odmiana sztuki abstrakcyjnej w rzeźbie, malarstwie lub grafice, która wykorzystuje formy nieregularne, miękkie, przypominające kształty zwierzęce lub roślinne

przedstawienie nagiego człowieka w sztuce, najczęściej wykonane w oparciu o studium z żywego modela; jeden z głównych tematów w sztuce

typ tkaniny artystycznej najczęściej przestrzennej, tworzony przez Magdalenę Abakanowicz; nazwę utworzono od nazwiska artystki

motyw dekoracyjny przedstawiający postać nagiego chłopczyka ze skrzydłami

to osoba tworząca dzieła sztuki - wyjątkowe, niepowtarzalne wytwory wykonane według własnego pomysłu. Artysta może działać w jednej, lub kilku dziedzinach. Są nimi np.: malarstwo, rzeźba, grafika, film, fotografia, teatr, muzyka i inne. Jego nazwa wskazuje uprawianą dziedzinę sztuki, np. artysta - plastyk.

technika artystyczna, polegająca na tworzeniu kompozycji powstałych ze złączenia w trójwymiarową całość różnych elementów; forma kolażu

kształt przestrzenny w architekturze i rzeźbie; jedna z dziedzin twórczości, której wytworem jest trójwymiarowe dzieło sztuki

zespół dzieł, z których każdy stanowi samodzielną jednostkę, ale łączy się z innymi w całość kompozycyjną lub tematyczną

metalowe narzędzie do ręcznej obróbki kamienia lub drewna, którym kształtuje się formę rzeźby za pomocą pobijaka; współcześni rzeźbiarze stosują również dłuta elektryczne

jest to rodzaj dzieła i działania artystycznego, w którym twórca wpływa na przestrzeń, aranżując ją tak, by oddziaływała wszechstronnie na widza i jego otoczenie

frontowa (zewnętrzna) ściana budynku

napis nagrobkowy upamiętniający zmarłą osobę; ozdobna tablica ku czci zmarłego umieszczana najczęściej w kościołach

rodzaj powierzchni opracowany przez rzeźbiarza

reprezentacyjna, frontowa ściana budynku, zazwyczaj z głównym wejściem

w religiach pierwotnych: przedmiot, któremu przypisywano siłę magiczną; także przedmiot mający przynosić szczęście

kompozycja figuralna, ujmująca kulminacyjny moment ruchu i akcji, charakteryzująca się takim ułożeniem ciał postaci, że tworzą one rodzaj spirali

rodzaj rzeźby abstrakcyjnej, która powstaje przez montowanie elementów specjalnie przygotowanych (z metalu, tworzyw sztucznych, itp.) lub gotowych          (różnych przedmiotów lub odpadów przemysłowych); formy przestrzenne są przeważnie ażurowe, wykonane w dużej skali, usytuowane w otwartej przestrzeni

inaczej: przeznaczenie

„rzadkie” płótno bawełniane, używane do bandażowania i opatrywania ran

kamień o ziarnistej strukturze, bardzo trwały

podkreślanie w dziele sztuki dostojeństwa postaci, np. poprzez wielkość w stosunku do pozostałych

to myśl przewodnia, która wyznacza cel i kierunek działania w twórczości naukowej, artystycznej

to zbiór przekonań, wartości i poglądów dotyczących społeczeństwa, polityki, ekonomii i innych dziedzin życia

kompozycja artystyczna (rzeźbiarska) umiejscowiona w konkretnej przestrzeni, składająca się z wielu elementów, które są ze sobą ściśle powiązane (zachodzą pomiędzy nią konkretne interakcje), powstałe przy wykorzystaniu dowolnych materiałów, w tym także nowych mediów; może być intermedialna lub interaktywna

kompozycja artystyczna umiejscowiona w konkretnej przestrzeni (dopasowana do niej), składająca się z jednego lub wielu elementów, które są ze sobą ściśle powiązane (zachodzą pomiędzy nią konkretne interakcje), powstałe przy wykorzystaniu dowolnych materiałów, w tym także nowych mediów; może być stała lub czasowa

wydobycie i wyjaśnienie sensu czegoś; sposób odtworzenia danej roli przez aktora, wykonania utworu np.: muzycznego

tkanina o płóciennym splocie o szarym lub złotawym kolorze, z którego zazwyczaj szyje się worki

kopalnia odkrywkowa kamienia użytkowego

ogólnie przyjęta w danej epoce norma, np.: estetyczna

technika plastyczna, która polega na komponowaniu obrazu z różnych materiałów, np. kawałków tkanin, drewna, ilustracji gazetowych, reprodukcji, fotografii

inaczej funkcja: upamiętniająca

dowódca oddziałów wojsk najemnych w służbie miast lub dworów książęcych, który na własny rachunek werbował ludzi do swojego oddziału; popularny od XIV do XVI wieku

zasada kompozycji, polegająca na ustawieniu postaci ludzkiej tak, aby ciężar ciała spoczywał na jednej nodze i na zrównoważeniu tej postawy lekkim wygięciem tułowia i ramienia w stronę przeciwną

szacunek i uwielbienie okazywane komuś lub czemuś; także wykonywanie czynności, które są przejawem tej czci

rzemiosło artystyczne obejmujące projektowanie i wytwarzanie medali

lekka, ruchoma rzeźba abstrakcyjna skonstruowana z drucików, blaszek, kulek itp.

oznacza przyrodę i odnosi się do otaczającej nas rzeczywistości, zjawisk tworzących świat i wszechświat. Składają się na nią rośliny, zwierzęta, ale też powietrze, woda, lasy, łąki, niebo i zachodzące w nich zjawiska.

zamierzone pozostawienie przez artystę niektórych części niewykończonych np. w  rzeźbie

przedmiot wykonany przez odtworzenie w twardym materiale, najczęściej w metalu, modelu wykonanego z nietrwałej masy (glina, wosk i tym podobne) za pomocą formy odlewniczej

(czytaj: papje masze) – masa papierowa dająca się formować, twardniejąca po wysuszeniu, uzyskuje się ją rozdrobnionego i rozmiękczonego papieru z dodatkiem substancji wiążących: kleju, czasem gipsu

słowo oznacza: miłosierdzie, litość; w sztuce to przedstawienie Matki Boskiej trzymającej na kolanach martwe ciało Syna, Jezusa Chrystusa

przezroczyste tworzywo sztuczne, szkło akrylowe

rodzaj kompozycji rzeźbiarskiej powstałej z kamiennej, drewnianej lub rzadziej metalowej płyty, której tylna ściana ma tworzyć tło dla frontu

młotek z twardego drewna służący do pomocy w trakcie obróbki materiału dłutem. Pobijakiem uderza się w dłuto, co powoduje odłupywanie elementów materiału. Pobijaki wykorzystuje się na każdym etapie prac.

barwna dekoracja malarska rzeźby i wyrobów rzemiosła artystycznego (np. średniowieczna rzeźba polichromowana, rzeźba ludowa)

półpostać; przedstawienie modelu w ujęciu do ramion

ozdobne architektoniczno–rzeźbiarskie obramowanie otworu wejściowego  budowli, a także drzwi lub brama mające takie obramowanie;

pierwowzór istniejącego już dzieła sztuki (budowli, obrazu lub rzeźby). Prototyp to inaczej wersja dzieła lub rzeczy w bardzo wczesnym stadium rozwoju, może  posiadać wady lub niedoskonałości.

ma wiele znaczeń. Podstawowe z nich - to otoczenie, obszar,  który może być ograniczony, np. przestrzeń mojego pokoju lub przestrzeń otwarta, bez granic, jak nad morzem, na pustyni, na polu po horyzont.  Przestrzeń jest bardzo ważna dla rzeźby - rzeźba istnieje w przestrzeni.

rodzaj rzeźby lub przedstawienie malarskie, przedstawiającej małego, pulchnego chłopca

(czytaj: risajklin) proces przetwarzania odpadów w celu ich ponownego wykorzystania, np.: do produkcji nowych produktów; jest metodą ochrony środowiska naturalnego

przedstawienie skomponowane łącznie z tłem, przeznaczone do oglądania od frontu; uzyskane techniką rzeźbienia, kucia, odlewania itp. Rozróżnia się relief płaski, wypukły, wklęsły w zależności od stopnia wydobycia form z płaszczyzny.

rzeźba nieprzedstawiająca świata rozpoznawalnych przedmiotów, oderwana od obrazowania rzeczywistości; dzieło abstrakcyjne jest samodzielną kompozycją w przestrzeni, zbudowaną z układów form lub odrębną bryłą

rzeźba w ruchu, której kluczową rolę odgrywa ukazanie ruchu i wyeksponowanie zmienności; związana jest z warunkami atmosferycznymi – porusza się np. pod wpływem wiatru, ruchów wody albo zmiany temperatury

inaczej rzeźba pełna - wolnostojąca, przeznaczona do oglądania ze wszystkich stron

nadawać religijny charakter

inaczej: związana z pochówkiem osoby zmarłej

twarde i bardzo wytrzymałe włókno naturalne, otrzymywane z agawy sizalowej, która jest gatunkiem tropikalnego krzewu; doskonałe na sznury i liny, używane też przez twórców tkaniny artystycznej

inaczej: realizm socrealistyczny; kierunek w literaturze, filmie i sztukach plastycznych, głoszący zaangażowanie polityczne i ideowe sztuki ze stalinizmem; od ok. lat 30‑tych do ok. lat 80‑tych XX w.

działania artystyczne w świecie przyrody. Artyści Land Artu nie używali krajobrazu jako dekoracyjnego tła dla swoich dzieł, lecz nadawali samej przestrzeni charakter dzieła sztuki.

elementy, jakimi twórcy posługują się tworząc dzieło sztuki; są dostosowane do dziedziny: np.: środki wyrazu plastycznego w rzeźbie to: kompozycja, bryła, światło, faktura, przestrzeń

rodzaj porowatej, lekkiej skały, występuje zazwyczaj na terenach powulkanicznych

tworzywa wytwarzane przez człowieka, głównie z ropy naftowej, gazu ziemnego, soli, węgla. Podczas ogrzewania miękną i stają się plastyczne, po wystudzeniu twardnieją. Mają wiele zastosowań; jako opakowania produktów spożywczych, napojów, w sztuce - niekiedy do tworzenia rzeźb oraz instalacji.

stop żelaza z węglem i innymi pierwiastkami