Podsumowanie - plan, bryła, konstrukcja i dekoracje architektoniczne
O dekoracji w architekturze
REF51CLZEFVPT
Zdjęcie przedstawia kamień z dekoracyjnym wzorem (tzw. fryzem), biegnącym w kilku rzędach; pierwszy, szeroki w formie listków, następne roślinne i geometryczne.
Detal architektoniczny, fot.: Iza Miszczak
Źródło: turcjaw sandałach.pl, licencja: CC BY 3.0.
Polecenie 1
RHUNO5DKM16VU
Sprawdź swoją wiedzę. Zastanów się, które pojęcia, spośród podanych poniżej, znasz, a które są Ci nieznane. Dopasuj je do odpowiednich miejsc. Uwaga! Podczas pracy z materiałem zwróć szczególną uwagę na te pojęcia/terminy, które znalazły się w rubryce NIE WIEM.
Sprawdź swoją wiedzę. Zastanów się, które pojęcia, spośród podanych poniżej, znasz, a które są Ci nieznane. Dopasuj je do odpowiednich miejsc. Uwaga! Podczas pracy z materiałem zwróć szczególną uwagę na te pojęcia/terminy, które znalazły się w rubryce NIE WIEM.
Architekturę oglądamy najpierw od zewnątrz. Ta zewnętrzna część budynku nosi nazwę elewacjielewacjaelewacji.
Elewacja frontowa, czyli główna zewnętrzna ściana wraz z wejściem i wszystkimi dekoracjami, najbardziej reprezentacyjna - nosi nazwę fasadyfasadafasady. Dekoracje skupiały się najczęściej w portaluportalportalu, obramieniach okien i ich wypełnieniu (np. witrażami). Stosowane były podziały pionowe ( kolumny, półkolumny, pilastrypilasterpilastry) i poziome (fryzy i gzymsy) oraz zwieńczenia (szczyty, sterczyny, attykiattykaattyki, nisze i wnęki).
Dla zainteresowanych
Niektóre z elementów wymienionych powyżej odnajdziesz na poniższym rysunku. Spróbuj je odnaleźć i ponownie nazwać na zdjęciu umieszczonym poniżej schematu.
R8DCSH491G4Q7
Ilustracja interaktywna przedstawia szkic fasady kościoła II Gesù. Budowla znajduje się w Rzymie i pochodzi z XVI wieku. Kościół posiada trójkątny szczyt z wolutami., oddzielony od dolnych kondygnacji gzymsem gierowanym. Okna budowli mają formę półkolistą, zwieńczone są trójkątnymi naczółkami. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. trójkątny szczyt, 2. gzyms koronujący, 3. woluta, 4. nisza, 5. gierowany (przełamany) gzyms, 6. przyczółek 7. nisza na rzeźbę, 8. podwójne pilastry.
Ilustracja interaktywna przedstawia szkic fasady kościoła II Gesù. Budowla znajduje się w Rzymie i pochodzi z XVI wieku. Kościół posiada trójkątny szczyt z wolutami., oddzielony od dolnych kondygnacji gzymsem gierowanym. Okna budowli mają formę półkolistą, zwieńczone są trójkątnymi naczółkami. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. trójkątny szczyt, 2. gzyms koronujący, 3. woluta, 4. nisza, 5. gierowany (przełamany) gzyms, 6. przyczółek 7. nisza na rzeźbę, 8. podwójne pilastry.
Fasada kościoła Il Gesù[czytaj:dże‑zu], XVI w., Rzym, Włochy, źródło: Wilfried Koch, „Style w architekturze”, Świat Książki 2006, s. 218
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
ROE3TGRREFEZ5
Ilustracja przedstawia fasadę kościoła Il Gesù w Rzymie. Dwupiętrowa fasada charakteryzuje się spokojnym rytmem kolumn i półkolumn. Dolna część oddzielona jest od górnej gzymsem. Wyeksponowana jest środkowa część dzięki połączeniu wejścia głównego z balkonem górnym. Obydwa piętra związane są wolutami, ponad którymi góruje trójkątny tympanon. Dolną część fasady dekorują rzeźby architektoniczne w postaci: kartusza nad wejściem głównym i dwóch posągów, umieszczonych w niszach, znajdujących się nad wejściami bocznymi.
Giacomo della Porta[czytaj: dżakomo dela porta], fasada kościoła Il Gesù[czytaj: dże‑zu] w Rzymie
Źródło: pl.wikipedia.org, licencja: CC BY-SA 3.0.
Wiele elementów architektonicznych znajdujących się na fasadach budynków ma swoje funkcje, ale są one głównie dekoracyjne; podziały pionowe (kolumny, pilastry, itp.), poziome (gzymsy, fryzy), otwory (okna), nisze, wykusze, balkony i faktura ścian.
Można spotkać również dekorację rzeźbiarską (rzeźbę pełnoplastyczną, płaskorzeźbę, relief). Pojawiają się przedstawienia figuralne i ornamenty malowane ( freski), wykonane techniką mozaikimozaikamozaiki lub sgraffito.
R1QUVGKBSQHT71
Zdjęcie przedstawia rozetę z witrażami w Katedrze Chartres. W centralnej części rozety znajduje się Jezus Chrystus. Rozeta jest symetryczna i wielokolorowa. Poszczególne elementy rozety są podzielone na pola w kształcie okręgów, półokręgów oraz form o kształcie wydłużonego owalu zwężającego się z jednej strony. Pomiędzy tymi polami znajduje się czarne tło.
Katedra w Chartres [czytaj: szartr], rozeta z witrażami, XIII w., Paryż, Francja
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Rozeta - to dekoracja stylizowana na kwiat róży. W architekturze stosowana do dekoracji w postaci witraży w okrągłych oknach. Rozety umieszczone były najczęściej nad głównym wejściowym portalem do gotyckiej katedry.
Rozeta ma charakter dekoracyjny, ma symetryczny układ, może zawierać sceny religijne oraz powielane, barwne ornamenty. Jest też dodatkowym efektem dekoracji wnętrza kolorowym światłem.
Poniżej rysunek i fotografia gotyckiej Katedry Notre Dame (czytaj: notr dam) w Reims we Francji. Zapoznaj się z nazwami wyróżnionych elementów fasady i spróbuj je odnaleźć na zdjęciu poniżej schematu.
R1Q7Z2OCUAEK8
Ilustracja interaktywna przedstawia rysunek bryły kościoła gotyckiego z wyeksponowana fasadą. Jest to katedra w Reims we Francji i pochodzi z przełomu XIII i XIV wieku. Posiada potrójny portal z dwiema wieżami. Każdy portal jest bogato dekorowany i zwieńczony trójkątnym tympanonem z wimpergą. Nad wejściem głównym znajduje się rozeta. Powyżej galeria królów. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. dwie wieże, 2. okno rozetowe, 3. przypory, 4. portale z rozetami.
Ilustracja interaktywna przedstawia rysunek bryły kościoła gotyckiego z wyeksponowana fasadą. Jest to katedra w Reims we Francji i pochodzi z przełomu XIII i XIV wieku. Posiada potrójny portal z dwiema wieżami. Każdy portal jest bogato dekorowany i zwieńczony trójkątnym tympanonem z wimpergą. Nad wejściem głównym znajduje się rozeta. Powyżej galeria królów. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. dwie wieże, 2. okno rozetowe, 3. przypory, 4. portale z rozetami.
Fasada katedry gotyckiej w Reims, XIII/XIV w., Francja, źródło: Wilfried Koch, „Style w architekturze”, Świat Książki 2006, s. 170
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
R1O6E58KHCB14
Ilustracja przedstawia budynek gotyckiej katedry w Reims we Francji. Budowla pochodzi z XIII wieku. Ukazuje widok od strony zachodniej z trzema portalami, rozetą nad wejściem głównym oraz bogatą dekoracją w postaci galerii królów. Katedra posiada dwie wysokie wieże. Fotografia ukazuje bryłę kościoła od strony wejścia, z drzewami rosnącymi po bokach. Tłem jest niebieskie niebo.
fasada katedra w Reims, XIII w., Francja
Źródło: wikimedia.org, licencja: CC BY 3.0.
Aż trudno uwierzyć, że gotyckie katedry budowano z kamienia. Strzeliste bryły i koronkowe dekoracje dowodzą mistrzostwa średniowiecznych budowniczych.
R192KUNRFBP29
Zdjęcie ukazuje elementy katedry w Mediolanie, która jest perełką włoskiego gotyku. Są to części konstrukcji ozdobione ażurowymi ornamentami, sterczynami, płaskorzeźbami i rzeźbami.
Katedra Narodzin św. Marii w Mediolanie
Źródło: flickr [czytaj: flike], licencja: CC BY 3.0.
mozaika
technika malarska; polega na układaniu wzoru z drobnych, różnego kształtu barwnych kamieni, szkła i ceramiki na odpowiednio przygotowanym podłożu, np.: świeżej zaprawie wapiennej lub cemencie.
Przykładów dekoracji architektonicznych można przytoczyć o wiele więcej. Obiekty architektoniczne mogą być dekorowane rzeźbami i płaskorzeźbami, a ściany pokrywane np.: płytkami ceramicznymi, mozaikamimozaikamozaikami czy dekoracją malarską w technice sgraffitosgraffitosgraffito.
sgraffito
technika malarstwa ściennego, polegająca na nakładaniu kilku warstw kolorowego tynku lub gliny, a następnie zeskrobywaniu wierzchniej warstwy według określonego wzoru, aby odsłonić warstwę spodnią i uzyskać wielobarwny ornament.
R552779KMZPFM
Ilustracja przedstawia fragment budynku z oknem i balkonem. Po dwóch stronach okna umieszczono rzeźby kobiet, unoszące wspólnie wieniec nad oknem. Nad nimi biegnie dekoracyjny gzyms w koliste ornamenty. Balkon ma kutą, ozdobną barierkę.
Dekoracja rzeźbiarska fasady domu, Wilno, Litwa
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
RM4ZZMPH986MS
Ilustracja przedstawia zewnętrzną ścianę kamienicy z oknami, zdobioną techniką malarską zwaną sgraffito. Polega ona na nakładaniu kilku warstw kolorowego tynku lub gliny, a następnie zeskrobywaniu wierzchniej warstwy według określonego wzoru, aby odsłonić warstwę spodnią i uzyskać wielobarwny ornament. Tutaj cała ściana pokryta jest wzorami geometrycznymi, tylko pod oknami umieszczono scenki, a pośrodku ściany dużą postać w dawnym stroju mieszczańskim.
Sgraffito na elewacji kamienicy, stare miasto w Lublinie
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
R189LPUOVUJ22
Zdjęcie przedstawia ścianę kamienicy wyłożoną płytkami ceramicznymi w geometryczne wzory. Kadr obejmuje trzy okna, zdobione na górze płaskorzeźbionym ornamentem. Ścianę wieńczy balustrada.
Fasada budynku w Porto, wyłożona płytkami ceramicznymi, tzw. azulejos, Portugalia
Źródło: flickr [czytaj: flike], licencja: CC BY 3.0.
R145XTS1HVNKO
Ilustracja interaktywna przedstawia mozaikową ławkę w Barcelonie autorstwa Antoniego Gaudiego. Ławka jest w kształcie węża morskiego, wije się na dachu pawilonu i przypomina ceramiczną, wielobarwną mozaikę. W dziele przeważa kolor niebieski. W tle fotografii widoczne jest miasto oraz morze.
Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją: Ławka z potłuczonych płytek ceramicznych. Antoni Gaudí zaprojektował tę ławkę na początku XX w. jako jeden z elementów własnego parku, który znajduje się w Barcelonie. Mozaika składa się z większych elementów, zaś umiejętny dobór żywych kolorów przyciąga uwagę oglądającego.
Ilustracja interaktywna przedstawia mozaikową ławkę w Barcelonie autorstwa Antoniego Gaudiego. Ławka jest w kształcie węża morskiego, wije się na dachu pawilonu i przypomina ceramiczną, wielobarwną mozaikę. W dziele przeważa kolor niebieski. W tle fotografii widoczne jest miasto oraz morze.
Na ilustracji umieszczony jest interaktywny punkt z informacją: Ławka z potłuczonych płytek ceramicznych. Antoni Gaudí zaprojektował tę ławkę na początku XX w. jako jeden z elementów własnego parku, który znajduje się w Barcelonie. Mozaika składa się z większych elementów, zaś umiejętny dobór żywych kolorów przyciąga uwagę oglądającego.
Antonio Gaudi, mozaikowa ławka w parku Güell [czytaj: głel], 1922 r., Barcelona, Hiszpania
OrnamentornamentOrnament (łac. ornare - czasownik znaczący zaopatrzyć, ozdabiać) jest motywem albo całym zespołem motywów zdobniczych, mających zastosowanie między innymi w architekturze.
Ornamenty powiązane są często z epokami i kręgami kulturowymi, w których powstały. Ich typy, detale i różnorodny charakter można odnieść do właściwego stylu architektonicznego, który często jest pomocny w datowaniu.
R1KFSXSLV25SB
Ilustracja interaktywna przedstawia detal architektoniczny autorstwa Antonio Gaudi. Antoni Gaudi to hiszpański architekt i inżynier secesyjny, słynący z wyjątkowych projektów, tercjarz franciszkański, Sługa Boży Kościoła katolickiego. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Każdy detal jest wykonywany osobno i podobnie jak w naturze, - jest niepowtarzalny.
Ilustracja interaktywna przedstawia detal architektoniczny autorstwa Antonio Gaudi. Antoni Gaudi to hiszpański architekt i inżynier secesyjny, słynący z wyjątkowych projektów, tercjarz franciszkański, Sługa Boży Kościoła katolickiego. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Każdy detal jest wykonywany osobno i podobnie jak w naturze, - jest niepowtarzalny.
Antonio Gaudi, detal architektoniczny
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
RP2R9UHSQ9V2D
Rysunek przedstawia wzór ornamentu, który ciągnie się w poziomie. Ornament jest złożony z pasów, które tworzą układy podobne do okręgów i ósemek. We wzór wkomponowane są również trzy podobne do siebie elementy roślinne. Tło stanowią poziome kreski.
Rysunek przedstawia plecionkę
Źródło: wikimedia.org, Rysunek przedstawia plecionkę, Rysunek, dostępny w internecie: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Sculpture.ecole.Toulouse.2.png#/media/File:Sculpture.ecole.Toulouse.2.png [dostęp 27.04.2023], domena publiczna.
Zaprojektuj ornament inspirując się motywami roślinnymi. Wykorzystaj aplikację miniPaint lub zaprojektuj na kartce A4 rysując dowolnymi narzędziami: ołówkiem, markerami, pastelami. Nadaj nazwę swojemu ornamentowi i wpisz ją w polu poniżej.
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
R1HSG5R5NLMZH
Uruchom wyobraźnię i zaplanuj ilustrację do mitologicznej przygody Odyseusza, Syzyfa lub Achillesa. Opowiedz, który epizod z życia bohatera został przez Ciebie wybrany i jaką masz wizję plastyczną. Poproś kogoś z klasy o jej zrealizowanie.
Uruchom wyobraźnię i zaplanuj ilustrację do mitologicznej przygody Odyseusza, Syzyfa lub Achillesa. Opowiedz, który epizod z życia bohatera został przez Ciebie wybrany i jaką masz wizję plastyczną. Poproś kogoś z klasy o jej zrealizowanie.
Źródło: ViliusL.
Polecenie 2
R1ZF743X3NEEK
Z jakich elementów geometrycznych mógłby powstać ornament dekorujący wejście do sali koncertowej lub innego dowolnego miejsca (w polu poniżej zapisz jakie to byłoby miejsce)? Swój pomysł zapisz w polu poniżej. Zwróć uwagę na kształty figur, ich wielkości i położenie względem siebie.
Źródło: ORE, licencja: CC BY 3.0.
Dekoracje wnętrza
Dekorację architektoniczną odnajdujemy również we wnętrzach. Czasem bywa tak zaskakująca, że zapiera dech w piersiach. Na kilku przykładach poznasz dekoracje oraz techniki, które ozdobiły wnętrza sakralne i świeckie; kościoły i kaplice, rezydencje i miejsca użytku publicznego.
RiFTEwgRYUFNG
Zdjęcie przedstawia wnętrze Dworca Kolejowego w Porto w Portugalii. Podróżni idą w różnych kierunkach przez salę. Ściany wyłożone malowanymi płytkami ceramicznymi ukazują sceny historyczne wielkich rozmiarów, malowane jednym kolorem o zimnej barwie. Nad nimi, pasem biegnie mozaikowa opowieść w barwach ciepłych i zimnych. Strop sali zdobi gipsowa sztukateria.
Mozaika ręcznie malowana tzw. azulejos na ścianach hali Dworca Kolejowego w Porto, Portugalia
Źródło: flickr [czytaj: flike], licencja: CC BY 3.0.
W miarę postępu cywilizacyjnego przybywało dekoracyjnych detali. Szczytowym okresem w zdobnictwie okazał się barok.
W świątyniach i pałacach barokowych mistrzowie pędzla stosowali malarstwo iluzjonistyczne, tzw. trompe l'oei, [czytaj: tromp oil], tworzące złudzenie, że na dwuwymiarowej powierzchni widzimy przestrzeń. Zapoznaj się z ilustracją znajdującą się poniżej.
R1EEANKGTZ7GX
Ilustracja przedstawia fresk Giovanniego Battisty Gaulliego pt. „Triumf imienia Jezus” na sklepieniu kościoła Il Gesù w Rzymie. Ukazuje Adorację Imienia Jezus. Jest to fresk iluzjonistyczny, sprawiający wrażenie autentycznej obecności postaci. Ze środka bije oślepiający blask, którego źródłem są trzy litery: IHS, wypisane pod krzyżem. Dookoła tego symbolu gromadzą się anioły, a dalej – adorujący go święci. Na przykład z lewej strony blisko środka dostrzegamy Trzech Króli z kadzidłem. Na samym dole uskrzydlone demony, ciągnące ze sobą grzeszników uciekają, zasłaniając oczy przed blaskiem.
Fresk „Triumf imienia Jezus” w kościele Il Gesù w Rzymie Giovanniego Battisty Gaulliego
Źródło: online-skills, licencja: CC BY 3.0.
Wnętrza pałaców olśniewają złoceniami i rzeźbami, które są tak realistyczne, że zdają się poruszać.
R1QRU2HHS9FEG
Zdjęcie ukazuje pełną przepychu salę cesarską rezydencji w Würzburgu. Jest tu wszystko, co może znaleźć się w bogatym, pałacowym wnętrzu; kryształowe żyrandole, ściany pokryte freskami, sztukaterie, płaskorzeźby, a przy ścianach marmurowe kolumny ze złoconymi głowicami i posągi w niszach. W dole marmurowa posadzka w geometryczne wzory. Przez okrągłe okna w sklepieniu i wielkie okno poniżej wpada dużo światła, które rozjaśnia wnętrze.
Barokowa sala cesarska w Rezydencji w Würzburgu [czytaj: wircburgu], Niemcy, XVIII w., fot.: Andreas Faessler
Źródło: wikipedia.org, licencja: CC BY 4.0.
R1OG5LbqEwIwv
Zdjęcie ukazuje długi korytarz pałacu w Wersalu, którego ściany zdobią lustra w złotych ramach. Wzdłuż korytarza stoją złocone fotele, stoliki i posągi trzymające kryształowe świeczniki. Ze sklepienia zdobionego freskami i złoconą sztukaterią zwisają kryształowe żyrandole.
Galeria lustrzana w Pałacu Wersalskim, XVIII w,
Źródło: pl.other.wiki, licencja: CC BY 3.0.
XX wiek to narodziny zawodu architekta wnętrz, który kompleksowo zajmuje się wystrojem pomieszczenia w zależności od jego funkcji i oczekiwań użytkownika. Wcześniej wnętrza urządzali rzemieślnicy, malarze i rzeźbiarze. Swoje umiejętności i talenty przekładali na dzieła zgodne z aktualnymi stylami, czasem z własną inwencją twórczą, co nierzadko prowadziło do nowych osiągnięć w sztuce.
R1HTo3CZOZaBY
Zdjęcie przedstawia dekorację malarską na wysokiej ścianie szkolnego korytarza. Jest tu dużo motywów przedstawiających i abstrakcyjnych w płaszczyznach, które mają różne kształty. Kompozycja jest bardzo kolorowa, o barwach ciepłych, zimnych i gorących. Szeroki pas ściany od podłogi powyżej dwojga drzwi jest pomalowany jednolitym, jasnym kolorem. Kompozycja malarska obejmuje wysokie partie ściany ponad drzwiami i sięga aż do drewnianego sufitu. Z góry zwisa sześć lamp o kształcie prostych, długich rurek, a nad drzwiami świeci pojedyncza, okrągła lampa.
Współczesne wnętrza są niekiedy jak obrazy - wizjonerskie, malowane kolorem i światłem, kształtowane ciekawą formą ścian, sufitów, klatek schodowych, korytarzy.
RkhZH3oxqD7AC
Zdjęcie przedstawia tunel prowadzący pasażerów na lotnisko ukazany w perspektywie zbieżnej. Jest cały oszklony, ściany boczne zbudowane są z tafli kolorowego szkła, które odbija się w podłodze. Sufit składa się z przezroczystych płyt o nieregularnej formie, które również odbijają różnobarwne światło przechodzące przez kolorowe ściany. Pośrodku sufitu delikatnie świecą wijące się wężyki dodatkowych lamp. Tunelem podążają pasażerowie z bagażami, w tym oświetleniu można zauważyć tylko czarne sylwetki.
Międzynarodowy Port Lotniczy O'Hara w Chicago [czytaj: szikagoł], USA
ścianka, balustrada, rząd sterczyn ponad gzymsem wieńczącym fasadę
architektura
architektura
sztuka projektowania, wznoszenia i artystycznego kształtowania budowli
elewacja
elewacja
lico budynku, także jedna z jego zewnętrznych ścian wraz ze wszystkimi występującymi na niej elementami architektonicznymi i dekoracyjnymi; elewację określa się wg stron świata lub otoczenia (np. elewacja ogrodowa); elewacja z głównym wejściem nosi nazwę fasady
fasada
fasada
frontowa ściana lub elewacja budynku
fryz
fryz
1. w architekturze: środkowa część belkowania 2. ornament w postaci poziomego pasa, zdobiący np. ściany, ale też naczynia
gzyms
gzyms
wysunięty przed lico ściany element poziomy, zwykle profilowany; gzyms wieńczący lub koronujący stanowi zakończenie górnej krawędzi murów budynku; w architekturze klasycznej jest najwyższą częścią belkowania (gr. – geison)
kolumna
kolumna
pionowa, dekoracyjna podpora architektoniczna o przekroju kolistym lub wielokątnym, składająca się z bazy, trzonu i głowicy lub tylko z trzonu i głowicy; historia kolumny sięga czasów starożytnych i jest stosowana w architekturze do dziś
kolumnada
kolumnada
rząd lub kilka rzędów kolumn pełniących funkcję dekoracyjną i konstrukcyjną
mozaika
mozaika
technika malarska; polega na układaniu wzoru z drobnych, różnego kształtu barwnych kamieni, szkła i ceramiki na odpowiednio przygotowanym podłożu, np.: świeżej zaprawie wapiennej lub cemencie
nisza
nisza
najczęściej prostokątne lub półokrągłe, zamknięte półkoliście górą wgłębienie w murze, o charakterze dekoracyjnym, często przesklepione konchą, zwieńczone małymi frontonami trójkątnymi, półokrągłymi lub odcinkiem gzymsu, ujęte w kolumienki albo pilastry; przeznaczone czasem dla ustawienia rzeźby figur
ornament
ornament
motyw zdobniczy stosowany w architekturze i innych sztukach plastycznych, może występować w formie pasów (o układzie ciągłym lub rytmicznym), wypełniać określone pola (symetrycznie lub asymetrycznie) albo pokrywać jednolicie całą powierzchnię
pilaster
pilaster
pogrubienie ściany w formie płaskiego filara dostawionego do ściany, z bazą, trzonem i głowicą; wzmacnia ścianę oraz dodatkowo dzieli ją na mniejsze powierzchnie, stanowiąc element zdobniczy
portal
portal
ozdobne obramienie otworu wejściowego, na które składają się elementy architektoniczne i rzeźbiarskie
portyk
portyk
(łac. porticus) - zewnętrzna część budynku, otwarta przynajmniej z jednej strony kolumnadą lub rzędem filarów, sięgających jednej lub dwu kondygnacji, osłaniająca najczęściej gł. wejście, często (w architekturze nawiązującej do antyku) zwieńczona trójkątnym frontonem; wysunięta ku przodowi lub wgłębiona (portyk wgłębny)