „Maska II” inaczej znane jako „Autoportret” przedstawia wymodelowaną głowę mężczyzny w średnim wieku, o krótkich ciemnych włosach i głębokich zakolach. Na rzeźbie autor umieścił zmarszczki mimiczne. Skóra została wykonana z silikonu i wygląda naturalnie. Głowa leży na prawym boku, oczy przedstawionego mężczyzny są zamknięte, a usta rozchylone, jak gdyby spał. W pomieszczeniu stanowiącym tło rzeźby stoją ludzie oglądający inne dzieła z lewej strony, a z prawej na ścianie znajduje się napis "Living and dying".
Ron Mueck [czytaj: ron miuek], „Maska II” („Autoportret”), 2001 – 2002 r., Muzeum Sztuki Nowoczesnej, San Francisco [czytaj: san fransisko], Stany Zjednoczone
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Zapoznaj się z filmem, a którego dowiesz się o kilku sposobach, jak pracuje współczesny rzeźbiarz.
R1XTLLF67O7HG
Materiał filmowy do lekcji zatytułowany: „Rzeźba tradycyjna a współczesna. Jak pracuje współczesny artysta?”.
Materiał filmowy do lekcji zatytułowany: „Rzeźba tradycyjna a współczesna. Jak pracuje współczesny artysta?”.
Rzeźba tradycyjna a współczesna. Jak pracuje współczesny artysta?
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
RLUNATLRF76Q91
Dzieło widoczne na fotografii wykonano z elementów obuwia sportowego. Kształtem przypomina maskę z otworami na oczy oraz elementem upodobnionym do nosa. Pod nim, na dole dzieła zauważalne jest logo modelu obuwia - mężczyznę wyskakującego z piłką koszykową. Logo oraz części dzieła są białe, jednak widoczne są również czerwone oraz czarne elementy. U góry, po obu stronach oraz u dołu, można zauważyć liczby - 10/16. Dodatkowo, u góry pracy widnieje liczba 23. Dzieło jest symetryczne. Z prawej oraz z lewej strony wyróżniają się elementy z metką, które zdają się być zapiętkiem buta.
Brian Jungen, „Prototyp nowego zrozumienia #21”, 2005 r., Muzeum Sztuki, Nevada, USA
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Obecnie coraz częściej artyści korzystają z nietypowych materiałów. Powstaje wtedy trójwymiarowa kompozycja o ciekawych rozwiązaniach wizualnych.
Artysta również wykorzystuje przedmioty w ich pierwotnej postaci, przekształcając je, pozostawiając ślady ich pochodzenia - przykład takiego dzieła znajduje się na ilustracji obok.
Czy domyślasz się, co mogło być inspiracją artysty? Do powstania tego dzieła artystę zainspirował widok butów sportowych w witrynie sklepowej.
fetysz
w religiach pierwotnych: przedmiot, któremu przypisywano siłę magiczną; także przedmiot mający przynosić szczęście;
Ciekawostka
Pomysł na dzieło narodził się podczas wizyty artysty w Nowym Jorku w 1998 roku, gdy zobaczył w witrynie sklepowej czerwone, białe i czarne buty do koszykówki. Były to tradycyjne barwy Haidów, rdzennych mieszkańców północno‑zachodniego wybrzeża Pacyfiku. Sposób gromadzenia, eksponowania i fetyszyzowaniafetyszfetyszyzowania obuwia skojarzony został z przedmiotami kulturowymi.
chryzelefantyna
technika rzeźbiarska polegająca na pokrywaniu wykonanego w drewnie dzieła płytkami złota i kości słoniowej
Dla zainteresowanych
Jedną z technik rzeźbiarskich jest chryzelefantynachryzelefantynachryzelefantyna - polega na łączeniu złota z kością słoniową oraz drewnem. To technika stosowana przez Fidiasza, rzeźbiarza okresu klasycznego starożytnej Grecji. Z ilustracji przedstawiającej replikę dzieła Fidiasza możesz dowiedzieć się więcej na temat niektórych elementów rzeźby.
R1QZHQLK28LLU
Ilustracja interaktywna ukazuje posąg Ateny ustawiony na płaskim cokole, który ozdobiony został za pomocą złotych rzeźbień. Prezentują one postaci w długich szatach, jeden z mężczyzn próbuje utrzymać konia. Atena odziana jest w złotą, długą suknię. Na sukni, na wysokości piersi ukazane zostało zdobienie. Przedstawia ono głowę z wystawionym, czerwonym językiem. Na głowie Ateny znajduje się duży hełm, na którym znajduje się sfinks – lew z ludzką głową, po którego bokach znajdują się gryfy - zwierzęta z ciałem lwa oraz głową i skrzydłami orła. Kobieta patrzy przed siebie. W jednej dłoni trzyma posąg Nike – kobiety w złotym stroju wraz ze skrzydłami, która w dłoniach trzyma laurowy wieniec. Na tej samej dłoni Ateny znajdują się dwie złote bransoletki. Lewą rękę trzyma wzdłuż ciała, dłonią przytrzymując złotą tarczę. Obok tarczy znajduje się również złoty wąż. O ciało Ateny oparta została włócznia. Na cokole, przy posągu, stoi mężczyzna o ciemnych włosach ubrany w granatową koszulę oraz szare spodnie - swoim wzrostem sięga figurze do łydek, co świadczy o monumentalności dzieła. Pomieszczenie, w którym znajduje się dzieło jest jasne. Wokół dzieła znajdują się rzędy kolumn, które tworzą dwa piętra. Na ilustracji jest pięć punktów interaktywnych, po kliknięciu na które podświetla się część posągu i wyświetla dodatkowa informacja. 1. Zdobienia na hełmie. Podświetlony zostaje hełm nałożony na głowę Ateny. Hełm Ateny zdobiony jest sfinksem (mityczne stworzenie, przedstawiane zazwyczaj jako lew z ludzką głową), po którego bokach znajdują się gryfy (mityczne zwierzęta z ciałem lwa oraz z głową i skrzydłami orła). 2. Zdobienia na piersi. Podświetlone zostaje zdobienie na piersi Ateny. Na piersi Ateny znajduje się głowa Meduzy, w mitologii greckiej najmłodszej z trzech Gorgon (mitologicznych sióstr o przerażającym wyglądzie). 3. Posąg w ręce Ateny. Podświetlony zostaje posąg Nike. W dłoni Atena trzyma posąg Nike – bogini zwycięstwa. Posąg mierzy 177 cm, w dłoniach trzyma laurowy wieniec. 4. Tarcza Ateny. Podświetlona zostaje tarcza. W lewym górnym rogu ukazuje się fotografia prezentująca tarczę od frontu. Tarcza ozdobiona została złotymi rzeźbieniami. Lewa dłoń spoczywa na tarczy ze scenami walk bogów z gigantami (tzw. gigantomachia) oraz Greków z Amazonkami (tzw. amazonomachia); w centrum znajduje się otoczony wężami Erichtonios (w mitologii greckiej heros attycki, król Aten, syn Hefajstosa i Gai). Pod tekstem znajduje się ilustracja przedstawiająca zbliżenie na detale tarczy. 5. Cokół. Podświetlony zostaje cokół. Cokół dekoruje płaskorzeźbiony fryz ukazujący scenę stworzenia Pandory oraz przyglądającym się temu wydarzeniu 12 bogów.
Ilustracja interaktywna ukazuje posąg Ateny ustawiony na płaskim cokole, który ozdobiony został za pomocą złotych rzeźbień. Prezentują one postaci w długich szatach, jeden z mężczyzn próbuje utrzymać konia. Atena odziana jest w złotą, długą suknię. Na sukni, na wysokości piersi ukazane zostało zdobienie. Przedstawia ono głowę z wystawionym, czerwonym językiem. Na głowie Ateny znajduje się duży hełm, na którym znajduje się sfinks – lew z ludzką głową, po którego bokach znajdują się gryfy - zwierzęta z ciałem lwa oraz głową i skrzydłami orła. Kobieta patrzy przed siebie. W jednej dłoni trzyma posąg Nike – kobiety w złotym stroju wraz ze skrzydłami, która w dłoniach trzyma laurowy wieniec. Na tej samej dłoni Ateny znajdują się dwie złote bransoletki. Lewą rękę trzyma wzdłuż ciała, dłonią przytrzymując złotą tarczę. Obok tarczy znajduje się również złoty wąż. O ciało Ateny oparta została włócznia. Na cokole, przy posągu, stoi mężczyzna o ciemnych włosach ubrany w granatową koszulę oraz szare spodnie - swoim wzrostem sięga figurze do łydek, co świadczy o monumentalności dzieła. Pomieszczenie, w którym znajduje się dzieło jest jasne. Wokół dzieła znajdują się rzędy kolumn, które tworzą dwa piętra. Na ilustracji jest pięć punktów interaktywnych, po kliknięciu na które podświetla się część posągu i wyświetla dodatkowa informacja. 1. Zdobienia na hełmie. Podświetlony zostaje hełm nałożony na głowę Ateny. Hełm Ateny zdobiony jest sfinksem (mityczne stworzenie, przedstawiane zazwyczaj jako lew z ludzką głową), po którego bokach znajdują się gryfy (mityczne zwierzęta z ciałem lwa oraz z głową i skrzydłami orła). 2. Zdobienia na piersi. Podświetlone zostaje zdobienie na piersi Ateny. Na piersi Ateny znajduje się głowa Meduzy, w mitologii greckiej najmłodszej z trzech Gorgon (mitologicznych sióstr o przerażającym wyglądzie). 3. Posąg w ręce Ateny. Podświetlony zostaje posąg Nike. W dłoni Atena trzyma posąg Nike – bogini zwycięstwa. Posąg mierzy 177 cm, w dłoniach trzyma laurowy wieniec. 4. Tarcza Ateny. Podświetlona zostaje tarcza. W lewym górnym rogu ukazuje się fotografia prezentująca tarczę od frontu. Tarcza ozdobiona została złotymi rzeźbieniami. Lewa dłoń spoczywa na tarczy ze scenami walk bogów z gigantami (tzw. gigantomachia) oraz Greków z Amazonkami (tzw. amazonomachia); w centrum znajduje się otoczony wężami Erichtonios (w mitologii greckiej heros attycki, król Aten, syn Hefajstosa i Gai). Pod tekstem znajduje się ilustracja przedstawiająca zbliżenie na detale tarczy. 5. Cokół. Podświetlony zostaje cokół. Cokół dekoruje płaskorzeźbiony fryz ukazujący scenę stworzenia Pandory oraz przyglądającym się temu wydarzeniu 12 bogów.
Replika posągu „Ateny Partenos” („Atena dziewica”), 1990 r. (replika) 447–438 p.n.e., (oryginał dzieła Fidiasza, niezachowany),Centennial Park, Nashville [czytaj: sentenion park, naszwil], Stany Zjednoczone; fot.: Dean Dixon [czytaj: diin diksen]
Źródło: wikimedia.commons.org, chryzelefantyna (połączenie kości słoniowej i złota), Rekonstrukcja Partenonu, w Centennial Park, Nashville, Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).
Ćwiczenie 1
R1OwoSiTn0Jvx
Z jakich materiałów artyści tworzą rzeźby?
Z jakich materiałów artyści tworzą rzeźby?
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Zacznij od ilustracji, na których zauważysz wyraźnie, z jakiego materiału jest wykonana rzeźba. Każdy z materiałów ma cechy charakterystyczne: zwróć uwagę na kolor, rodzaj faktury, łatwość formowania.
Rzeźba postaci w kolorze żółtym - bursztyn; rzeźba postaci w kolorze białym - porcelana; rzeźba kuli - granit; rzeźba kilku brył o formie stożków - styropian; rzeźba o formie wydrążonej i połyskującej - lód; płaskorzeźba składająca się z czterech kwadratów z kwadratowymi otworami - metal.
Ćwiczenie 2
R1F1O2FNFBSDQ
Które z wymienionych materiałów są twarde, a które miękkie? Pogrupuj odpowiednio wymienione materiały.
Które z wymienionych materiałów są twarde, a które miękkie? Pogrupuj odpowiednio wymienione materiały.
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Przypomnij sobie materiały, które znasz z życia codziennego i przypomnij sobie, które są twarde, a które - miękkie.
młotek z twardego drewna służący do pomocy w trakcie obróbki materiału dłutem. Pobijakiem uderza się w dłuto, co powoduje odłupywanie elementów materiału. Pobijaki wykorzystuje się na każdym etapie prac.
Ze względu na różną twardość i rodzaj materiałów wykorzystywanych w rzeźbiarstwie, stosuje się różnorodne przybory. Do pracy w kamieniu podstawowymi narzędziami są np.: dłutadłuto rzeźbiarskiedłuta o różnym kształcie, młotki, pobijakipobijakpobijaki
RMLoStsclujx2
Ilustracja interaktywna przedstawia mężczyznę rzeźbiącego w drewnie w czasie festiwalu Ax Day, który odbywa się na świeżym powietrzu. Jest on w średnim wieku, jego krótkie włosy są brązowo‑siwe. Na jego twarzy widoczny jest krótki zarost. Ma na sobie koszulkę odsłaniającą tatuaż na prawej ręce, w której trzyma pobijak, w drugiej dłoni trzyma dłuto. Mężczyzna bije pobijakiem w dłuto, które trzyma przy fragmencie drewna. Na głowie mężczyzna ma czapkę oraz słuchawki wygłuszające dźwięki, nie są one jednak nasunięte na jego uszy. Tło stanowi las oraz inne drewniane rzeźby. Na fotografii umieszczono interaktywne punkty. 1. Fotografia przedstawia zestaw dłut do drewna. Każde z dłut ma brązową drewnianą rękojeść, oraz metalowe ostrze - każde dłuto ma inny kształt. Można wyróżnić dłuta o wąskim i szerokim ostrzu, okrągłe i płaskie ostrza. Dłuta leżą na drewnianym stole. Pod ilustracją znajduje się podpis: Zestaw dłut do drewna, 2. Fotografia przedstawia pobijak skórzany, czyli skórzany młotek używany przy pracach rzeźbiarskich. Pobijak ma drewnianą rękojeść oraz gruby i skórzany obuch. Pod ilustracją znajduje się podpis: Pobijak skórzany.
Ilustracja interaktywna przedstawia mężczyznę rzeźbiącego w drewnie w czasie festiwalu Ax Day, który odbywa się na świeżym powietrzu. Jest on w średnim wieku, jego krótkie włosy są brązowo‑siwe. Na jego twarzy widoczny jest krótki zarost. Ma na sobie koszulkę odsłaniającą tatuaż na prawej ręce, w której trzyma pobijak, w drugiej dłoni trzyma dłuto. Mężczyzna bije pobijakiem w dłuto, które trzyma przy fragmencie drewna. Na głowie mężczyzna ma czapkę oraz słuchawki wygłuszające dźwięki, nie są one jednak nasunięte na jego uszy. Tło stanowi las oraz inne drewniane rzeźby. Na fotografii umieszczono interaktywne punkty. 1. Fotografia przedstawia zestaw dłut do drewna. Każde z dłut ma brązową drewnianą rękojeść, oraz metalowe ostrze - każde dłuto ma inny kształt. Można wyróżnić dłuta o wąskim i szerokim ostrzu, okrągłe i płaskie ostrza. Dłuta leżą na drewnianym stole. Pod ilustracją znajduje się podpis: Zestaw dłut do drewna, 2. Fotografia przedstawia pobijak skórzany, czyli skórzany młotek używany przy pracach rzeźbiarskich. Pobijak ma drewnianą rękojeść oraz gruby i skórzany obuch. Pod ilustracją znajduje się podpis: Pobijak skórzany.
Robert Wyskiel w czasie festiwalu rzeźby drewnianej Ax Day, 2018 r., drewno.pl, materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu), fot. RW; blog.dluta.pl, otelo.pl CC BY 3.0
Źródło: Robert Wyskiel, Robert Wyskiel w czasie festiwalu rzeźby drewnianej Prazdnik Topora - Ax Day, Rzeźba, dostępny w internecie: https://www.drewno.pl/artykuly/11254,festiwal-rzezby-drewnianej-prazdnik-topora-ax-day.html [dostęp 11.08.2021], Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).
Dla zainteresowanych
Rzeźbiąc w kamieniu artysta posługuje się różnymi narzędziami. Z niektórymi z nich możesz się zapoznać klikając w punkty na ilustracji poniżej.
R19RA29K2CS9L
Ilustracja interaktywna przedstawiająca rzeźbiarza w pracy. Jest to siwowłosy mężczyzna w okularach, ubrany w jeansy oraz granatową koszulkę. Ma na sobie rękawice, jego wzrok skierowany jest w dół, na kamień oraz narzędzia, które trzyma w dłoniach. Tło stanowi sterta drewna uchwycona z lewej strony, fragment drewnianego budynku gospodarskiego oraz trawa. Na fotografii umieszczono interaktywne punkty.
1. Fotografia przedstawia metalowy przecinak kamieniarski, który leży na brązowych płytkach ceramicznych. Przecinak to narzędzie o metalowej rękojeści z elementem tnącym. Pod ilustracją znajduje się podpis: stux (fotograf), Przecinak kamieniarski, pixabay.com, domena publiczna, 2. Fotografia przedstawia stół z narzędziami do rzeźbienia w kamieniu. Na drewnianym stoliku widoczne są liczne dłuta, przedmioty przypominające grzebienie oraz młotki. Pod ilustracją znajduje się podpis: Bru‑nO (fotograf), Stół z narzędziami do rzeźby w kamieniu, pixabay.com, domena publiczna, 3. Fotografia przedstawia dwa metalowe przecinaki kamieniarskie, kształtem przypominają widelce. Pod ilustracją znajduje się podpis: Reiner Flassig (fotograf), Przecinak kamieniarski, 2007 r., wikimedia.org, CC BY‑SA 2.0, 4. Fotografia przedstawia młotek kamieniarski o metalowym obuchu i rąbie, w kształcie klina i krótkim drewnianym trzonku. Pod ilustracją znajduje się podpis: Młotek kamieniarski, fotograf nieznany, mdgroup.com.pl, CC BY 3.0, 5. Fotografia przedstawia metalowy przecinak kamieniarski, który leży na stole przykrytym szarym materiałem. Przecinak to narzędzie o metalowej rękojeści z elementem tnącym. Pod ilustracją znajduje się podpis: Reiner Flassig (fotograf), Przecinak kamieniarski, 2007 r., wikimedia.org, CC BY‑SA 2.0
Ilustracja interaktywna przedstawiająca rzeźbiarza w pracy. Jest to siwowłosy mężczyzna w okularach, ubrany w jeansy oraz granatową koszulkę. Ma na sobie rękawice, jego wzrok skierowany jest w dół, na kamień oraz narzędzia, które trzyma w dłoniach. Tło stanowi sterta drewna uchwycona z lewej strony, fragment drewnianego budynku gospodarskiego oraz trawa. Na fotografii umieszczono interaktywne punkty.
1. Fotografia przedstawia metalowy przecinak kamieniarski, który leży na brązowych płytkach ceramicznych. Przecinak to narzędzie o metalowej rękojeści z elementem tnącym. Pod ilustracją znajduje się podpis: stux (fotograf), Przecinak kamieniarski, pixabay.com, domena publiczna, 2. Fotografia przedstawia stół z narzędziami do rzeźbienia w kamieniu. Na drewnianym stoliku widoczne są liczne dłuta, przedmioty przypominające grzebienie oraz młotki. Pod ilustracją znajduje się podpis: Bru‑nO (fotograf), Stół z narzędziami do rzeźby w kamieniu, pixabay.com, domena publiczna, 3. Fotografia przedstawia dwa metalowe przecinaki kamieniarskie, kształtem przypominają widelce. Pod ilustracją znajduje się podpis: Reiner Flassig (fotograf), Przecinak kamieniarski, 2007 r., wikimedia.org, CC BY‑SA 2.0, 4. Fotografia przedstawia młotek kamieniarski o metalowym obuchu i rąbie, w kształcie klina i krótkim drewnianym trzonku. Pod ilustracją znajduje się podpis: Młotek kamieniarski, fotograf nieznany, mdgroup.com.pl, CC BY 3.0, 5. Fotografia przedstawia metalowy przecinak kamieniarski, który leży na stole przykrytym szarym materiałem. Przecinak to narzędzie o metalowej rękojeści z elementem tnącym. Pod ilustracją znajduje się podpis: Reiner Flassig (fotograf), Przecinak kamieniarski, 2007 r., wikimedia.org, CC BY‑SA 2.0
Józef Lewkowicz podczas pracy w kamieniu, przed 2020 r., jozeflewkowicz.eu, materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu), fot. Anna Serkis‑Wojtowicz, pixabay.com, fot.: stux, Bru‑nO, , Reiner Flassig wikimedia.org, mdgroup.com.pl
Źródło: Józef Lewkowicz, Anna Serkis-Wojtowicz, Rzeźba w kamieniu, dostępny w internecie: http://jozeflewkowicz.eu/2020/09/11/jozef-lewkowicz-kontynuator-starobrusnienskiej-ludowej-sztuki-kamieniarskiej/ [dostęp 11.08.2021], Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).
Rzeźbienie przez usuwanie, dodawanie oraz usuwanie i dodawanie
Już wiesz, że rzeźby mogą być wykonywane różnymi sposobami. Zapoznaj się z kilkoma z nich.
Rzeźbienie przez usuwanie materiału
RLPI3rR4pI3BP1
Ilustracja przedstawia rzeźbę „Dawid”, autorstwa Michała Anioła. Rzeźba jest wykonana w marmurze i ukazuje nagą postać młodego, umięśnionego mężczyzny. W lewej ręce trzyma przerzuconą przez ramię procę. Prawa ręka jest opuszczona swobodnie wzdłuż ciała. Dawid spogląda w lewą stronę. Sylwetka jest przedstawiona w kontrapoście.
Michał Anioł Buonarroti (czytaj: błonaroti), „Dawid", 1501–1504 r., Galleria dell’Accademia, (czytaj: galerija delakademia), Florencja, Włochy
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Jednym ze sposobów jest rzeźbienie przez usuwanie (odejmowanie) niepotrzebnego materiału, czyli wydobywaniu (np. z kamienia lub drewna) „ukrytego” w nim kształtu. Za pomocą dłuta artysta odłupuje kawałki, aż do momentu uzyskania planowanej formy.
Michał Anioł na widok bloku marmuru miał powiedzieć: „Widzę rzeźbę, teraz muszę ją z kamienia wydobyć”. Usuwanie zbędnych kawałków kamienia powoduje stopniowe wyłanianie się formy, którą artysta chce z niego wydobyć.
Przykładem takiej rzeźby powstałej przez odejmowanie jest „Dawid”, Michała Anioła, znajdujący się na ilustracji obok. Artysta wykonał pracę z jednego bloku marmuru, który osobiście wybrał w kamieniołomachkamieniołomkamieniołomach.
kamieniołom
kopalnia odkrywkowa kamienia użytkowego;
Ciekawostka
Czy wiesz, że rzeźba ma ponad 4 m wysokości, waży ponad 6 ton i artysta wykonywał ją prawie 3 lata?
RCVZxLwsXeWmL
Ilustracja interaktywna. Przedstawia rzeźbę ukazującą młodego, nagiego mężczyznę o krótkich, kręconych włosach. Mężczyzna stoi w delikatnym rozkroku. Lewą dłoń trzyma na swoim ramieniu, prawa ręka ułożona jest swobodnie wzdłuż jego ciała. Na torsie postaci odznaczają się mięśnie. Dzieło ukazane jest na tle białej ściany ozdobionej sztukaterią. Na ilustracji są cztery punkty interaktywne, po kliknięciu na które podświetla się część posągu i wyświetla dodatkowa informacja: 1. Wysokość rzeźby. Wzdłuż posągu, na fotografii pojawia się pomarańczowa linia zakończona dwoma strzałkami. Po prawej stronie linii wyświetlony zostaje podpis “5.17 M”. 2. Postawa rzeźby. Wewnątrz ciała mężczyzny pojawiają się pomarańczowe linie. Informacja dodatkowa: Postawa kontrapostu - ciężar ciała spoczywa na prawej nodze, lewa odciążona - ugięta w kolanie i wsparta o podłoże. Lekkie skręcenie ciała – głowa zwrócona w lewą stronę, biodra wysunięte na prawą. 3. Wyraz twarzy. Podświetlona zostaje głowa postaci. Na środku ekranu pojawia się fotografia ze zbliżeniem na twarz mężczyzny. Na fotografię wskazuje pomarańczowa strzałka odchodząca od twarzy dzieła. Informacja dodatkowa: Wyraz twarzy spokojny, opanowany, ale z widocznym napięciem; wzrok skoncentrowany, spojrzenie skierowane przez na wprost, w dal. 4. Detale dłoni. Podświetlona zostaje ręka postaci od łokcia w dół. W prawym dolnym rogu pojawia się fotografia ze zbliżeniem na dłoń postaci. Od ręki do fotografii odchodzi pomarańczowa strzałka. Informacja dodatkowa: W opracowaniu ręki i dłoni dbałość o detale – widoczne żyły i ścięgna.
Ilustracja interaktywna. Przedstawia rzeźbę ukazującą młodego, nagiego mężczyznę o krótkich, kręconych włosach. Mężczyzna stoi w delikatnym rozkroku. Lewą dłoń trzyma na swoim ramieniu, prawa ręka ułożona jest swobodnie wzdłuż jego ciała. Na torsie postaci odznaczają się mięśnie. Dzieło ukazane jest na tle białej ściany ozdobionej sztukaterią. Na ilustracji są cztery punkty interaktywne, po kliknięciu na które podświetla się część posągu i wyświetla dodatkowa informacja: 1. Wysokość rzeźby. Wzdłuż posągu, na fotografii pojawia się pomarańczowa linia zakończona dwoma strzałkami. Po prawej stronie linii wyświetlony zostaje podpis “5.17 M”. 2. Postawa rzeźby. Wewnątrz ciała mężczyzny pojawiają się pomarańczowe linie. Informacja dodatkowa: Postawa kontrapostu - ciężar ciała spoczywa na prawej nodze, lewa odciążona - ugięta w kolanie i wsparta o podłoże. Lekkie skręcenie ciała – głowa zwrócona w lewą stronę, biodra wysunięte na prawą. 3. Wyraz twarzy. Podświetlona zostaje głowa postaci. Na środku ekranu pojawia się fotografia ze zbliżeniem na twarz mężczyzny. Na fotografię wskazuje pomarańczowa strzałka odchodząca od twarzy dzieła. Informacja dodatkowa: Wyraz twarzy spokojny, opanowany, ale z widocznym napięciem; wzrok skoncentrowany, spojrzenie skierowane przez na wprost, w dal. 4. Detale dłoni. Podświetlona zostaje ręka postaci od łokcia w dół. W prawym dolnym rogu pojawia się fotografia ze zbliżeniem na dłoń postaci. Od ręki do fotografii odchodzi pomarańczowa strzałka. Informacja dodatkowa: W opracowaniu ręki i dłoni dbałość o detale – widoczne żyły i ścięgna.
Michał Anioł Buonarotti, „Dawid”, 1501–1504 r., Galleria dell’Accademia, Florencja, Włochy, wikimedia.org, CC BY‑SA 3.0, fotografia: Jörg Bittner Unna
Źródło: Michał Anioł Buonarotti, „Dawid”, rzeźba, marmur, Galleria dell’Accademia, Florencja, dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:%27David%27_by_Michelangelo_Fir_JBU005.jpg [dostęp 17.11.2023], licencja: CC BY-SA 3.0.
Rzeźbienie przez dodawanie
Inną metodą modelowania jest dodawanie kolejnych części plastycznego materiału, np. gliny: kawałek po kawałku, tworząc zamierzony kształt.
Glina utrwalana jest w wysokich temperaturach za pomocą wypalania - wtedy rzeźba z gliny nie będzie się kruszyć i będzie trwała. Łatwym, choć mniej trwałym materiałem są gips czy masa solna.
R161XB9n77zAK1
Ilustracja interaktywna przedstawia grupę kobiet uczestniczących w warsztatach rzeźbiarskich. Kobiety stoją przy skrzyniach, na których modelują rzeźby. Za ich plecami widoczne są płaskorzeźby zawieszone na ścianach. Na ilustracji umieszczony jest aktywny punkt, po którego wybraniu wyświetlą się dodatkowe informacje: 1. Uczestnicy warsztatów rzeźbiarskich na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu wykonują rzeźbę z gliny przez „dodawanie”. Będzie to portret głowy pozującego modela.
Ilustracja interaktywna przedstawia grupę kobiet uczestniczących w warsztatach rzeźbiarskich. Kobiety stoją przy skrzyniach, na których modelują rzeźby. Za ich plecami widoczne są płaskorzeźby zawieszone na ścianach. Na ilustracji umieszczony jest aktywny punkt, po którego wybraniu wyświetlą się dodatkowe informacje: 1. Uczestnicy warsztatów rzeźbiarskich na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu wykonują rzeźbę z gliny przez „dodawanie”. Będzie to portret głowy pozującego modela.
Do pracy w glinie, oprócz własnych rąk i modelowania palcami, rzeźbiarz korzysta z narzędzi, umożliwiających wybieranie, nakładanie i modelowanie. Takim narzędziem może być, na przykład nóż.
Rzeźbienie przez odejmowanie i dodawanie
Jest jeszcze możliwość rzeźbienia przez łączenie odejmowania z dodawaniem. Rzeźbienie w glinie najczęściej polega właśnie na dodawaniu i odejmowaniu masy. Modelowanie w miękkim materiale wymaga dodawania, ale podczas poszukiwania odpowiedniego kształtu - nadmiar masy wymaga również częściowego jej zdejmowania. Ten proces może się powtarzać, aż do osiągnięcia przez twórcę zadowalającego efektu końcowego. Przykładem takiej techniki może być również rzeźba wykonana w lodzie, jak na ilustracji poniżej.
R1dLt0TGJsy06
Ilustracja interaktywna przedstawia rzeźby wykonane z lodu. Z lewej strony fotografii znajduje się rzeźba kukiełki na sznurkach, a po prawej stronie rzeźba twarzy. Na ilustracji umieszczony jest aktywny punkt, po którego wybraniu wyświetlą się dodatkowe informacje: 1. Te rzeźby z lodu prezentowane były w Ottawie na Festiwalu Zimy. Rzeźby takie powstają podczas obróbki bloków lodu za pomocą pił, dłut, pilników, palnika – jest to rzeźbienie przez „usuwanie”. Rzeźba może składać się z łączonych ze sobą, obrobionych bloków lodowych – jest to rzeźbienie przez „dodawanie”. W przypadku rzeźb z lodu występuje więc zazwyczaj technika łączenia odejmowania z dodawaniem.
Ilustracja interaktywna przedstawia rzeźby wykonane z lodu. Z lewej strony fotografii znajduje się rzeźba kukiełki na sznurkach, a po prawej stronie rzeźba twarzy. Na ilustracji umieszczony jest aktywny punkt, po którego wybraniu wyświetlą się dodatkowe informacje: 1. Te rzeźby z lodu prezentowane były w Ottawie na Festiwalu Zimy. Rzeźby takie powstają podczas obróbki bloków lodu za pomocą pił, dłut, pilników, palnika – jest to rzeźbienie przez „usuwanie”. Rzeźba może składać się z łączonych ze sobą, obrobionych bloków lodowych – jest to rzeźbienie przez „dodawanie”. W przypadku rzeźb z lodu występuje więc zazwyczaj technika łączenia odejmowania z dodawaniem.
Rzeźby wykonane z lodu prezentowane na Festiwalu Interlude [czytaj: inte‑liid], Ottawa, 2010 r.
Źródło: online-skills, domena publiczna.
Ćwiczenie 2
REEm3wRF8zaAb
Przyjrzyj się rzeźbom, zwracając uwagę na surowiec, z jakiego zostały wykonane. Określ, w jaki sposób powstały - wpisz właściwe odpowiedzi spośród: dodawanie, odejmowanie, dodawanie i odejmowanie.
Przyjrzyj się rzeźbom, zwracając uwagę na surowiec, z jakiego zostały wykonane. Określ, w jaki sposób powstały - wpisz właściwe odpowiedzi spośród: dodawanie, odejmowanie, dodawanie i odejmowanie.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Zwróć uwagę na fakturę czyli powierzchnię rzeźb i materiał, z którego są wykonane.
Rzeźba głowy - dodawanie i odejmowanie; rzeźba dwupostaciowa - odejmowanie; rzeźba jednopostaciowa - odejmowanie.
Ćwiczenie 2
R91XXOLQE2BLB
Zaznacz właściwą odpowiedź jako uzupełnienie zdania: Rzeźbienie polegające na pozbywaniu się niepotrzebnego materiału to:
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Zastanów się, jak można określić czynność polegającą na pozbywaniu się nadmiaru materiału, z którego zrobiona jest rzeźba.
rzeźbienie przez usuwanie
RA5DN8QR8L5EL
Fotografia przedstawia rzeźbę - psa, na tle kremowego muru oraz niewielkich drzew z różowymi kwiatami. rzeźba jest ponadnaturalnej wysokości i sięga pierwszego piętra - łeb psa jest na równi z dachem budynku, obok którego stoi. Pies stoi w ogrodzonym fragmencie przestrzeni, które wysypane zostało piaskiem. Rzeźbę wykonano z blachy falistej o nieregularnej strukturze, na której można dostrzec wiele linii oraz wgłębień. Do brzucha psa łańcuchem przytwierdzono huśtawkę. Pies ma brązowe oczy oraz obrożę z zawieszoną na niej kością.
Don Kennell[czytaj: don kenel], „Najlepszy przyjaciel”, 2019 r., Santa Fe, Stany Zjednoczone
Źródło: donkennell.com, Najlepszy przyjaciel, Rzeźba, Santa Fe, dostępny w internecie: https://www.donkennell.com/public-art/barn-dog [dostęp 11.08.2021], licencja: CC BY 3.0.
Don Kennell wyrzeźbił gigantyczną rzeźbę psa zatytułowaną „Najlepszy przyjaciel” z blachy falistej przykręcanej do spawanych, stalowych ram. Aby ochronić rzeźbę przed warunkami atmosferycznymi - pracę pokryto lakierem odpornym na promieniowanie UV, a krawędzie zagięto, aby zapobiec skaleczeniu. Rzeźba może być łatwo rozebrana i ponownie zmontowana oraz posiada certyfikat bezpieczeństwa inżyniera budowlanego. Ogromna rzeźba, oprócz recyklingowego charakteru, posiada huśtawkę zwisającą z brzucha, zapewniającą zacienione i wygodne miejsce do odpoczynku. Sposób tworzenia dzieła polegał na dodawaniu metalowych elementów, jak też ich odejmowaniu - aby blacha falista i stalowe ramy pasowały do siebie tworząc wizerunek psa.
przedmiot wykonany przez odtworzenie w twardym materiale, najczęściej w metalu, modelu wykonanego z nietrwałej masy (glina, wosk i tym podobne) za pomocą formy odlewniczej;
prototyp
pierwowzór istniejącego już dzieła sztuki (budowli, obrazu lub rzeźby). Prototyp to inaczej wersja dzieła lub rzeczy w bardzo wczesnym stadium rozwoju, może posiadać wady lub niedoskonałości;
Odlew z metalu
R18aMtGWOIkOW1
Ilustracja interaktywna przedstawia pracę Deborah Butterfield'a pt. „Koń”. Rzeźba to koń wykonany z metalu, który wygląda, jakby został stworzony z patyków. Rzeźba przedstawia tylko zarys konia, bez wypełnienia. Widoczne są nogi, pysk, grzbiet, brzuch i ogon konia. Na ilustracji umieszczony jest aktywny punkt, po wybraniu którego wyświetli się dodatkowa informacja: 1. Mimo, iż na pierwszy rzut oka wydaje się, że rzeźba została wykonana z patyków, w rzeczywistości jest odlana z brązu. Metalowy odlew tak wiernie imituje fakturę drewna, że pomyłkę w określeniu rodzaju materiału popełniają nawet osoby przyglądające się rzeźbie z bliska.
Ilustracja interaktywna przedstawia pracę Deborah Butterfield'a pt. „Koń”. Rzeźba to koń wykonany z metalu, który wygląda, jakby został stworzony z patyków. Rzeźba przedstawia tylko zarys konia, bez wypełnienia. Widoczne są nogi, pysk, grzbiet, brzuch i ogon konia. Na ilustracji umieszczony jest aktywny punkt, po wybraniu którego wyświetli się dodatkowa informacja: 1. Mimo, iż na pierwszy rzut oka wydaje się, że rzeźba została wykonana z patyków, w rzeczywistości jest odlana z brązu. Metalowy odlew tak wiernie imituje fakturę drewna, że pomyłkę w określeniu rodzaju materiału popełniają nawet osoby przyglądające się rzeźbie z bliska.
Oprócz kamieni, drewna i metalu, rzeźba może powstać jako odlewodlewodlew z metalu. Odlew powstaje na podstawie wcześniej sporządzonego prototypu,prototypprototypu, wykonanego najczęściej z gliny, z którego sporządza się formę. Najpopularniejszym odlewem jest rzeźba z brązu.
Techniki odlewnicze polegają na następujących działaniach w odpowiedniej kolejności:
wykonaniu z dowolnego materiału (np. gliny, wosku, styropianu) modelu;
obłożeniu modelu formą z gipsu lub silikonu;
zdjęciu formy i uzyskaniu w ten sposób negatywu rzeźby;
następnie napełnieniu formy (negatywu rzeźby) w odlewni ciekłym metalem - np. brązem, mosiądzem, aluminium, złotem, srebrem;
po ostygnięciu formy rozbija się ją lub rozkłada, wyjmując z wnętrza metalowy odlew, identyczny z modelem.
Taka rzeźba jest w środku pełna. Metoda ta nie nadaje się więc do tworzenia rzeźb dużych - ze względu na ilość zużytego materiału byłyby one bardzo ciężkie i drogie. W przypadku dużych rzeźb wykonuje się odlewy puste w środku - rzeźbę stanowi wówczas dość cienka (od kilku do kilkunastu milimetrów grubości) metalowa „skorupa”.
Ćwiczenie 3
R1RWLvjkRUjU1
Powiedz, w jaki sposób wykonuje się odlew.
Powiedz, w jaki sposób wykonuje się odlew.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Przyjrzyj się ilustracjom i zwróć uwagę, że rzeźby z metalu są błyszczące.
Ilustracja, na której znajduje się rzeźba lwa.
Ćwiczenie 4
R3XK5D1GE8FTX
Dlaczego odlewy rzeźb w brązie najczęściej są w środku puste? Zaznacz właściwą odpowiedź.
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Zwróć uwagę, że ilość potrzebnego metalu, zwłaszcza przy dużych rzeźbach może być bardzo duża. Możesz o tym przeczytać w podrozdziale „Odlew w metalu”
żeby były lżejsze
Zapamiętaj!
Rzeźby tworzone są z różnych materiałów. Do podstawowych należą:
kamień (m.in.: marmur, granit, piaskowiec);
drewno (np. dąb, jesion, lipa);
metal (w śród nich brąz, żelazo, metale szlachetne - złoto, srebro);
glina i masy ceramiczne (m.in.: porcelana, fajans);
kamienie szlachetne i półszlachetne (np.: agat, ametyst, onyks);
technika rzeźbiarska polegająca na pokrywaniu wykonanego w drewnie dzieła płytkami złota i kości słoniowej;
dłuto rzeźbiarskie
dłuto rzeźbiarskie
metalowe narzędzie o długim ostrzu do ręcznej obróbki kamienia lub drewna, którym kształtuje się formę rzeźby przy pomocy pobijakapobijakpobijaka; współcześni rzeźbiarze stosują również dłuta elektryczne;
faktura (rzeźby)
faktura (rzeźby)
rodzaj powierzchni opracowany przez rzeźbiarza;
granit
granit
kamień o ziarnistej strukturze, bardzo trwały;
kamieniołom
kamieniołom
kopalnia odkrywkowa kamienia użytkowego;
odlew
odlew
przedmiot wykonany przez odtworzenie w twardym materiale, najczęściej w metalu, modelu wykonanego z nietrwałej masy (glina, wosk i tym podobne) za pomocą formy odlewniczej;
pleksiglas
pleksiglas
przezroczyste tworzywo sztuczne, szkło akrylowe;
płaskorzeźba
płaskorzeźba
rodzaj kompozycji rzeźbiarskiej powstałej z kamiennej, drewnianej lub rzadziej metalowej płyty, której tylna ściana ma tworzyć tło dla frontu;
pobijak
pobijak
młotek z twardego drewna służący do pomocy w trakcie obróbki materiału dłutem. Pobijakiem uderza się w dłuto, co powoduje odłupywanie elementów materiału. Pobijaki wykorzystuje się na każdym etapie prac.
sizal
sizal
twarde i bardzo wytrzymałe włókno naturalne, otrzymywane z agawy sizalowej, która jest gatunkiem tropikalnego krzewu; doskonałe na sznury i liny, używane też przez twórców tkaniny artystycznej;
tuf
tuf
rodzaj porowatej, lekkiej skały, występuje zazwyczaj na terenach powulkanicznych;
tworzywa sztuczne
tworzywa sztuczne
tworzywa wytwarzane przez człowieka, głównie z ropy naftowej, gazu ziemnego, soli, węgla. Podczas ogrzewania miękną i stają się plastyczne, po wystudzeniu twardnieją. Mają wiele zastosowań; jako opakowania produktów spożywczych, napojów, w sztuce - niekiedy do tworzenia rzeźb oraz instalacji;
żeliwo
żeliwo
stop żelaza z węglem i innymi pierwiastkami.
Źródła
sjp.pwn.pl
encyklopedia.pwn.pl
Słownik terminologiczny sztuk pięknych, red. Krystyna Kubalska‑Sulkiewicz, Warszawa, 2003