Ilustracja przedstawia fotokolaż składający się z fotografii dwunastu rzeźb ułożonych w dwóch rzędach. Dzieła pochodzą z różnych okresów historycznych i znajdują się w przestrzeni miejskiej oraz na łonie natury.
Fotokolaż z 12 rzeźb, fot.: krata
Źródło: zbiory prywatne, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 1
R1ECXJCDV8B1F
Sprawdź swoją wiedzę. Zastanów się, które pojęcia, spośród podanych poniżej, znasz, a które są Ci nieznane. Dopasuj je do odpowiednich miejsc. Uwaga! Podczas pracy z materiałem zwróć szczególną uwagę na te pojęcia/terminy, które znalazły się w rubryce NIE WIEM.
Sprawdź swoją wiedzę. Zastanów się, które pojęcia, spośród podanych poniżej, znasz, a które są Ci nieznane. Dopasuj je do odpowiednich miejsc. Uwaga! Podczas pracy z materiałem zwróć szczególną uwagę na te pojęcia/terminy, które znalazły się w rubryce NIE WIEM.
Rzeźba stwarza nową jakość w przestrzeni, która nas otacza. Wzbogaca rzeczywistość prywatną i publiczną. Rzeźby upiększają, upamiętniają wydarzenia i ludzi, mogą również sakralizowaćsakralizowaćsakralizować przestrzeń.
Rzeźby mogą pełnić różne funkcje, m.in.:
konstrukcyjną;
dekoracyjną;
upamiętniającą;
sakralną;
edukacyjną;
nagrobkową;
propagandową;
edukacyjną.
Ważne!
niektóre rzeźby mogą pełnić jednocześnie kilka funkcji
Rodzajem rzeźby architektonicznej, która pełni funkcję konstrukcyjną są np. kariatydy. To rzeźbiarskie przedstawienia kobiet, wykorzystywane jako kolumny, podtrzymujące na głowach ciężar stropu budowli, jak na ilustracji poniżej.
RLrc6tTgwatfU
Ilustracja przedstawia fragment Erechtejonu z południowym portykiem, którego częścią jest kolumnada z kariatyd. Posągi podpierają strop, są to figury sztywno stojących kobiet z opuszczonymi wzdłuż ciała rękoma, ubrane w swobodne szaty.
Kariatydy, Erechtejon, V w. p.n.e., Ateny, Grecja
Źródło: wikipedia.org, licencja: CC BY 3.0.
Ciekawostka
W tradycji greckiej głoszono, że kariatydy to kobiety, które sprzeciwiły się bogom. Za karę miały przez wieki podtrzymywać dach świątyni.
RJH1BPGCDLLPQ
Ilustracja interaktywna. Fotografia prezentuje fragment budynku z małym tarasem otoczonym kariatydami. Na taras prowadzą niewielkie schodki. W tle ukazuje się góra oraz liczne, oddalone budynki. Kariatydy pełnią funkcję kolumn pomiędzy balustradą, a belkowaniem. Kariatydy mają postać kobiet w długich szatach oraz związanych włosach. Ich twarze są poniszczone. Większość z nich pozbawiona jest ramion. Na ilustracji jest pięć punktów interaktywnych, po kliknięciu na które podświetla się część posągu i wyświetla dodatkowa informacja: 1. Czym jest kariatyda? Podświetlona zostaje postać kobiety zlokalizowana w kącie fasady. Informacja dodatkowa: Kariatyda to rzeźbiona postać pełniąca funkcję podpory architektonicznej, zastępująca kolumnę lub filar. 2. Definicja kariatydy. Po prawej stronie ekranu pojawia się fotografia ukazująca rzeźbę z bliska. Na głowie postaci znajduje się ozdobna część przypominająca trzcinowy kosz. Po lewej stronie wyświetla się okrągłe zdjęcie ze zbliżeniem na kosz. Od okrągłej fotografii odchodzi pomarańczowa strzałka skierowana na kosz znajdujący się na głównej ilustracji. Informacja dodatkowa: Termin kariatyda oznacza „dziewczynę z Karyai”, starożytnego miasta na Peloponezie. Dziewczyny te tańczyły z trzcinowym koszem na głowie i tak przedstawiane są w Erechtejonie. 3. Ubiór figur. Po prawej stronie ekranu wyświetla się zbliżenie jednej z rzeźb. Ukazana zostaje również pomarańczowa strzałka prowadząca od jednego z filarów do fotografii. Informacja dodatkowa: Ilustracja przedstawia detal ubioru figur. 4. Ich głowy oplatają warkocze i dekorują kosze pełniące role kolumnowych głowic. Na miejsce poprzedniej fotografii ukazuje się kolejna, na której postać posiada brązowe włosy, na które skierowana jest strzałka wychodząca od filarów. 5. Stoją na stylobacie wszystkie w jednym kierunku – przodem do widza, a na ich głowach spoczywa belkowanie świątyni. Podświetlony zostaje stylobat oraz fasada. Od głów kariatyd odchodzą pomarańczowe strzałki skierowane na wprost.
Ilustracja interaktywna. Fotografia prezentuje fragment budynku z małym tarasem otoczonym kariatydami. Na taras prowadzą niewielkie schodki. W tle ukazuje się góra oraz liczne, oddalone budynki. Kariatydy pełnią funkcję kolumn pomiędzy balustradą, a belkowaniem. Kariatydy mają postać kobiet w długich szatach oraz związanych włosach. Ich twarze są poniszczone. Większość z nich pozbawiona jest ramion. Na ilustracji jest pięć punktów interaktywnych, po kliknięciu na które podświetla się część posągu i wyświetla dodatkowa informacja: 1. Czym jest kariatyda? Podświetlona zostaje postać kobiety zlokalizowana w kącie fasady. Informacja dodatkowa: Kariatyda to rzeźbiona postać pełniąca funkcję podpory architektonicznej, zastępująca kolumnę lub filar. 2. Definicja kariatydy. Po prawej stronie ekranu pojawia się fotografia ukazująca rzeźbę z bliska. Na głowie postaci znajduje się ozdobna część przypominająca trzcinowy kosz. Po lewej stronie wyświetla się okrągłe zdjęcie ze zbliżeniem na kosz. Od okrągłej fotografii odchodzi pomarańczowa strzałka skierowana na kosz znajdujący się na głównej ilustracji. Informacja dodatkowa: Termin kariatyda oznacza „dziewczynę z Karyai”, starożytnego miasta na Peloponezie. Dziewczyny te tańczyły z trzcinowym koszem na głowie i tak przedstawiane są w Erechtejonie. 3. Ubiór figur. Po prawej stronie ekranu wyświetla się zbliżenie jednej z rzeźb. Ukazana zostaje również pomarańczowa strzałka prowadząca od jednego z filarów do fotografii. Informacja dodatkowa: Ilustracja przedstawia detal ubioru figur. 4. Ich głowy oplatają warkocze i dekorują kosze pełniące role kolumnowych głowic. Na miejsce poprzedniej fotografii ukazuje się kolejna, na której postać posiada brązowe włosy, na które skierowana jest strzałka wychodząca od filarów. 5. Stoją na stylobacie wszystkie w jednym kierunku – przodem do widza, a na ich głowach spoczywa belkowanie świątyni. Podświetlony zostaje stylobat oraz fasada. Od głów kariatyd odchodzą pomarańczowe strzałki skierowane na wprost.
Kariatydy Erechtejonu, V wiek p.n.e., Akropol, Ateny, Grecja, fot.: Jebulon
Źródło: wikimedia.org, fotografia, dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Caryatids_erechtheum_Acropolis_Athens.jpg [dostęp 17.11.2023], licencja: CC 0 1.0.
miejsca, które są dostępne ludności i zaspokajają ich potrzeby, np.: szkoły, urzędy, parki, skwery, itp.;
Rzeźby i płaskorzeźby funkcję dekoracyjną pełniły w obiektach sakralnych oraz w przestrzeniach prywatnych, zdobiąc wnętrza, ogrody i tarasy. Współcześnie, rzeźby coraz częściej pojawiają się także w miejscach użyteczności publicznej.miejsca użyteczności publicznejmiejscach użyteczności publicznej.
R1K2b4HYmB0yR
Ilustracja przedstawia popiersie kobiety, ubranej w bogaty strój w różowych odcieniach, dekorowany koronkami. Jej głowa jest lekko uniesiona i dumna. Zdobi ją pióropusz.
Autor nieznany, popiersie, ok. 1890 r., porcelana, kolekcja prywatna
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R11cw1oxtMqB0
Ilustracja przedstawia rzeźbę zatytułowaną „Putto z rogiem obfitości”. Ukazuje nagiego, małego, pulchnego amorka ze złoconymi skrzydełkami, trzymającego ciemnoniebieski róg. Przez ramię chłopca przełożona jest złocona szarfa.
Autor nieznany, Putto z rogiem obfitości, XVIII w.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Ciekawostka
Rzeźba puttaputtoputta z rogiem obfitości na zdjęciu powyżej, przedstawia małego, pulchnego amorkaamorekamorka. Róg obfitości, który trzyma symbolizuje bogactwo i dostatek. Rzeźby tego typu rozpowszechniły się w XVIII wieku w świątyniach i pałacach jako element ozdobny rzeźbiarskiej dekoracji.
Na ilustracji poniżej znajduje się część kolumny - głowica (inna nazwa: kapitel), element architektoniczny zdobiony stylizowanymstylizacjastylizowanymi liśćmi. Aby dowiedzieć się, jak nazywa się ten rodzaj zdobienia, kliknij w punkt na ilustracji.
R1QgHM8sTA1BF
Ilustracja interaktywna przedstawia głowicę kolumny, dekorowaną liśćmi akantu. Dekoracja rozszerza się ku górze. Zakończenia liści zawijają się na zewnątrz. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Jest to akant – motyw zdobniczy w formie stylizowanego liścia śródziemnomorskiej rośliny, stosowany od starożytności w elementach architektury (np. w głowicach kolumn w porządku korynckim), a także w reliefach i malarstwie.
Ilustracja interaktywna przedstawia głowicę kolumny, dekorowaną liśćmi akantu. Dekoracja rozszerza się ku górze. Zakończenia liści zawijają się na zewnątrz. Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją:
Punkt 1: Jest to akant – motyw zdobniczy w formie stylizowanego liścia śródziemnomorskiej rośliny, stosowany od starożytności w elementach architektury (np. w głowicach kolumn w porządku korynckim), a także w reliefach i malarstwie.
Ilustracja przedstawia rzeźbę Konstantinasa Bogdanasa „Pomnik Franka Zappy”. Ukazuje uniesioną głowę artysty, ustawioną na wysokim, metalowym słupie z inskrypcją.
Konstantinas Bogdanas „Pomnik Franka Zappy, 1995 r., Wilno, Litwa
Źródło: Edycja: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Funkcję upamiętniającą pełnią zazwyczaj popiersiapopiersiepopiersia, rzeźby głowy, rzeźby pełnopostaciowe i pomniki oraz płaskorzeźby poświęcone zasłużonym ludziom i ważnym wydarzeniom. Znajdują się najczęściej w obiektach sakralnych, pałacach, przestrzeni publicznej, muzeach i galeriach oraz zbiorach prywatnych.
Na ilustracji obok oraz poniżej znajdują się dwa przykłady rzeźb pełniących funkcję upamiętniającą. Już wiesz, że różnią się między sobą formą przedstawienia: jedna z nich to rzeźba głowy, a druga to rzeźba pełnopostaciowa, czyli taka, która przedstawia całą postać.
Dla zainteresowanych
Funkcja upamiętniająca ma również inną nazwę: komemoratywna.komemoratywna funkcjakomemoratywna.
R1Dj1r87eft0N
Ilustracja przedstawia pomnik Fryderyka Chopina. Ukazuje kompozytora siedzącego na kamieniu i zasłuchanego w szum wierzby, której korona tworzy nad głową muzyka łuk. Ciało kompozytora jest lekko odchylone, muzyk ubrany jest w długi płaszcz. W tle znajdują się ulistnione drzewa.
Wacław Szymanowski, "Pomnik Fryderyka Chopina", 1926 r., rekonstrukcja z 1958 r., Warszawa
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Aby dowiedzieć się więcej o pomniku Chopina - zapoznaj się z filmem:
R6PL48T7LPQ9P
Materiał filmowy do lekcji zatytułowany „Pomnik Fryderyka Chopina”.
Materiał filmowy do lekcji zatytułowany „Pomnik Fryderyka Chopina”.
Pomnik Fryderyka Chopina – film
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 3
R1192MKSFKC3S
Dokończ zdanie tak, aby było prawdziwe: Projekt konkursowy pomnika został sporządzony z okazji... Możliwe odpowiedzi: 1. stulecia urodzin Chopina, 2. setnej rocznicy śmierci Chopina, 3. roku Chopinowskiego
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 1
RBOA4ldM2804c
Poniższe zdjęcie przedstawia Pomnik Obrońców Wybrzeża. Zaznacz funkcję, jaką pełni ta rzeźba.
Poniższe zdjęcie przedstawia Pomnik Obrońców Wybrzeża. Zaznacz funkcję, jaką pełni ta rzeźba.
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Zwróć uwagę na tytuł dzieła.
Funkcja upamiętniająca.
Ćwiczenie 1
R1UIxh4s6si5X
Wymień poznane funkcje rzeźb. Odpowiedź zapisz poniżej.
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Przeczytaj jeszcze raz wszystkie podrozdziały znajdujące się powyżej i przeczytaj opisy ilustracji (informacje dotyczą czterech rodzajów funkcji, jakie może pełnić rzeźba).
Poznane dotychczas przeze mnie funkcje rzeźb to: architektoniczna, konstrukcyjna, dekoracyjna, upamiętniająca.
Rzeźba sakralna to rodzaj sztuki religijnej, który ukazuje figury postaci, przedstawiające świętych i bóstwa. To także wszelkie zdobienia o tematyce religijnej, występujące we wnętrzach, fasadach kościołów, a także poza nimi – w muzeach lub zbiorach prywatnych.
Na ilustracji poniżej znajduje się arcydzieło Michała Anioła „Pietà”pieta„Pietà”- rzeźba pełnoplastycznarzeźba pełnoplastycznapełnoplastyczna pełniąca funkcję sakralną, wykonana w białym marmurze. Dowiesz się więcej o rzeźbie klikając na interaktywne punkty nr 1 i 2 na ilustracji.
RgIQm1HjlMvLY
Zdjęcie przedstawia rzeźbę z marmuru, którą wykonał Michał Anioł. To tzw.Pietà , czyli przedstawienie Matki Boskiej, trzymającej na kolanach martwe, bezładnie opadające, ciało Jezusa. Rzeźba jest uznawana za arcydzieło. Kobieta ma głowę lekko pochyloną, jedną ręką podtrzymuje bezwładnie opadające ciało zmarłego Druga ręka, poprzez lekkie oddalenie od ciała - wydaje się być jedyną oznaką bezsilności i rozpaczy matki po stracie syna.
Zdjęcie przedstawia rzeźbę z marmuru, którą wykonał Michał Anioł. To tzw.Pietà , czyli przedstawienie Matki Boskiej, trzymającej na kolanach martwe, bezładnie opadające, ciało Jezusa. Rzeźba jest uznawana za arcydzieło. Kobieta ma głowę lekko pochyloną, jedną ręką podtrzymuje bezwładnie opadające ciało zmarłego Druga ręka, poprzez lekkie oddalenie od ciała - wydaje się być jedyną oznaką bezsilności i rozpaczy matki po stracie syna.
Michał Anioł Buonarroti, "Pietà watykańska", 1499 r., marmur, Bazylika św. Piotra w Watykanie, Rzym, Włochy
Źródło: wikipedia.org, licencja: CC BY 4.0.
ROqPlnZKuZDZc
Ilustracja interaktywna przedstawia rzeźbę kobiety, która na kolanach trzyma bezwładne ciało mężczyzny. Kobieta ubrana jest w długą szatę, która okrywa również jej głowę. Jej głowa pochylona jest delikatnie w dół, na twarzy ukazuje się zmartwienie. Mężczyzna o krótkich włosach leży na jej kolanach, a jego głowa kierowana jest ku górze. Jego ciało przepasane zostało fragmentem materiału w okolicy pasa. Dzieło ustawione jest na szarym postumencie, na tle ściany wyłożonej pomarańczowo‑brązowymi płytami. Na ilustracji są trzy punkty interaktywne, po kliknięciu na które podświetla się część posągu i wyświetla dodatkowa informacja: 1. Nieproporcjonalność postaci. Ciało kobiety podświetlone zostaje na pomarańczowo, a ciało mężczyzny na zielono. Informacja dodatkowa: Maria jest znacznie większa od Chrystusa. 2. Dziewczęca uroda Marii i brak oznak cierpienia, ekspresji bólu na jej twarzy, raczej kompletuje śmierć syna. W prawym górnym rogu pojawia się okrągła fotografia ze zbliżeniem na twarz kobiety. 3. Skomplikowane układy draperii, gładka, połyskliwa faktura marmuru. Pojawia się okrągła fotografia ze zbliżeniem na ułożenie materiału szaty kobiety w okolicy nogi.
Ilustracja interaktywna przedstawia rzeźbę kobiety, która na kolanach trzyma bezwładne ciało mężczyzny. Kobieta ubrana jest w długą szatę, która okrywa również jej głowę. Jej głowa pochylona jest delikatnie w dół, na twarzy ukazuje się zmartwienie. Mężczyzna o krótkich włosach leży na jej kolanach, a jego głowa kierowana jest ku górze. Jego ciało przepasane zostało fragmentem materiału w okolicy pasa. Dzieło ustawione jest na szarym postumencie, na tle ściany wyłożonej pomarańczowo‑brązowymi płytami. Na ilustracji są trzy punkty interaktywne, po kliknięciu na które podświetla się część posągu i wyświetla dodatkowa informacja: 1. Nieproporcjonalność postaci. Ciało kobiety podświetlone zostaje na pomarańczowo, a ciało mężczyzny na zielono. Informacja dodatkowa: Maria jest znacznie większa od Chrystusa. 2. Dziewczęca uroda Marii i brak oznak cierpienia, ekspresji bólu na jej twarzy, raczej kompletuje śmierć syna. W prawym górnym rogu pojawia się okrągła fotografia ze zbliżeniem na twarz kobiety. 3. Skomplikowane układy draperii, gładka, połyskliwa faktura marmuru. Pojawia się okrągła fotografia ze zbliżeniem na ułożenie materiału szaty kobiety w okolicy nogi.
Michał Anioł Buonarotti, „Pietà watykańska”, 1498 – 1499 r., Bazylika Św. Piotra, Watykan, Włochy, ehow.com, Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu), fotografia: Krzysztof Ślusarczyk/iStock/Getty Images
Źródło: Michał Anioł Buonarotti, Krzysztof Ślusarczyk, „Pietà watykańska”, rzeźba, marmur, Bazylika św. Piotra, Watykan, dostępny w internecie: https://www.ehow.com/info_8538611_elements-design-used-michelangelos-pieta.html [dostęp 20.11.2023], Materiał wykorzystany na podstawie art. 29 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (prawo cytatu).
Dla zainteresowanych
Pietà (z jęz. włoskiego „miłosierdzie”, „litość”; z łac. pietas – „miłość zgodna z powołaniem”) to przedstawienie martwego Chrystusa leżącego na kolanach opłakującej go Matki Bożej.
Pierwsze rzeźbiarskie przedstawienia tego typu pojawiły się w Niemczech w I połowie XIV wieku. W wiekach późniejszych pietapietapieta stała się popularnym przedstawieniem na potrzeby religii nie tylko w rzeźbie, ale również w malarstwie. Jest również typ pietypietapiety radosnej, w której Maryja jest uśmiechnięta, co uosabia połączenie cierpienia z radością zbawienia. „Pietà watykańska” Michała Anioła znajdująca się na ilustracji powyżej, jest jednym z najbardziej znanych tego typu przedstawień.
Polecenie 4
R11DV1OHCZ99A
Zaznacz właściwe odpowiedzi dotyczące rzeźby Michała Anioła, znajdującej się na ilustracji powyżej.
Ilustracja przedstawia nagrobek Kazimierza Jagiellończyka widziany od góry. To rzeźba postaci jednocześnie leżącej i stojącej. Ramiona i głowa spoczywają na poduszce, ale nogi opierają się na konsoli - takie ujęcie sugeruje, że postać stoi. Król jest ubrany w strój koronacyjny, na głowie ma koronę, w prawej dłoni jabłko, w lewej berło, na palcach pierścienie, u boku skierowany ostrzem do góry, wielki miecz. Na nagrobku znajdują się trzy herby: podwójny krzyż Jagiellonów, herb Polski i herb Habsburgów. Lew po lewej stronie trzyma równocześnie miecz króla. Nad głową lwa po stronie przeciwnej umieszczony jest orzeł w koronie, klejnot herbu Polski.
Wit Stwosz, „Nagrobek Kazimierza Jagiellończyka”, ok. 1492 r., Kaplica Św. Krzyża, katedra na Wawelu, Kraków
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Funkcja nagrobkowa (nagrobna) odnosi się do rzeźb pełnoplastycznychrzeźba pełnoplastycznapełnoplastycznych i płaskorzeźbypłaskorzeźbapłaskorzeźby, które znajdują się na nagrobkach. Rzeźby nagrobkowe są sposobem na wyróżnienie miejsc spoczynku osób zasłużonych, np.: uczonych czy władców. Na ilustracji obok znajduje się przykład takiego nagrobka: króla Kazimierza Wielkiego, a poniżej - nagrobek Kazimierza Jagiellończyka.
RdJVUu6MNFpdB
Ilustracja interaktywna przedstawia nagrobek króla Kazimierza III Wielkiego widziany z góry. Na zdjęciu ukazano rzeźbę króla śpiącego na poduszce. Nagrobek jest w kolorze brązowym. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Władca ukazany został jako brodaty starzec o włosach i długiej brodzie utrefionych w długie loki. Król ukazany został w skórzanym kaftanie i luźnym płaszczu, a więc w stroju typowym dla dworskiej mody w 3 ćwiartce XIV wieku. Szczególną uwagę zwraca wspaniały pas złożony z segmentów w kształcie budowli obronnych.
Ilustracja interaktywna przedstawia nagrobek króla Kazimierza III Wielkiego widziany z góry. Na zdjęciu ukazano rzeźbę króla śpiącego na poduszce. Nagrobek jest w kolorze brązowym. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Władca ukazany został jako brodaty starzec o włosach i długiej brodzie utrefionych w długie loki. Król ukazany został w skórzanym kaftanie i luźnym płaszczu, a więc w stroju typowym dla dworskiej mody w 3 ćwiartce XIV wieku. Szczególną uwagę zwraca wspaniały pas złożony z segmentów w kształcie budowli obronnych.
Nagrobek króla Kazimierza III Wielkiego, ok. 1370, katedra na Wawelu, Kraków
Źródło: katedra-wawelska.pl, licencja: CC BY 3.0.
Dla zainteresowanych
Rzeźby związane z kultem zmarłych pełnią funkcję sepulkralnąsepulkralna funkcjafunkcję sepulkralną.
Epitafia
element alegoryczny
postać, motyw lub fabuła mające poza znaczeniem dosłownym stały umowny sens przenośny;
epitafium
napis nagrobkowy upamiętniający zmarłą osobę; ozdobna tablica ku czci zmarłego umieszczana najczęściej w kościołach;
scena figuralna
scena z postaciami ludzkimi lub same postacie;
Funkcję nagrobną rzeźby spełniają również epitafiaepitafiumepitafia. Epitafium jest to napis umieszczony na nagrobku lub pomniku, upamiętniający lub sławiący zmarłego. Epitafium mogło też być ozdobione dekoracyjną płaskorzeźbąpłaskorzeźbapłaskorzeźbą, zawierać portret zmarłego albo scenę figuralnąscena figuralnascenę figuralną, a także odpowiednie symbole i elementy alegoryczneelement alegorycznyelementy alegoryczne. Mogło być również pomnikiem nagrobnym w postaci ozdobnej płyty albo tablicy z napisem ku czci zmarłego – najczęściej nie w miejscu pochówku, lecz w innym związanym z daną osobą, np.: w kościele, na ścianie, filarze lub posadzce. Zwróć uwagę na dekoracje rzeźbiarskie epitafiów na ilustracjach poniżej.
RD0wvrt5tFM2e
Zdjęcie przedstawia tablicę pamiątkową poświęconą Janowi Kochanowskiemu. Jest to przyścienna tablica z wyrzeźbionym popiersiem wieszcza umieszczonym w dekoracyjnej arkadzie oraz tekstem pochwalnym poniżej. Wykonana jest z dwóch gatunków marmuru. Elementy płaskorzeźbione nawiązują do architektury renesansowej.
Epitafium Jana Kochanowskiego, XVII w., Kościół Podwyższenia Krzyża św. w Zwoleniu
Źródło: polishhistory.pl, licencja: CC BY 3.0.
R19Wl3IP4FRP3
Zdjęcie przedstawia zabytkowe epitafium z XVIII wieku. Jest wykonane z kamienia, bogato dekorowane rzeźbami postaci, głowami aniołków, wolutami, gzymsami i płaskorzeźbami ustawionymi symetrycznie po obu stronach nieregularnej tablicy z inskrypcją, trzymanej przez aniołka. Całość wygląda jak pomniejszony fragment ściany barokowego budynku.
Epitafium, XVIII w., dziedziniec Kościoła Pokoju w Świdnicy
inaczej: realizm socrealistyczny; kierunek w literaturze, filmie i sztukach plastycznych, głoszący zaangażowanie polityczne i ideowe sztuki ze stalinizmem; od ok. lat 30‑tych do ok. lat 80‑tych XX w.
RooLN8ZJXTZTs1
Zdjęcie prezentuje pomnik Lenina, który był przywódcą rewolucji radzieckiej. Jest to idąca postać mężczyzny w długim płaszczu. Wykonana jest z brązu, jest masywna i monumentalna. Jej wysokość liczy kilkanaście metrów. Rzeźba umieszczona jest na dwóch położonych na sobie podwyższeniach, na dolnym jest napis Włodzimierz Lenin. Usytuowana była na miejskim placu w Krakowie.
Marian Konieczny, „Pomnik Lenina" , 1973 r., stojący do 1989 r. w Nowej Hucie
Źródło: blogspot.pl, licencja: CC BY 3.0.
Dzieła propagandowe powstają na zamówienie i ich zadaniem jest narzucenie określonych poglądów i zachowań. Sztuka może stać się bardzo skutecznym narzędziem do realizacji różnych celów, nie zawsze wyłącznie artystycznych. Dla osiągniecia własnych korzyści - zarówno zleceniodawca, jak i twórca - decydują się na wykorzystanie sztuki. Dlatego powstają dzieła, które przedstawiają tylko określone tematy, w określony sposób. Objawia się to m.in. wizerunkami faraonów, królów, mecenasów, papieży, przywódców i bohaterów: na przykład faraon przedstawiany wyłącznie jako wiecznie młody, czy umieszczanie niezliczonej ilości monumentalnych wizerunków władcy w przestrzeni miejskiej. Jeden z takich pomników znajduje się na ilustracji obok. W Polsce powojennej „jedynym słusznym kierunkiem w sztuce” stał się - na jakiś czas - socrealizmsocrealizmsocrealizm.
Funkcja edukacyjna rzeźby dotyczy w zasadzie wszystkich jej przejawów, ponieważ przybliża nam:
czasy, w których powstała,
style oraz idee, które ze sobą niesie,
kunszt artystów, którzy ją tworzyli.
Ćwiczenie 2
RPoJQ5HSuEzIM
Odpowiedz na pytanie: Jak określane są rzeźby, które ukazują ludzi, zwierzęta, rośliny?
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Podpowiedź
Podpowiedź
Podpowiedź
Odpowiedź
Odpowiedź
Odpowiedź
Ćwiczenie 2
Rm49GP6WLaZm6
Przyjrzyj się zamieszczonej poniżej ilustracji, a następnie zaznacz te określenia, które odnoszą się do prezentowanego dzieła.
Przyjrzyj się zamieszczonej poniżej ilustracji, a następnie zaznacz te określenia, które odnoszą się do prezentowanego dzieła.
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Są cztery odpowiedzi poprawne. Zwróć uwagę na miejsce prezentowania dzieła, zastanów się, czy można je obejrzeć ze wszystkich stron. Przyjrzyj się, co przedstawia dzieło i w jakim materiale jest wykonane.
Odpowiedz na pytanie: Czy rzeźba o tematyce mitologicznej pełni funkcję edukacyjną czy upamiętniającą? Odpowiedź krótko uzasadnij i wpisz w polu poniżej.
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Przeczytaj jeszcze raz podrozdziały: „Funkcja upamiętniająca rzeźby” i „Funkcja edukacyjna rzeźby”.
Rzeźba o tematyce mitologicznej pełni funkcję edukacyjną. Przedstawienie wizualne umożliwia zapoznanie z określonym mitem i utrwalenie o nim wiedzy.
inaczej rzeźba pełna - wolnostojąca, przeznaczona do oglądania ze wszystkich stron; rzeźba pełnofigurowa rodzajem rzeźby pełnej przedstawiającej postać: całą, popiersie lub głowę.
rzeźba pełnoplastyczna
rzeźba pełnoplastyczna
inaczej rzeźba pełna - wolnostojąca, przeznaczona do oglądania ze wszystkich stron; rzeźba pełnofigurowa rodzajem rzeźby pełnej przedstawiającej postać: całą, popiersie lub głowę.
płaskorzeźba
płaskorzeźba
rodzaj kompozycji rzeźbiarskiej powstałej z kamiennej, drewnianej lub rzadziej metalowej płyty, której tylna ściana ma tworzyć tło dla frontu;
płaskorzeźba
płaskorzeźba
rodzaj kompozycji rzeźbiarskiej powstałej z kamiennej, drewnianej lub rzadziej metalowej płyty, której tylna ściana ma tworzyć tło dla frontu;
bryła
bryła
kształt przestrzenny w architekturze i rzeźbie; jedna z dziedzin twórczości, której wytworem jest trójwymiarowe dzieło sztuki