Autor przewodnika: Karolina Szczeszek, Sabina Siwiec

Konsultant przewodnika: Karina Piechocka

Spis treści

• Podstawowe informacje o e‑materiale1Podstawowe informacje o e‑materiale

• Wskazówki do wykorzystania materiałów multimedialnych w procesie dydaktycznym2Wskazówki do wykorzystania materiałów multimedialnych w procesie dydaktycznym

• Opis interaktywnych materiałów sprawdzających dla e‑materiału3Opis interaktywnych materiałów sprawdzających dla e‑materiału

• Wykorzystanie e‑materiału do pracy z uczącymi się o specjalnych potrzebach edukacyjnych4Wykorzystanie e‑materiału do pracy z uczącymi się o specjalnych potrzebach edukacyjnych

• Minimalne wymagania techniczne umożliwiające korzystanie z e‑materiału5Minimalne wymagania techniczne umożliwiające korzystanie z e‑materiału

Tytuł e‑materiału

Prowadzenie terapii

Nazwa i symbol cyfrowy zawodu

Terapeuta zajęciowy 325907

Kod i nazwa kwalifikacji

MED.13. Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej

Oznaczenie i nazwa jednostki efektów kształcenia

MED.13.6. Prowadzenie terapii zajęciowej różnymi technikami i metodami.

Efekty kształcenia i odpowiadające im kryteria weryfikacji właściwe dla e‑materiału

Osoba ucząca się:
MED.13.6.1) przestrzega zasad prowadzenia zajęć z zakresu indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej w poszczególnych pracowniach:
MED.13.6.1)1) opisuje zasady prowadzenia zajęć z zakresu indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej w poszczególnych pracowniach,
MED.13.6.1)2) opracowuje regulaminy obowiązujące w poszczególnych pracowniach.
MED.13.6.2) dobiera sposoby motywowania podopiecznego do udziału w zajęciach:
MED.13.6.2)1) określa rodzaje i sposoby motywowania podopiecznego do pracy z uwzględnieniem jego potrzeb i możliwości,
MED.13.6.2)2) proponuje zajęcia terapii zajęciowej zgodnie z zainteresowaniami podopiecznego.
MED.13.6.3) prowadzi terapię zajęciową z zastosowaniem różnych metod i technik:
MED.13.6.3)1) opisuje różne metody i techniki prowadzenia terapii zajęciowej,
MED.13.6.3)2) planuje terapię zajęciową z podopiecznymi w różnym wieku, z różnymi schorzeniami i rodzajami niepełnosprawności,
MED.13.6.3)3) dokonuje oceny skuteczności przeprowadzonych działań terapeutycznych.
MED.13.6.4) wyjaśnia znaczenie terapii ruchem w procesie usprawniania:
MED.13.6.4)1) określa zadania terapii ruchem,
MED.13.6.4)2) analizuje wpływ ruchu na organizm człowieka,
MED.13.6.4)3) planuje terapię ruchem.

Cele ogólne e‑materiału

Wspiera osiąganie celu kształcenia określonego dla kwalifikacji MED.13. Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej: organizowania działań w zakresie terapii zajęciowej w celu poprawy funkcjonowania fizycznego, psychicznego i społecznego podopiecznego oraz jego integracji społecznej i zawodowej.

Struktura e‑materiału, tytuły materiałów multimedialnych wraz z ich typem

Na e‑materiał składają się materiały multimedialne i obudowa dydaktyczna:

• „Prowadzenie terapii zajęciowej w pracowni informatycznej” - film instruktażowyDRMVoSeD0„Prowadzenie terapii zajęciowej w pracowni informatycznej” - film instruktażowy

• „Etapy opracowywania scenariusza warsztatów terapeutycznych w pracowni ceramicznej” - schemat interaktywnyDzLSgJJa0„Etapy opracowywania scenariusza warsztatów terapeutycznych w pracowni ceramicznej” - schemat interaktywny

• „Prowadzenie terapii zajęciowej” - gra edukacyjnaDwCGGrqC4„Prowadzenie terapii zajęciowej” - gra edukacyjna

• „Prowadzenie indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej” - gra wcielanie się w rolęDTnztWAft„Prowadzenie indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej” - gra wcielanie się w rolę

• „Usprawnienie pacjenta poprzez terapię ruchem” - film edukacyjnyDPaMPxCB7„Usprawnienie pacjenta poprzez terapię ruchem” - film edukacyjny

• Interaktywne materiały sprawdzająceDPwAMoAxaInteraktywne materiały sprawdzające

• Słownik pojęć dla e‑materiałuDwrJqibywSłownik pojęć dla e‑materiału

• Przewodnik dla nauczycielaDfv9NmzFaPrzewodnik dla nauczyciela

• Przewodnik dla uczącego sięD1BIrIbDePrzewodnik dla uczącego się

• Netografia i bibliografiaDNCotLobkNetografia i bibliografia

• Instrukcja użytkowaniaD6jGLwJ1YInstrukcja użytkowania

Materiały multimedialne mają różny zakres tematyczny. Uczący się powinien w pierwszej kolejności zapoznać się z filmem instruktażowym „Prowadzenie terapii zajęciowej w pracowni informatycznej”, schematem interaktywnym „Etapy opracowywania scenariusza warsztatów terapeutycznych w pracowni ceramicznej” oraz filmem edukacyjnym „Usprawnienie pacjenta poprzez terapię ruchem”. Potem może podejść do gry edukacyjnej lub gry wcielanie się w rolę.

Dzięki zachowaniu określonej kolejności zapoznawania się z materiałami uczący się łatwiej przyswoi wiadomości związane z zasadami prowadzenia terapii i lepiej poradzi sobie z wyborem odpowiednich elementów, które występują w grze edukacyjnej lub grze wcielanie się w rolę. Wówczas zrozumie ważne aspekty, które są brane pod uwagę przez terapeutę zajęciowego podczas prowadzenia terapii oraz zrozumie działania terapeuty zajęciowego, które są zawarte w grach.

Powrót do spisu treści6Powrót do spisu treści

Tytuł materiału multimedialnego

Prowadzenie terapii zajęciowej w pracowni informatycznej

Typ materiału multimedialnego

Film instruktażowy

Opis zawartości merytorycznej materiału multimedialnego i powiązania pomiędzy elementami materiału multimedialnego

Materiał zawiera treści dotyczące etapów prowadzenia terapii zajęciowej. Uczący się może zapoznać się lub przypomnieć sobie wiadomości związane z:

• wywiadem,

• diagnozą,

• planem terapii,

• wprowadzeniem do zajęć,

• indywidualnym arkuszem oceny postępów i rehabilitacji,

• dokumentacją pacjenta.

Materiał stwarza możliwość usystematyzowania informacji obejmujących planowanie i prowadzenie terapii zajęciowej. Jednocześnie dostarcza wiadomości dotyczących procesu aktywizacji uczestnika zajęć terapeutycznych, takich jak zapoznanie z regulaminem pracowni lub obsługą stanowiska pracy.

Materiał multimedialny może zostać wykorzystany jako wprowadzenie do zajęć omawiających proces planowania i prowadzenia zajęć terapeutycznych w terapii zajęciowej bądź jako podsumowanie wiadomości dotyczących etapów prowadzenia terapii.

Materiał jest powiązany z grą edukacyjną „Prowadzenie terapii zajęciowej” oraz grą wcielanie się w rolę „Prowadzenie indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej”, a także z interaktywnym materiałem sprawdzającym: zadanie z lukami „Zajęcia w pracowni komputerowej”.

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji, zgodnie z którymi uczący się:
MED.13.6.1)1) opisuje zasady prowadzenia zajęć z zakresu indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej w poszczególnych pracowniach,
MED.13.6.3)1) opisuje różne metody i techniki prowadzenia terapii zajęciowej,
MED.13.6.3)2) planuje terapię zajęciową z podopiecznymi w różnym wieku, z różnymi schorzeniami i rodzajami niepełnosprawności,
MED.13.6.3)3) dokonuje oceny skuteczności przeprowadzonych działań terapeutycznych.

Cele szczegółowe materiału multimedialnego

Materiał wspiera osiągnięcie następujących celów:

• opisywanie etapów prowadzenia terapii zajęciowej,

• analizowanie informacji związanych z uczestnikiem warsztatów terapii zajęciowej, zawartych w wywiadzie i dokumentacji,

• aktywizowanie uczestnika warsztatów terapii zajęciowej poprzez propozycję udziału w działaniach terapeutycznych danej pracowni,

• charakteryzowanie zależności między diagnozą terapeutyczną i potrzebami uczestnika warsztatów terapii zajęciowej a prowadzeniem terapii,

• omawianie narzędzi i dokumentów, z którymi powinien być zapoznany uczestnik WTZ w pracowni informatycznej.

Wykorzystanie materiału multimedialnego w trakcie zajęć

Praca indywidualna

Osoba ucząca się może samodzielnie odtworzyć film instruktażowy i dokonać analizy informacji w nim zawartych.

W celu utrwalenia i lepszego zrozumienia materiału osoba ucząca się może zilustrować go za pomocą:

• mapy myśli, przedstawiającej np. etapy prowadzenia terapii zajęciowej,

• gry dydaktycznej, np. na temat form aktywizacji uczestnika warsztatów terapii zajęciowej, które powinny zostać wzięte pod uwagę w pracowni informatycznej,

• plakatu, prezentującego np. działania terapeutyczne w pracowni informatycznej,

• prezentacji, przedstawiającej np. planowanie współpracy z rodziną w kwestii wsparcia technicznego osoby z niepełnosprawnością,

• grafu, prezentującego np. elementy regulaminu w pracowni informatycznej.

Uczący się może samodzielnie opracować broszurę informacyjną po zapoznaniu się z materiałem przedstawionym w filmie instruktażowym. Może na przykład zastanowić się nad dobraniem metod aktywizujących uczestników terapii zajęciowej w domu seniora, którzy chcieliby nawiązać kontakt przez internet z bliskimi mieszkającymi za granicą, np. wnukami.

Praca w grupach

Uczący się, po zapoznaniu się z filmem instruktażowym, przygotowują w grupach zadania dla pozostałych grup, np. dotyczące regulaminu i zasad BHP w poszczególnych pracowniach.
Osoby uczące się mogą wspólnie odtworzyć wybraną przez nauczyciela część filmu instruktażowego i wykonać ćwiczenia utrwalające oraz porządkujące materiał przed sprawdzianem bądź egzaminem zawodowym. Uczący się mogą na przykład przygotować w grupach trzyosobowych broszurę informacyjną na temat działań terapeutycznych w pracowni informatycznej, arteterapeutycznej, muzykoterapeutycznej, itp.

Nauczyciel może podzielić uczących się na cztery grupy. Każda opracowuje określony materiał dotyczący definicji terapii zajęciowej:

• zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w pracowni arteterapeutycznej,

• zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w pracowni muzykoterapeutycznej,

• zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w pracowni stolarskiej,

• zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w pracowni komputerowej.

Zadaniami do wykonania w grupach mogą być także:

• udział w grach dydaktycznych w formie symulacji, np. odgrywanie roli rodzica, opiekuna prawnego lub pacjenta, który bierze udział w rozmowie z terapeutą zajęciowym — zadaniem terapeuty jest uzyskanie jak największej ilości informacji dotyczących stanu zdrowia pacjenta, historii jego chorób czy udzielonych świadczeń medycznych,

• rozwiązywanie zadań, np. przypisywanie informacji zawartych w dokumentacji medycznej do formularza zgłoszeniowego uczestnika warsztatów terapii zajęciowej przygotowanego przez nauczyciela,

• burza mózgów, np. elementy oceny uczestnika warsztatów terapii zajęciowej dotyczące sprawności manualnej,

• lekcja odwrócona, np. dotycząca przygotowania planu terapeutycznego w zespole interdyscyplinarnym dla wychowanka ośrodka wychowawczego,

• skrzynka pytań dotyczących, np. podstawowych pojęć związanych z rodzajami dokumentacji w terapii zajęciowej.

W celu utrwalenia i lepszego zrozumienia materiału osoby uczące się, które pracują w grupach, mogą go zilustrować za pomocą:

• plakatu, np. prezentującego etapy prowadzenia terapii zajęciowej mieszkańca domu seniora,

• prezentacji, np. przedstawiającej przygotowanie terapeuty zajęciowego do zajęć z osobą z niepełnosprawnością intelektualną,

• fiszek, np. zawierających informacje na temat cech dobrej dokumentacji medycznej,

• grafu, np. ilustrującego postępowanie terapeuty zajęciowego w trakcie prowadzenia zajęć w pracowni arteterapeutycznej z uczestnikiem warsztatów terapii zajęciowej.

Praca z całym zespołem

Uczący się wspólnie odtwarzają film instruktażowy w trakcie zajęć, a następnie po kolei odpowiadają na zadawane przez nauczyciela pytania na temat zagadnień poruszonych w materiale.

W celu utrwalenia i lepszego zrozumienia materiału można go zilustrować, wykorzystując następujące metody aktywizujące:

• gry słowne, np. ostatnia litera – pierwsza litera,

• mapę pojęciową, np. objaśnianie – za pomocą haseł, rysunków, symboli, schematów, fragmentów tekstu – pojęć dotyczących prowadzenia terapii zajęciowej, takich jak wywiad, potrzeba, cel, diagnoza terapeutyczna itd.,

• śnieżną kulę lub grę korzystającą z metody sześciu myślowych kapeluszy, np. „Co rozumiesz przez pojęcie: prowadzenie terapii?”,

• pajęczynę lub kłębek, np. uczenie się lub powtarzanie form prowadzenia zajęć i monitorowania skuteczności terapii,

• grę dydaktyczną, np. przygotowanie przez osobę uczącą się pełnego scenariusza zajęć w pracowni stolarskiej, arteterapeutycznej lub choreoterapeutycznej na podstawie wylosowanego fragmentu obrazu lub planu terapii,

• lekcję odwróconą, np. opracowanie arkusza do monitorowania skuteczności terapii na zajęciach kulinarnych na podstawie przykładów,

• pogadankę, np. interpretacja planu terapeutycznego pacjenta na podstawie przykładów przygotowanych przez nauczyciela),

• burzę mózgów, np. „Z czym kojarzy Ci się współpraca ze środowiskiem lokalnym?”.

Wykorzystanie materiału multimedialnego poza zajęciami

Praca indywidualna

Film instruktażowy może zostać wykorzystany w pracy indywidualnej do:

• powtórzenia materiału,

• utrwalenia wiedzy przed egzaminem lub sprawdzianem,

• przygotowania się do zajęć,

• przygotowania się do lekcji odwróconej, np. na temat etapów prowadzenia terapii,

• pracy nad projektem, np. form współpracy z rodzicem lub opiekunem prawnym przy planowaniu i prowadzeniu terapii,

• utrwalania, porządkowania i poszerzania wiedzy,

• poszerzenia wiedzy dotyczącej zagadnień związanych z terapią zajęciową.

Materiał może być pomocny w utrwaleniu podstawowych pojęć dotyczących prowadzenia terapii zajęciowej w danej pracowni oraz w przygotowaniu się do egzaminu zawodowego.

Praca w grupach

W celu utrwalenia i uporządkowania materiału uczący się przygotowują w grupach:

• mapy myśli, np. dotyczące sposobów prowadzenia terapii zajęciowej,

• analizę arkuszy, które terapeuta zajęciowy wykorzystuje do opracowania diagnozy terapeutycznej lub do planowania pracy z osobą przebywającą na oddziale psychiatrycznym z powodu depresji,

• przykładowy schemat lub graf obrazujący etapy prowadzenia terapii dla dziecka z rdzeniowym zanikiem mięśni.

Wykorzystanie materiału multimedialnego do indywidualizacji pracy z uczącymi się

Uczący się może wykorzystać film instruktażowy, aby przygotować się do zajęć czy egzaminu oraz powtórzyć materiał na lekcję. W celu utrwalenia wiedzy uczący się może samodzielnie przygotować prezentację przedstawiającą etapy prowadzenia terapii zajęciowej oraz ilustrującą zależności pomiędzy poszczególnymi etapami. Informacje zawarte w filmie instruktażowym mogą pobudzać kreatywność uczącego się, aktywizować go i poszerzać jego zainteresowania czy pogłębiać zakres wiedzy. Przyswojony materiał można wykorzystać do odwrócenia ról – osoba ucząca się prowadzi z kolegami lekcję, np. na temat aktów prawnych określających obowiązkową dokumentację terapeuty zajęciowego w warsztatach terapii zajęciowej, które powinny zostać dostarczone lub wykonane przez terapeutę na poszczególnych etapach prowadzenia terapii, a nauczyciel jest obserwatorem.

Indywidualizacja pracy z uczącymi się, którzy nie mają problemów z opanowaniem materiału

Uczący się, korzystając indywidualnie z multimedium, literatury i innych źródeł, może opracować materiały (np. prezentację) w zakresie omówionym w filmie instruktażowym. Na jego podstawie uczący się może też przygotować:

• graf na zadany przez nauczyciela temat, np. „Zależności między diagnozą terapeutyczną i potrzebami uczestnika warsztatów terapii zajęciowej a prowadzenie terapii”,

• mapę myśli na zadany przez nauczyciela temat, np. „Podstawowe pojęcia związane z etapem prowadzenia terapii”.

Indywidualizacja pracy z uczącymi się, którzy mają problemy z opanowaniem materiału

Uczący się mogą bez presji czasu zapoznać się z przedstawionymi w materiale multimedialnym informacjami i notować te elementy, które są niejasne. Mogą je omawiać wspólnie z nauczycielem, który tłumaczy niezrozumiałe pojęcia lub naprowadza uczącego się na właściwy tok rozumowania.

Dodatkowo nauczyciel może dopowiedzieć lub bardziej szczegółowo omówić błędną interpretację, podając przykładowe konsekwencje dla terapeuty zajęciowego, co pełniej zobrazuje sytuację i pozwoli uczącemu się lepiej zapamiętać informacje.

Uczący się mogą przygotować mapę myśli lub plakat, na których umieszczą hasła związane z planowaniem, prowadzeniem i monitorowaniem terapii.

Uczący się, którzy mają trudności z opanowaniem materiału prezentowanego w multimedium, mogą wykorzystać film instruktażowy, aby przygotować się do zajęć czy egzaminu, a także powtórzyć materiał na lekcję. W celu utrwalenia wiedzy uczący się może samodzielnie przygotować fiszki na temat:

• wywiadu z uczestnikiem warsztatów terapii zajęciowej,

• potrzeb i celów uczestnika,

• diagnozy terapeutycznej,

• planowania terapii,

• prowadzenia terapii,

• monitorowania i ewaluacji skuteczności terapii,

• zależności pomiędzy poszczególnymi etapami prowadzenia terapii zajęciowej.

Tytuł materiału multimedialnego

Etapy opracowywania scenariusza warsztatów terapeutycznych w pracowni ceramicznej

Typ materiału multimedialnego

Schemat interaktywny

Opis zawartości merytorycznej materiału multimedialnego i powiązania pomiędzy elementami materiału multimedialnego

Schemat interaktywny „Etapy opracowywania scenariusza warsztatów terapeutycznych w pracowni ceramicznej” wspiera rozwijanie wiedzy i umiejętności z zakresu praktycznych aspektów pracy terapeuty zajęciowego, dotyczących prowadzenia zajęć według scenariusza, a także wypełniania dokumentacji po zajęciach.

Uczący się może zapoznać się lub przypomnieć sobie wiadomości związane z:

• formą i elementami scenariusza,

• celami szczegółowymi,

• zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy,

• czynnościami terapeuty i podopiecznego,

• kartą przebiegu zajęć.

Materiał multimedialny może zostać wykorzystany podczas omawiania tematyki związanej z prowadzeniem terapii zajęciowej. Ponadto nauczyciel może wykorzystać materiał jako wprowadzenie do lekcji – w celu przypomnienia wiadomości o prowadzeniu zajęć z wykorzystaniem scenariusza.

Materiał jest powiązany z grą edukacyjną „Prowadzenie terapii zajęciowej” oraz grą wcielanie się w rolę „Prowadzenie indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej”, a także z interaktywnym materiałem sprawdzającym: zadaniem typu prawda czy fałsz „Scenariusz do zajęć”.

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji, zgodnie z którymi uczący się:
MED.13.6.1)1) opisuje zasady prowadzenia zajęć z zakresu indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej w poszczególnych pracowniach,
MED.13.6.1)2) opracowuje regulaminy obowiązujące w poszczególnych pracowniach,
MED.13.6.2)1) określa rodzaje i sposoby motywowania podopiecznego do pracy z uwzględnieniem jego potrzeb i możliwości,
MED.13.6.2)2) proponuje zajęcia terapii zajęciowej zgodnie z zainteresowaniami podopiecznego,
MED.13.6.3)1) opisuje różne metody i techniki prowadzenia terapii zajęciowej,
MED.13.6.3)2) planuje terapię zajęciową z podopiecznymi w różnym wieku, z różnymi schorzeniami i rodzajami niepełnosprawności,
MED.13.6.3)3) dokonuje oceny skuteczności przeprowadzonych działań terapeutycznych.

Cele szczegółowe materiału multimedialnego

Materiał wspiera osiągnięcie następujących celów:

• zapoznanie się z elementami scenariusza zajęć z terapii zajęciowej,

• opisywanie relacji pomiędzy zadaniami terapeuty zajęciowego a uczestnikiem zajęć,

• analizowanie informacji zawartych w scenariuszu zajęć oraz karcie przebiegu zajęć.

Wykorzystanie materiału multimedialnego w trakcie zajęć

Praca indywidualna

Osoba ucząca się może samodzielnie odtworzyć schemat interaktywny i dokonać analizy informacji w nich zawartych.

Osoba ucząca się korzysta samodzielnie ze schematu interaktywnego w celu opracowania:

• prezentacji, np. na temat opisu czynności wykonywanych przez uczestnika terapii w czasie zajęć w pracowni stolarskiej,

• webquest, np. o trudnościach, które mogą pojawić się na zajęciach w pracowni ceramicznej u osoby z autoagresją,

• krzyżówki, np. dotyczącej czynności terapeuty i zawierającej hasło: prowadzenie terapii zajęciowej,

• grafu, np. „Dobór odpowiednich aktywności do pracy z pacjentem oddziału psychiatrycznego na zajęciach arteterapeutycznych, które powinny zostać uwzględnione w scenariuszu zajęć”,

• broszury, np. związanej z promocją zajęć w pracowni ceramicznej.

W celu utrwalenia i lepszego zrozumienia materiału nauczyciel może zasugerować osobie uczącej się zilustrowanie go za pomocą:

• plakatu, np. „Zalety pracowni ceramicznej”,

• prezentacji, np. „Zasady bezpieczeństwa i higieny pracy w pracowni ceramicznej”,

• grafu, np. dotyczącego powiązań i zależności między terapeutą zajęciowym a podopiecznym w pracowni ceramicznej, samodzielnie opracowanych przez uczącego się po zapoznaniu się z przedstawionym materiałem.

Praca w grupach

Osoby uczące się mogą wspólnie odtworzyć wybraną przez nauczyciela część schematu interaktywnego oraz wykonać ćwiczenia utrwalające i porządkujące materiał przed sprawdzianem bądź egzaminem zawodowym.

Uczący się mogą na przykład przygotować w czteroosobowych grupach scenariusz zajęć odbywających się w pracowni ogrodniczej — studium przypadku osoby z porażeniem mózgowym lub zespołu Downa przygotowuje nauczyciel.

Nauczyciel może również podzielić uczących się na trzy grupy. Każda opracowuje materiał dotyczący definicji oraz zwrotów wykorzystywanych podczas prowadzenia zajęć terapii zajęciowej w:

• pracowni ogrodniczej,

• pracowni stolarskiej,

• pracowni życia codziennego,

na koniec zajęć grupy prezentują swoją pracę za pomocą grafu lub schematu.

Zadaniami do wykonania w grupach mogą być także:

• przygotowanie broszury zachęcającej uczestnika warsztatów terapii zajęciowej do udziału w zajęciach w pracowni choreoterapeutycznej z uwzględnieniem przykładowego scenariusza zajęć,

• udział w grach dydaktycznych, np. w formie liniowej kolejności – uczący się podają sekwencje zdarzeń lub logiczny porządek czynności, który może mieć miejsce w pracowni rzeźby,

• burza mózgu lub dyskusja, np. na temat wykorzystania komunikacji alternatywnej podczas prowadzenia zajęć i udzielania instrukcji obsługi pralki automatycznej,

• stawianie pytań i rozwiązywanie problemów, np. nauczyciel dzieli uczących się na dwie grupy:

  • pierwsza grupa prezentuje możliwości udziału osoby starszej w zajęciach z kinezyterapii,

  • druga grupa przedstawia możliwości udziału osoby z korowymi zaburzeniami widzenia w zajęciach z filmoterapii,

• lekcja odwrócona, dotycząca np. możliwości dostosowania pracowni ogrodniczej dla osoby z tetraparezą spastyczną, jeżdżącą na wózku elektrycznym,

• skrzynka pytań dotyczących np. podstawowych pojęć związanych z opracowaniem scenariusza zajęć.

W celu utrwalenia i lepszego zrozumienia materiału można go zilustrować za pomocą:

• plakatu, np. na temat możliwości wsparcia dziecka z SMA i jego rodziny,

• fiszek, np. zawierających informacje o celach i możliwości działań fundacji oraz stowarzyszeń,

• algorytmu, prezentującego np. sposób postępowania u pacjenta z epilepsją podczas zajęć w pracowni stolarskiej lub obrazującego działania terapeuty podczas omdlenia albo złamania ręki w pracowni hortiterapeutycznej, samodzielnie opracowanych przez grupę po zapoznaniu się z przedstawionym materiałem.

Praca z całym zespołem

Uczący się wspólnie odtwarzają schemat interaktywny w trakcie zajęć, po czym na kartkach odpowiadają na pytania zadawane przez nauczyciela. Następnie z całym zespołem grupują kartki w odpowiednie zbiory, by uporządkować informacje.

W celu utrwalenia i lepszego zrozumienia materiału można go zilustrować, przygotowując:

• gry słowne, np. ostatnia litera – pierwsza litera,

• mapę pojęciową, np. objaśnianie – za pomocą haseł, rysunków, symboli, schematów, fragmentów tekstu – pojęć dotyczących metod i technik pracy wykorzystywanych przez terapeutę zajęciowego w pracowni informatycznej,

• śnieżną kulę, np. „Jak przygotować się do zajęć indywidualnych, a jak do zajęć grupowych?”,

• pajęczynę lub kłębek, np. uczenie się lub powtarzanie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz regulaminu w pracowni tkactwa,

• grę dydaktyczną, np. po rzucie kostką podanie tylu skojarzeń, ile wypadło oczek związanych z prowadzeniem zajęć w pracowni podanej przez nauczyciela,

• pogadankę lub burzę mózgów, np. „Z czym kojarzy Ci się przebieg zajęć?”,

• listę pytań, np. o formach wsparcia dzieci z mózgowymi zaburzeniami widzenia podczas opracowania scenariusza zajęć w pracowni biblioterapii,

• rebusów dotyczących elementów scenariusza.

Wykorzystanie materiału multimedialnego poza zajęciami

Praca indywidualna

Materiał może być pomocny w:

• tworzeniu map myśli pozwalających pogłębić wiedzę na temat prowadzenia terapii zajęciowej, np. zajęć, metod, form, celów, czynności, które są wykonywane przez terapeutę zajęciowego w pracowni życia codziennego,

• opracowaniu prezentacji multimedialnej lub plakatu, np. „Nieprawidłowości mogące pojawić się w scenariuszu zajęć”,

• przygotowaniu się do lekcji odwróconej na temat formy karty przebiegu zajęć.

Materiał może być pomocny w utrwaleniu podstawowych pojęć i sposobu postępowania w prowadzeniu terapii z pacjentem oddziału szpitalnego, podopiecznym środowiskowego domu samopomocy lub uczestnikiem warsztatów terapii zajęciowej oraz w przygotowaniu się do egzaminu zawodowego.

Praca w grupach

W celu utrwalenia i uporządkowania wiedzy uczący się przygotowują w grupach:

• mapy myśli, np. „Błędy podczas prowadzenia terapii zajęciowej”,

• graf z rozwiązaniami wsparcia, zawartych w scenariuszu zajęć dla osoby chorującej na Alzheimera,

• zestaw pytań lub zdań niedokończonych, dotyczących sposobu prowadzenia terapii,

• grę dydaktyczną, dotyczącą opisu czynności wykonywanych przez uczestnika warsztatów terapii zajęciowej w pracowni malarskiej lub krawieckiej.

Wykorzystanie materiału multimedialnego do indywidualizacji pracy z uczącymi się

Uczący się może wykorzystać schemat interaktywny, aby przygotować się do zajęć czy egzaminu zawodowego, a także powtórzyć materiał na lekcję. W celu utrwalenia wiedzy uczący się może samodzielnie przygotować prezentację przedstawiającą etapy prowadzenia terapii oraz ilustrującą zależności pomiędzy nimi.

Zapoznanie się ze schematem interaktywnym może pobudzać kreatywność, aktywizować uczącego się i poszerzać jego zainteresowania czy zakres jego wiedzy.

Przyswojony materiał można wykorzystać do odwrócenia ról – osoba ucząca się prowadzi z kolegami lekcję, np. na temat zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, które terapeuta zajęciowy musi wziąć pod uwagę przygotowując scenariusz i zajęcia w pracowni gospodarstwa domowego lub pracowni kulinarnej.

Indywidualizacja pracy z uczącymi się, którzy nie mają problemów z opanowaniem materiału

Uczący się, korzystając indywidualnie z narzędzia interaktywnego, literatury i innych źródeł, może opracować materiały (np. prezentację) w zakresie omówionym w schemacie interaktywnym. Na ich podstawie uczący się może przygotować:

• broszurę czy ulotkę, np. „Atrakcyjność i możliwości pracy osoby z chorobą Parkinsona w pracowni kulinarnej”,

• grę dydaktyczną na zadany przez nauczyciela temat, np. „Czynności podopiecznych w pracowni krawieckiej”,

• graf na zadany przez nauczyciela temat, np. „Praca indywidualna a praca grupowa — dostosowanie formy zajęć do osoby z porażeniem mózgowym”,

• mapę myśli na zadany przez nauczyciela temat, np. „Elementy scenariusza zajęć”.

Indywidualizacja pracy z uczącymi się, którzy mają problemy z opanowaniem materiału

Uczący się, którzy mają trudności z opanowaniem treści prezentowanych w multimedium, mogą wielokrotnie powracać do wybranych części schematu interaktywnego i robić notatki, które pomogą im w przygotowaniu się do zajęć czy egzaminu, a także powtórzeniu materiału na lekcję.

W celu utrwalenia wiedzy uczący się może samodzielnie przygotować prezentację na temat:

• elementów scenariusza zajęć,

• prowadzenia zajęć w pracowni kulinarnej,

• czynności terapeuty i podopiecznego w części zasadniczej scenariusza zajęć w pracowni ceramicznej.

Uczący się mogą bez presji czasu zapoznać się z przedstawionymi w materiale multimedialnym planszami i notować te elementy, które są niejasne. Mogą je omawiać wspólnie z nauczycielem, który tłumaczy niezrozumiałe pojęcia lub naprowadza uczącego się na właściwy tok rozumowania. Dodatkowo nauczyciel może dopowiedzieć lub bardziej szczegółowo omówić błędną interpretację, podając przykładowe konsekwencje dla terapeuty zajęciowego, co pełniej zobrazuje sytuację i pozwoli uczącemu się lepiej zapamiętać te informacje.

Uczący się mogą przygotować mapę myśli lub plakat, na których umieszczą hasła związane z planowaniem, prowadzeniem terapii bądź elementami scenariusza zajęć.

Tytuł materiału multimedialnego

Prowadzenie terapii zajęciowej

Typ materiału multimedialnego

Gra edukacyjna

Opis zawartości merytorycznej materiału multimedialnego i powiązania pomiędzy elementami materiału multimedialnego

Gra edukacyjna składa się z trzech poziomów. Jej celem jest utrwalenie przez przyszłego terapeutę zajęciowego wiedzy na temat prowadzenia zajęć w trzech pracowniach: czynności życia codziennego, kulinarnej i ogrodniczo‑gospodarczej. W skład grupy, którą opiekuje się gracz, wchodzi sześć osób z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym. Osoby te mają problemy z rozumieniem rozbudowanych poleceń, a także ujawniają różnego rodzaju zachowania trudne. Dzięki grze edukacyjnej osoba ucząca się zyskuje świadomość, jak ważna jest umiejętność analizy informacji i podejmowania decyzji podczas prowadzenia zajęć. Udział w grze poszerza zasób terminologii stosowanej w terapii zajęciowej.

Materiał zawiera informacje i działania związane z prowadzeniem terapii zajęciowej. Osoba ucząca się, po zapoznaniu się z charakterystyką funkcjonowania przykładowego uczestnika zajęć z terapii grupowej, podejmuje decyzje dotyczące doboru odpowiedniego sprzętu lub kolejności wykonywania czynności przez uczestników warsztatów terapii zajęciowej. Gracz zapoznaje się również z niektórymi zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zasadami udzielania pierwszej pomocy. Podczas pracy z grą edukacyjną osoba ucząca się ma możliwość uzyskania informacji zwrotnej na temat poprawności podjętych decyzji.

Materiał multimedialny może zostać wykorzystany podczas omawiania tematyki związanej z prowadzeniem terapii zajęciowej, planowaniem terapii lub przy tworzeniu scenariuszy zajęć. Ponadto nauczyciel może wykorzystać materiał jako wprowadzenie do kolejnych zajęć w formie narzędzia przypominającego wiedzę o prowadzeniu zajęć w poszczególnych pracowniach (np. pracowni czynności życia codziennego, pracowni kulinarnej i pracowni ogrodniczo‑gospodarczej).

Materiał jest powiązany z filmem instruktażowym „Prowadzenie terapii zajęciowej w pracowni informatycznej”, schematem interaktywnym „Etapy opracowywania scenariusza warsztatów terapeutycznych w pracowni ceramicznej” oraz filmem edukacyjnym „Usprawnienie pacjenta poprzez terapię ruchem”, a także z interaktywnym materiałem sprawdzającym: zadaniem dobierania w pary „Strategie terapeutyczne”.

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji, zgodnie z którymi uczący się:
MED.13.6.1)1) opisuje zasady prowadzenia zajęć z zakresu indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej w poszczególnych pracowniach,
MED.13.6.1)2) opracowuje regulaminy obowiązujące w poszczególnych pracowniach,
MED.13.6.2)1) określa rodzaje i sposoby motywowania podopiecznego do pracy z uwzględnieniem jego potrzeb i możliwości,
MED.13.6.2)2) proponuje zajęcia terapii zajęciowej zgodnie z zainteresowaniami podopiecznego,
MED.13.6.3)1) opisuje różne metody i techniki prowadzenia terapii zajęciowej,
MED.13.6.3)2) planuje terapię zajęciową z podopiecznymi w różnym wieku, z różnymi schorzeniami i rodzajami niepełnosprawności,
MED.13.6.3)3) dokonuje oceny skuteczności przeprowadzonych działań terapeutycznych.

Cele szczegółowe materiału multimedialnego

Materiał wspiera osiągnięcie następujących celów:

• planowanie procesu i przebiegu zajęć w pracowniach terapii zajęciowej,

• prowadzenie zajęć terapeutycznych w grupie,

• analizowanie informacji w celu podjęcia odpowiednich działań podczas zajęć,

• zapoznanie się z elementami zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,

• przyswojenie informacji związanych z zasadami pierwszej pomocy,

• przyswojenie terminologii związanej z prowadzeniem zajęć w pracowniach terapii zajęciowej.

Wykorzystanie materiału multimedialnego w trakcie zajęć

Praca indywidualna

Osoba ucząca się pozyskuje informacje związane z prowadzeniem zajęć przez terapeutę zajęciowego. W celu lepszego zrozumienia i utrwalenia wiadomości uczący się może opracować:

• graf, dotyczący np. sposobu postępowania terapeuty zajęciowego podczas pojawienia się zachowań nieakceptowanych społecznie w grupie,

• plakat, np. na temat trudności, jakie mogą pojawić się podczas prowadzenia zajęć w pracowni kulinarnej,

• analizę przypadku, np. nauczyciel przygotowuje studium przypadku osoby z uszkodzeniem rdzenia kręgowego na poziomie C6, a uczący się opracowuje scenariusz zajęć w pracowni stolarskiej oraz bierze pod uwagę wszelkie możliwości wsparcia osoby podczas prowadzenia terapii,

• metaplan, np. „Jak powinien wyglądać przebieg zajęć w pracowni kulinarnej osoby z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu znacznym”.

Praca w grupach

Osoby uczące się mogą zagrać w wybraną przez nauczyciela część gry edukacyjnej w parach. Mogą wykonać ćwiczenia utrwalające oraz porządkujące materiał przed sprawdzianem lub egzaminem zawodowym, np. zaprojektować infografikę na temat podstawowych narzędzi, które terapeuta musi przygotować przed zajęciami w pracowni kulinarnej.

Nauczyciel może również podzielić uczących się na trzy grupy. Każda opracowuje opis przypadku dla innej grupy dotyczący prowadzenia zajęć grupowych:

• pierwsza grupa tworzy charakterystykę podopiecznego z zespołem Downa oraz scenariusz zajęć w pracowni kulinarnej z elementami do uzupełnienia,

• druga grupa zajmuje się przygotowaniem charakterystyki podopiecznego z autyzmem oraz scenariusz zajęć w pracowni życia codziennego z elementami do uzupełnienia,

• trzecia grupa sporządza charakterystykę podopiecznego po endoprotezoplastyce stawu biodrowego oraz scenariusz zajęć w pracowni ogrodniczej z elementami do uzupełnienia.

Grupy wymieniają się przygotowanymi opisami, a po ich analizie uczący się przedstawiają na forum efekty swojej pracy.

Zadaniami do wykonania w grupach mogą być także:

• udział w grach dydaktycznych, np. znalezienie jak największej liczby rozwiązań dla pacjenta poruszającego się na wózku aktywnym w pracowni stolarskiej, kulinarnej, ogrodniczej lub życia codziennego. Po wykonaniu ćwiczenia grupy przedstawiają wyniki swojej pracy nauczycielowi,

• burza mózgu lub dyskusja, np. na temat zasad pierwszej pomocy w pracy terapeuty zajęciowego,

• analiza SWOT, np. nauczyciel dzieli uczących się na dwie grupy:

  • pierwsza grupa opracowuje analizę SWOT narzędzi w pracowni ogrodniczej dla osoby mającej problemy z czynnościami manipulacyjnymi,

  • druga grupa opisuje analizę SWOT narzędzi w pracowni stolarskiej dla osoby chorującej na epilepsję,

• wspólne uzupełnianie pobranego wzorca scenariusza zajęć w pracowni kulinarnej, dopasowanego do charakterystyki podopiecznego przedstawionego przez nauczyciela. Po wykonaniu zadania nauczyciel inicjuje dyskusję w całej grupie.

Praca z całym zespołem

Uczący się wspólnie zapoznają się z grą edukacyjną, wskazując poprawne odpowiedzi w zadaniach dotyczących prowadzenia terapii. W celu utrwalenia i lepszego zrozumienia materiału można go zilustrować, przygotowując:

• mapę pojęciową, np. wskazanie – za pomocą haseł, rysunków, symboli, schematów, fragmentów tekstu – elementów planu lub scenariusza terapii zajęciowej, które muszą być wzięte pod uwagę przez terapeutę zajęciowego w trakcie przygotowania zajęć w pracowni gospodarstwa domowego,

• śnieżną kulę lub grę korzystającą z metody sześciu myślowych kapeluszy, np. „Trudności terapeuty zajęciowego w prowadzeniu terapii grupowej,

• metaplan, np. dotyczący najczęstszych błędów w analizowaniu zachowań uczestników warsztatów terapii zajęciowej podczas zajęć grupowych,

• pogadankę lub burzę mózgów, np. „Pracownia ogrodnicza — możliwości działania terapeuty zajęciowego”,

• listę pytań, niedokończonych zdań lub rebusów dotyczących prowadzenia terapii zajęciowej lub scenariusza zajęć.

Wykorzystanie materiału multimedialnego poza zajęciami

Praca indywidualna

Gra edukacyjna może zostać wykorzystana w pracy indywidualnej do:

• powtórzenia materiału,

• utrwalenia wiedzy przed egzaminem lub sprawdzianem,

• przygotowania się do konkursu,

• przygotowania się do zajęć,

• przygotowania się do lekcji odwróconej, np. na temat analizy zachowań terapeuty zajęciowego w pracowni tkackiej,

• pracy nad projektem, np. dotyczącym przygotowania zajęć dla dzieci z ośrodka wychowawczego,

• przygotowania planu terapii zajęciowej, scenariusza lub listy pytań, np. na temat ograniczeń uczestnika warsztatów terapii zajęciowej w pracowni kulinarnej na podstawie studium przypadku (osoby z hemiplegią),

• utrwalania, porządkowania i poszerzenia wiedzy dotyczącej zagadnień związanych z terapią zajęciową.

Materiał może być pomocny w utrwaleniu podstawowych pojęć dotyczących sposobu postępowania z podopiecznym środowiskowego domu samopomocy lub z uczestnikiem warsztatów terapii zajęciowej oraz w przygotowaniu się do egzaminu zawodowego.

Praca w grupach

W celu utrwalenia i uporządkowania materiału uczący się przygotowują w grupach:

• grę dydaktyczną, np. puzzle z elementami zagadek związanych z prowadzeniem terapii,

• mapy myśli, np. etapy prowadzenia zajęć,

• opis studium przypadku osoby z zachowaniami agresywnymi oraz strategie terapeuty zajęciowego, które może zastosować podczas zajęć.

Wykorzystanie materiału multimedialnego do indywidualizacji pracy z uczącymi się

Uczący się może wykorzystać grę edukacyjną, aby przygotować się do zajęć lub egzaminu zawodowego, a także powtórzyć materiał na lekcję. W celu utrwalenia wiedzy uczący się może samodzielnie przygotować prezentację, np. na temat sposobów postępowania terapeuty zajęciowego podczas udzielania pierwszej pomocy.

Materiał i zawarte w nim informacje pobudzają kreatywność, aktywizują uczącego się, poszerzają jego zainteresowania i pogłębiają zakres wiedzy, a także pomagają w przygotowaniach do konkursów. Przyswojony materiał można wykorzystać do odwrócenia ról – osoba ucząca się prowadzi lekcję, np. na temat zasad bezpieczeństwa i higieny pracy lub regulaminu w pracowni gospodarstwa domowego.

Indywidualizacja pracy z uczącymi się, którzy nie mają problemów z opanowaniem materiału

Uczący się, korzystając indywidualnie z narzędzia interaktywnego, literatury i innych źródeł, opracowuje materiały (np. prezentację) w zakresie omówionym w grze edukacyjnej. Uczący się może przygotować:

• graf, np. dotyczący sposobów przygotowania zajęć dla grupy z różnymi niepełnosprawnościami,

• grę dydaktyczną, np. „Jak zachowa się terapeuta zajęciowy, gdy…”,

• mapę myśli, np. dotyczącą form, metod technik pracy, które terapeuta zajęciowy weźmie pod uwagę przy prowadzeniu zajęć z dziećmi niesłyszącymi).

Indywidualizacja pracy z uczącymi się, którzy mają problemy z opanowaniem materiału

Uczący się, którzy mają trudności z opanowaniem wiadomości prezentowanych w medium, mogą wykorzystać grę edukacyjną, aby przygotować się do zajęć czy egzaminu, a także powtórzyć materiał na lekcję. W celu utrwalenia wiedzy uczący się może samodzielnie przygotować prezentację na temat:

• zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w pracowni kulinarnej,

• zasad udzielania pierwszej pomocy,

• sposobu postępowania w przypadku napadu padaczki.

Uczący się mogą bez presji czasu zapoznać się z przedstawionymi w materiale multimedialnym zadaniami i notować te elementy, które są niejasne. Mogą je omawiać wspólnie z nauczycielem, który tłumaczy niezrozumiałe pojęcia lub naprowadza uczącego się na właściwy tok rozumowania. Dodatkowo nauczyciel może dopowiedzieć lub bardziej szczegółowo omówić błędną interpretację i decyzję gracza, podając przykładowe konsekwencje dla terapeuty zajęciowego, co pełniej zobrazuje sytuację i pozwoli uczącemu się lepiej zapamiętać te informacje.

Tytuł materiału multimedialnego

Prowadzenie indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej

Typ materiału multimedialnego

Gra wcielanie się w rolę

Opis zawartości merytorycznej materiału multimedialnego i powiązania pomiędzy elementami materiału multimedialnego

Gra wcielanie się w rolę umożliwia zapoznanie się z prowadzeniem zajęć indywidualnych i grupowych. Celem gry jest dobranie prawidłowej terapii lub rozwiązanie problemów pacjenta.

Gra składa się z trzech opisów przypadków, które gracz może wybrać niezależnie. Na początku każdego etapu gry zaprezentowany jest szczegółowy opis uczestnika zajęć prowadzonych w ramach terapii zajęciowej. Gracz zapoznaje się z diagnozą terapeutyczną, wiekiem oraz trudnościami uczestnika zajęć. Na podstawie opisu oraz diagnozy należy spośród możliwych opcji terapeutycznych wybrać te, które będą właściwe dla danego pacjenta. Udział w grze poszerza zasób terminologii stosowanej w terapii zajęciowej.

Materiał multimedialny może zostać wykorzystany jako wprowadzenie do kolejnych zajęć omawiających poszczególne elementy prowadzenia terapii zajęciowej.

Materiał jest powiązany z filmem instruktażowym „Prowadzenie terapii zajęciowej w pracowni informatycznej”, schematem interaktywnym „Etapy opracowywania scenariusza warsztatów terapeutycznych w pracowni ceramicznej” oraz filmem edukacyjnym „Usprawnienie pacjenta poprzez terapię ruchem”, a także z interaktywnym materiałem sprawdzającym: zadanie ukierunkowanie na uporządkowanie „Pierwsza pomoc”.

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji, zgodnie z którymi uczący się:
MED.13.6.1)1) opisuje zasady prowadzenia zajęć z zakresu indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej w poszczególnych pracowniach,
MED.13.6.1)2) opracowuje regulaminy obowiązujące w poszczególnych pracowniach,
MED.13.6.2)1) określa rodzaje i sposoby motywowania podopiecznego do pracy z uwzględnieniem jego potrzeb i możliwości,
MED.13.6.2)2) proponuje zajęcia terapii zajęciowej zgodnie z zainteresowaniami podopiecznego,
MED.13.6.3)1) opisuje różne metody i techniki prowadzenia terapii zajęciowej,
MED.13.6.3)2) planuje terapię zajęciową z podopiecznymi w różnym wieku, z różnymi schorzeniami i rodzajami niepełnosprawności,
MED.13.6.3)3) dokonuje oceny skuteczności przeprowadzonych działań terapeutycznych.

Cele szczegółowe materiału multimedialnego

Materiał wspiera osiągnięcie następujących celów:

• analizowanie informacji o funkcjonowaniu uczestnika zajęć terapeutycznych,

• dobieranie form terapii, narzędzi i materiałów do realizacji planu terapeutycznego,

• prowadzenie zajęć z wykorzystaniem form, metod, technik i narzędzi wykorzystywanych w terapii zajęciowej,

• stosowanie terminologii w zakresie metod oraz form prowadzonej terapii, wybranych technik, narzędzi i rodzajów terapii zajęciowej.

Wykorzystanie materiału multimedialnego w trakcie zajęć

Praca indywidualna

Poprzez samodzielne przejście gry osoba ucząca się pozyskuje informacje związane z prowadzeniem zajęć z terapii zajęciowej oraz doświadczenie w zakresie podejmowania i analizowania decyzji. W celu lepszego zrozumienia i utrwalenia wiadomości uczący się może opracować:

• graf, dotyczący np. pracowni warsztatów terapii zajęciowej, które będą realizowały cel doskonalenia umiejętności motoryki małej,

• plakat, np. na temat trudności, jakie mogą pojawić się przy dostosowaniu stanowiska pracy dla osoby z niedowidzeniem,

• metaplan do podanego przez nauczyciela opisu uczestnika warsztatów terapii zajęciowej, przygotowującego się do podjęcia pracy w urzędzie miasta na stanowisku obsługi.

Praca w grupach

Osoby uczące się mogą wspólnie odtworzyć wybraną przez nauczyciela część gry wcielanie się w rolę i wykonać ćwiczenia utrwalające oraz porządkujące materiał przed sprawdzianem bądź egzaminem zawodowym, np. przygotować grę logiczną dotyczącą sposobów postępowania terapeuty zajęciowego podczas zajęć z dogoterapii.

Nauczyciel może również podzielić uczących się na trzy grupy. Każda przygotowuje charakterystykę podopiecznego, dla którego terapeuta zajęciowy będzie opracowywał sposoby dostosowania stanowiska pracy:

• pierwsza grupa przygotowuje charakterystykę uczestnika, którym jest osoba poruszająca się na wózku aktywnym,

• druga grupa przygotowuje charakterystykę uczestnika, którym jest osoba z hemimelią kończyny górnej,

• trzecia grupa przygotowuje charakterystykę uczestnika, którą jest osoba z tetraparezą spastyczną, przyjmująca pozycję półleżącą.

Po wykonaniu opisu przypadku grupy wymieniają się utworzonymi przez siebie charakterystykami. Następnie zadaniem grup jest opracowanie stanowiska pracy oraz narzędzi wspomagających funkcjonowanie podopiecznego na zajęciach. Grupy przedstawiają na forum efekty swojej pracy. Na koniec poddawane są one dyskusji z udziałem pozostałych grup i nauczyciela.

Zadaniami do wykonania w grupach mogą być także:

• burza mózgów lub dyskusja przeprowadzona w kilkuosobowych grupach, np. na temat narzędzi wspomagających pracę osób z niepełnosprawnością w poszczególnych pracowniach; po zakończeniu rozmowy grupy prezentują swoje pomysły w formie grafu, schematu, mapy myśli lub plakatu,

• analiza SWOT, np. nauczyciel dzieli uczących się na trzy grupy i przekazuje grupom opis przypadku:

  • pierwsza grupa opracowuje sposób postępowania terapeuty zajęciowego w przypadku omdlenia,

  • druga grupa opracowuje sposób postępowania terapeuty zajęciowego w przypadku wybicia barku,

  • trzecia grupa opracowuje sposób postępowania terapeuty zajęciowego w przypadku poparzenia wrzątkiem.

  Po wykonaniu zadania grupy poddają swój plan analizie SWOT. Po zakończeniu tej części zadania uczący się podchodzą do planu utworzonego przez inną grupę i po zapoznaniu się z propozycją sposobu postępowania mogą zaproponować dodatkowe modyfikacje. Grupy dyskutują zaproponowane zmiany i po podjęciu decyzji, czy są one wskazane, mogą uzupełnić analizę.

• lekcja odwrócona, do której kilkuosobowe grupy przygotowują przed zajęciami plakat lub infografikę, np. na temat sposobów komunikacji z osobą z niepełnosprawnością podczas zajęć na podstawie studium przypadku przygotowanego przez nauczyciela,

• fiszki, np. dotyczące podstawowych pojęć związanych z zachowaniami nieadekwatnymi do sytuacji, które mogą pojawić się podczas zajęć.

W celu utrwalenia i lepszego zrozumienia materiału można go zilustrować za pomocą:

• plakatu, np. dobieranie narzędzi ułatwiających lub wspomagających pracę uczestnika warsztatów terapii zajęciowej w pracowni podanej przez nauczyciela, np. pracowni kulinarnej, czynności życia codziennego, ogrodniczej itd.

• skrzynki pytań, np. dotyczących zasad udzielania pierwszej pomocy podczas zajęć,

• mapy myśli, np. prowadzenie zajęć z wykorzystaniem materiałów wspomagających komunikację uczestnika warsztatów terapii zajęciowej.

Praca z całym zespołem

Uczący się wspólnie grają w grę wcielanie się w rolę w trakcie zajęć, a następnie na podstawie diagnozy uczestnika, jego możliwości oraz ograniczeń zespołowo wybierają najlepsze opcje terapeutyczne.

W celu utrwalenia i lepszego zrozumienia materiału można wykorzystać:

• mapę pojęciową, np. objaśnianie – za pomocą haseł, rysunków, symboli, schematów, fragmentów tekstu – pojęć dotyczących doboru odpowiednich środków, pomocy dydaktycznych oraz materiałów i narzędzi do realizacji zajęć terapeutycznych (np. osoby starszej, osoby z nadwrażliwością taktylną, osoby z autyzmem itd.),

• śnieżną kulę lub grę korzystającą z metody sześciu myślowych kapeluszy, np. „Uczestnik warsztatów terapii zajęciowej z autyzmem a sposób pracy terapeuty zajęciowego — fakty i mity”,

• metaplan, np. dotyczący możliwości terapeuty zajęciowego w pracy z osobą chorującą na nowotwór mózgu w stanie terminalnym (przykłady opisu uczestnika oraz jego diagnozy dostarcza nauczyciel),

• pogadankę lub burzę mózgów, np. „Jak przygotować stanowisko do nauki spożywania posiłku dla osoby z tetraparezą spastyczną?”,

• listę pytań, niedokończonych zdań lub rebusów dotyczących obowiązków terapeuty zajęciowego podczas zajęć.

Wykorzystanie materiału multimedialnego poza zajęciami

Praca indywidualna

Gra wcielanie się w rolę może zostać wykorzystana w pracy indywidualnej do:

• powtórzenia materiału,

• utrwalenia wiedzy przed egzaminem lub sprawdzianem,

• przygotowania się do zajęć,

• przygotowania się do lekcji odwróconej, np. trening czystości u dzieci z niepełnosprawnością,

• opracowania prezentacji, np. „Szacunek do uczestnika warsztatów terapii zajęciowej — co należy wziąć pod uwagę w trakcie prowadzenia zajęć z osobami z niepełnosprawnością intelektualną?”,

• opracowania infografiki o formach, technikach, metodach i rodzajach terapii zajęciowej oraz narzędziach wykorzystywanych podczas prowadzonych zajęć,

• pracy nad projektem, np. „Nauka samoobsługi i trening toaletowy u osób starszych”,

• utrwalania, porządkowania i poszerzania wiedzy dotyczącej analizowania informacji zawartych w dokumentacji uczestnika warsztatów terapii zajęciowej w celu przygotowania terapeuty zajęciowego do prowadzenia zajęć,

• przygotowania opisu przypadku lub listy pytań na podstawie studium przypadku, np. możliwe sytuacje problemowe w pracowni terapii zajęciowej związane z zachowaniem uczestnika zajęć,

• poszerzenia wiedzy dotyczącej zagadnień związanych z terapią zajęciową.

Materiał może być pomocny w utrwaleniu podstawowych pojęć i sposobu postępowania terapeuty zajęciowego odnośnie do planowania terapii, a także w przygotowaniu się do egzaminu zawodowego lub konkursów.

Praca w grupach

W celu utrwalenia i uporządkowania materiału uczący się przygotowują w grupach:

• webquest, np. „Reumatoidalne zapalenie stawów – choroba ograniczająca funkcjonowanie uczestnika warsztatów terapii zajęciowej”,

• graf, dotyczący np. sposobu postępowania u osób z trudnościami funkcjonowania w grupie,

• plakat, np. „Reakcje terapeuty zajęciowego w sytuacjach trudnych”.

Wykorzystanie materiału multimedialnego do indywidualizacji pracy z uczącymi się

Uczący się może wykorzystać grę wcielanie się w rolę, aby przygotować się do zajęć czy egzaminu lub powtórzyć materiał. W celu utrwalenia wiedzy uczący się może samodzielnie przygotować algorytm postępowania terapeuty zajęciowego w pracowni kulinarnej.

Gra wcielanie się w rolę może pobudzać kreatywność, aktywizować uczącego się, pogłębiać jego wiedzę i poszerzać zainteresowania, a także pomóc w przygotowaniach do konkursów.

Przyswojony materiał można wykorzystać do odwrócenia ról – osoba ucząca się prowadzi z kolegami lekcję, np. na temat „Trudności prowadzenia zajęć według przygotowanego scenariusza — niespodziewane sytuacje”, a nauczyciel jest obserwatorem.

Indywidualizacja pracy z uczącymi się, którzy nie mają problemów z opanowaniem materiału

Uczący się, którzy opanowali informacje zawarte w materiale multimedialnym, mogą poszerzyć swoją wiedzę poprzez analizę przypadku zaproponowaną przez nauczyciela. Opis dotyczyć może uczestnika terapii zajęciowej posługującego się alternatywną metodą komunikacji oraz planu terapii dla tej osoby, który zawiera błędy. Zadaniem osoby uczącej się jest wskazanie nieprawidłowości pojawiających się w scenariuszu zajęć oraz zaproponowanie sposobu naprawienia błędu, który ułatwi pracę lub zapobiegnie pojawieniu się sytuacji nieakceptowanych społecznie.

Uczący się przygotowują własne schematy postępowania w przypadku nieoczekiwanych zdarzeń, które mogą mieć wpływ na zmianę prowadzenia zajęć.

Indywidualizacja pracy z uczącymi się, którzy mają problemy z opanowaniem materiału

Uczący się mogą bez presji czasu zapoznać się z przedstawionymi w materiale multimedialnym opisami przypadków i notować propozycje pracy terapeuty zajęciowego z podopiecznym lub pojedyncze elementy, które są niejasne. Mogą je omawiać wspólnie z nauczycielem, który tłumaczy niezrozumiałe działania lub naprowadza uczącego się na właściwy tok rozumowania. Dodatkowo nauczyciel może dopowiedzieć lub bardziej szczegółowo omówić błędny wybór, podając jego przykładowe konsekwencje dla rozmówców, co pełniej zobrazuje sytuację i pozwoli uczącemu się lepiej zapamiętać te informacje.

Uczący się mogą przygotować mapę myśli lub plakat, na których umieszczą hasła związane z rodzajami, narzędziami, technikami, metodami i formami terapii, branymi pod uwagę przez terapeutę zajęciowego podczas zajęć w grze wcielanie się w rolę.

Tytuł materiału multimedialnego

Usprawnienie pacjenta poprzez terapię ruchem

Typ materiału multimedialnego

Film edukacyjny

Opis zawartości merytorycznej materiału multimedialnego i powiązania pomiędzy elementami materiału multimedialnego

Film edukacyjny przybliża osobie uczącej się sylwetkę zawodową terapeuty zajęciowego, jego zadania zawodowe i kompetencje.
W materiale została zaprezentowana definicja kinezyterapii oraz jej zadania. Oprócz tego w filmie przedstawione zostały zasady prowadzenia terapii ruchem, badanie zakresów ruchów pacjenta za pomocą goniometru, ocena siły mięśniowej według skali, a także rodzaje ćwiczeń i elementów kinezyterapii.
W filmie edukacyjnym zostało podkreślone, że kinezyterapia powinna być indywidualnie dobrana do pacjenta po badaniu narządu ruchu.

Materiał multimedialny może zostać wykorzystany jako wprowadzenie do kolejnych zajęć omawiających poszczególne elementy prowadzenia terapii zajęciowej.

Materiał jest powiązany z grą edukacyjną „Prowadzenie terapii zajęciowej” oraz grą wcielanie się w rolę „Prowadzenie indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej”, a także z interaktywnym materiałem sprawdzającym: zadanie z lukami „Zajęcia w pracowni komputerowej”.

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji, zgodnie z którymi uczący się:
MED.13.6.1)1) opisuje zasady prowadzenia zajęć z zakresu indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej w poszczególnych pracowniach,
MED.13.6.3)1) opisuje różne metody i techniki prowadzenia terapii zajęciowej,
MED.13.6.3)2) planuje terapię zajęciową z podopiecznymi w różnym wieku, z różnymi schorzeniami i rodzajami niepełnosprawności,
MED.13.6.4)1) określa zadania terapii ruchem,
MED.13.6.4)2) analizuje wpływ ruchu na organizm człowieka,
MED.13.6.4)3) planuje terapię ruchem.

Cele szczegółowe materiału multimedialnego

Materiał wspiera osiągnięcie następujących celów:

• zapoznanie z zawodem terapeuty zajęciowego oraz jego obowiązkami w zakresie kinezyterapii,

• poznanie definicji i zadań kinezyterapii,

• przedstawienie możliwości zbadania pacjenta w celu przystąpienia do ćwiczeń w terapii ruchem,

• stosowanie terminologii związanej z kinezyterapią.

Wykorzystanie materiału multimedialnego w trakcie zajęć

Praca indywidualna

Osoba ucząca się może samodzielnie odtworzyć film edukacyjny i dokonać analizy informacji w nim zawartych.

Film edukacyjny może zostać wykorzystany do przygotowania przez osobę uczącą się:

• mapy myśli, np. „Kinezyterapia – co to za terapia”,

• schematu lub grafu przedstawiającego czynności wykonywane przez terapeutę zajęciowego w trakcie wykonywania ćwiczeń biernych, wspomagających i czynnych,

• broszury lub infografiki, np. „Korzyści terapeutyczne kinezyterapii”, „Wpływ ruchu na układ kostny”, „Terapia ruchem — istotność w przypadku osób z mózgowym porażeniem dziecięcym”,

• diagramu Ishikawy, tzw. rybiego szkieletu, np. „Planowanie terapii ruchem”, „Sytuacje trudne, które mogą wystąpić w trakcie zajęć ruchowych”.

Praca w grupach

Po obejrzeniu filmu edukacyjnego uczący się mogą w 2‑3-osobowych grupach wykorzystać materiał do przygotowania:

• lekcji odwróconej, dotyczącej sposobu oceny narządu ruchu u osób niewspółpracujących z terapeutą. Nauczyciel sprawdza poprawność wnioskowania, podchodząc kolejno do grup. Po przygotowaniu scenariusza lekcji przez grupy nauczyciel pozwala na poprowadzenie zajęć przez uczących się na forum,

• schematu lub infografiki, np. „Sprzęt wspomagający kinezyterapię”, „Wykorzystanie wirtualnej rzeczywistości w pracy z dziećmi”, „Plan zajęć kinezyterapeutycznych z wykorzystaniem symboli AAC”,

• zestawu pytań lub niedokończonych zdań, które dotyczą:

  • zasad prowadzenia terapii ruchem,

  • kwestionariuszy, arkuszy oraz skal oceny narządu ruchu,

  • sposobów sprawdzenia orientacji w przestrzeni,

  • zasad kinezyterapii prowadzonych w plenerze,

  • postępowania w przypadku wystąpienia sytuacji problemowych podczas terapii ruchem.

Prowadzący ocenia pracę grup oraz poziom opanowanej wiedzy i w razie potrzeby uzupełnia brakujące informacje.

Praca z całym zespołem

Wykorzystując na zajęciach film edukacyjny, osoby uczące się mogą brać udział w:

• opracowaniu scenariusza zajęć kinezyterapeutycznych dla osób:

  • z zespołem Downa,

  • starszych,

  • po urazie rdzenia kręgowego,

  • z mózgowym porażeniem,

  • z nadwrażliwością przedsionkową,

  • z podwrażliwością proprioceptywną,

  • w śpiączce,

• burzy mózgów, np. „Zabawy ruchowe dla dzieci z niepełnosprawnością”, „Zabawy ruchowe dla osób starszych”,

• opracowaniu grafu lub schematu przedstawiającego, np. naukę grę w piłkę nożną osoby z hemiplegią,

• mapę pojęciową, np. objaśnianie – za pomocą haseł, rysunków, symboli, schematów, fragmentów diagnozy lub obrazów – pojęć dotyczących kinezyterapii, sposobu oceny funkcjonalnej pacjenta, arkuszy oceny, sprzętów i narzędzi.

Ostatecznie o wykorzystaniu materiału multimedialnego w trakcie zajęć decyduje nauczyciel. Zależy to też od warunków pracy, miejsca i czasu oraz środków dydaktycznych, jakimi dysponuje nauczyciel, jak również umiejętności i wiedzy uczących się czy scenariusza lekcji.

Wykorzystanie materiału multimedialnego poza zajęciami

Praca indywidualna

Materiał może być pomocny w:

• tworzeniu schematu dotyczącego kolejności wykonywania ćwiczeń podczas nauki chodu,

• tworzeniu map myśli pozwalających pogłębić wiedzę, np. na temat zaopatrzenia ortopedycznego ułatwiającego ruch czynny pacjenta,

• tworzeniu infografik dotyczących np. sposobów i zasad prowadzenia rozgrzewki,

• opracowaniu prezentacji multimedialnej lub plakatu, np. pod tytułem „Nauka relaksu”, „Możliwości ruchowe pacjenta, a oczekiwania rodziców na podstawie studium przypadku przygotowanego przez nauczyciela”,

• przygotowaniu się do lekcji odwróconej na temat zasady bezpieczeństwa i higieny pracy na zajęciach ruchowych.

Praca w grupach

W celu utrwalenia i uporządkowania wiedzy uczący się przygotowują w grupach:

• mapy myśli, np. „Błędy terapeuty zajęciowego podczas zajęć z kinezyterapii”,

• zestaw pytań lub zdań niedokończonych, dotyczących sposobu komunikacji z osobami z niepełnosprawnością w stopniu lekkim, umiarkowanym, znacznym i głębokim podczas zajęć ruchowych,

• scenariusz zajęć z kinezyterapii dla:

  • uczestnika warsztatów terapii zajęciowej z brakiem czucia w kończynie górnej,

  • osoby starszej mieszkającej w domu seniora,

  • grupy dzieci z ośrodka szkolno‑wychowawczego,

• infografikę na temat zasad prowadzenia zajęć ruchowych z elementami muzyki, np. aerobik lub aerobik w wodzie,

• fiszki, np. dotyczące podstawowych pojęć związanych z kinezyterapią lub salą do terapii ruchem.

Wykorzystanie materiału multimedialnego do indywidualizacji pracy z uczącymi się

Uczący się może wykorzystać film edukacyjny, aby przygotować się do zajęć czy egzaminu lub powtórzyć materiał. W celu utrwalenia wiedzy uczący się może samodzielnie przygotować prezentację przedstawiającą sposób prowadzenia terapii ruchem u osób z nieprawidłowym przetwarzaniem sensorycznym.

Film edukacyjny może pobudzać kreatywność, aktywizować uczącego się, pogłębiać jego wiedzę i poszerzać zainteresowania, a także pomóc w przygotowaniach do konkursów. Przyswojony materiał można wykorzystać do odwrócenia ról – osoba ucząca się prowadzi z kolegami lekcję, np. na temat plusów i minusów ścieżki sensorycznej w lesie.

Indywidualizacja pracy z uczącymi się, którzy nie mają problemów z opanowaniem materiału

Uczący się, którzy opanowali informacje zawarte w materiale multimedialnym, mogą poszerzyć swoją wiedzę poprzez analizę przypadku zaproponowaną przez nauczyciela. Opis dotyczyć może uczestnika terapii zajęciowej z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym oraz scenariusza zajęć kinezyterapeutycznych dla tej osoby, który zawiera błędy. Zadaniem osoby uczącej się jest wskazanie nieprawidłowości pojawiających się w scenariuszu oraz dostosowanie poziomu komunikacji alternatywnej podczas prowadzenia terapii ruchem.

Uczący się przygotowują własne scenariusze zajęć kinezyterapeutycznych, które uwzględniają główny problem pacjenta dotyczący niepełnosprawności ruchowej.

Indywidualizacja pracy z uczącymi się, którzy mają problemy z opanowaniem materiału

Uczący się mogą bez presji czasu zapoznać się z przedstawionymi w filmie edukacyjnym wiadomościami i notować te elementy, które są niejasne. Mogą je omawiać wspólnie z nauczycielem, który tłumaczy niezrozumiałe części filmu lub naprowadza uczącego się na właściwy tok rozumowania. Dodatkowo nauczyciel może dopowiedzieć lub bardziej szczegółowo omówić błędny wybór ćwiczeń, podając jego przykładowe konsekwencje dla rozmówców, co pełniej zobrazuje sytuację i pozwoli uczącemu się lepiej zapamiętać te informacje.

Uczący się mogą przygotować mapę myśli lub plakat, na których umieszczą hasła związane np. z pojęciami charakteryzującymi kinezyterapię.

Powrót do spisu treści6Powrót do spisu treści

Typ i tytuł materiału sprawdzającego

Zadanie typu prawda czy fałsz „Scenariusz do zajęć”

Opis materiału sprawdzającego

Zadanie składa się z ośmiu zdań zawierających informacje dotyczące scenariusza zajęć. Zadaniem uczącego się jest określenie, które zdania są prawdziwe, a które fałszywe. To zadanie o średnim poziomie trudności.

Istnieje możliwość sprawdzenia poprawności wykonania zadania, a także:

• wielokrotnego powtarzania wykonania ćwiczenia i jego sprawdzania – aż do momentu, gdy rozwiązanie będzie w pełni poprawne,

• uzyskania informacji zwrotnych dotyczących oceny realizacji zadania, opartych na zasadach oceniania kształtującego i wskazujących uczącemu się jego mocne strony oraz drogi osiągnięcia sukcesu.

Zadanie może zostać wykorzystane do pracy indywidualnej, pracy w grupach oraz pracy z całym zespołem.

Zadanie jest powiązane ze schematem interaktywnym „Etapy opracowywania scenariusza warsztatów terapeutycznych w pracowni ceramicznej”.

Kryteria weryfikacji, powiązane z materiałem sprawdzającym

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji, zgodnie z którymi uczący się:
MED.13.6.1)1) opisuje zasady prowadzenia zajęć z zakresu indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej w poszczególnych pracowniach,
MED.13.6.2)1) określa rodzaje i sposoby motywowania podopiecznego do pracy z uwzględnieniem jego potrzeb i możliwości,
MED.13.6.3)1) opisuje różne metody i techniki prowadzenia terapii zajęciowej,
MED.13.6.3)2) planuje terapię zajęciową z podopiecznymi w różnym wieku, z różnymi schorzeniami i rodzajami niepełnosprawności.

Typ i tytuł materiału sprawdzającego

Krzyżówka „Zasady usprawniania ruchem i rodzaje ćwiczeń”

Opis materiału sprawdzającego

Krzyżówka składa się z siedmiu pytań. Po wpisaniu prawidłowych odpowiedzi, pojawia się hasło główne: trening. Pod krzyżówką znajduje się zadanie otwarte związane z jej rozwiązaniem. Jest to zadanie łatwe.

Istnieje możliwość sprawdzenia poprawności wykonania zadania, a także:

• wielokrotnego powtarzania wykonania ćwiczenia i jego sprawdzania – aż do momentu, gdy rozwiązanie będzie w pełni poprawne,

• uzyskania informacji zwrotnych dotyczących oceny realizacji zadania, opartych na zasadach oceniania kształtującego i wskazujących uczącemu się jego mocne strony oraz drogi osiągnięcia sukcesu.

Zadanie może zostać wykorzystane do pracy indywidualnej, pracy w grupach oraz pracy z całym zespołem.

Zadanie jest powiązane z filmem edukacyjnym „Usprawnienie pacjenta poprzez terapię ruchem”.

Kryteria weryfikacji, powiązane z materiałem sprawdzającym

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji, zgodnie z którymi uczący się:
MED.13.6.1)1) opisuje zasady prowadzenia zajęć z zakresu indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej w poszczególnych pracowniach,
MED.13.6.4)1) określa zadania terapii ruchem,
MED.13.6.4)2) analizuje wpływ ruchu na organizm człowieka.

Typ i tytuł materiału sprawdzającego

Zadanie dobierania w pary „Strategie terapeutyczne”

Opis materiału sprawdzającego

Zadanie polega na dobieraniu w pary czterech strategii terapeutycznych do sytuacji, które mogą pojawić się podczas prowadzenia zajęć z terapii zajęciowej. Jest to zadanie o średnim poziomie trudności.

Istnieje możliwość sprawdzenia poprawności wykonania zadania, a także:

• wielokrotnego powtarzania wykonania ćwiczenia i jego sprawdzania – aż do momentu, gdy rozwiązanie będzie w pełni poprawne,

• uzyskania informacji zwrotnych dotyczących oceny realizacji zadania, opartych na zasadach oceniania kształtującego i wskazujących uczącemu się jego mocne strony oraz drogi osiągnięcia sukcesu.

Zadanie może zostać wykorzystane do pracy indywidualnej, pracy w grupach oraz pracy z całym zespołem.

Zadanie jest powiązane z grą edukacyjną „Prowadzenie terapii zajęciowej”.

Kryteria weryfikacji, powiązane z materiałem sprawdzającym

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji, zgodnie z którymi uczący się:
MED.13.6 1)1) opisuje zasady prowadzenia zajęć z zakresu indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej w poszczególnych pracowniach,
MED.13.6.2)1) określa rodzaje i sposoby motywowania podopiecznego do pracy z uwzględnieniem jego potrzeb i możliwości,
MED.13.6.2)2) proponuje zajęcia terapii zajęciowej zgodnie z zainteresowaniami podopiecznego,
MED.13.6.3)1) opisuje różne metody i techniki prowadzenia terapii zajęciowej.

Typ i tytuł materiału sprawdzającego

Zadanie ukierunkowane na uporządkowanie „Pierwsza pomoc”

Opis materiału sprawdzającego

Zadaniem osoby uczącej się jest ułożenie w odpowiedniej kolejności kroków postępowania w przypadku udzielania pierwszej pomocy uczestnikowi zajęć chorującemu na epilepsję.

Jest to zadanie o średnim poziomie trudności.

Istnieje możliwość sprawdzenia poprawności wykonania zadania, a także:

• wielokrotnego powtarzania wykonania ćwiczenia i jego sprawdzania – aż do momentu, gdy rozwiązanie będzie w pełni poprawne,

• uzyskania informacji zwrotnych dotyczących oceny realizacji zadania, opartych na zasadach oceniania kształtującego i wskazujących uczącemu się jego mocne strony oraz drogi osiągnięcia sukcesu.

Zadanie może zostać wykorzystane do pracy indywidualnej, pracy w grupach oraz pracy z całym zespołem.

Zadanie jest powiązane z grą wcielanie się w rolę „Prowadzenie indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej”.

Kryteria weryfikacji, powiązane z materiałem sprawdzającym

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji, zgodnie z którymi uczący się:
MED.13.6.1)1) opisuje zasady prowadzenia zajęć z zakresu indywidualnej i grupowej terapii zajęciowej w poszczególnych pracowniach,
MED.13.6.3)2) planuje terapię zajęciową z podopiecznymi w różnym wieku, z różnymi schorzeniami i rodzajami niepełnosprawności,
MED.13.6.3)3) dokonuje oceny skuteczności przeprowadzonych działań terapeutycznych.

Typ i tytuł materiału sprawdzającego

Zadanie z lukami „Zajęcia w pracowni komputerowej”

Opis materiału sprawdzającego

Zadanie zawiera tekst dotyczący zajęć w pracowni komputerowej. Uczący się ma uzupełnić tekst odpowiednimi wyrażeniami.

Jest to zadanie łatwe.

Istnieje możliwość sprawdzenia poprawności wykonania zadania, a także:

• wielokrotnego powtarzania wykonania ćwiczenia i jego sprawdzania – aż do momentu, gdy rozwiązanie będzie w pełni poprawne,

• uzyskania informacji zwrotnych dotyczących oceny realizacji zadania, opartych na zasadach oceniania kształtującego i wskazujących uczącemu się jego mocne strony oraz drogi osiągnięcia sukcesu.

Zadanie może zostać wykorzystane do pracy indywidualnej, pracy w grupach oraz pracy z całym zespołem.

Zadanie jest powiązane z filmem instruktażowym „Prowadzenie terapii zajęciowej w pracowni informatycznej”.

Kryteria weryfikacji, powiązane z materiałem sprawdzającym

Materiał powiązany jest z kryteriami weryfikacji, zgodnie z którymi uczący się:
MED.13.6.3)1) opisuje różne metody i techniki prowadzenia terapii zajęciowej,
MED.13.6.3)2) planuje terapię zajęciową z podopiecznymi w różnym wieku, z różnymi schorzeniami i rodzajami niepełnosprawności,

Powrót do spisu treści6Powrót do spisu treści

E‑materiały ułatwiają zindywidualizowanie procesu dydaktycznego, co jest szczególnie istotne dla uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Odtwarzanie każdego e‑materiału jest możliwe również w trybie dostępności, który zawiera alternatywne wersje materiałów dostępne dla użytkowników z dysfunkcjami wzroku, słuchu. Ułatwia to dostęp do informacji, likwiduje niektóre bariery społeczne i komunikacyjne oraz zapewnia wyrównywanie szans.

Powrót do spisu treści6Powrót do spisu treści

Minimalne wymagania sprzętowe zgodne z wymaganiami zpe.gov.pl

Powrót do spisu treści6Powrót do spisu treści