Podsumowanie: moja Mała Ojczyzna

Mała ojczyzna to przestrzeń najbliższa każdemu z nas. Mamy do niej stosunek osobisty i bezpośredni.
Łączy się najczęściej (ale nie zawsze) z miejscem urodzenia, dzieciństwem czy miejscem zamieszkania. W każdym przypadku jest to miejsce, które w szczególny sposób jest nam bliskie i z którym jesteśmy emocjonalnie związani, np. poprzez wspomnienia. Często jako małą ojczyznę traktuje się miejsce zamieszkania z okresu dzieciństwa czy z czasów szkolnych, nawet mimo późniejszej przeprowadzki.
Jednak ze względu na to, że pojęcie małej ojczyzny ma charakter emocjonalny, trudno precyzyjnie wyznaczyć jej granice – może nią być np. wieś, gmina, miasto, jego dzielnica, osiedle lub nawet pojedyncza ulica.

Wciąż poznawaj swoją małą ojczyznę, pamiętając o:
zabytkach, regionalnej architekturze,
zwyczajach, podaniach i legendach,
lokalnychlokalnych bohaterach,
regionalnych potrawach,
strojach, pieśniach, tańcach ludowych,
twórczości artystycznej i rzemioślerzemiośle,
drużynach sportowych,
festiwalach, jarmarkach, festynach.

Dobrze jest pracować w zespole, wasza aktywność może być różnorodna:
możecie robić wywiady z mieszkańcami,
nagrywać piosenki ludowe,
robić rysunki i zdjęcia waszej miejscowości,
sporządzać notatki,
szukać wycinków z lokalnej prasy na temat dawnych i aktualnych wydarzeń w waszej okolicy itp.
nagrać film dokumentalnyfilm dokumentalny.
Twórz tradycyjnie!

Słownik
zbiór oraz gromadzenie lub tworzenie dokumentów, mających wartość dowodową, informacyjną lub opisową
dorobek kultury minionych pokoleń/język, tradycje, obyczaje, religie, zabytki architektury, muzea i skanseny, rezerwaty archeologiczne, obiekty historyczne, miejsca martyrologii
w potocznym ujęciu rodzaj przekazu filmowego lub telewizyjnego polegający na pokazywaniu rzeczywistości niepreparowanej ze względu na potrzeby kamery
dziedzina, która odzwierciedla twórczość ludową i jest charakterystyczna dla społeczności zamieszkujących określone regiony; obejmuje również obrzędy, zwyczaje, muzykę, taniec, mowę, stroje i rękodzieło
inaczej: relacja fotograficzna; relacja w postaci zdjęć fotograficznych i krótkiego komentarza
sposób mówienia ludności danego obszaru, odrębny od języka, którym posługuje się większość mieszkańców kraju; charakteryzuje się specyficznymi wyrażeniami i akcentem, np. gwara śląska, podhalańska albo gwara wiejska
melodia grana przez trębacza o określonej porze z wieży kościelnej lub ratuszowej, charakterystyczna dla miejscowości; najbardziej znany jest Hejnał Mariacki grany co godzinę przez trębacza z wieży kościoła Najświętszej Marii Panny w Krakowie
istniejący lub działający na danym obszarze, charakterystyczny dla danego obszaru
miejsce, z którym ktoś jest związany emocjonalnie, bo się w nim urodził, wychował lub mieszka
określony obszar posiadający własną nazwę, charakteryzujący się jednorodnością cech środowiska przyrodniczego, zjawisk społeczno‑gospodarczych, unikatową historią i tradycjami kulturowymi
dania, które jest charakterystyczne dla danego regionu i odzwierciedlają jego historię, kulturę oraz dostępność składników
zbiorowość ludzi, należących do pewnego środowiska i powiązanych ze sobą np.: wspólnym obszarem zamieszkania, jak społeczność lokalna, zainteresowaniami, jak społeczność internetowa itp.
ogół obyczajów, norm, poglądów, zachowań, itp. właściwych jakiejś grupie społecznej, przekazywanych z pokolenia na pokolenie
utożsamiać się z narodem, czy kulturą, oznacza to, że czujemy się częścią tego narodu, tej kultury, a jej wartości, tradycje i historia są nam bliskie
muzea i rezerwaty archeologiczne, zabytki architektury i budownictwa, obiekty unikatowe i muzea specjalistyczne, obiekty historyczno‑wojskowe, miejsca i muzea martyrologii, współczesne imprezy kulturowe, miejsca pielgrzymkowe
zespół elementów przyrodniczych będących przedmiotem zainteresowania turystów, odgrywają one szczególną rolę w realizacji wypoczynkowej funkcji czasu wolnego
Źródła
sjp.pwn.pl
encyklopedia.pwn.pl